Εάν δεν βρεθεί μία ριζική λύση στο θέμα του δημοσίου χρέους, όλες οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης θα ξεθωριάσουν, ενώ η Ελλάδα θα απειληθεί με μία εσωτερική στάση πληρωμών – οι φόβοι τραπεζικών επιθέσεων και το πιθανό νέο πείραμα
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Η ελληνική κυβέρνηση θα ξεκινήσει αύριο τις πραγματικές διαπραγματεύσεις της με την Ευρωζώνη, έχοντας ακόμη ένα όπλο στη «φαρέτρα» της – την υποτίμηση της πιστοληπτικής ικανότητας της Αυστρίας την Παρασκευή από την Fitch, την οποία είχαμε προβλέψει με το άρθρο μας «Το δράμα της Αυστρίας» στα τέλη Ιανουαρίου, ενώ επεξηγεί καλύτερα την απροσδόκητα φιλική στάση της απέναντι μας.
Σύμφωνα με όλα όσα αναφέρονται, η σημαντικότερη απαίτηση της κυβέρνησης, η «κόκκινη γραμμή» δηλαδή που δεν πρέπει να ξεπεραστεί, θα είναι η μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος που προβλέπει το μνημόνιο, έτσι ώστε η διαφορά να διατεθεί για την «αναθέρμανση» της οικονομίας, καθώς επίσης για τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Η κυβέρνηση επιθυμεί τον περιορισμό από το 4,5% στο 1,5% – με την Τρόικα να τοποθετείται πλέον στο 3%.
Κατά την άποψη μας βέβαια πρόκειται για «ουτοπικές προσδοκίες», για σχέδια επί χάρτου, αφού το πιθανότερο είναι να βυθιστεί ξανά στα ελλείμματα ο προϋπολογισμός – με κριτήριο την πτώση των εσόδων κατά 1 δις € τον Ιανουάριο, καθώς επίσης τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης, οι οποίες θα αυξήσουν σημαντικά τις δαπάνες (εάν φυσικά τηρηθούν).
Η δεύτερη σημαντικότερη απαίτηση της ελληνικής κυβέρνησης είναι το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων – με πρώτη αυτήν της πώλησης των αεροδρομίων, τα οποία αγοράστηκαν από τη γερμανική Fraport (αν και πρόκειται ουσιαστικά για παραχώρηση). Έχουμε βέβαια την εντύπωση πως η Τρόικα δύσκολα θα συμφωνήσει, αφού τα έσοδα από την πώληση της δημόσιας περιουσίας προορίζονται για τη μείωση του κρατικού χρέους – ενώ η εξαγορά των επιχειρήσεων του δημοσίου, σε τιμές «ξεπουλήματος», αποτελεί ανέκαθεν το στόχο του ΔΝΤ στις χώρες που εισβάλλει.
Συνεχίζοντας, είναι προφανές πως εάν δεν βρεθεί μία ριζική λύση στο θέμα του χρέους, όλες οι «Γραμμές Μαζινό» της Ελλάδας θα πέσουν στα χέρια των Γερμανών ευκολότερα από αυτές της Γαλλίας, κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο – ενώ η κυβέρνηση, όπως όλες οι προηγούμενες του παρελθόντος, θα προσπαθήσει να πείσει τους Πολίτες ότι, ήταν αναπότρεπτο ή/και αναγκαίο.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε βέβαια να μην συμβεί κάτι τέτοιο – αν και η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεφύγει από τη χρηματοπιστωτική παγίδα (γράφημα), χωρίς μία μεγάλη διαγραφή του χρέους (ανάλυση).
.
.
Περαιτέρω, η πλέον επικίνδυνη εξέλιξη για τη χώρα μας είναι οι συνεχείς αναλήψεις από τις τράπεζες – οι οποίες δεν χαρακτηρίζονται ακόμη ως καταιγιστικές, αλλά ως πολύ έντονες και σταθερά κλιμακούμενες. Σύμφωνα με διάφορες ανακοινώσεις, υπολογίζονται μεταξύ των 200 εκ. € και 300 εκ. € σε καθημερινή βάση – ενώ από το Νοέμβριο του 2014 οι συνολικές εκροές είναι της τάξης των 20 δις €.
Εάν η παραπάνω τάση συνεχισθεί, πόσο μάλλον εάν αυξηθούν οι αναλήψεις, τότε η Ελλάδα θα είναι αντιμέτωπη με τραπεζικές επιθέσεις (Bank runs), οι οποίες θα δώσουν τη χαριστική βολή στην οικονομία της. Ακριβώς αυτός ήταν ο λόγος που η ΕΚΤ δήλωσε ότι θα συνεχίσει να ενισχύει τις τράπεζες, ανεξάρτητα από την πορεία των διαπραγματεύσεων – θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να καθησυχάσει τους καταθέτες.
Εν τούτοις, αυτό που τελικά θα απομείνει ως «μέτρο αντιμετώπισης του φαινομένου», δεν θα είναι άλλο από την επιβολή ελέγχων στη διακίνηση των κεφαλαίων, ανάλογων με αυτών της Κύπρου – ενώ κανένας δεν γνωρίζει την πραγματική οικονομική κατάσταση των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες είναι αντιμέτωπες με κόκκινα δάνεια που υπερβαίνουν τα 70 δις €, με τη χρηματιστηριακή τους αξία να είναι κάτω από τα 10 δις €.
Όταν την ίδια στιγμή δε η κυβέρνηση ανακοινώνει την πρόθεση της να προβεί σε διαγραφές ιδιωτικών χρεών, σε ένα είδος σεισάχθειας δηλαδή, τότε οι ανησυχίες των μετόχων, καθώς επίσης των καταθετών αυξάνονται – με δυσμενή επακόλουθα για τις τράπεζες, οι οποίες έχουν ήδη πάρει 65 δις € από την ΕΚΤ, στα πλαίσια του μηχανισμού έκτακτης ανάγκης (ELA).
