Εσωτερική υποτίμηση

(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)

“Aν κάποιος είχε προφητεύσει πριν ένα ή δύο χρόνια την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, θα μπορούσαμε ποτέ να πιστέψουμε ότι ο κόσμος θα συνέχιζε να υπάρχει, έστω με τον βαθμό της ομαλότητας που ζούμε;

Αυτή η αξιοσημείωτη ικανότητα του συστήματος να αντέχει τα κτυπήματα είναι ο καλύτερος λόγος για να πιστεύουμε ότι, έχουμε ακόμα κάποιο χρόνο για να κινητοποιήσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις του κόσμου” (Keynes).

 .

Άποψη

Όπως γνωρίζουμε, υπήρξαν αλλεπάλληλα «λάθη» στις προσπάθειες «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας – όπως οι λανθασμένοι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές, η υπερβολική αύξηση της φορολογίας σε περίοδο ύφεσης, η ραγδαία μείωση των μισθών, η ανόητη κλιμάκωση των φορολογικών συντελεστών, η υιοθέτηση της καταστροφικής πολιτικής λιτότητας κοκ.

Μία νέα μελέτη τώρα (σύνδεσμος) στελεχών της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρεται στην ανταγωνιστικότητα, καθώς επίσης στις μακροοικονομικές ανισορροπίες – οι οποίες ήταν και είναι υπεύθυνες, κατά την ανέκαθεν άποψη μας, τόσο για την ευρωπαϊκή (ανάλυση), όσο και για την παγκόσμια κρίση.

Οι οικονομολόγοι που συνέταξαν τη μελέτη κατέληξαν στο συμπέρασμα, σύμφωνα με το οποίο οι ανισορροπίες που προέκυψαν εντός της Ευρωζώνης, προκλήθηκαν πολύ λιγότερο από τους υψηλούς μισθούς και την ελλειμματική ανταγωνιστικότητα – πολύ περισσότερο από την πλημμύρα των κεφαλαίων (αντιστροφή της ροής), τα οποία οδηγήθηκαν στις χώρες του Νότου, μετά την εισαγωγή του ευρώ (το ίδιο έχει συμβεί και με τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, οι οποίες οφείλουν σήμερα περί τα 3,4 τρις € μόνο στις ιδιωτικές τράπεζες της Ευρώπης).

Ειδικότερα συμπέραναν ότι, οι αγορές προκάλεσαν την ανισορροπία, επειδή πλημμύρισαν την ευρωπαϊκή περιφέρεια με μεγάλες ποσότητες χρημάτων – αυξάνοντας σε μεγάλο βαθμό την επί πιστώσει ζήτηση, η οποία καλύφθηκε από την εισαγωγή προϊόντων, κυρίως από τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Σε καμία περίπτωση λοιπόν δεν προκάλεσαν τις ανισορροπίες οι σπάταλοι Έλληνες ή οι τεμπέληδες Πορτογάλοι – ενώ ο βασικός ένοχος δεν ήταν η μειωμένη ανταγωνιστικότητα.

Επομένως, η πολιτική του περιορισμού του κοινωνικού κράτους,  των μειώσεων των μισθών, καθώς επίσης των υπολοίπων «νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών», δεν βοηθάει στην επίλυση των προβλημάτων – ενώ η εσωτερική υποτίμηση δεν είναι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα, για να ξεφύγει από την κρίση.

Το συγκεκριμένο γεγονός τεκμηριώνεται και από το γράφημα που ακολουθεί, όπου η μείωση των μισθών στην Ελλάδα έχει οδηγήσει, μεταξύ άλλων δεινών, στην αύξηση της ανεργίας – αντί να ωφελήσει την Οικονομία και την ανταγωνιστικότητα.

.

.

Ολοκληρώνοντας, πάντοτε κατά τη μελέτη η Ελλάδα, όπως επίσης οι άλλες χώρες του Νότου, χρειάζεται την ενίσχυση και τη διευκόλυνση των επενδύσεων – ιδιαίτερα δε την «προστασία» του ανθρώπινου κεφαλαίου (εργατικό δυναμικό, μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλπ.), μεγάλο μέρος του οποίου έχει χαθεί κατά τη διάρκεια της εφαρμογής των εγκληματικών προγραμμάτων του ΔΝΤ. Αυτό έκανε άλλωστε με επιτυχία και η Γερμανία για να αντιμετωπίσει την κρίση – παρά το ότι συστήνει ανέκαθεν ακριβώς το αντίθετο στις υπόλοιπες χώρες, κυρίως δε στην Ελλάδα.

To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)