Στις προγραμματικές δηλώσεις (8.2.215) γίνονταν φανερό ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε μέσα από τις εξαγγελίες τύπου: εξεταστικής για το μνημόνιο και το PSI, έλεγχου της λίστας Λαγκάρντ και μεγαλοκαταθετων. διεκδίκησης κατοχικού δανείου, κατάργησης του ΕΝΦΙΑ, επαναλειτουργίας της ΕΡΤ, αύξησης του κατώτατου μισθού στα 751 €, αύξηση αφορολογήτου, έλεγχου Τραπεζών, παγώματος πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, να καλύψει την στροφή για αποδοχή του Μνημονίου μέσω νέας παράτασης.
Στα τρία eurogroup που ακλούθησαν από τις 11 Φεβρουαρίου και μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου, ημέρα καταρχήν συμφωνίας για την παράταση του μνημονίου, οι φραστικές υπερβολές Βαρουφάκη καθώς και η υπερ-έκθεση του στα ΜΜΕ έδιναν την εντύπωση της σκληρής διαπραγμάτευσης κάτι που άρεσε στους «αγανακτισμένους» και τους «αντιμνημονιακούς» οι οποίοι δεν λαμβάνουν υπόψη τις καθημερινές κυβιστήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα τμήμα του εκλογικού σώματος έδειχνε ότι δεν το ενδιαφέρει το τελικό αποτέλεσμα, η τελική έκβαση της όλης διαδικασίας αλλά αρκούνταν στο επικοινωνιακό σώου Βαρουφάκη και στην κατά δήλωση του «σκληρή» διαπραγμάτευση. Η αντιμνημονιακή ρητορική και η αντικαπιταλιστική φλυαρία άρεσε στο τμήμα του εκλογικού σώματος που ο λαϊκισμός είχε γίνει τμήμα της ύπαρξης του.
Ο Τσίπρας ως νέος Ανδρέας Παπανδρέου είχε γίνει η διέξοδος όλων αυτών που το συντεχνιακό βόλεμα ήταν συνυφασμένο με την επαγγελματική ανέλιξη και την κοινωνική παρουσία. Πίστευαν ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ θα ανέστρεφε την πορεία προς την δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας.
Έκαναν λάθος.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν το ίδιο αναλώσιμη όπως οι προηγούμενες της μνημονικής περιόδου. Η Ελλάδα είχε μόνο μια επιλογή, αυτή της εξυγίανσης (δημοσιονομικής, γραφειοκρατικής, ηθικής ) και του ορθού δρόμου και αυτή η επιλογή δρομολογήθηκε με την συμφωνία που επήλθε στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου. To θέατρο σκιών, μέσω λεονταρισμών και ακατάσχετης φλυαρίας κυρίως μέσω των δηλώσεων Βαρουφάκη έπαιρνε τέλος, η προσγείωση στην πραγματικότητα ήταν γεγονός.
Το κείμενο της ανακοίνωσης του Eurogroup έδειχνε το μέγεθος της κυβίστησης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και είχε ως εξής:
«Το Eurogroup επαναλαμβάνει την εκτίμησή του για τις αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής που ανέλαβε η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, έχουμε, από κοινού με τα θεσμικά όργανα, ξεκινήσει εντατικό και εποικοδομητικό διάλογο με τις νέες ελληνικές αρχές και σήμερα φτάσαμε σε κοινό τόπο.
Το Eurogroup σημειώνει, στο πλαίσιο της υφιστάμενης συμφωνίας, το αίτημα από τις ελληνικές αρχές για μία παράταση της Master Financial Assistance Agreement (MFFA), η οποία υποστηρίζεται από μία σειρά δεσμεύσεων. Ο σκοπός της επέκτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης με βάση των συνθηκών στην τρέχουσα συμφωνία, κάνοντας την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδομένης ευελιξίας η οποία θα εξεταστεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς. Αυτή η επέκταση θα γεφυρώσει επίσης τον χρόνο για συζητήσεις για μία πιθανή επόμενη (follow-up) συμφωνία μεταξύ του Eurogroup, των θεσμών και της Ελλάδας.
Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν μία πρώτη λίστα με μέτρα μεταρρυθμίσεων, με
βάση την τρέχουσα συμφωνία, έως το τέλος της Δευτέρας 23 Φεβρουαρίου. Οι θεσμοί θα παράσχουν μία πρώτη άποψη για το εάν αυτή είναι ικανοποιητικά κατανοητή για να αποτελέσει ένα έγκυρο σημείο έναρξης για μία επιτυχή κατάληξη της αξιολόγησης. Η λίστα θα συγκεκριμενοποιηθεί περαιτέρω και εν συνεχεία θα συμφωνηθεί με τους θεσμούς έως το τέλος του Απριλίου.
Μόνο η έγκριση των συμπερασμάτων της αξιολόγησης για την διευρυμένη συμφωνία από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά της την οποία εκταμίευση της δόσης του τρέχοντος προγράμματος του EFSF και την μεταβίβαση των SMP κερδών του 2014. Και τα δύο και πάλι υπόκεινται σε έγκριση από το Eurogroup.
Εν όψει της αξιολόγησης των θεσμών το Eurogroup συμφωνεί ότι τα κεφάλαια, έως τώρα διαθέσιμα στο «μαξιλάρι» (buffer) του ΤΧΣ, θα πρέπει να κρατούνται από EFSF, άνευ δικαιωμάτων τρίτων για τη διάρκεια της επέκτασης της MFFA. Τα κεφάλαια συνεχίζουν να είναι διαθέσιμα για τη διάρκεια της επέκτασης της MMFA και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και έξοδα εξυγίανσης. Θα διατεθούν μόνο κατόπιν αιτήματος από την EKT/SSM.
Υπό αυτό το πρίσμα, χαιρετίζουμε την δέσμευση των ελληνικών αρχών να εργαστούν από κοινού σε στενή συνεννόηση με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς και εταίρους. Σε αυτό το πλαίσιο, υπενθυμίζουμε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ. Επίσης συμφωνούμε ότι το ΔΝΤ θα συνεχίζει να παίζει το ρόλο του.
Οι ελληνικές αρχές έχουν εκφράσει την ισχυρή δέσμευσή τους σε μια βαθύτερη και ευρύτερη διαδικασία διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με στόχο τη διαρκή βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης και απασχόλησης, τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ανθεκτικότητας του χρηματοπιστωτικού κλάδου και την ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Οι αρχές δεσμεύονται να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, και να βελτιώσουν την αποδοτικότητα του δημόσιου τομέα. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να κάνουν καλύτερη χρήση της συνεχιζόμενης πρόβλεψης για τεχνική βοήθεια.
Οι ελληνικές αρχές επαναδιατυπώνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως.
Οι ελληνικές αρχές έχουν επίσης δεσμευτεί να διασφαλίσουν τα κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσμα ή έσοδα χρηματοδότησης τα οποία απαιτούνται για την εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους σύμφωνα με την ανακοίνωση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012. Οι θεσμοί θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις οικονομικές συνθήκες του 2015, για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2015.
Υπό το πρίσμα αυτών των δεσμεύσεων, χαιρετίζουμε ότι σε αρκετούς τομείς, οι προτεραιότητες των ελληνικών αρχών μπορούν να συμβάλουν σε μια ενίσχυση και καλύτερη εφαρμογή της ισχύουσας ρύθμισης. Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από οποιαδήποτε κατάργηση των μέτρων και από μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή την χρηματοοικονομική σταθερότητα, όπως αξιολογείται από τους θεσμούς.
Βάσει του αιτήματος, των δεσμεύσεων από τις ελληνικές αρχές, των συμβουλών των θεσμών, και της σημερινής συμφωνίας, θα ξεκινήσουμε τις εθνικές διαδικασίες με στόχο να καταλήξουμε σε μια τελική απόφαση για την παράταση του τρέχοντος EFSF Master Financial Assistance Facility Agreement μέχρι τέσσερις μήνες από το δ.σ. του EFSF. Επίσης καλούμε τους θεσμούς και τις ελληνικές αρχές να ξεκινήσουν εκ νέου αμέσως τη δουλειά που θα επιτρέπει την επιτυχημένη ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Παραμένουμε δεσμευμένοι να παρέχουμε επαρκή στήριξη στην Ελλάδα μέχρι να ανακτήσει πλήρη πρόσβαση στην αγορά όσο η χώρα τηρεί τις δεσμεύσεις της εντός του συμφωνηθέντος πλαισίου.»
Κανένας δεν θα μπορούσε να είναι πιο επικριτικός αλλά και πιο γλαφυρός στην υποδοχή της συγκεκριμένης συμφωνίας από το ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και ευρωβουλευτή κ. Μανώλη Γλέζο ο οποίος σε άρθρο του δυο μέρες μετά την συμφωνία έγραφε μεταξύ των άλλων:
«H μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, του Μνημονίου σε Συμφωνία και των Δανειστών σε Εταίρους, όπως και όταν βαφτίζεις το κρέας ψάρι, δεν αλλάζεις την προηγούμενη κατάσταση.
Δεν αλλάζεις, βέβαια, και την ψήφο του Ελληνικού Λαού, στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015.
Ψήφισε αυτό που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ: καταργούμε το καθεστώς της λιτότητας, που δεν αποτελεί μόνο στρατηγική της ολιγαρχίας της Γερμανίας και των άλλων δανειστριών χωρών της ΕΕ, αλλά και της ελληνικής ολιγαρχίας.
Καταργούμε τα Μνημόνια και την Τρόικα, καταργούμε όλους τους νόμους της λιτότητας.Την επομένη των εκλογών με ένα νόμο καταργούμε την Τρόικα και τις συνέπειές της.
Πέρασε ένας μήνας κι ακόμα η εξαγγελία να γίνει πράξη.Κρίμα και πάλι κρίμα.
Από την πλευρά μου ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Ελληνικό Λαό διότι συνήργησα σ΄αυτή την ψευδαίσθηση.»
Στις 24 Φεβρουαρίου όπως είχε συμφωνηθεί η κυβέρνηση έστειλε στο πρόεδρο του Eurogroup την λίστα των μεταρρυθμίσεων που σκέφτονταν να δρομολογήσει στο εγγύς μέλλον, μέτρα που κάλυπταν όλο το φάσμα, δημοσιονομικό, φορολογικό, συνταξιοδοτικό, ασφαλιστικό, δημόσιας διοίκησης.
H προσυνεννόηση ήταν εμφανής και το Eurogroup όπως ήταν αναμενόμενο επικύρωσε την έναρξη της προσπάθειας επιτυχούς ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, συγκεκριμένα σε ανακοίνωση του ανέφερε ότι:
«Στο Eurogroup σήμερα συζητήθηκε η πρώτη λίστα μεταρρυθμίσεων που παρουσιάστηκε από τις ελληνικές αρχές, η οποία βασίζεται στην τρέχουσα συμφωνία, η οποία θα καταστεί πιο συγκεκριμένη και θα συμφωνηθεί με τους
θεσμούς έως τα τέλη Απριλίου. Οι θεσμοί μας έδωσαν την πρώτη εκτίμηση και θεωρούν ότι ο κατάλογος των μέτρων είναι αρκετά ικανοποιητικός, προκειμένου να αποτελέσει μία καλή αρχή για την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Ως εκ τούτου, συμφωνήσαμε να προωθήσουμε την όλη διαδικασία στις εθνικές αρχές, υπό το πρίσμα ότι θα υπάρξει τελική συμφωνία για επέκταση της υπάρχουσας δανειακής σύμβασης σε διάστημα τεσσάρων μηνών.
Καλούμε τις ελληνικές αρχές να αναπτύξουν και να διευρύνουν τον κατάλογο των μεταρρυθμίσεων, βάσει της τρέχουσας συμφωνίας και σε στενή συνεργασία με τους θεσμούς, ούτως ώστε να υπάρξει ταχεία αλλά και επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης».
Ανεξάρτητα των δηλώσεων που ακλούθησαν την αρχική συμφωνία με τους θεσμούς το βέβαιο ήταν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούσε την πεπατημένη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων της μνημονιακής περιόδου .
Καταρχήν αποδέχονταν το μνημόνιο και επιβεβαίωνε ότι θα κάνει ότι περνά από το χέρι της προς την κατεύθυνση τήρησης των οικονομικών της υποχρεώσεων προς πιστωτές .
Επιπλέον δεσμεύονταν ότι θα απέχει από οποιαδήποτε κατάργηση μέτρων και από μονομερείς ενέργειες που θα επηρέαζαν τους δημοσιονομικούς στόχους και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Από την στιγμή επομένως που αναγνώριζε τις μνημονιακές της υποχρεώσεις και από την στιγμή που εκχωρούσε το βασικό πυλώνα κάθε διακυβέρνησης αυτό της πλήρους αυτονομίας τότε οι λεκτικές υπερβάσεις τύπου αλλαγής των ονομάτων από τρόικα σε θεσμούς, μνημονίου σε πρόγραμμα και δανειστών σε εταίρους , δεν είχαν παρά επικοινωνιακή χρησιμότητα .
Η κυβίστηση της «πρώτης αριστερής κυβέρνησης» ήταν κολοσσιαία με αποτέλεσμα η ανάγκη περιορισμού των επιπτώσεων της οδηγούσε σε λεκτικές ωραιοποιήσεις κάτι που δεν άλλαζε την πραγματικότητα , ή μάλλον την προσγείωση της κυβέρνησης στην πραγματικότητα .
Η «διαπραγμάτευση» ήταν τόσο επιτυχημένη που οι θεσμοί (τρόικα) δήλωναν ότι η εκταμίευση των 7,2 δις € (τα χρήματα που ο Βαρουφάκης έλεγε ότι δεν τα θέλουμε) θα δίνονταν στην χώρα μας μόνο εάν η αξιολόγηση ήταν θετική. Το ίδιο ίσχυε για τα κέρδη των ευρωπαϊκών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα ύψους 1,9 δις €.
Επιπλέον η επιβεβαίωση της παροιμίας « πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος» ήταν πλήρης δεδομένου ότι η απουσία εμπιστοσύνης από την πλευρά των εταίρων μας ήταν τέτοιας μορφής που τα διαθέσιμα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ύψους 10,9 δις € που διακρατούσε το ΤΧΣ επιστέφονταν στον EFSM και θα δίνονταν πλέον μόνο κατόπιν αιτήματος από την ΕΚΤ.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η κυβέρνηση κατά διαστήματα διατείνονταν ότι θα χρησιμοποιήσει τα χρήματα αυτά για την κάλυψη μέρους τους προγράμματος της και δει της αντιμετώπισης του προβλήματος των κόκκινων δανείων. Το βέβαιο ήταν ότι η κυβέρνηση είχε συνθηκολογήσει χωρίς όμως να εξασφαλίσει την απαραίτητη χρηματοδότηση των βραχυπρόθεσμων αναγκών της.
Δικαίως ο επικεφαλής του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός μιλούσε για ερασιτεχνική διαπραγμάτευση και έκανε λόγο για ελλιπή προετοιμασία της κυβέρνησης και αντιφατικές τακτικές του ΥΠΟΙΚ, όπως για παράδειγμα την απουσία σοβαρού σχεδίου που να στηρίζεται σε αριθμούς και ανάλυση.
Οι υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου ήταν μεγάλες και ειδικά για τον μήνα Μάρτιο έφταναν τα 7,27 δις € εκ των οποίων 1,59 δις € προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) που αφορούσε την τρίτη κατά σειρά δόση. Αναφερόμαστε ειδικά στην υποχρέωση του ΔΝΤ δεδομένου ότι οι λήξεις των εντόκων ύψους 4,6 δις € θα ανακυκλώνονταν όπως ήταν η συνήθης πρακτική του ελληνικού δημοσίου.
Το πρόβλημα ήταν μεγάλο δεδομένου ότι τα διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου στο γενικό λογιστήριο δεν ξεπερνούσαν τα 400 εκατ. €, οπότε η αγωνία του οικονομικού επιτελείου στρέφονταν στα έσοδα και δει αυτά από τον ΕΝΦΙΑ και τον ΦΠΑ.
Η επί χρόνια προπαγανδιστική επιλογή του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και κυρίως οι προεκλογικές υποσχέσεις για γενναίες ρυθμίσεις χρεών είχαν οδηγήσει σε παύση πληρωμών και στην κατάρρευση των δημόσιων εσόδων.
Παλαιοτέρα τις λαϊκίστικες επιλογές πλήρωναν οι επόμενες γενιές, υπό καθεστώς όμως μνημονιακών οικονομικών χαρακτηριστικών οι λαϊκίστικες επιλογές τιμωρούσαν άμεσα τους εμπνευστές τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνονταν με το ίδιο νόμισμα που ήθελε να πληρώσει τις προηγούμενες κυβερνήσεις όταν καλούσε τους φορολογούμενους να μην εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς το κράτος. Η μη εκπλήρωση όμως των υποχρεώσεων του δημοσίου, όπως αυτών προς το ΔΝΤ, θα θεωρούνταν πιστωτικό γεγονός, ήτοι πτώχευση.
Το πόσο αλλάζουν οι ρόλοι των άνθρωπο για το θέμα της πτώχευσης φαίνονταν στην περίπτωση Βαρουφάκη.
Ως οικονομικός αναλυτής θεωρούσε ότι η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να αποπληρώνει τις δανειακές της υποχρεώσεις δηλώνοντας το Νοέμβριος του 2013 ότι: «Η Ελλάδα πρέπει να χρεοκοπήσει εδώ και τώρα – Θα είναι μια διαδικασία ανώδυνη για τους Έλληνες – Κράτος και τράπεζες θα μάθουν να ζουν λιτά». ενώ ως υπουργός οικονομικών δήλωνε στις 28 Φεβρουαρίου 2015 ότι «Ελπίζω η ΕΚΤ θα βοηθήσει την Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία τον επόμενο μήνα!»
Στην ουσία η χώρα βρίσκονταν σε χρηματοδοτικό αδιέξοδο και οι επιλογές δυστυχώς ήταν μόνο τέσσερις .
1. Από τις εισπράξεις των φορολογικών υποχρεώσεων και κυρίως από τις εισπράξεις του ΕΝΦΙΑ και του ΦΠΑ (μετά την παράταση της προθεσμίας του Ιανουαρίου).
2. Από την χρησιμοποίηση της διαδεδομένης πρακτικής των repos αναφορικά με τα ταμειακά διαθέσιμα φορέων της γενικής κυβέρνησης και των ασφαλιστικών ταμείων.
3. Από την ΕΚΤ μέσω της έγκρισης αύξησης των εκδόσεων εντόκων γραμματίων κατά 2-3 δισ. Ευρώ.
4. Απο το ενδεχόμενο η ΕΚΤ να επιστρέψει χωρίς αξιολόγηση το 1,9 δισ. ευρώ από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων ή να το εκταμίευση απευθείας στο ΔΝΤ καλύπτοντας την επίμαχη δόση.
Το ενδεχόμενο της αύξησης των εντόκων γραμματίων από 15 σε 20 δις € ή 25 δις € πριν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης που είχε προσδιοριστεί προς τα τέλη Απριλίου ήταν μικρό δεδομένου ότι ήδη η ΕΚΤ είχε στείλει προειδοποίηση στις ελληνικές τράπεζες για αυξημένη έκθεση στο δημόσιο χρέος της χώρας.
Η ΕΚΤ είχε δεχθεί η ελληνική κυβέρνηση να χρησιμοποιεί τον μηχανισμό των εντόκων για να καλύπτει βραχυπρόθεσμες δανειακές ανάγκες με ανώτατο ύψος αυτό τα 15 δις. ή 8,2% του ΑΕΠ.
Οι ελληνικές τράπεζες στα τέλη Φεβρουαρίου 2015 είχαν στην κατοχή τους περίπου 10,8 δις ενώ τα υπόλοιπα 4 δις € τα κατείχαν ξένες τράπεζες και κυρίως ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία. Η ΕΚΤ παράλληλα δέχονταν από τα έντοκα που κατείχαν οι ελληνικές τράπεζες να χρησιμοποιούν ως collaterals μόνο έντοκα ύψους 3,5 δις ευρώ.
Παρόλα αυτά η κυβέρνηση θέλοντας να αποδείξει ότι έχει το έλεγχο της κατάστασης αφενός και αφετέρου θέλοντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι δεν έχει την ευχέρεια να επιβάλει το πρόγραμμα της στις 27/2/215 παρουσίασε τις πέντε πρώτες νομοθετικές παρεμβάσεις της:
α) Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με τη χορήγηση επιδόματος στέγασης σε 30.000 δικαιούχου και δωρεάν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και κουπονιών γεύματος σε 300.000 δικαιούχους,
β) Προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς με , αντικειμενική αξία έως 300.000 ευρώ,
γ) Επαναλειτουργία της ΕΡΤ,
δ) Σχέδιο αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών των ιδιωτών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία (100 δόσεις),
ε) Πάταξη της φοροδιαφυγής.
Η όλη κατάσταση θύμιζε το ξεκίνημα της κυβέρνησης Γιωργάκη Παπανδρέου.
