Σε μία αλλοτριωμένη κοινωνία, ο τρόπος που εκφράζει ο λαός τη θέληση του δεν διαφέρει πολύ, από την επιλογή που κάνει αγοράζοντας εμπορεύματα – oι πολίτες ακούν το θόρυβο της προπαγάνδας, οπότε τα γεγονότα έχουν πολύ μικρή σημασία
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Εάν μία μάρκα οδοντόκρεμας χρησιμοποιείται από την πλειονότητα του λαού, λόγω των φανταστικών προτερημάτων που διαφημίζει, αυτό δεν σημαίνει ότι, ο λαός «έχει αποφασίσει» υπέρ της οδοντόκρεμας – δεν πρόκειται δηλαδή για τη «θέληση του λαού».
Αυτό που μπορεί να ισχυρισθεί κανείς είναι ότι, η διαφήμιση ήταν τόσο καλή, τόσο εμπνευσμένη και τόσο αποτελεσματική, ώστε έπεισε εκατομμύρια ανθρώπων για τις ιδιότητες που διαφήμιζε – χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι τις είχε”.
.
Άποψη
Σύμφωνα με μία κοινώς αποδεκτή ερμηνεία, “Η αρχή της Δημοκρατίας έγκειται στην ιδέα ότι, ο λαός σαν σύνολο είναι αυτός που καθορίζει τη μοίρα του και λαμβάνει αποφάσεις, οι οποίες έχουν σχέση με θέματα κοινού ενδιαφέροντος – όχι βέβαια η κυβέρνηση ή μία μικρή ομάδα ανθρώπων”.
Σε μία «αλλοτριωμένη» κοινωνία όμως, όπως οι περισσότερες σήμερα, σε μία κοινωνία δηλαδή που, μεταξύ άλλων, χειραγωγείται, έχοντας χάσει την επαφή της με την πραγματικότητα, ο τρόπος που εκφράζει ο λαός τη θέληση του δεν διαφέρει πολύ, από την επιλογή που κάνει αγοράζοντας εμπορεύματα (E.Fromm). Οι άνθρωποι ακούν τις «κραυγές» της προπαγάνδας, οπότε τα γεγονότα έχουν πολύ μικρή σημασία, σε σχέση με τον υποβλητικό θόρυβο, ο οποίος τους «αλλοτριώνει».
Στα πλαίσια αυτά, η ελευθερία του λόγου, με κριτήριο την οποία θεωρείται ως δημοκρατικό ή μη ένα πολίτευμα, είναι μία πάρα πολύ σχετική έννοια – αφού δεν έχει μόνο σημασία εάν μπορεί κανείς να μιλάει ελεύθερα ή όχι, αλλά και ποιος επιτρέπεται ή μπορεί να τον ακούσει.
Ειδικότερα, όταν τα ΜΜΕ παρέχουν «βήμα» μόνο σε ορισμένους ανθρώπους, επιλεγμένους από τα ίδια, ή όταν εξασφαλίζεται με διάφορους τρόπους το κύρος κάποιων συγκεκριμένων ατόμων, με βάση το οποίο δίνεται ή όχι σημασία στα λόγια τους από το ευρύ κοινό, τότε η ελευθερία της έκφρασης είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, ουτοπική. Ανύπαρκτες είναι τότε και η επιλογές του λαού – ο οποίος υποβάλλεται σε μία έμμεση «πλύση εγκεφάλου», χωρίς καν να το καταλαβαίνει.
Για παράδειγμα, το «μακράν νούμερο ένα» πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα είναι η ανεργία – ειδικά αυτή των νέων, στην οποία κατέχουμε την πρώτη θέση (γράφημα). Εάν λοιπόν τα κόμματα, οι μελλοντικοί περιφερειάρχες, οι δήμαρχοι και όλοι οι πολιτικοί δεν ασχοληθούν με το συγκεκριμένο θέμα και δεν δώσουν πειστικές απαντήσεις για τη μέθοδο επίλυσης του, είναι προφανές πως δεν θα ψηφιζόταν από κανέναν Πολίτη, ο οποίος δεν θα είχε υποστεί τη χειραγώγηση των ΜΜΕ – κάτι που μάλλον δεν θα συμβεί.
.
H εξέλιξη της ανεργίας στους νέους κάτω των 25 ετών
.
Συνεχίζοντας, η λειτουργία της «πολιτικής μηχανής» σε μία δημοκρατική χώρα δεν διαφέρει τόσο πολύ, από τη διαδικασία στην ελεύθερη αγορά, στο εμπόριο. Αναλυτικότερα, τα πολιτικά κόμματα δεν διαφέρουν ιδιαίτερα, σε σχέση με τις μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις – ενώ οι επαγγελματίες πολιτικοί προσπαθούν να πουλήσουν τα «εμπορεύματα» τους στο κοινό, στους δυνητικούς ψηφοφόρους τους, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, των δημοσίων συγκεντρώσεων, του marketing, των επιλεγμένων «χειραγωγών» της κοινής γνώμης κλπ.
Περαιτέρω, σύμφωνα με πολλούς, η μειωμένη αίσθηση της πραγματικότητας, αντιστοιχεί σε μία περιορισμένη αίσθηση ευθύνης – επίσης, στην έλλειψη αποτελεσματικής θέλησης, η οποία είναι το «ψυχικό αντίστοιχο» της σκόπιμης, συνειδητής και υπεύθυνης δράσης.
Η περιορισμένη αίσθηση ευθύνης με τη σειρά της, οπότε και η εξ αυτής απουσία αποτελεσματικής θέλησης, επεξηγούν την άγνοια και την έλλειψη κρίσης του απλού πολίτη – όσον αφορά τα θέματα εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής της πατρίδας του.
Το γεγονός αυτό δεν οφείλεται στην απουσία ενημέρωσης, η οποία είναι άφθονη, ενώ παρέχεται πρόθυμα, συχνά δωρεάν και με ανιδιοτέλεια από πολλούς – αλλά στη χειραγώγηση, την οποία αναλύσαμε προηγουμένως, σε συνδυασμό με μία μορφή «μισαλλοδοξίας», η οποία διακρίνει αρκετούς από εμάς.
Επίσης στο ότι, δεν καταβάλλεται ιδιαίτερη προσπάθεια από την πλειοψηφία των ανθρώπων, να επιλέξουν τις σωστές πηγές ενημέρωσης τους – να αφομοιώσουν τις πληροφορίες, καθώς επίσης να τις υποβάλλουν σε εκείνους τους κανόνες της κριτικής, τους οποίους οι περισσότεροι γνωρίζουν από την άσκηση του επαγγέλματος τους.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
