Οργουελικά νομοσχέδια

(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)

“Τα τελευταία στοιχεία από την Ισπανία δείχνουν ότι, οι πλειστηριασμοί ξεπερνούν κάθε προηγούμενο ρεκόρ – αφού σχεδόν κάθε είκοσι λεπτά ένας ιδιοκτήτης χάνει το σπίτι του” (είδηση).

 .

Άρθρο

Όταν η πολιτική αποτυγχάνει να φέρει εις πέρας τη βασική της αποστολή, να διαφυλάξει δηλαδή τις θέσεις εργασίας, οδηγώντας την εκάστοτε χώρα στην έξοδο από την κρίση, η απογοήτευση συσσωρεύεται και οι εντάσεις αυξάνονται – οπότε ακολουθούν κοινωνικές εξεγέρσεις οι οποίες, κάποιες φορές, καταλήγουν σε αιματηρούς εμφυλίους πολέμους.

Για να αποφύγει τα παραπάνω αποτελέσματα το εκάστοτε «καθεστώς», το οποίο υπηρετεί πλέον πιστά την παγκόσμια ελίτ, γίνεται όλο και πιο αυταρχικό – γεγονός που προξενεί μεγάλες ανησυχίες, αφού είναι ο συνήθης προπομπός την «ανέλιξης» του φασισμού.

Στην περίπτωση της Ισπανίας η οποία, όσον αφορά τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, έχει πολύ πλούσια παράδοση, το πρόσφατο «οργουελικό» νομοσχέδιο που ψήφισε η συντηρητική της κυβέρνηση, με τον τίτλο «Το δίκαιο της ασφαλείας των Πολιτών», είναι κάτι περισσότερο από εξοργιστικό.

Ειδικότερα, ο νέος νόμος επιτρέπει την επιβολή προστίμων έως και 600.000 € για μη εγκεκριμένες διαδηλώσεις – καθώς επίσης πρόστιμα 30.000 € για τη χρήση «πινακίδων» (πανό διαδηλώσεων) με προσβλητικά συνθήματα (σλόγκαν) κατά της χώρας ή για μάσκες (κουκούλες) που κρύβουν το πρόσωπο.

Οι φασιστικές αυτές απειλές, τα «σκανδαλώδη πλαίσια τιμωρίας» καλύτερα που θεσμοθετούνται από διεφθαρμένα, ανίκανα και αποτυχημένα καθεστώτα (το συντηρητικό κόμμα της Ισπανίας έχει αναδειχθεί σε πρωταθλητή της διαφθοράς), αποτελούν «όνειδος» για τις σύγχρονες δημοκρατίες – αφού στρέφονται εναντίον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απαγορεύοντας στους πολίτες να εκφραστούν και να διαμαρτυρηθούν ελεύθερα.

Εκτός αυτού, όταν ορισμένα «καθεστώτα» που έχουν καταλάβει τις εκάστοτε κυβερνήσεις, υπεξαιρώντας την ψήφο των πολιτών με ψευδείς προεκλογικές δεσμεύσεις, επιβάλλουν τεράστιες περικοπές στην παιδεία και στην υγεία, με στόχο τη συρρίκνωση του ελλείμματος, είναι εύλογες οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις των πολιτών – πόσο μάλλον όταν αυξάνονται παράλληλα οι φόροι, σε σημείο που να θεωρούνται δημευτικοί, ενώ επιχειρείται ταυτόχρονα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Η επιβολή λοιπόν συνεχώς αυξημένων «απολυταρχικών κυρώσεων», όπως στο πρόσφατο παράδειγμα της Ελλάδας, όπου η νέα φορολογική νομοθεσία «εμπλουτίσθηκε» με ποινές και με πρόστιμα που θυμίζουν άλλες εποχές, δεν είναι η καλύτερη μέθοδος «σωφρονισμού» των Πολιτών – όπως δεν είναι επίσης η αντιμετώπιση των διαδηλώσεων με «οργουελικούς» νόμους.

Επανερχόμενοι στην Ισπανία, αν και οι διαδηλώσεις των πολιτών της είναι περισσότερες, σε σχέση με άλλες χώρες, λάμβαναν σχεδόν πάντοτε χώρα τα Σαββατοκύριακα, ενώ ήταν σε μεγάλο βαθμό ειρηνικές και ποτέ βίαιες – παρά τα προβλήματα της χώρας, τα οποία είναι εξαιρετικά επώδυνα για τους πολίτες της. Ένα από τα μεγαλύτερα είναι η ανεργία, η οποία φαίνεται στο διάγραμμα που ακολουθεί.

.

.

Το ΔΝΤ προβλέπει πως το ποσοστό ανεργίας στην Ισπανία θα παραμείνει στο 25% ή θα αυξηθεί έως το 2018, ακόμη και όταν η χώρα ξεφύγει από τη ύφεση – όπως φαίνεται ότι επιτυγχάνεται, σύμφωνα με τα στοιχεία του τρίτου τριμήνου του 2013 (τα συμπεράσματα για την ανεργία στην Ελλάδα είναι εύλογα).

Την ίδια στιγμή, το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των Ισπανών περιορίσθηκε στα 23.123 € το 2012, από 25.556 € το 2008 – με το 22,2% να ευρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας (τα αντίστοιχα νούμερα για την Ελλάδα είναι κατά πολύ χειρότερα).

Τα επισφαλή δάνεια των τραπεζών ευρίσκονται σε επίπεδα ρεκόρ (12,68% των συνολικών), με τις καθυστερήσεις στην εξόφληση δανείων (διάγραμμα που ακολουθεί) να αυξάνονται γεωμετρικά – στο 5,2% το δεύτερο τρίμηνο, από 3,2% το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του προηγουμένου έτους.

.

.

Οι τράπεζες, όπως είναι γνωστό, παραμένουν «υπό πίεση», όταν πέφτουν οι τιμές των ακινήτων – όπου η πτώση στην Ισπανία έφτασε το 28,2% από το ανώτατο σημείο τους, ενώ προβλέπεται να συνεχισθεί και το 2014 (-13% έως το τέλος του έτους).

To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)