Ο παράλληλος οικονομικός κόσμος
Συνεχίζοντας, είναι αναμφίβολο το ότι, δημιουργείται ένας παράλληλος οικονομικός και στρατιωτικός κόσμος, ο οποίος επιδιώκει την πλήρη ανεξαρτησία του από την ηγεμονία της Δύσης και ειδικά των Η.Π.Α. – όπως συμπεραίνεται από την ίδρυση των ανταγωνιστικών οργανισμών στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο ΔΝΤ, από το μεγαλεπήβολο εγχείρημα της σύνδεσης της Ευρασίας, συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας, με την κατασκευή τεράστιων έργων υποδομής από τον άξονα Πεκίνου-Μόσχας, καθώς επίσης από τις συγκρούσεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, στο Αφγανιστάν και στη Βόρεια Αφρική.
Την ίδια στιγμή, δημιουργούνται στη Δύση εστίες αντίδρασης, με την Ιταλία να παραπονείται για τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, όπως επίσης η Αυστρία και η Ουγγαρία, με την Ελλάδα να ωθείται προς το αντίπαλο στρατόπεδο, καθώς επίσης με τη Γερμανία να σχεδιάζει μυστικά την απεξάρτηση της από τις Η.Π.Α. – μέσω της δημιουργίας μίας δικής της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας, με τη βοήθεια της κρίσης χρέους και της πολιτικής λιτότητας.
Από την άλλη πλευρά, η Κίνα αυξάνει συνεχώς την οικονομική ισχύ της, παρά τα χρηματοπιστωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει – ενώ σύντομα θα ξεπεράσει τις Η.Π.Α., όσον αφορά το ΑΕΠ, έχοντας το ήδη σχεδόν πετύχει σε όρους αγοραστικής αξίας (γράφημα)
.
.
Στα πλαίσια αυτά, με την Ευρώπη να θεωρείται ως ο μεγάλος χαμένος του παιχνιδιού, αντιμετωπιζόμενη με μία απίστευτη περιφρόνηση από τις Η.Π.Α., είναι προφανές πως ο νικητής θα είναι τελικά ο άξονας Μόσχας-Πεκίνου.
Αναλυτικότερα, το μερίδιο των χωρών των BRICS έχει αυξηθεί από 25% του παγκοσμίου ΑΕΠ το 1990, στο 56% σήμερα – ενώ αποτελούν το 85% του πληθυσμού στον πλανήτη, ελέγχοντας το 70% των παγκόσμιων συναλλαγματικών αποθεμάτων. Αναπτύσσονται δε με ρυθμό της τάξης του 4-5% ετησίως, σε αντίθεση με τη Δύση που μάλλον οδηγείται στην ύφεση και στον πληθωρισμό – λόγω των βουνών χρεών που έχει συσσωρεύσει, καθώς επίσης των λανθασμένων ενεργειών των κεντρικών τραπεζών της.
Ενώ λοιπόν η μεσαία τάξη της Δύσης καταστρέφεται παντού, λόγω της επιβολής του νεοφιλελευθερισμού, καθώς επίσης της απληστίας του τοκογλυφικού κεφαλαίου, δεν δρομολογείται το αυτονόητο – μία σύσκεψη δηλαδή με θέμα το χρέος, όπως αυτή του Bretton Woods στο παρελθόν. Την ίδια στιγμή δε οι Η.Π.Α. δεν φαίνονται διατεθειμένες να μοιρασθούν τη διεθνή ισχύ τους – αυξάνοντας, για παράδειγμα, τους ψήφους των αναπτυσσομένων χωρών στην Παγκόσμια τράπεζα και στο ΔΝΤ.
Αντίθετα, προσπαθούν να επιβάλλουν την ηγεμονία τους, μετατρεπόμενες σε ένα αστυνομικό κράτος εντός και εκτός των συνόρων τους – σε μία δικτατορία της ελίτ, η οποία να μπορεί να κυριαρχεί απολυταρχικά στις μάζες, εξαθλιώνοντας τες.
Τέτοιου είδους εγχειρήματα όμως αφενός μεν τεκμηριώνουν την καθοδική πορεία των πρώην ηγετικών δυνάμεων, αφετέρου δεν πέτυχαν ποτέ στην ιστορία – οπότε τα αποτελέσματα τους είναι προδιαγεγραμμένα.
.
Επιμύθιο
Ολοκληρώνω με μία αναφορά μου από το παρελθόν, σύμφωνα με την οποία πολλές ενέργειες των Η.Π.Α. οδηγούν στο ενδεχόμενο ότι, θα προσπαθήσουν να διαφύγουν από τη δύσκολη θέση, στην οποία έχουν οδηγηθεί, με τη βοήθεια ενός πυρηνικού πολέμου εναντίον της Ρωσίας – ελπίζοντας ότι η Δύση θα βοηθήσει τις προσπάθειες τους, καθώς επίσης πως η Κίνα θα διστάσει να ενισχύσει άμεσα τη Ρωσία.
Φυσικά θα μπορούσε να επιτεθεί πρώτη η Ρωσία, έχοντας το ηθικό έρεισμα – τον οικονομικό πόλεμο δηλαδή που της έχει κηρύξει η Δύση, με οδυνηρά επακόλουθα για τον πληθυσμό της. Στα πλαίσια αυτά, ενδεχομένως θα δήλωνε στάση πληρωμών, υιοθετώντας ίσως το χρυσό ρούβλι, ειδικά απέναντι στις ευρωπαϊκές τράπεζες – με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αρκετά μεγάλα προβλήματα στο εξαιρετικά αδύναμο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης.
Στη συνέχεια, θα αποφάσιζε ενδεχομένως να σταματήσει να προμηθεύει τις χώρες του ΝΑΤΟ με φυσικό αέριο, θεωρώντας τες εχθρικές με βάση το στρατιωτικό δόγμα που έχει υιοθετήσει –οπότε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής βιομηχανίας θα κατέρρεε, αδυνατώντας να λειτουργήσει χωρίς την απαιτούμενη ενέργεια, με αποτέλεσμα να εκτοξευθεί η ανεργία στα ύψη, καθώς επίσης να χρεοκοπήσουν πολλές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών που τις δανείζουν.
Εάν αποφάσιζε δε η Κίνα να ενισχύσει τις ρωσικές προσπάθειες, θα μπορούσε να πουλήσει τις τεράστιες ποσότητες ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου που έχει στη διάθεση της – αναγκάζοντας τη Fed να τυπώσει ανάλογες ποσότητες δολαρίων για να τα αγοράσει. Διαφορετικά τα επιτόκια των Η.Π.Α. θα εκτινάσσονταν στα ύψη, εκτοξεύοντας τις δαπάνες εξυπηρέτησης του τρομακτικού χρέους της υπερδύναμης (18,2 τρις $), σε επίπεδα που θα ήταν αδύνατον να εξυπηρετηθούν – οπότε ο χάρτινος πύργος της αμερικανικής οικονομίας θα κατέρρεε σε χρόνο μηδέν.
Εάν τώρα η Κίνα διέθετε τα δολάρια, τα οποία θα εισέπραττε από την πώληση των ομολόγων στην ελεύθερη αγορά, τότε το δολάριο θα κατέρρεε – επειδή η Fed μπορεί μεν να τυπώσει δολάρια για την αγορά των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου, αλλά όχι ξένο συνάλλαγμα για την αγορά των δολαρίων που θα διέθετε η Κίνα.
Μία τέτοια συνδυασμένη οικονομική επίθεση της Ρωσίας με την Κίνα, θα έθετε προφανώς τέλος στην αμερικανική οικονομική ηγεμονία – ενώ η υπερδύναμη δεν θα είχε πλέον τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.
Όπως φαίνεται λοιπόν, οι Η.Π.Α. δεν έχουν όλα τα χαρτιά στα χέρια τους – αρκεί να ενεργούσαν με τον παραπάνω τρόπο η Ρωσία μαζί με την Κίνα, βήμα προς βήμα ή μαζικά, χωρίς καμία προειδοποίηση.
Εάν συνειδητοποιήσει δε κανείς πως τα παράγωγα, τα οποία διαθέτουν μερικές μόνο αμερικανικές τράπεζες, είναι πολλαπλάσιας αξίας του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ θα κατέρρεαν σε χρόνο μηδέν, θα κατανοήσει πως οι συνδυασμένες ενέργειες της Ρωσίας με την Κίνα θα έμοιαζαν κυριολεκτικά με έναν πυρηνικό χρηματοπιστωτικό πόλεμο – ο οποίος θα οδηγούσε ολόκληρη τη Δύση στο μεσαίωνα.
