Αργότερα η ΕΚΤ έθεσε στους εκλεγμένους πρωθυπουργούς της Ισπανίας (Zapatero) και της Ιταλίας (Berlusconi) συγκεκριμένες προϋποθέσεις, τους εκβίασε δηλαδή, ως προϋπόθεση της αγοράς των ομολόγων του δημοσίου τους – για τη σταθεροποίηση των επιτοκίων δανεισμού των χωρών τους. Αφού σταθεροποιήθηκαν δε τα επιτόκια, η ΕΚΤ σταμάτησε αμέσως να αγοράζει ισπανικά και ιταλικά ομόλογα – έτσι ώστε να μην «αποθρασυνθούν» οι κυβερνήσεις των δύο χωρών.
Τέλος, είναι σε όλους γνωστός ο τρόπος, με τον οποίο δολοφόνησε κυριολεκτικά την Κύπρο, όταν το κοινοβούλιο της δεν ψήφισε υπέρ της υπαγωγής του νησιού στην κυβέρνηση της Τρόικας – αλλάζοντας σε χρόνο μηδέν την απόφαση του, εκβιαζόμενο άμεσα και έμμεσα από την ΕΚΤ.
.
Η παντοδυναμία της ΕΚΤ
Συνεχίζοντας, εύλογα αναρωτιέται κανείς εάν οι κυβερνήσεις μπορούν να αμυνθούν απέναντι στην ΕΚΤ – με την απάντηση να είναι πολύ εύκολη, όσον αφορά αυτές των υπερχρεωμένων χωρών.
Απλούστατα, όταν μία κυβέρνηση αντιδράσει, τότε η ΕΚΤ φροντίζει να μην αγοράζονται τα ομόλογα του δημοσίου της – κάτι που δεν είναι καθόλου δύσκολο να το επιτύχει, λόγω της επιρροής που ασκεί επάνω στις τράπεζες, συμπεριλαμβανομένων των κεντρικών. Φυσικά η επιρροή της αυτή δεν αφορά την «Ομάδα των 30», η οποία είναι εκείνη που ουσιαστικά δίνει τις εντολές στην ΕΚΤ.
Από τη στιγμή δε και μετά που η ΕΚΤ ανέλαβε την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης, η επιρροή της αυξήθηκε κατακόρυφα – επειδή έχει πλέον τη δυνατότητα να δίνει απ’ ευθείας εντολές στις τράπεζες να αγοράζουν ή όχι τα ομόλογα των κρατών τους, χρησιμοποιώντας φυσικά έξυπνες τακτικές.
Για παράδειγμα, δεν απαγορεύει δήθεν την αγορά ομολόγων για πολιτικούς σκοπούς, επειδή δηλαδή οι κυβερνήσεις αρνούνται να εφαρμόσουν τα μέτρα που τους επιβάλλει μέσω της Τρόικας, αλλά επειδή δεν είναι αρκετά σίγουρα – με την έννοια πως η φερεγγυότητα της χώρας τους δεν επιτρέπει την αγορά των ομολόγων της, για να μην απειληθούν οι τράπεζες με χρεοκοπία.
Αυξάνει δε ή μειώνει τη ρευστότητα τους με το πρόγραμμα ELA, καθώς επίσης το δανεισμό τους, κατά το δοκούν – όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί.
.
.
Όλοι θυμούνται άλλωστε πόσο γρήγορα εκπαραθυρώθηκαν οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Ιταλίας όταν «απείλησαν» με δημοψήφισμα, σε μία εποχή που η Ευρωζώνη δεν ήταν προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο – ενώ, όσον αφορά τουλάχιστον την Ελλάδα σήμερα, είναι αναμφίβολη η ύπαρξη ενός «σχεδίου Β» εκδίωξης της, οπότε δεν πρόκειται να υπάρξει η παραμικρή αντίρρηση σε μία ενδεχόμενη πρόταση δημοψηφίσματος εκ μέρους της νέας κυβέρνησης της.
Αντίθετα, ίσως η κυβέρνηση διευκολυνθεί να το κάνει, για να γίνει πιο ομαλή η εκδίωξη της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – η οποία δεν είναι δυνατόν να συμβεί, χωρίς τη θέληση των Ελλήνων Πολιτών.
.
Επίλογος
Ουσιαστικά, η Ελλάδα συνεχίζει να αποτελεί το πειραματόζωο της νεοφιλελεύθερης «ανακατασκευής» της Ευρωζώνης – ενώ η σημερινή της κυβέρνηση θα πρέπει να αποτύχει παταγωδώς, όσο και αν κοστίσει ένα τέτοιο εγχείρημα.
Το μοναδικό πλεονέκτημα της δε είναι η γεωπολιτική της θέση – η οποία όμως δεν μπορεί να διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις της, αφού ούτε η Κίνα, ούτε η Ρωσία είναι σε θέση να την χρηματοδοτήσουν, λόγω του ότι ανήκει σε ένα εντελώς διαφορετικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Φυσικά η ΕΚΤ θα μπορούσε να επιλύσει τα οικονομικά της προβλήματα, όπως και τα αντίστοιχα των χωρών του Νότου, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα – κάτι που έχει αναλυθεί επαρκώς στο παρελθόν (άρθρο).
Εν τούτοις, δεν πρόκειται να το κάνει, αφού ο στόχος της, την επίτευξη του οποίου επιβλέπει η «Ομάδα των 30», είναι εντελώς διαφορετικός – η μετατροπή της Ευρώπης σε μία περιοχή που θα βασιλεύει η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, προς όφελος της παγκόσμιας ελίτ.
