Σε γενικές γραμμές φαίνεται λοιπόν πως η Δύση δεν διστάζει να πατήσει πάνω σε πτώματα, όταν πρόκειται για δικά της γεωπολιτικά οφέλη – γεγονός που είδαμε
.
(α) στο Ιράκ, η εισβολή στο οποίο ήταν αντίθετη με το διεθνές δίκαιο και τα δικαιώματα των λαών, ενώ είχε στηριχθεί σε δήθεν ανακαλύψεις χημικών όπλων,
(β) στο Πακιστάν, με δολοφονικές αεροπορικές επιθέσεις (Drones) εναντίον υποθετικών τρομοκρατών και επαναστατών,
(γ) στην Υεμένη, στη Σομαλία, στη Λιβύη και σε πολλές άλλες χώρες της Αφρικής, στις οποίες ελάχιστα ΜΜΕ αναφέρθηκαν,
(δ) στο Κόσσοβο, όπου αναμίχθηκε επίσης η Γερμανία σε έναν παράνομο πόλεμο, όσον αφορά τα διεθνές δίκαιο, φροντίζοντας να αναγνωρισθεί ως ένα ανεξάρτητο κράτος – με το ΝΑΤΟ να ευρίσκεται ακόμη στην περιοχή κοκ.
.
Σήμερα, στην περίπτωση της Ουκρανίας, οι «σταυροφόροι της Δύσης», οι Η.Π.Α. και η ΕΕ (με την καγκελάριο να έχει το θράσος να απευθύνεται στη γερμανική βουλή, μιλώντας στο όνομα όλης της ΕΕ), μαζί με τις υπόλοιπες «δυνάμεις του φωτός και της δικαιοσύνης» (G7), ανακοινώνουν πως το δημοψήφισμα της Κυριακής στην αυτόνομη δημοκρατία της Κριμαίας είναι παράνομο.
Την ίδια στιγμή, αναγνωρίζουν ως νόμιμη την προσωρινή κυβέρνηση της Ουκρανίας, η οποία είναι το αποτέλεσμα ενός πραξικοπήματος – με τη βοήθεια ναζιστικών παρατάξεων και ελεύθερων σκοπευτών, πιθανότατα της Ακαδημίας του Εγκλήματος (άρθρο).
Περαιτέρω, οι Η.Π.Α. αναφέρονται σε προμήθεια πολεμικού εξοπλισμού κάθε είδους στην Ουκρανία – πυρομαχικά, επικοινωνιακά «εργαλεία», πληροφορίες μυστικών υπηρεσιών, τρόφιμα για το στρατό, καύσιμα για αεροπλάνα κοκ.
Παράλληλα, προσπαθούν να χαρακτηρίσουν παράνομο το δημοψήφισμα στην Κριμαία, με τη συμφωνία των G7 – θέλοντας προφανώς να «δοκιμάσουν» την Κίνα, καθώς επίσης να απομονώσουν τη Ρωσία από όλες τις χώρες του πλανήτη.
Ανακοινώνουν δε κυρώσεις, οι οποίες για την υπερδύναμη δεν είναι καθόλου επώδυνες – κάτι που δεν συμβαίνει με την Ευρώπη, ειδικά στον τομέα της ενέργειας (γράφημα – ανάλυση), αλλά και απέναντι στο ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου στην ήπειρο της.
Επίσης βέβαια στον χρηματοπιστωτικό τομέα, κυρίως στην υπό κατάρρευση Αυστρία (ανάλυση), στην Ιταλία και στη Γαλλία – οι τράπεζες των οποίων είναι εξαιρετικά εκτεθειμένες στην Ουκρανία.
.
Εξάρτηση των χωρών της Ευρώπης από το φυσικό αέριο της Ρωσίας
.
Ο πρόεδρος της Ρωσίας τώρα συζήτησε την όλη κατάσταση με τον ιρανό ομόλογο του – τονίζοντας πως οποιαδήποτε λύση επιδιωχθεί, θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν τα συμφέροντα όλων των πρώην κρατών της σοβιετικής ένωσης.
Φυσικά οι οικονομικές επιθέσεις της Δύσης αυξήθηκαν γεωμετρικά (ανάλυση) – κυρίως εκ μέρους των Η.Π.Α., οι οποίες είναι αναμφίβολα ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Όσον αφορά τις υπόλοιπες «ευαίσθητες» χώρες της περιοχής, τα εξής:
.
Η ΠΟΛΩΝΙΑ
Επειδή η χώρα συνορεύει με την Ουκρανία, ενώ η κυβέρνηση της έχει προ πολλού «εξαγορασθεί» από τη Δύση, τοποθετήθηκε από την αρχή εναντίον της Ρωσίας – συμμετέχοντας σε όλες τις εχθρικές ενέργειες της Γερμανίας.
Ο πρόεδρος της απαίτησε, λόγω της εισόδου ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Κριμαία, «διαβουλεύσεις βάσει του άρθρου 4 του ΝΑΤΟ» – το οποίο καθορίζει, ρυθμίζει καλύτερα τις διαδικασίες που ακολουθούνται, όταν ένα μέλος της στρατιωτικής συμμαχίας θεωρεί πως απειλείται η εδαφική του ακεραιότητα ή η ασφάλεια του.
Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν απειλείται μεν άμεσα η ασφάλεια της Πολωνίας, αλλά η Ρωσία έχει παραβιάσει το διεθνές δίκαιο – οπότε πρέπει να ληφθούν μέτρα εκ μέρους του ΝΑΤΟ.
Ο υπουργός εξωτερικών δε της χώρας καταδίκασε τον «τραυματισμό» των συνόρων της Ουκρανίας, λέγοντας πως δεν πρέπει να αδιαφορήσει ούτε η Πολωνία, ούτε η παγκόσμια κοινότητα – επειδή “γνωρίζει κανείς πως το άγριο θηρίο, όταν κατασπαράζει το θύμα του, ανοίγει ακόμη περισσότερο η όρεξη του“.
.
Η ΤΣΕΧΙΑ
Η κεντροαριστερή κυβέρνηση της χώρας καταδίκασε την σε εξέλιξη κατάληψη της χερσονήσου της Κριμαίας, λέγοντας πως πρόκειται για μία ρωσική επιθετικότητα με βίαια επακόλουθα. Θεώρησε δε πως μοιάζει με την εισβολή του σοβιετικού στρατού στην Πράγα το 1968 – με τις γνωστές συνέπειες για την Τσεχία.
Ο πρέσβης της Ρωσίας κλήθηκε στο υπουργείο εξωτερικών, το εθνικό συμβούλιο της χώρας συνεδρίασε επειγόντως, ενώ απαιτήθηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο μία σκληρότερη στάση της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία – μεταξύ άλλων, το άμεσο σταμάτημα των διαπραγματεύσεων για τη διευκόλυνση παροχής βίζας στους Ρώσους.
Εν τούτοις, η Τσεχία απέρριψε τις οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, επειδή θα είχαν οδυνηρά επακόλουθα για ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο – ενώ θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
