Κυβέρνηση
Προτείνεται να αποτελείται από τον Κυβερνήτη και τους 5 Υπουργούς : Εξωτερικών, Ασφαλείας. Υγείας, Παιδείας και Περιβάλλοντος. Προτείνονται και αντίστοιχοι αναπληρωτές.
Ο Κυβερνήτης και το Κυβερνείο έχουν αρμοδιότητα τα Οικονομικά και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και τον συντονισμό των Υπουργείων. Τα Υπουργεία είναι επιτελικοί μηχανισμοί που μεριμνούν για τα αντίστοιχα εθνικά θέματα, όπως έυγλωττα αποδίδει ο αντίστοιχος τίτλος. Στα ίδια πλαίσια υποστηρίζουν, συντονίζουν και κατευθύνουν τη λειτουργία των Δήμων.
- Το Υπουργείο Εξωτερικών έχει αρμοδιότητα αντίστοιχη του σημερινού : Διεθνείς σχέσεις, προβολή της Χώρας, απόδημοι.
- Το Υπουργείο Ασφαλείας έχει αρμοδιότητα στην Δικαιοσύνη, τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας.
- Το Υπουργείο Υγείας έχει αρμοδιότητα στην Υγιεινή, την Περίθαλψη, την Κοινωνική Ασφάλιση και την Εργασία.
- Το Υπουργείο Παιδείας έχει αρμοδιότητα στην Εκπαίδευση, τα Θρησκεύματα, τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό.
- Το Υπουργείο Περιβάλλοντος έχει αρμοδιότητα στην Χωροταξία, τις Υποδομές, τις Μεταφορές, το Εμπόριο, και τη Ναυτιλία.
Επισημαίνεται ότι το κατά Υπουργείο αντικείμενο προδιαγράφεται να είναι ποιοτικά διαφορετικό – εν γένει – των αντίστοιχων σημερινών τομέων. Ιδιαίτερα επισημαίνεται η άρδην αλλαγή του ρόλου της Κυβέρνησης λόγω αφ’ ενός των κολοσσιαίων αλλαγών στα οικονομικά (νόμισμα, φορολογικό κ.λ.π.) και αφ’ ετέρου της ουσιαστικής αποκέντρωσης στους δήμους.
.
Πολιτική Ηθική
Προτείνεται, ως βασικό προαπαιτούμενο πολιτικού ήθους, να καθορίζεται η επαρκής αιτιολόγηση ισχυρισμών, ενεργειών και αποφάσεων, βάσει πραγματικών στοιχείων και ελέγξιμων εκτιμήσεων.
Σε αυτά τα πλαίσια, ως ιδιώνυμα πολιτικά αδικήματα, καθορίζονται τα εξής :
- Ύβρις : μη στοιχειοθετούμενη ή αόριστη προσωπική επίθεση.
- Δημαγωγία : μη στοιχειοθετούμενη ή αόριστη πολιτική τοποθέτηση.
- Ευνοϊκή μεταχείριση : άμεση ή έμμεση έμπρακτη εύνοια υπέρ πολιτικού φίλου ή για πολιτικά οφέλη.
- Δυσμενής μεταχείριση : άμεση ή έμμεση έμπρακτη δυσμένεια κατά πολιτικού μη φίλου.
- Συκοφαντία – συμπεριλαμβανόμενης της αστήρικτης δημόσιας καταγγελίας.
Βάση της πολιτικής συμπεριφοράς όλων οφείλει να είναι ο ορθολογισμός και ο φιλότιμος συνδυασμός των ατομικών επιδιώξεων με το εθνικό συμφέρον.
Τα πολιτικά αδικήματα υπόκεινται κατ’ αρχήν στον έλεγχο της Ελεγκτικής Εξουσίας, όπως προτείνεται παρακάτω, και στην συνέχεια της Δικαστικής.
.
Πολιτικός Διάλογος
Η προτεινόμενη διαδικασία αναδεικνύει σαφώς την ουσία. Δεν απαγορεύει τη δημαγωγία, την αποκαλύπτει. Δεν απαγορεύει την αυθαιρεσία, ανοίγει τους ορίζοντες. Αντιστρατεύεται ευθέως την μονόπλευρη λογική, το βασικό μας πρόβλημα.
Συγκεκριμένα, προτείνεται διαδικασία που έχει ως βασικό χαρακτηριστικό τον σαφή διαχωρισμό σε τρεις διαδοχικές φάσεις : προκαταρκτικός, παραγωγικός και ανταγωνιστικός διάλογος.
Στον προκαταρκτικό διάλογο γίνεται ελεύθερη συζήτηση «επί της αρχής». Σκοπός είναι η ακριβής διατύπωση του θέματος και η αναγνώριση των υπαρχουσών διαφορετικών εισηγήσεων σε συνοπτικό επίπεδο.
Μεσολαβεί εύλογος χρόνος ώστε ο κάθε εισηγητής (ή ομάδα) να διαμορφώσει την εισήγησή του. Προφανώς παίρνοντας υπ’ όψιν και τις πρώτες ενδείξεις.
Στον παραγωγικό διάλογο γίνεται συζήτηση ξεχωριστά για κάθε διαφορετική εισήγηση. Σκοπός είναι να διερευνηθεί διεξοδικά το ενδεχόμενο να υιοθετηθεί η αντίστοιχη πρόταση. Οι συνέπειες. Προφανώς κάτι τέτοιο προϋποθέτει σαφή διατύπωση της εισήγησης, παροχή διευκρινίσεων, απροκατάληπτη εξέταση της πρότασης. Γίνεται κριτική για την εφικτότητα της πρότασης, αξιολογούνται τα προσδοκώμενα οφέλη.
Στη συνέχεια κάθε εισηγητής διαμορφώνει την οριστική εισήγησή του.
Στον ανταγωνιστικό διάλογο συγκρίνονται οι οριστικές προτάσεις. Συζητούνται τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους. Διατυπώνονται απόψεις για τη συγκριτική αξιολόγησή τους.
Ακολουθεί ψηφοφορία.
Για περισσότερα βλ. άρθρο Τί θα γινόταν αν αλλάζαμε αντίληψη για τον πολιτικό διάλογο ;
Επίσης, βλ. κείμενο «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» (σελ.30 εδ. «Πώς δεν συζητάμε»).
.
Διάκριση των εξουσιών
Προτείνεται νέου τύπου διάκριση εξουσιών, με σαφώς διακεκριμένους ρόλους και σχέσεις, στα πλαίσια του προτεινόμενου αριστοδημοκρατικού μοντέλου διοίκησης».
Η Εκτελεστική εξουσία αναπτύσσει πολιτικές πρωτοβουλίες και προΐσταται πολιτικά του διοικητικού μηχανισμού.
Η Προβουλευτική Εξουσία οργανώνει τον Πολιτικό Διάλογο, διαμορφώνοντας τα σχέδια νόμων και πολιτικών αποφάσεων.
Η Ελεγκτική Εξουσία οργανώνει τον Πολιτικό Έλεγχο, διαμορφώνοντας τα αντίστοιχα σχέδια αποφάσεων ή τα παραπεμπτήρια στην Δικαιοσύνη.
Η Εγκριτική Εξουσία, σε εθνικό επίπεδο, ασκείται από εκπροσώπους των Δήμων, που ψηφίζουν επί των κεντρικά διαμορφωμένων σχεδίων. Η ψήφος κάθε δήμου έχει διαφορετικό βάρος, ανάλογα με τον αριθμό των αντιστοίχων εχόντων πολιτικά δικαιώματα.
Η Δικαστική Εξουσία είναι ανεξάρτητη.
.
Εκτελεστική Εξουσία
Προτείνονται προσωποπαγή εκτελεστικά δίδυμα, που εκλέγονται με άμεση γενική ψηφοφορία, με ειδική προσωποπαγή ψηφοφορία για κάθε δίδυμο, σε 1+1 γύρους. Η θητεία του κάθε διδύμου προτείνεται 5 ετής, αλλά μπορεί να ανακληθεί με δημοψήφισμα ή να διακοπεί για άλλους λόγους.
Εκλογές γίνονται ξεχωριστά, όποτε χηρεύσει η αντίστοιχη θέση (Κυβερνήτης, Υπουργός, Δήμαρχος, Κοινοτάρχης και μαζί οι αναπληρωτές τους).
Βασικό στοιχείο της κάθε υποψηφιότητας είναι η ρητή δήλωση αποστολής του υποψήφιου διδύμου, καθώς και η δήλωση περιουσιακής κατάστασης («πόθεν έσχες») καθενός.
Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι π.χ. καταθέτουν ρητή δήλωση αποστολής, που περιλαμβάνει :
- το όραμά τους για το Δήμο, όπως διαχείριση δημοτικών θεμάτων, έργα και ανάπτυξη, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, επιχειρηματική δράση του Δήμου, πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες κ.λ.π.
- βιογραφικό σημείωμα
- δήλωση περιουσιακής κατάστασης («πόθεν έσχες»),
- ειδική δήλωση σχετικά με το – αν εκλεγούν – αν θα παύσουν ή θα συνεχίσουν υπό όρους την επαγγελματική τους δραστηριότητα.
Η δήλωση αποστολής συνιστά υπεύθυνη δήλωση και έχει, αν στοιχειοθετείται δόλος, όλες της νόμιμες συνέπειες.
Οι αντίστοιχες διοικητικές υπηρεσίες λειτουργούν αυτόνομα στα νόμιμα πλαίσια και με δεδομένες τις αντίστοιχες αποφάσεις πολιτικής, καθώς και τις ρητές κατευθυντήριες εντολές της Εκτελεστικής Εξουσίας, που ορίζει και τους επί κεφαλής των επί μέρους υπηρεσιών. Ο σχετικός έλεγχος νομιμότητας είναι μόνο κατασταλτικός.
Η Εκτελεστική Εξουσία είναι υπό Πολιτικό Έλεγχο, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε ανάκληση της θητείας για οποιοδήποτε πολιτικής φύσεως λόγο (ανεπάρκεια, ασυνέπεια λόγων κ.λ.π.) με δημοψήφισμα.
Η Εκτελεστική Εξουσία έχει και την δυνατότητα να ζητά την γνώμη της Προβουλευτικής – δεσμευτική ή συμβουλευτική.
Ειδικά στην Κυβέρνηση, το προτεινόμενο σύστημα μπορεί άνετα να αναδείξει Κυβερνήτη και Υπουργούς διαφόρων πολιτικών προτιμήσεων. Η ενότητα και η αποτελεσματικότητα, όμως, εκτιμάται ότι διασφαλίζονται αβίαστα από το αναμενόμενο επίπεδο των εκλεκτών, σε συνδυασμό με την σαφή διάκριση τομέων ευθύνης. Και βέβαια, πάνω από όλα, πολιτική συνοχή δίνει η σαφής λαϊκή εντολή, όπως εκφράζεται στους νόμους και τις πολιτικές αποφάσεις.
Άλλωστε, κάθε αρρυθμία μπορεί να αντιμετωπισθεί με κίνηση διαδικασίας ανάκλησης θητείας.
Ο συνδυασμός, αφ’ ενός προσωπικής ισχύος και ευρέων περιθωρίων πρωτοβουλίας, και αφ’ ετέρου της ανακλητότητας, εκτιμάται ότι εξασφαλίζει βέλτιστη διαχείριση των κοινών.
Για περισσότερα βλ. κείμενο «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» (σελ. 33 εδ. «Πώς θα εκλέγουμε ηγέτες» και «Πώς διοικούν οι ηγέτες»).
.
Νομοθετική Εξουσία
Προτείνεται με ειδική διάκριση σε Προβουλευτική και Εγκριτική Εξουσία. Η Προβουλευτική οργανώνει τον Πολιτικό Διάλογο και τα σχέδια αποφάσεων. Η Εγκριτική ψηφίζει, επιλέγοντας από τις διατιθέμενες εναλλακτικές ή αναπέμποντας το θέμα για περαιτέρω επεξεργασία.
Προβουλευτικά Συμβούλια εκλέγονται κατά Υπουργείο, και προτείνονται 15μελή. Αντίστοιχα εκλέγεται και το 25μελές Κυβερνητικό Προβουλευτικό Συμβούλιο. Συνολικά οι 100 αποτελούν το Εθνικό Προβουλευτικό Συμβούλιο.
Όλα τα Προβουλευτικά Συμβούλια εκλέγονται ταυτόχρονα με γενικές εκλογές σε όλη τη Χώρα ανά τετραετία. Εκλογικό σύστημα είναι η απλή αναλογική και η ψηφοφορία γίνεται ανεξάρτητα κατά Συμβούλιο. Οι παρατάξεις καταθέτουν ρητή και ειδική διακήρυξη αρχών.
Πρωτοβουλία για την ψήφιση νέου Νόμου, ή τροποποίηση ισχύοντος, μπορεί να πάρει οποιοσδήποτε πολίτης, και ιδίως ο Κυβερνήτης και οι Υπουργοί, με την κατάθεση αντίστοιχου νομοσχεδίου καταλλήλως αιτιολογημένου και τεκμηριωμένου.
Το αρμόδιο Προβουλευτικό Συμβούλιο κινεί την – κατά τα προαναφερθέντα – διαδικασία Πολιτικού Διαλόγου, ιδιαίτερα με την πρόσκληση υποβολής ανταγωνιστικών σχεδίων.
Τα διαμορφωμένα τελικά σχέδια Νόμου τίθενται στην κρίση του Εθνικού Προβουλευτικού Συμβουλίου, το οποίο συζητά επί των σχεδίων, ιδιαίτερα ως προς τις ευρύτερες συνέπειες. Επίσης, κρίνει την πληρότητα των σχεδίων Νόμου και την τήρηση της προβλεπόμενης διαδικασίας.
Ακολουθεί ηλεκτρονική ψηφοφορία των εκπροσώπων των Δήμων. Ως εκπρόσωπος προτείνεται ο Αντιδήμαρχος, μετά από απλή γνώμη του Δημοτικού Προβουλευτικού Συμβουλίου. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ή αν ζητηθεί από σημαντικό αριθμό πολιτών, η έγκριση μπορεί να γίνει και με δημοψήφισμα.
Εκτιμάται ότι η προτεινόμενη διαδικασία οδηγεί σε συγκατάβαση, μετά από διάλογο ουσίας, και τελικά σε εύστοχα νομοθετήματα, προοριζόμενα να μακροημερεύσουν. Με την ίδια διαδικασία λαμβάνονται και μείζονες πολιτικές αποφάσεις, που έχουν ισχύ νόμου.
