Όπως έχουν τεκμηριώσει διάφορες μελέτες, η χρήση του διαδικτύου ενεργοποιεί ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου με τον ίδιο τρόπο, όπως και η χρήση των ναρκωτικών ουσιών – τα πρώτα σημάδια και τα συμπτώματα της νέας ασθένειας
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι στη Γερμανία είναι «νοσηρά εθισμένοι» στο διαδίκτυο, σύμφωνα με μία μελέτη που χρηματοδότησε η κυβέρνηση της χώρας (2012) – με την ονομασία «Εθνική στρατηγική για την πολιτική που αφορά τα ναρκωτικά και τον εθισμό». Ο ακριβής δε αριθμός των ασθενών, όσον αφορά τις ηλικίες μεταξύ 14 και 64 έτη, είναι 560.000.
Η ασθένεια του διαδικτύου προσβάλλει κυρίως την ηλικία μεταξύ 14 και 24 έτη – ενώ, πάντοτε με βάση την επιστημονική έρευνα, η ομάδα των γερμανών χρηστών του διαδικτύου με «προβληματική συμπεριφορά», υπολογίζεται στον εντυπωσιακό αριθμό των 1,4 εκ. ανθρώπων.
Φυσικά ο διαδικτυακός εθισμός αυξάνεται σε εκείνες τις χώρες, στις οποίες η οικονομική κρίση, ιδίως η πολιτική που υιοθετήθηκε για την αντιμετώπιση της, έχει προκαλέσει την κατακόρυφη άνοδο της ανεργίας – κυρίως σε κράτη όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, στα οποία η ανεργία των νέων είναι ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα της εποχής μας.
Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε πως η ανάλυση που ακολουθεί, θα μπορέσει να προσφέρει τόσο στην κατανόηση του θέματος, όσο και στην αντιμετώπιση του – ειδικά στη χώρα μας, η οποία είναι δυστυχώς το μεγαλύτερο θύμα της κρίσης που βιώνει σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, με το κοινωνικό κράτος να καταρρέει ανεξέλεγκτα” (analyst team)
.
Ανάλυση
Ο εθισμός, ο οποίος προκαλείται από τη χρήση του διαδικτύου, αποτελεί το επίκεντρο του επιστημονικού, καθώς επίσης του δημόσιου ενδιαφέροντος, όσον αφορά την Υγεία. Ο εθισμός στο διαδίκτυο (Internet Gaming Disorder) είναι μία εξάρτηση, χωρίς τη χρήση μιας ουσίας, η οποία αποκαλείται «εθισμός συμπεριφοράς» [1]. Το 13,9% δε των σημερινών εφήβων εμφανίζουν ήδη «δυσλειτουργική συμπεριφορά» στο διαδίκτυο [Dreier et al, 2012].
Μελέτες έχουν τεκμηριώσει πως όταν οι άνθρωποι «στρέφονται πολύ» σε παιχνίδια στο διαδίκτυο, ενεργοποιούνται ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου με τον ίδιο τρόπο, όπως συμβαίνει και με τη χρήση ενός ναρκωτικού. Η χρήση όμως ενός ναρκωτικού είναι μία εξάρτηση, η οποία έχει σχέση με τη χρήση μιας ουσίας. Αντίθετα, ο εθισμός στο διαδίκτυο είναι μία «εξάρτηση», χωρίς τη χρήση μιας ουσίας.
Η χρήση ενός ναρκωτικού ή η χρήση του διαδικτύου επηρεάζουν, μέσω του εγκεφάλου μας, τα συναισθήματά μας. Τα συναισθήματα τώρα, τα οποία επηρεάζονται, είναι αυτά που έχουν σχέση με την «ευημερία» (ευχαρίστηση, γαλήνη, καλή διάθεση), καθώς επίσης με την «ανταμοιβή». Το αποτέλεσμα αυτής της «επιρροής» είναι η συνεχής εκδήλωση του εθισμού [2]. Ο εγκέφαλός μας συνηθίζει τότε στην «ευημερία» και στην «ανταμοιβή», ενώ ζητάει συνεχώς περισσότερη.
.
Η περίπτωση του Μάρκου Κ.
Ο Μάρκος περιγράφει τις εμπειρίες του από τα νεανικά του χρόνια. Είναι ήδη 25 ετών, έχοντας καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να κρατηθεί μακριά από την επιβλαβή χρήση των παιχνιδιών στον υπολογιστή.
.
“Ξυπνούσα το πρωί, γιατί η μητέρα μου επέμενε να πάω στο σχολείο. Στην πραγματικότητα δεν θα σηκωνόμουν, επειδή ήμουν ακόμα πολύ κουρασμένος από το προηγούμενο βράδυ. Οι φίλοι μου και εγώ παίζαμε μέχρι τις 4 το πρωί. Από τις 4 και μετά, το «server» του παιχνιδιού άρχιζε να σιγά-σιγά να αδειάζει. Αυτή ήταν μια καλή στιγμή για να πάω για ύπνο.
Μετά το σχολείο καθόμουν ξανά στον υπολογιστή και έπαιζα συνεχώς, μέχρι τις 4 το πρωί. Όταν ήμουν στο σχολείο έχανα πολλά «επεισόδια» του παιχνιδιού. Έπρεπε να τα καλύψω το απόγευμα.
Θυμάμαι πως όταν ξεκίνησα, έπαιζα δύο ώρες την ημέρα. Αλλά είχα τη δυνατότητα πάντα να βρω κάτι να κάνω, ενώ οι φίλοι μου με περίμεναν. Δεν μπορούσα να στήσω τους φίλους μου. Πρέπει κανείς να κάνει πολλά για την «ομάδα».
Σε αυτό το παιχνίδι, ήμουν σε θέση να εισάγω μια εντολή στο «θάλαμο επικοινωνίας» (chat). Αυτή η εντολή μου έδειχνε τη μέτρηση του χρόνου του παιχνιδιού μου, σε ημέρες. Ο χρόνος του παιχνιδιού μου ήταν 340 ημέρες κατά τη διάρκεια των 3 ετών. Είχα δηλαδή παίξει σχεδόν ένα έτος τις ζωής μου, 24 ώρες την ημέρα.
Όταν «αποσυνδέθηκα» από το παιχνίδι, τα πήγαινα αρχικά μια χαρά. Αλλά μετά από δύο εβδομάδες το ξανάρχισα. Δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς το παιχνίδι. Η ημέρα μου φαινόταν τόσο άδεια! Αποφάσισα να μην αποσυνδεθώ πότε ξανά, για να μην το ζητάω.
Ακόμη και αν είμαι ακόμα συνδεδεμένος στο παιχνίδι, οπότε θα μπορούσα να παίξω οποιαδήποτε στιγμή, το κάνω πολύ σπάνια πλέον. Αλλά πρέπει πάντα να είμαι προσεκτικός, για να μην βυθιστώ και πάλι σε αυτό“.
.
“Ο χρόνος του παιχνιδιού μου ήταν 340 ημέρες κατά τη διάρκεια των 3 ετών. Είχα δηλαδή παίξει σχεδόν ένα έτος τις ζωής μου, 24 ώρες την ημέρα!”
.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
