Η νίκη της γαλλικής ακροδεξιάς, η οποία είναι εναντίον του ευρώ, θα μπορούσε να είναι η αφορμή της διάλυσης της νομισματικής ένωσης – ενώ οι αντίστοιχες νίκες στη Δανία και στη Μ. Βρετανία, θα θέσουν σε κίνδυνο ολόκληρη την ΕΕ
.
“Τα κόμματα που απέτυχαν στις εκλογές είναι συνένοχοι της επανάστασης εναντίον της ΕΕ, επειδή μιλούν μονίμως άσχημα για τις Βρυξέλλες. Όταν ασχολείται κανείς ολόκληρη την εβδομάδα με το να ενοχοποιεί την Ευρώπη για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα του, τότε δεν μπορεί να περιμένει ότι οι Πολίτες θα ψηφίσουν υπέρ της” (Barroso).
.
Στη σύσκεψη κορυφής που διεξάγεται στις Βρυξέλλες, οι πρωθυπουργοί αναζητούν τη σωστή απάντηση, όσον αφορά τις πρόσφατες εκλογές – με τους περισσότερους να είναι προβληματισμένοι, επειδή φοβούνται πως θα χάσουν τη θέση τους. Ουσιαστικά βέβαια προσπαθούν να ενοχοποιήσουν κάποιον ή κάτι για τα αρνητικά αποτελέσματα – με βάση τα οποία αυξήθηκαν επικίνδυνα τα ποσοστά εκείνων των κομμάτων, τα οποία δεν είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο μεγάλος αποτυχημένος, ο Γάλλος πρόεδρος, θεωρεί πως πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη, με τη χώρα του να αναλαμβάνει τα ηνία – γεγονός που σημαίνει πως δεν έχει καταλάβει ακόμη τι έχει συμβεί στη Γαλλία, στην οποία η ακροδεξιά αναρριχήθηκε στην κορυφή, ενώ το σοσιαλιστικό κόμμα κατέρρευσε.
Ειδικότερα, η ιστορική νίκη του «Εθνικού Μετώπου», το οποίο δεν θέλει σε καμία περίπτωση να συνεχιστεί η ένωση, στη σημερινή της μορφή, θα μπορούσε να είναι η αφετηρία της διάλυσης της Ευρωζώνης. Πόσο μάλλον όταν η Γαλλία αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα, τα περισσότερα από τα οποία «έχουν κρυφτεί κάτω από το χαλί» – κυρίως με ευθύνη των τελευταίων κυβερνήσεων της.
Ή εικόνα του εμπορικού της ισοζυγίου (γράφημα), είναι χαρακτηριστική, όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα ενός κράτους, στο οποίο συμμετέχει παντού το δημόσιο – με τη βιομηχανική παραγωγή να υποχωρεί συνεχώς, καθώς επίσης με μία γραφειοκρατία, η οποία είναι ίσως χειρότερη ακόμη και από την ελληνική.
.
Γαλλία – εμπορικό ισοζύγιο (σε εκ. Ευρώ)
.
Μεταξύ άλλων, η υψηλή ανεργία των νέων, η εξαθλίωση μεγάλων μερίδων του πληθυσμού, η είσοδος χιλιάδων μεταναστών, καθώς επίσης το μίσος που έχει αναπτυχθεί εναντίον τους, θεωρείται πως επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την οικονομία της χώρας – στην οποία μπορούν να προκληθούν πολύ γρήγορα εξαιρετικά βίαιες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, όπως έχει συμβεί συχνά στο παρελθόν.
Το γεγονός αυτό είναι φυσικά γνωστό στον πρόεδρο της Γαλλίας – ο οποίος θα αναγκαστεί πιθανότατα να υιοθετήσει την πολιτική της ακροδεξιάς. Το ίδιο θα κάνει και ο Βρετανός πρωθυπουργός, μετά τη δική του τεράστια εκλογική ήττα από το αντίστοιχο κόμμα – επίσης η κυβέρνηση της Δανίας, η οποία έχει χάσει ουσιαστικά τη νομιμοποίηση της.
Εάν συμπεριλάβουμε δε στη σκέψη μας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άλλες χώρες, με το Βέλγιο να είναι ξανά ακυβέρνητο, το μέλλον της Ευρώπης φαίνεται αρκετά σκοτεινό – πόσο μάλλον όταν προβλέπεται η επιστροφή της κρίσης χρέους, αφού η πολιτική λιτότητας που ακολουθήθηκε αύξησε τα προβλήματα πολλών κρατών, χωρίς να καταφέρει καν να μειώσει τα χρέη τους.
Αντίθετα, τα δημόσια χρέη αυξήθηκαν στην Ευρωζώνη, σχετικά με το 2008 (γράφημα), ενώ σε ορισμένες χώρες, όπως η Ιταλία, είναι κατά την άποψη μας εκτός ελέγχου. Οι παραποιημένες στατιστικές, όπως έχει τεκμηριωθεί στην περίπτωση της Ισπανίας (άρθρο), δεν πρόκειται να κρύψουν για πολύ τα προβλήματα – ενώ η ΕΚΤ, ακόμη και αν κλιμακώσει τις αγορές ομολόγων, αυξάνοντας την ποσότητα χρήματος, δεν θα ανακόψει για μεγάλο χρονικό διάστημα την καθοδική πορεία.
.
Ευρωζώνη – εξέλιξη του κρατικού χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ των χωρών της ένωσης
.
Στα πλαίσια αυτά, αναρωτιέται κανείς πως θα έπρεπε να ενεργήσουν χώρες, όπως η Ελλάδα, στις οποίες οι δυνατότητες επίλυσης των βασικών προβλημάτων τους (ανεργία, καταστροφή του παραγωγικού ιστού) έχουν πλέον εκμηδενισθεί – χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον τους. Απλούστερα, θα έπρεπε να περιμένουν το μοιραίο, να «συνηγορήσουν» υπέρ της επιστροφής όλων μαζί στην αφετηρία (ανάλυση) ή οφείλουν να εγκαταλείψουν πρώτες το πλοίο που βουλιάζει, προσπαθώντας να λάβουν κάποια σημαντικά ανταλλάγματα;
Αναρωτιέται επίσης κανείς ποιά θα είναι η συμπεριφορά της Γερμανίας, στην οποία δεν έχουν αυξήσει μόνο την εκλογική δύναμη τους οι «ευρωσκεπτικιστές», αλλά και το νεοναζιστικό κόμμα (NPD) – το οποίο εξέλεξε για πρώτη φορά ευρωβουλευτή. Αν και προφανώς θα θελήσει να κερδίσει χρόνο, είμαστε σίγουροι πως έχει προετοιμαστεί καλύτερα από κάθε άλλη χώρα (ανάλυση) – γεγονός που δεν θα έπρεπε να καθησυχάζει κανέναν.
