Πρέπει επιτέλους το παραγωγικό κεφάλαιο να αποκτήσει ρόλο πρωταγωνιστή στην διεθνή χρηματοοικονομική σκηνή με αντίστοιχο περιορισμό του παρασιτικού κεφαλαίου.
.
Σε περιόδους αβεβαιότητας, αποπληθωρισμού, ποσοτικής χαλάρωσης από τις περισσότερες κεντρικές τράπεζες , γεωπολιτικών κινδύνων, και νομισματικού ακτιβισμού το επιτόκιο ως παράγοντας ελκυστικότητας ενός νομίσματος δεν παίζει κανένα ουσιαστικό ρόλο.
Ειδικά όταν αναφερόμαστε σε νομίσματα – καταφύγια όπως το Ελβετικό Φράγκο που φέρει και τα λιγότερα δημοσιονομικά βάρη σε σχέση με τα λοιπά ανταγωνιστικά του νομίσματα (δολάριο , γιέν ,ευρώ) το επιτόκιο είναι δευτερεύουσας σημασίας.
Η σιγουριά μιας οικονομίας με μηδενικά ελλείμματα, με δημόσιο χρέος στα επίπεδα του 35,4% του ΑΕΠ και με παράδοση καταφυγίου αρκετών αιώνων δημιουργεί εκ των πραγμάτων υπόβαθρο ελκυστικότητας.
.
.
Αυτή η ελκυστικότητα δεν μειώνεται ακόμη και στην περίπτωση αρνητικού επιτοκίου.
Με δεδομένο ότι το ελβετικό χρηματοπιστωτικό σύστημα θεωρείτε ως μια από τις σημαντικότερες επικράτειες εχεμύθειας, η θέσπιση αρνητικού επιτόκιο ως ποινή των κεφαλαίων που εισρέουν μόνο ως αστείο μπορεί να καταγραφεί .
Το κόστος μιας «επένδυσης» 10 εκατ. ελβετικών φράγκων στην βάση ενός αρνητικού επιτοκίου 0,75% στο ύψος των 75 χιλιάδων φράγκων είναι μηδαμινό σε σχέση με την ασφάλεια και κυρίως την εχεμύθεια που προσφέρει το ελβετικό τραπεζικό σύστημα.
Οπότε το υπόβαθρο ελκυστικότητας δεν μειώνεται.
Απλά η Ελβετία όπως και οι υπόλοιπες επικράτειες εχεμύθειας μέσω τέτοιων πιέσεων ενδέχεται να αντιληφτούν πως η ασυδοσία του κερδοσκοπικού κεφαλαίου έχει κόστος αναφορικά με αυτούς και αναφερόμαστε στους θύλακες της χώρας που συμβάλουν στην διαμόρφωση του εγχώριου προϊόντος με παραγωγικούς τρόπους .
Εξάλλου με την άρση του πλαφόν στα επίπεδα των 1,20 φράγκων σε σχέση με το ευρώ, η πορεία της ελβετικής οικονομίας προς τον αποπληθωρισμό είναι δεδομένη οπότε τα πραγματικά επιτόκια θα έχουν πάντα θετικό πρόσημο .
Στην βάση αυτή και σε περίοδο παρατεταμένου αποπληθωρισμού η αύξηση των ονομαστικών επιτοκίων με αρνητικό πρόσημο από ένα σημείο και μετά ενισχύει την ελκυστικότητα του νομίσματος αναφοράς, άρα λειτουργούν αντίστροφα από τις επιδιώξεις των νομισματικών αρχών .
Όλα επομένως έχουν το κόστος τους, όπως η απουσία κεφαλαίων δημιουργεί προβλήματα ασφυξίας σε μια οικονομία στερώντας από τον παραγωγικό ιστό το απαραίτητο υλικό δημιουργίας, έτσι και η υπερπροσφορά κεφαλαίων δημιουργεί υπόβαθρα καταστρεπτικά για μια οικονομία κυρίως μέσω της διόγκωσης στοιχείων ενεργητικού.
Η κατά κράτος ήττα της Ελβετικής Κεντρικής Τράπεζας που περιβλήθηκε με τον μανδύα μεταβολής της νομισματικής της πολιτικής λόγω της έναρξης της ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας πρέπει να προβληματίσει.
.
Ελβετία, επιτόκιο – η πορεία του βασικού ελβετικού επιτοκίου.
.
Όταν μόνο το 3% του ημερήσιου τζίρου των 3,7 τρις δολαρίων της αγοράς συναλλάγματος αφορά στην διεκπεραίωση εμπορικών σκοπών και το υπόλοιπο αφορά πράξεις κερδοσκοπικού χαρακτήρα τότε οι ήττες των κεντρικών τραπεζών θα επέρχονται χωρίς να δημιουργούν καμία απολύτως έκπληξη.
Η ήττα της Ελβετικής Κεντρικής Τράπεζας ήταν μεγάλη.
H ανατίμηση του Φράγκου απαξίωσε μέρος των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε ευρώ, ενώ ο βασικός στόχος της ύπαρξης πλαφόν στα επίπεδα των 1,20 φράγκων που ήταν η στήριξη της ανταγωνιστικότητας πλέον αναιρείται εκ των πραγμάτων με αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους των εξαγωγών και φυσικά της επιτάχυνσης των αποπληθωριστικών τάσεων.
Στην βάση αυτή γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο καθορισμός φραγμών με την στήριξη παρεμβάσεων στην αγορά συναλλάγματος και η θέσπιση αρνητικών επιτοκίων ουδόλως αλλοιώνουν την επιθετικότητα του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.
Απαιτείται πλέον μια νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική συμφωνία περιορισμού της ασυδοσίας.
Πρέπει επιτέλους το παραγωγικό κεφάλαιο να αποκτήσει ρόλο πρωταγωνιστή στην διεθνή χρηματοοικονομική σκηνή με αντίστοιχο περιορισμό του παρασιτικού κεφαλαίου.
