Διεθνείς ειδήσεις

.

Οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία φαίνεται να αφήνουν αδιάφορη τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Mercedes, η οποία σχεδιάζει να μεταφέρει εκεί μέρος της παραγωγής της – επειδή η χώρα έχει ενδιαφέρον τόσο από πλευράς φθηνότερου εργατικού δυναμικού, όσο και για τις πωλήσεις της, οι οποίες αυξήθηκαν στη Ρωσία κατά 26%.

Η βιομηχανία, αδιαφορώντας για τις πολιτικές σκοπιμότητες και τις κυβερνητικές επιδιώξεις της χώρας της, σχεδιάζει γενικότερα τη μετατόπιση της παγκόσμιας παραγωγής της – έτσι ώστε να βρίσκεται κοντά στους πελάτες και στις αγορές της. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει ακόμη μία φορά το ότι, τα χρήματα δεν έχουν πατρίδα – μετακινούμενα εκεί που μπορούν να ελπίζουν σε υψηλότερα κέρδη.

Αν και η Ρωσία τώρα ανήκει στις δέκα μεγαλύτερες αγορές της Mercedes, η Κίνα είναι η σημαντικότερη για ολόκληρη τη Γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία – η οποία είναι υπερβολικά εξαρτημένη από την εκεί αγορά, αφού εξάγει το 30% της συνολικής παραγωγής της.

Επειδή δε ένα ακόμη μεγαλύτερο μέρος των κερδών της προέρχεται από τις πωλήσεις στην Κίνα, εάν τυχόν συμβεί κάτι στην ασιατική υπερδύναμη, τα επακόλουθα θα είναι καταστροφικά για το σύνολο της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας.  Στον Πίνακα I που ακολουθεί (αριθμοί κατά προσέγγιση) φαίνεται η εξέλιξη των πωλήσεων ορισμένων βιομηχανιών στην Κίνα.

.

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Πωλήσεις γερμανικών αυτοκινήτων στην Κίνα, ως ποσοστό επί του συνόλου

Βιομηχανία	2008	2013
Volkswagen	16%	32%
General Motors (Opel)	17%	33%
BMW	5%	20%
Mercedes	3%	13%

.

Με απλούστερα λόγια λοιπόν και σύμφωνα με τους ειδικούς, “εάν η Κίνα κρυολογήσει, τότε η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία θα πάθει μόλυνση των πνευμόνων“.

Περαιτέρω, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης συνεχίζει να είναι η ανεργία – η οποία στην Ιταλία εκτοξεύθηκε στο 13%. Οι προσπάθειες δε της χώρας να εξυγιανθεί, μέσω της ανάληψης της ευθύνης για τη μείωση των δημοσίων δαπανών από ένα πρώην στέλεχος του ΔΝΤ (είχε δραστηριοποιηθεί στο παρελθόν στην Τουρκία, στη Ρωσία και στη Μ. Βρετανία), θα εντείνουν πιθανότατα την ύφεση – με δυσμενή αποτελέσματα για την ανεργία, στην οποία σήμερα η Ελλάδα κατέχει τα σκήπτρα, ακολουθούμενη από την Ισπανία (γράφημα).

.

.

Οι δημόσιες δαπάνες στην Ιταλία, οι οποίες πλησιάζουν τα 800 δις €, είναι περίπου στο 50% του ΑΕΠ της – γεγονός που σημαίνει ότι, ευρίσκονται πάνω από 50% υψηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσον όρο. Σε αυτές οφείλεται η συνεχής μείωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας διεθνώς, καθώς επίσης το τεράστιο δημόσιο χρέος της – το οποίο κλιμακώνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, παρά τη δημιουργική στατιστική της κυβέρνησης της.

.

.

Σύμφωνα με πολλούς, οι δημόσιες δαπάνες της Ιταλίας δεν αυξάνουν την παραγωγικότητα της οικονομίας της – αφού, για παράδειγμα, οι συντάξεις έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί σε σχέση με το 1990, ενώ οι επενδύσεις (τοποθετήσεις κεφαλαίων) έχουν μειωθεί κατά 79%.

Η Ιταλία βέβαια είναι η δέκατη χώρα στον πλανήτη, με βάση το γράφημα που ακολουθεί (αξιολόγηση με κριτήριο τις διευκολύνσεις στο εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών), οπότε οι δυνατότητες της να ανακάμψει δεν είναι μικρές.

.

.

Στην Τουρκία τώρα, ο πρωθυπουργός της κατηγορείται από την αξιωματική αντιπολίτευση για «εκλογική νοθεία» – γεγονός που οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν πολύ πιθανό. Το ότι η κεντρική της τράπεζα επεμβαίνει στην αγορά συναλλάγματος και ενισχύει τη λίρα, λίγο πριν και μετά τις εκλογές, είναι κάτι που δεν τιμά την ανεξαρτησία που οφείλει να έχει απέναντι στην πολιτική – ενώ οι ενέργειες αυτές έχουν συνήθως βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα.

Ολοκληρώνοντας, ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, σε σχέση με τη βοήθεια που ζήτησε η Ουκρανία, είπε τα εξής: “Εάν φτάναμε στο σημείο που θα αναλαμβάναμε να σταθεροποιήσουμε την οικονομία της Ουκρανίας, τότε θα ανατρέχαμε στις εμπειρίες μας από την Ελλάδα“.

Κατά την άποψη μας, δεν υπάρχει χειρότερη απειλή για την Ουκρανία – αφού η λιτότητα «αλά ελληνικά» που θα της επιβληθεί, σημαίνει 27% μέση ανεργία, 60% ανεργία στους νέους, φτώχεια, κατάρρευση του συστήματος υγείας, λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, κλιμάκωση των αυτοκτονιών κοκ.

Εάν δε σκεφθεί κανείς ότι, πρόκειται για μία χώρα, κατά πολύ πιο φτωχή από την Ελλάδα, η γερμανική απειλή ίσως αποδειχθεί θανατηφόρα – κάτι που μάλλον δεν ενδιαφέρει τον πρώσο υπουργό, ο οποίος θα συγχαρεί τότε τον Ουκρανό ομόλογο του, όπως σήμερα συγχαίρει τον Έλληνα υπουργό οικονομικών.