Οι περισσότεροι όμως θεωρούν δεδομένη την αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ, η οποία είναι ουσιαστικά συνώνυμη με την εκτύπωση νέων χρημάτων, κατά το παράδειγμα της Fed – με την ελπίδα πως θα επιλυθεί η κρίση χρέους, με τη βοήθεια του πληθωρισμού.
Από την άλλη πλευρά, η όλη διαδικασία και ειδικά η ελληνική «υποτροπή», έχει σαν αποτέλεσμα τον ακόμη πιο φτηνό δανεισμό της Γερμανίας – η οποία πουλάει πλέον τα ομόλογα της με αρνητικά επιτόκια (δηλαδή, οι επενδυτές πληρώνουν τόκο για να τα αγοράσουν, αντί να εισπράττουν τόκο).
Επομένως η κρίση, η οποία πυροδοτήθηκε ξανά από την Ελλάδα, την εξυπηρετεί σε μεγάλο βαθμό – αφού εξοικονομεί πολύ μεγαλύτερα ποσά, από αυτά που διαθέτει, εάν, για τη χώρα μας. Πρόκειται λοιπόν για μία απίστευτη υποκρισία εκ μέρους της – ειδικά όταν συνεχίζει να κατηγορεί την πατρίδα μας, απειλώντας την με ακόμη μεγαλύτερες κυρώσεις.
.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
Στις 14 Ιανουαρίου θα αποφασίσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, σχετικά με το πρόγραμμα αγοράς της ΕΚΤ (ΟΜΤ) – όπου όλοι περιμένουν τη θετική του ετυμηγορία, αφού κάθε τι άλλο θα αποτελούσε μεγάλη έκπληξη, ενώ θα ήταν αντίθετο με της βασικές αρχές του δικαστηρίου.
Σύμφωνα με αυτές, το ανώτατο δικαστήριο έχει ως κύρια πολιτική αποστολή του την προώθηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης – όπου η «εξωκοινοβουλευτική αμοιβαιοποίηση» του χρέους, αποτελεί ένα από τα βήματα προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Στα πλαίσια αυτά, θεωρείται αυτονόητη η στήριξη του ελληνικού τραπεζικού συστήματος από την ΕΚΤ, έτσι ώστε να είναι οχυρωμένο απέναντι στο ενδεχόμενο τραπεζικών επιθέσεων (Bank runs), ενόψει των εκλογών – γεγονός που κρίθηκε αναγκαίο, μεταξύ άλλων λόγω της τρομοκράτησης των Ελλήνων για τα «δεινά» που θα προξενούσε στη χώρα τυχόν επιλογή μίας αριστερής κυβέρνησης (καθώς επίσης των προηγουμένων εμπειριών του 2012).
Σε κάθε περίπτωση, οι αναλήψεις χρημάτων από τις ελληνικές τράπεζες, καθώς επίσης οι εκροές στο εξωτερικό, λέγεται πως έχουν αυξηθεί σημαντικά – γεγονός που οδήγησε την κυβέρνηση να επαναλάβει πως οι καταθέσεις είναι εγγυημένες. Δεν θα έκανε έκπληξη δε τυχόν ενίσχυση του πρωθυπουργού από τη Γερμανία, με τη συμφωνία μίας μικρής διαγραφής του δημοσίου χρέους, πριν από τις εκλογές.
.
Επίλογος
Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν σε καμία περίπτωση πως οι δικές μας ευθύνες (ανάλυση), όσον αφορά τις συνθήκες που οδήγησαν στη χρεοκοπία της χώρας μας το 2010, είναι μικρές – ούτε φυσικά πως πρέπει να εκβιάσουμε την Ευρώπη, απειλώντας την ανόητα, εάν δεν συμφωνήσει στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους μας, με περίοδο χάριτος με ρήτρες ανάπτυξης και με την περαιτέρω παροχή δανείων.
Θεωρούμε όμως πως, από ένα σημείο και μετά, από την εισβολή δηλαδή του ΔΝΤ στην πατρίδα μας το 2010 μέχρι σήμερα, οι ευθύνες δεν είναι δικές μας – αφού η Ελλάδα δεν διοικήθηκε ποτέ έκτοτε από δικές της κυβερνήσεις, ενώ οι Έλληνες Πολίτες αποδέχθηκαν τα πάντα, χωρίς να αρνηθούν τις ευθύνες τους και χωρίς να επαναστατήσουν.
Επομένως, η σημερινή αποτυχία της Ελλάδας να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της δεν οφείλεται στην ίδια, αλλά στην ανίκανη κυβέρνηση που εγκατέστησαν οι δανειστές της: στην Τρόικα. Η κατάσταση αυτή πρέπει λοιπόν να αλλάξει με κάθε θυσία και η Ελλάδα οφείλει να απελευθερωθεί από τα δεσμά της – ενώ έχει φυσικά την ικανότητα να καταφέρει να εξέλθει από την κρίση, εάν εφαρμοσθεί μία σωστή οικονομική πολιτική, η οποία να μην «στραγγαλίζει» την ανάπτυξη.
Αυτό οφείλουν να το καταλάβουν οι δανειστές μας, παύοντας να μας επιβάλλουν μέτρα που μας οδηγούν σε μία επόμενη, πολύ πιο επώδυνη χρεοκοπία – ενώ όλοι εμείς οι Έλληνες πρέπει να έχουμε το θάρρος να το απαιτήσουμε, πρόθυμοι να υποστούμε κάθε θυσία για να το επιτύχουμε, χωρίς να επιτρέψουμε την περαιτέρω λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας μας, το διεθνή εξευτελισμό και την εξαθλίωση μας
Η δε Γερμανία πρέπει να καταλάβει πως η Ελλάδα έκανε μεν πολλά λάθη στο παρελθόν, αλλά δεν οδήγησε τον πλανήτη σε δύο αιματηρούς πολέμους, όπως η ναζιστές της πρόγονοι – για τους οποίους τελικά δεν τιμωρήθηκε από την διεθνή κοινότητα, η οποία τη βοήθησε να επιβιώσει αξιοπρεπώς με τη γνωστή διαγραφή του χρέους της το 1953, καθώς επίσης με όλα τα υπόλοιπα.
.
