Εάν δεν την επιβάλλουμε, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας – οπότε δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονα όταν λεηλατείται η περιουσία μας, όταν βασιλεύει η πολιτική διαφθορά, καθώς επίσης όταν μετατρεπόμαστε σε σκλάβους χρέους της ελίτ
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
“Ο κόσμος συχνά αντιδρά και βγαίνει στους δρόμους, οπότε η εκάστοτε εξουσία εντείνει τα μέσα καταστολής. Είναι όμως μάταιο επειδή, αν οι κυβερνήσεις μπορούσαν εκ των προτέρων να ακούσουν τη φωνή των ενδιαφερόμενων και να έρθουν σε έναν διάλογο εποικοδομητικό και δομημένο, τότε οι αποφάσεις θα γίνονταν πιο εύκολα αποδεκτές. Οι συναινετικές αποφάσεις είναι ανώτερες από τις αποφάσεις της «αυθεντίας της εξουσίας».
Από την αυθεντία της εξουσίας που νομίζει ότι τα ξέρει όλα, θα περάσουμε στη συναινετική γνώση της δημοκρατίας. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε. Η συμμετοχική λοιπόν δημοκρατία θα επικρατήσει στο μέλλον, διότι η αυθεντία της εξουσίας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πολυπλοκότητα της εποχής μας. Οι γνώμες των πολλών έχουν σαν αποτέλεσμα τη συλλογική γνώση, που είναι καλύτερη από τη γνώμη των ολίγων. Αυτό είναι το ζήτημα. Πώς η γνώση θα είναι αποτέλεσμα μιας σύνθεσης των γνωμών των πολλών.
Η γνώμη ενός διδάκτορος φυσικής, για παράδειγμα, έχει την ίδια βαρύτητα με τη γνώμη ενός απλού ανθρώπου που όμως αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα που τον αγγίζει προσωπικά. Οι γνώμες των πολλών έχουν σαν αποτέλεσμα τη συλλογική γνώση, που είναι καλύτερη από τη γνώμη των ολίγων.
Αυτό που έχουμε διαπιστώσει είναι ότι μπορούμε να βάλουμε μαζί ανθρώπους με διαφορετικές ιδεολογικές τοποθετήσεις και διαφορετικά θεωρητικά υπόβαθρα και να τους καθοδηγήσουμε πάνω στο δομημένο δημοκρατικό διάλογο. Μετά από αυτή τη διαδικασία, διαπιστώνουμε ανακατατάξεις ιδεολογικές για την αντιμετώπιση πολύπλοκων προβλημάτων.
Αυτό που έχει τρομερό ενδιαφέρον είναι πως μετά την εφαρμογή του δημοκρατικού διαλόγου, οι άνθρωποι που εμπλέκονται είναι διαφορετικοί. Άλλα πιστεύουν όταν ξεκινά ο διάλογος και άλλα μετά. Περνάμε από τη σύγκρουση στη συναίνεση, καθώς γίνεται αντιληπτό ότι το κοινό καλό ωφελεί όλα τα εμπλεκόμενα μέρη” (Α. Χρηστάκης με παρεμβάσεις).
.
Άποψη
Έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές στην ευεργετική για την πατρίδα μας υιοθέτηση του πολιτεύματος της Άμεσης Δημοκρατίας (άρθρο) – όπως επίσης στο «Ρέκβιεμ της Δημοκρατίας» τον Απρίλιο του 2010, λίγο πριν από την εισβολή του ΔΝΤ στην Ελλάδα (ανάλυση).
Φυσικά δεν εννοούμε την εισαγωγή της σε χώρες όπως η Κίνα, στις οποίες ο πληθυσμός, η παράδοση, καθώς επίσης πολλές άλλες ιδιαιτερότητες δεν το επιτρέπουν ακόμη – αλλά ειδικά σε Έθνη όπως το δικό μας, με μία μοναδική παράδοση στο συγκεκριμένο πολίτευμα, καθώς επίσης με γνωστά τα αποτελέσματα του στον πολιτισμό και στην εθνική ευημερία (Χρυσούς αιώνας κλπ.).
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε πως μόνο μέσα σε μία πραγματική Δημοκρατία είναι πρόθυμοι οι άνθρωποι να υποστούν τις απαραίτητες θυσίες για την ευημερία της χώρας τους – αφού, περισσότερο από ότι στα άλλα καθεστώτα, κατανοούν απόλυτα και αντιμετωπίζουν άφοβα την πραγματικότητα (κείμενο).
Πιστεύουμε επίσης ότι, η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν είναι το τέλος της ιστορίας της Δημοκρατίας στον πλανήτη – πόσο μάλλον αφού η Δημοκρατία δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί ως μία ολοκληρωμένη, μη εξελίξιμη κατάσταση.
Ουσιαστικά, το να μπορούμε να την αναζωογονούμε συνεχώς, να την καλυτερεύουμε και να την εξελίσσουμε, είναι απαραίτητη προϋπόθεση της διατήρησης της – διαφορετικά, αργά ή γρήγορα, ειδικά σε εποχές που η οικονομική ανάπτυξη παύει να υφίσταται, η Δημοκρατία μετατρέπεται πολύ εύκολα σε «ξενοκρατούμενη ολιγαρχία» (εάν δεν επικρατήσει τελικά ο ολοκληρωτισμός).
Είμαστε λοιπόν απολύτως σίγουροι ότι, χωρίς την υιοθέτηση της Άμεσης Δημοκρατίας δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ από τη σημερινή κρίση – γεγονός που μπορεί να είναι ίσως «μοιραίο ή προδιαγεγραμμένο», κρίνοντας από την αδιαφιλονίκητη αδυναμία όλων των υφισταμένων πολιτικών κομμάτων, όσον αφορά τους «ηγέτες τους, το στελεχιακό τους δυναμικό, τις ικανότητες, την επάρκεια, τα προγράμματα διακυβέρνησης της χώρας, τους στόχους κοκ. (άρθρο).
Απλούστερα, πιστεύουμε πως εάν δεν πάρουμε μόνοι μας τη ζωή μας στα χέρια μας, παύοντας να περιμένουμε το «σωτήρα πολιτικό» ως τον «από μηχανής Θεό» που θα μας οδηγήσει στον παράδεισο, δεν πρόκειται να δούμε «φως στο τούνελ». Αντίθετα, το σκοτάδι θα γίνεται όλο και πιο βαθύ, άγριο, οδυνηρό και τρομακτικό – ενώ θα αυξάνονται συνεχώς οι πιθανότητες να βυθιστούμε σε μία «πύρινη κόλαση», για πάρα πολλές δεκαετίες.
Πόσο μάλλον με έναν άβουλο καπετάνιο στο «βαρύ τιμόνι» της πατρίδας μας και με ένα «ανοικονόμητο» πλήρωμα που δεν έχουν απολύτως καμία ναυτική ικανότητα, που δεν γνωρίζουν καν το λιμάνι προορισμού του, καταπονημένου από την καταιγίδα έξι ολόκληρων χρόνων, ελληνικού πλοίου, που χρησιμοποιούν ξένη πυξίδα, χωρίς καν να γνωρίζουν τη λειτουργία της και που ρίχνουν συνεχώς περισσότερους επιβάτες στη θάλασσα – ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες των πειρατών, οι οποίοι έχουν καταλάβει και λεηλατούν ανεμπόδιστα το δύστυχο καράβι.
Βέβαια, όπως αποδείχθηκε από το μοναδικό ίσως καλό που θα μπορούσε να κάνει για την Ελλάδα ο Εφιάλτης του Καστελόριζου, από το δημοψήφισμα για το PSI δηλαδή που πρότεινε το 2011 (άρθρο), με αποτέλεσμα να διαστρεβλωθεί η θέση του από όλα τα διατεταγμένα ελληνικά ΜΜΕ, τα οποία το συνέδεσαν αυθαίρετα με δημοψήφισμα για την παραμονή ή μη στην Ευρωζώνη, η Άμεση Δημοκρατία έχει πανίσχυρους εχθρούς – την παγκόσμια και εγχώρια ελίτ, καθώς επίσης όλους τους πολιτικούς της Δύσης, αφού θα διακινδύνευε θανατηφόρα η θέση και η ισχύς τους.
Θα μπορούσε όμως να επικρατήσει, εάν σύσσωμοι οι Πολίτες απαιτούσαν την υιοθέτηση της, απειλώντας με το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτουν – με την πολιτική ανυπακοή, καθώς επίσης με τη μαζική ανάληψη των τραπεζικών καταθέσεων τους.
Δυστυχώς βέβαια, αρκετοί συμπολίτες μας πιστεύουν ότι, η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμη ώριμη να λειτουργήσει με ένα τέτοιο σύστημα. Άλλοι πάλι, υιοθετώντας τις αντιλήψεις του Πλάτωνα, θεωρούν πως δεν πρέπει καν να ψηφίζει κυβερνήσεις και πολιτικά κόμματα ο λαός, λόγω της γενικότερης άγνοιας του, αλλά μόνο οι «εκλεκτοί» – οι μορφωμένοι, οι ενημερωμένοι και οι, δήθεν τεκμηριωμένα, υπεύθυνοι Πολίτες.
Αντίθετα, εμείς πιστεύουμε πως η άμεση δημοκρατία είναι το μοναδικό πολιτικό σύστημα που εξελίσσει, μορφώνει, ενημερώνει σωστά και ωριμάζει τους Πολίτες – ενώ η συλλογική κοινή γνώμη είναι σχεδόν αλάνθαστη. Απολύτως σωστή δε όταν ενημερώνεται σωστά και δεν χειραγωγείται από εκείνα τα άθλια ΜΜΕ, τα οποία ευρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Ακόμη περισσότερο πως η Ελλάδα, μέσα στα πλαίσια ενός τέτοιου κοινωνικού συστήματος, όχι μόνο θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία την κρίση, αλλά, ταυτόχρονα, να ευτυχήσει – να γίνει δηλαδή η ωραιότερη, η πλουσιότερη και η πιο πολιτισμένη χώρα στον πλανήτη, αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις άλλες χώρες.
Άλλωστε το έχει εφαρμόσει και το έχει αποδείξει στο παρελθόν – ενώ κανένας δεν θα μπορούσε να μας πείσει πως οι τότε Έλληνες ήταν ικανότεροι των σημερινών, οι οποίοι έχουν βιώσει μία πορεία άνω των 2.000 ετών, σχετικά με την Αρχαία Ελλάδα και τους προγόνους τους.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
