Όλα αυτά μέσω της αξιοποίησης με τελείως διαφορετικό τρόπο του συνόλου της τεράστιας λεγόμενης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, π.χ. της συμμετοχής του δημοσίου ως πλειοψηφικού ή μειοψηφικού μετόχου στις 13 εισηγμένες στο ΧΑ ΔΕΚΟ, τις πολύ περισσότερες μη εισηγμένες ΔΕΚΟ με την ακίνητη τους περιουσία και των λοιπών περιουσιακών τους στοιχείων, των λιμανιών, των αεροδρομίων και των λοιπών υποδομών (αυτοκινητοδρόμων), μέσω της μακροχρόνιας παραχώρησης χρήσης τους, τις χιλιάδες σχολάζουσες κληρονομιές και διάφορα άλλα, δηλαδή του συνόλου των assets του δημοσίου, ιδιαίτερα όμως και της τεράστιας ακίνητης περιουσίας του δημοσίου.
Και αναφέρω με τελείως διαφορετικό τρόπο εννοώντας από αυτόν που έχουν επιλέξει όλες οι κυβερνήσεις τα χρόνια της κρίσης από το 2011 και μετά – δηλαδή του ξεπουλήματος κομμάτι – κομμάτι και μπιρ παρά μέσω του περιβόητου ΤΑΙΠΕΔ ή σε ότι αφορά τα ακίνητα του δημοσίου και μέσω του ιστότοπου Ηλεκτρονικών Διαγωνισμών Ακινήτων της ΕΤΑΔ Α.Ε. (www.e-publicrealestate.gr), με πρώτα τα φιλέτα όλων αυτών των assets, (τυχαία; δεν νομίζω).
Προπάντων όμως θα διατηρούσε μετά την ολοκλήρωση αυτού του «Σχεδίου Ηρακλής» το δημόσιο για πάντα τον απόλυτο έλεγχο της ιδιοκτησίας ολόκληρης της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου και το εννοώ τόσο ιδιοκτησιακά όσο και λειτουργικά, αλλά θα μπορούσε, αν ακολουθούνταν και συμπληρωματικές προτάσεις μου, να απαλλαγεί το δημόσιο περαιτέρω από το δυσβάστακτο χρέος, φτάνοντας το και σε επίπεδα ως ποσοστού του ΑΕΠ κάτω και από το χρέος της Γερμανίας.
Το συγκεκριμένο σχέδιο το έστειλα για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2010 με εταιρεία courier προσωπικά στον τότε Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και στον τότε ΥΠΟΙΚ Γ. Παπακωνσταντίνου, εκείνη την περίοδο μαζί με ένα άμεσο και πρωτόγνωρο σχέδιο ή μέτρο για τα ελληνικά δεδομένα αλλά και άμεσα αποτελεσματικό για την πλήρη, καλά διαβάσατε, για την πλήρη κάλυψη ολόκληρου του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 (36 δισ ευρώ), που ήταν τότε η κύρια αιτία για την κακή εικόνα της οικονομίας της χώρας που όταν έγινε γνωστή εκτοξεύτηκαν τα spreads στα ύψη.
Αυτό το μέτρο το είχα προτείνει προφορικά ήδη προεκλογικά το 2009 σε γνωστό μου πολιτικό και μετέπειτα μέλος της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου για να το μεταφέρει ως εμπιστευτική πρόταση στον Γ. Παπανδρέου, αν μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας επαληθεύονταν οι σοβαρές ανησυχίες μου, που του μετέφερα επίσης, επειδή όχι μόνο δεν πίστευα ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν στο 6 % του ΑΕΠ, όπως ισχυρίζονταν δημοσίως ψευδέστατα ο τότε, σε επικίνδυνο βαθμό άχρηστος, ΥΠΟΙΚ Γιάννης Παπαθανασίου , αλλά έβαζα και κάθε στοίχημα ότι ήταν τουλάχιστον διπλάσιο και φοβόμουν τα χειρότερα για την οικονομία της χώρας, μια που το δημόσιο χρέος πλησίαζε τα 300 δισ ευρώ και τελικά έκλεισε στα 298 δις και έτσι με το ΑΕΠ στα 235 δισ ευρώ έφτασε τέλος του 2009 στο 126,8 % του ΑΕΠ.
Παράλληλα με ένα έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών περίπου στο 15% του ΑΕΠ. Τελικά το δημοσιονομικό έλλειμμα, όπως το γνωρίζουμε πλέον όλοι, ήταν στο τέλος του 2009 και αρκετά μεγαλύτερο από αυτό που φοβόμουν κατά την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων και έκλεισε μετά τις διάφορες αναθεωρήσεις του από την Eurostat και την ΕΛΣΤΑΤ στα 36 δισ ευρώ ή στο 15,4 % του ΑΕΠ.
Η απάντηση τότε στη πρόταση μου αυτή του συγκεκριμένου πολιτικού ήταν η «προσφιλής « φράση των πολιτικών, όταν δεν ενδιαφέρονται να σκεφτούν έστω μήπως ανάλογες προτάσεις, ακόμα και απλών πολιτών με ένα επίπεδο ειδικής εκπαίδευσης και γνώσεων, θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον τόπο όπως και τελικά την ίδια την κυβέρνηση τους, ότι « αυτά δεν γίνονται ούτε στην Ουγκάντα», αν και κατά την απόλυτη πεποίθηση μου, το μέτρο αυτό και απόλυτα δημοκρατικό και σύμφωνα με τις επιταγές του νόμου, ή στη προκειμένη περίπτωση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου, που για ειδικούς σημαντικούς λόγους θα έπρεπε να προηγηθεί για την εφαρμογή του ίδιου του μέτρου αλλά και για την ρύθμιση και άλλων θεμάτων που θα σχετίζονταν με αυτό, αλλά και του Συντάγματος θα ήταν και θα είχε, όχι μόνο την αποδοχή, τον ενθουσιασμό και την ανακούφιση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, αλλά θα ανταποκρίνονταν και στο κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Φυσικά δεν ανέφερε κουβέντα ο συγκεκριμένος πολιτικός τότε στον μετέπειτα Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, αλλά ούτε και μετά αφού έγινε ο ΓΑΠ Πρωθυπουργός και ο ίδιος μέλος αυτής της κυβέρνησης. Το κυριότερο όμως θα ήταν ότι θα απέφευγε έτσι η χώρα και η μεγάλη πλειοψηφία του λαού όλα όσα τραβάμε πέντε χρόνια τώρα. Τελικά έλαβα τότε (το 2010), κατόπιν παραλαβής του παραπάνω σχεδίου μου, δύο ευχαριστήριες επιστολές από τον τότε Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και τον ΥΠΟΙΚ Γ. Παπακωνσταντίνου. Ο τελευταίος ή καλύτερα η Διευθύντρια του γραφείου του, αφού με ευχαρίστησε, μου ανέφερε ότι «η επιστολή (εργασία) μου με τις ενδιαφέρουσες προτάσεις μου προωθήθηκε στις επιτελικές ομάδες του Υπουργείου που έχουν την ευθύνη επεξεργασίας και εισήγησης μέτρων πολιτικής, για την αξιολόγηση τους».
Προφανώς εκεί κατέληξε η εργασία μου στον πλησιέστερο κάδο απορριμμάτων και δεν την διάβασε κανείς και έχω αρκετές και συγκεκριμένες ενδείξεις γι αυτή την άποψη μου αλλά δεν θέλω να σας κουράσω και μ’ αυτό. Πάντως δεν έλαβα ποτέ κάποια απάντηση από αυτή την επιτελική ομάδα του ΥΠΟΙΚ ή από το γραφείο του τότε ΥΠΟΙΚ, ή έστω ένα τηλεφώνημα. Το ίδιο ακριβώς έγινε και τον Οκτώβριο του 2012 που την ξαναέγραψα, προσαρμοσμένη πλέον στα τρέχοντα μακροοικονομικά δεδομένα εκείνης της περιόδου, αλλά και με μια σειρά προτάσεων για την σημαντική απομείωση του χρέους, για διάφορα φορολογικά μέτρα με σκοπό την ανάπτυξη της χώρας και πολλά άλλα, αυτή τη φορά χωρίς το παραπάνω μέτρο για την κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος μια που είχαν αλλάξει στο μεταξύ σε σημαντικό βαθμό τα δεδομένα και έστειλα αυτή τη φορά την πολύ μεγαλύτερη εργασία μου (πάνω από 60 σελίδες ) στον τότε ΥΠΟΙΚ Γιάννη Στουρνάρα, στον τότε Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, σε διάφορους Υπουργούς, στον Πρόεδρο και Διευθ. Σύμβουλο του ΤΑΙΠΕΔ και σε όλους τους αρχηγούς των κομμάτων του κοινοβουλίου, πλην ΚΚΕ και Χ.Α., όπως και στον γνωστό δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου με 12 συστημένες ταχυδρομικές επιστολές, απευθυνόμενος μέσω της συνοδευτικής μου επιστολής στον κάθε παραλήπτη προσωπικά.
Θα μας πάρει πολύ να σας γράψω αναλυτικά το αποτέλεσμα της προσπάθειας μου και τον απίστευτο Γολγοθά που τράβηξα έναντι όλων των παραληπτών της εργασίας μου για να μάθω καταρχήν τι απέγινε η εργασία μου αυτή, μια που για μήνες δεν έπαιρνα από κανέναν μια απάντηση ή έστω ένα τηλεφώνημα. Αρκεί να σας πω ότι το αποτέλεσμα ήταν περίπου το ίδιο όπως την πρώτη φορά το 2010, με τη διάφορά ότι αυτή τη φορά δεν έλαβα ούτε καν μια ευχαριστήρια επιστολή. Προφανώς βρίσκεται και αυτή η εργασία μου, με εντολή του γραφείου του τότε Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά αυτή τη φορά, ακόμα στο ΣΟΕ (Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων) του ΥΠΟΙΚ. για αξιολόγηση, όπως με ενημέρωσαν, στα πλαίσια των πολλών τηλεφωνημάτων μου, από το τμήμα πρωτοκόλλου του ΥΠΟΙΚ και στην ουσία τίποτα άλλο.
Σημειωτέον ότι ήδη στις 12.02.2011 είχα στείλει αυτό το σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση σε περίληψη δύο σελίδων με email στον τότε Γεν. Διευθυντή του ΙΟΒΕ και καθηγητή οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και μου απάντησε και πάλι με email την ίδια ημέρα αρκετά θετικά και ότι συμφωνούσε στις γενικές γραμμές με αυτό το σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση, αλλά με την αναφορά ότι « το πρόβλημα είναι η έλλειψη ενός σαφούς σχεδίου δράσης και ο φόβος του πολιτικού κόστους» και εννοούσε την τότε κυβέρνησης του ΓΑΠ.
Έτσι ενθαρρύνθηκα και ξαναέγραψα την εργασία μου τον επόμενο χρόνο, μετά την ανάληψη του ΥΠΟΙΚ από τον Γιάννη Στουρνάρα, όπως ανέφερα ήδη παραπάνω και την έστειλα στους παραπάνω 12 παραλήπτες. Και να φανταστεί κανείς ότι δούλευα τρις μήνες, το μισό καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2012 και συχνά μάλιστα τη νύχτα για να ξαναγράψω αυτό το σχέδιο και ολόκληρη την εργασία μου, που πιστεύω ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πέραν του ίδιου του «Σχεδίου Ηρακλής», ώστε να μη στερήσω στη σύζυγο μου το καθημερινό μπάνιο, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών μας, στη πανέμορφη Θάλασσα της περιοχής Παλιουρίου Χαλκιδικής όπου βρίσκεται το εξοχικό μας.
Ο κ. Στουρνάρας θυμήθηκε μάλιστα, σύμφωνα με έναν εκ των συμβούλων του που συναντήθηκα στο ΥΠΟΙΚ στις 20 Ιουνίου του 2013, εκείνο το email που του είχα στείλει το 2011 όπως και την απάντηση του. Ο συγκεκριμένος σύμβουλος του τότε ΥΠΟΙΚ Γιάννη Στουρνάρα, ένας νέος οικονομολόγος με λαμπρές σπουδές κυρίως στο εξωτερικό, όπως με ενημέρωσαν, που είμαι βέβαιος ότι διάβασε την εργασία μου και μάλιστα δύο φορές, όπως μου ανέφερε ο ίδιος κατά την δίωρη συνάντηση και συζήτηση που είχαμε στο γραφείο του, προσπάθησε να με πείσει ότι ο τότε Υπουργός που ενημερώθηκε από τον ίδιο περιληπτικά για το «Σχέδιο Ηρακλής» που το είχε διαβάσει πλέον σε όλες του τις λεπτομέρειες, εξέφρασε την άποψη ότι λόγω της κακής εικόνας που είχε τότε η χώρα μας στο εσωτερικό αλλά κυρίως στο εξωτερικό, δεν θα είχε το σχέδιο αυτό μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας γιατί δεν θα βρίσκονταν ενδιαφερόμενοι επενδυτές. Βέβαια αυτή την άποψη του Υπουργού την ανέτρεψα αμέσως με την κατάλληλη επιχειρηματολογία και πιστεύω με απόλυτη επιτυχία.
Ο ίδιος εκφράστηκε σχετικά με την εργασία μου και το συγκεκριμένο σχέδιο με τα καλύτερα λόγια, το χαρακτήρισε από μια άποψη τόσο απλό στη σύλληψη όσο και καινοτόμο αλλά και αποτελεσματικό για την σύντομη έξοδο της χώρας από την κρίση, μέσω της επιστροφής του μεγαλύτερου μέρους των δανείων, αλλά και της περαιτέρω απομείωσης του δημόσιου χρέους με παράλληλες συνδυαστικές κινήσεις που πρότεινα, αλλά και την δημιουργία μιας αναπτυξιακής πορείας χωρίς προηγούμενο για την Ελλάδα. Βέβαια κατάλαβα από τον τρόπο που μου μετέφερε αυτή την παρατήρηση του Υπουργού ο συγκεκριμένος σύμβουλος του, αφήνοντας να εννοηθεί ότι συμμερίζεται αυτή την άποψη, ότι στη πραγματικότητα δεν συμφωνούσε καθόλου με τον Υπουργό.
Τελικά συμφωνήσαμε να περιμένουμε και την αξιολόγηση από το ΣΟΕ (Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων) του ΥΠΟΙΚ με επικεφαλής τότε τον καθηγητή Πάνο Τσακλόγλου, προσωπικό φίλο του Γιάννη Στουρνάρα και επικεφαλής από ελληνικής πλευράς της ομάδας εργασίας (Euro Working Group) του Eurogroup στις Βρυξέλλες.
Φυσικά εκεί τελείωσε η υπόθεση αφού δεν άκουσα τίποτα πλέον για το συγκεκριμένο θέμα από πλευράς του ΥΠΟΙΚ και ούτε από τους υπόλοιπους 11 παραλήπτες της εργασίας μου. Αυτά που γράφω σχετικά με αυτή την δεύτερη εργασία μου είναι μόνο ένα πολύ μικρό μέρος ολόκληρης αυτής της ιστορίας και του κυριολεκτικού Γολγοθά που τράβηξα και τις προσπάθειες που έκανα, να πετύχω τι, απλά να βοηθήσω τη χώρα μου για να βγει από αυτή την κατάντια.
