Προφανώς η Ρωσία δεν πρόκειται να καταφύγει στο ΔΝΤ, όπως τη δεκαετία του 1990, όπου το ταμείο της είχε δανείσει το ποσόν των 35 δις $, για να αντιμετωπίσει την τότε κρίση, στην οποία είχε βυθιστεί – λόγω της σύγκρουσης της με τη Δύση, με τις Η.Π.Α. και με τη Γερμανία ουσιαστικά, αν και ο ρόλος της τελευταίας δεν είναι τόσο καθαρός (άρθρο).
Επομένως, η μοναδική δυνατότητα της είναι η Κίνα, παρά το ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών δεν είναι τόσο «διάφανες» – επειδή η κάθε μία προσπαθεί να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα, χωρίς να εμπιστεύεται την άλλη.
Το κοινό σημείο βέβαια, στο οποίο συναντώνται, είναι η πώληση των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου (γράφημα), γεγονός που προβληματίζει σε μεγάλο βαθμό τις Η.Π.Α. – ειδικά όσον αφορά την Κίνα, η οποία είναι ο μεγαλύτερος δανειστής της υπερδύναμης.
.
.
Από την πλευρά των Η.Π.Α. η υιοθέτηση εκ μέρους της Ρωσίας ενός δικού της συστήματος συναλλαγών (Swift), το οποίο έχει μόλις τεθεί σε λειτουργία, συνδέοντας 91 τράπεζες μεταξύ τους, θεωρείται ως μία ακόμη εχθρική ενέργεια – επειδή θα συμβάλλει στις συνεχείς προσπάθειες απεξάρτησης τόσο της Ρωσίας, όσο και της Κίνας, από το δολάριο, απειλώντας σοβαρά την ηγεμονική θέση του στον πλανήτη.
Αυτό ακριβώς αποτελεί το συνδετικό κρίκο μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας, ενώ οι Η.Π.Α. οργάνωσαν πριν από μερικούς μήνες στο Πεντάγωνο την προσομοίωση μίας συντονισμένης επίθεσης των δύο ανταγωνιστών τους στο δολάριο – η οποία δεν είχε τόσο αισιόδοξα αποτελέσματα, όσο πίστευε η υπερδύναμη.
.
Η Κίνα σε ρόλο ΔΝΤ
Πρόσφατα η Ρωσία δανείστηκε, μέσω ανταλλαγής συναλλάγματος (Swap), το ποσόν των 150 δις γουάν από την κεντρική τράπεζα της Κίνας, το οποίο της έδινε τη δυνατότητα να τα ανταλλάξει με δολάρια (24 δις $ περίπου). Η ενέργεια αυτή αφενός μεν εξυπηρέτησε τη Ρωσία, αφετέρου την Κίνα – επειδή άσκησε πιέσεις στο κινεζικό νόμισμα υποτιμώντας το, χωρίς να ενοχοποιηθεί από τη Δύση για τη χειραγώγηση του.
Την ίδια στιγμή ο υπουργός οικονομικών της Κίνας δήλωσε την πρόθεση του να διευρύνει τα δάνεια προς τη Ρωσία – γεγονός που σημαίνει ότι ενεργεί ως ο δανειστής ύστατης ανάγκης της χώρας, όπως ακριβώς το ΔΝΤ. Κάτι ανάλογο έκανε και με την Αργεντινή, στην οποία δάνεισε 2,3 δις $, καθώς επίσης με τη Βενεζουέλα (4 δις $), βοηθώντας και τις δύο χώρες να αποφύγουν τη χρεοκοπία.
Αρκετοί θεωρούν λοιπόν πως η Κίνα θα μπορούσε να διασώσει τη Ρωσία, εάν η τελευταία βρισκόταν σε κίνδυνο – γεγονός που ασφαλώς θα εμβάθυνε τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, ειδικά επειδή η Ρωσία αποτελεί έναν στρατηγικό εταίρο τεράστιας σημασίας για την Κίνα, κυρίως όσον αφορά τη διεκδίκηση της παγκόσμιας ηγεμονίας εκ μέρους της.
Μία επόμενη εναλλακτική δυνατότητα χρηματοδότησης της Ρωσίας είναι το «αντίπαλο δέος» του ΔΝΤ, το οποίο ίδρυσαν πρόσφατα από κοινού οι χώρες της BRICS – με κεφάλαιο της τάξης των 100 δις $, όπου η Κίνα συμμετέχει με 41 δις $, η Ρωσία, η Βραζιλία και η Ινδία με 18 δις $ εκάστη, ενώ η Ν. Αφρική με 5 δις $.
Κάθε χώρα όμως μπορεί να βοηθηθεί από το συγκεκριμένο ταμείο το ανώτατο με το ποσόν που συμμετέχει – οπότε η Ρωσία με 18 δις $. Επειδή όμως κάτι τέτοιο επιτρέπεται, με βάση το ιδρυτικό συμφωνητικό, μόνο όταν κάποια χώρα έχει υπαχθεί στο ΔΝΤ, η Ρωσία, εάν δεν καταθέσει αίτημα βοήθειας από το ΔΝΤ, δεν μπορεί να πάρει παραπάνω από 5,4 δις $.
Εύλογα λοιπόν συμπεραίνεται πως θα συνεχίσει να δανείζεται από την Κίνα, έως ότου επανέλθει η τιμή του πετρελαίου στα προηγούμενα επίπεδα – κάτι που όμως δεν θεωρείται πιθανόν. Ολοκληρώνοντας υπενθυμίζω από το άρθρο μου «Η αρκούδα και ο δράκος» τα εξής:
.
Η άλλη όψη του νομίσματος
Σε πολλά μέρη του κόσμου γίνονται προσπάθειες δημιουργίας εθνικών συστημάτων πιστωτικών καρτών, καθώς επίσης υιοθέτησης εθνικού διαδικτύου – το οποίο να μην εξαρτάται καθόλου από τις Η.Π.Α.
Επί πλέον, ολόκληρη η Δύση τυπώνει τεράστιες ποσότητες χαρτονομισμάτων χωρίς αντίκρισμα, για να σταθεροποιήσει την ισοτιμία του δολαρίου – όπου όμως, εάν καταρρεύσουν όλα αυτά τα νομίσματα, τότε ολόκληρη η Δύση, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές εμπορευμάτων και πρώτων υλών, θα ακινητοποιηθεί εντελώς.
Οι ενέργειες αυτές οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, οι Η.Π.Α. θα προσπαθήσουν να διαφύγουν από τη δύσκολη θέση, στην οποία έχουν οδηγηθεί, με τη βοήθεια ενός πυρηνικού πολέμου εναντίον της Ρωσίας– ελπίζοντας ότι η Δύση θα βοηθήσει τις προσπάθειες τους, καθώς επίσης πως η Κίνα θα διστάσει να ενισχύσει άμεσα τη Ρωσία.
Φυσικά θα μπορούσε να επιτεθεί πρώτη η Ρωσία, έχοντας το ηθικό έρεισμα – τον οικονομικό πόλεμο δηλαδή που της έχει κηρύξει η Δύση, με οδυνηρά επακόλουθα για τον πληθυσμό της. Στα πλαίσια αυτά, ενδεχομένως θα δήλωνε στάση πληρωμών, ειδικά απέναντι στις ευρωπαϊκές τράπεζες – με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αρκετά μεγάλα προβλήματα στο εξαιρετικά αδύναμο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης.
Στη συνέχεια, θα αποφάσιζε ίσως να σταματήσει να προμηθεύει τις χώρες του ΝΑΤΟ με φυσικό αέριο, θεωρώντας τες εχθρικές με βάση το στρατιωτικό δόγμα που έχει υιοθετήσει – οπότε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής βιομηχανίας θα κατέρρεε, αδυνατώντας να λειτουργήσει χωρίς την απαιτούμενη ενέργεια, με αποτέλεσμα να εκτοξευθεί η ανεργία στα ύψη, καθώς επίσης να χρεοκοπήσουν πολλές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών που τις δανείζουν.
Εάν αποφάσιζε δε η Κίνα να ενισχύσει τις ρωσικές προσπάθειες, θα μπορούσε να πουλήσει τις τεράστιες ποσότητες ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου που έχει στη διάθεση της – αναγκάζοντας τη Fed να τυπώσει ανάλογες ποσότητες δολαρίων για να τα αγοράσει. Διαφορετικά τα επιτόκια των Η.Π.Α. θα εκτινάσσονταν στα ύψη, εκτοξεύοντας τις δαπάνες εξυπηρέτησης του τρομακτικού χρέους της υπερδύναμης (18,2 τρις $), σε επίπεδα που θα ήταν αδύνατον να εξυπηρετηθούν – οπότε ο χάρτινος πύργος της αμερικανικής οικονομίας θα κατέρρεε σε χρόνο μηδέν.
Εάν τώρα η Κίνα διέθετε τα δολάρια, τα οποία θα εισέπραττε από την πώληση των ομολόγων στην ελεύθερη αγορά, τότε το δολάριο θα κατέρρεε – επειδή η Fed μπορεί μεν να τυπώσει δολάρια για την αγορά των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου, αλλά όχι ξένο συνάλλαγμα για την αγορά των δολαρίων που θα διέθετε η Κίνα.
Μία τέτοια συνδυασμένη οικονομική επίθεση της Ρωσίας με την Κίνα, θα έθετε προφανώς τέλος στην αμερικανική οικονομική ηγεμονία – ενώ η υπερδύναμη δεν θα είχε πλέον τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.
Όπως φαίνεται λοιπόν, οι Η.Π.Α. δεν έχουν όλα τα χαρτιά στα χέρια τους – αρκεί να ενεργούσαν με τον παραπάνω τρόπο η Ρωσία μαζί με την Κίνα, βήμα προς βήμα ή μαζικά, χωρίς καμία προειδοποίηση.
Εάν συνειδητοποιήσει δε κανείς πως τα παράγωγα, τα οποία διαθέτουν μερικές μόνο αμερικανικές τράπεζες, είναι πολλαπλάσιας αξίας του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ θα κατέρρεαν σε χρόνο μηδέν, θα κατανοήσει πως οι συνδυασμένες ενέργειες της Ρωσίας με την Κίνα θα έμοιαζαν κυριολεκτικά με έναν πυρηνικό χρηματοπιστωτικό πόλεμο – ο οποίος θα οδηγούσε ολόκληρη τη Δύση στο μεσαίωνα.
