Οι περισσότερες αναπτυσσόμενες οικονομίες, στις οποίες υποβιβάσθηκε πρόσφατα και η Ελλάδα, αναζητούν εναγώνια μία νέα πολιτική ταυτότητα, με απρόβλεπτα αποτελέσματα για το μέλλον τους – η Ταϊλάνδη, η Σιγκαπούρη, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Ουκρανία και η Τουρκία
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
“Στην περίπτωση της Ελλάδας, σχετικά με τα νέα μέτρα λιτότητας που απαιτούνται από τους δανειστές της για το 2014 ισχύει το ότι, δεν φτάνει να είναι μία χώρα κατακρεουργημένη και πεσμένη στο έδαφος, αλλά πρέπει και να την πατάς από πάνω“.
Οι πολιτικές κρίσεις αποτελούν συνήθως ένα παράπλευρο προϊόν μίας οικονομικής εξέλιξης – είτε καλής, είτε κακής. Στην περίπτωση της Ταϊλάνδης, μίας από τις μεγαλύτερες ασιατικές οικονομίες, οι εξεγέρσεις των τελευταίων ημερών θεωρείται ότι οφείλονται στην διαδικασία μετασχηματισμού της – η οποία έλαβε χώρα τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.
Στα πλαίσια αυτά, η Ταϊλάνδη (ΑΕΠ 365,6 δις $, εργαζόμενοι 39,41 εκ.) αναζητάει μία καινούργια πολιτική ταυτότητα – όπως επίσης πολλές άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες. Το γεγονός αυτό είναι συνδεδεμένο με πάρα πολλά ρίσκα – ενώ έχει προκαλέσει το «διαμελισμό» των πολιτών της σε δύο μεγάλες ομάδες, αντιμαχόμενες μεταξύ τους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει βασικά και στην Ελλάδα, λόγω όμως της χρεοκοπίας της – με αποτέλεσμα το διαχωρισμό της σε δύο εχθρικά στρατόπεδα (διαίρει και βασίλευε), υπέρ και κατά των μνημονίων.
Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ταϊλάνδη είναι πολύ επικίνδυνη για τη σταθερότητα της, δημιουργώντας παράλληλα πολλές ερωτήσεις, σχετικά με τον κοινωνικό εκσυγχρονισμό που επιχειρείται σε άλλες ανάλογες χώρες. Πόσο μάλλον όταν δεν πρόκειται για μία κομματική αντιπαράθεση, με επιδιωκόμενο «λάφυρο» την κατάληψη της εξουσίας – όπως συμπεραίνεται από τη στάση του αρχηγού της αντιπολίτευσης, ο οποίος απαιτεί την εκλογή της επόμενης κυβέρνησης, από ένα μη εκλεγμένο «λαϊκό συμβούλιο».
Ουσιαστικά επιχειρείται η κατάργηση της νεαρής δημοκρατίας της χώρας – ενώ η Ταϊλάνδη απειλείται να βυθιστεί στην αναρχία, αφού κανένα από τα υφιστάμενα κόμματα δεν μπορεί να την κυβερνήσει. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως πλανάται το φάντασμα ενός πραξικοπήματος ή ενός εμφυλίου πολέμου – με δυσμενή επακόλουθα για την οικονομική κατάσταση της χώρας, αλλά και για τους γείτονες της.
Περαιτέρω, η αναβολή των αποφάσεων για επενδύσεις, η εκροή κεφαλαίων στο εξωτερικό, καθώς επίσης ο περιορισμός της τουριστικής κίνησης, έχουν προκαλέσει τη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης στο 3% – από 6% περίπου το 2012. Παράλληλα, δεν φαίνεται καμία διέξοδος από την πολιτική κρίση – αφού η αντιπολίτευση, το δημοκρατικό κόμμα της αστικής ελίτ δηλαδή, το οποίο δεν μπόρεσε να κερδίσει καθαρά την εκλογή του τα τελευταία είκοσι χρόνια, δημιουργεί συνεχώς περισσότερα προβλήματα.
Συνοψίζοντας, τα μεσαία στρώματα του πληθυσμού, τα οποία κατάφεραν να αυξήσουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, μέσω της καλύτερης μόρφωσης που απέκτησαν με τη βοήθεια της οικονομικής ευημερίας των τελευταίων ετών, απαιτούν τη μεγαλύτερη συμμετοχή τους στις αποφάσεις που λαμβάνονται.
Από την άλλη πλευρά, η παραδοσιακή ελίτ φοβάται πως, εάν το επιτρέψει, εάν εξελιχθεί η δημοκρατία δηλαδή, θα χάσει την κοινωνική θέση και τα προνόμια της – με αποτέλεσμα να «δρομολογείται» ένας εμφύλιος πόλεμος στη χώρα, με αντικείμενο την πολιτική επιρροή, καθώς επίσης τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους.
Εν τούτοις, το χρηματιστήριο της πρωτεύουσας (Bangkok) δεν έχει αντιδράσει ακόμη – ενώ το νόμισμα της χώρας έχει υποτιμηθεί ελάχιστα (διάγραμμα που ακολουθεί).
.
Εξέλιξη χρηματιστηριακού δείκτη SET της Ταϊλάνδης (κόκκινο) (Βάση το 100), εξέλιξη της ισοτιμίας του νομίσματος της χώρας προς το αμερικάνικο δολάριο (μαύρο), οικονομικές προβλέψεις της κεντρικής τράπεζας της χώρας (γαλάζιο)
.
Όμως, η κατάσταση μπορεί να αλλάξει πολύ σύντομα – μεταξύ άλλων επειδή ο ηγέτης της αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να επιδιώκει κάποια διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση, λόγω των προσωπικών του προβλημάτων. Ειδικότερα, κατηγορείται για δολοφονία, επειδή το 2010, όταν ήταν αντιπρόεδρος, είχε διατάξει να πυροβολήσουν εναντίον διαδηλωτών.
Ας μην ξεχνάμε δε τα προβλήματα που δημιούργησε η ασιατική κρίση σε ολόκληρο τον πλανήτη το 1997-98, καθώς επίσης την πρόσφατη εξέγερση των μεταναστών στην Ελβετία της Ασίας, στη Σιγκαπούρη, παρά το ότι θεωρείται ασφαλέστατη λόγω του απολυταρχικού καθεστώτος της – το οποίο θα μπορούσε φυσικά να ανατραπεί βίαια.
.
ΒΡΑΖΙΛΙΑ
Ο ρυθμός ανάπτυξης της χώρας (εργαζόμενοι 106,3 εκ. ΑΕΠ 2,396 τρις $) μειώνεται συνεχώς ενώ η αριστερή πρόεδρος της, για να καθησυχάσει τους διαδηλωτές του Ιουνίου, δαπάνησε 25 εκ. $ για τις δημόσιες συγκοινωνίες – υποσχόμενη πως τα έσοδα από το πετρέλαιο θα διατεθούν για την παιδεία, καθώς επίσης για την υγεία (προσέλκυση γιατρών από το εξωτερικό). Η οικονομική στασιμότητα όμως δεν εμπνέει μεγάλη εμπιστοσύνη, όπως φαίνεται από το διάγραμμα που ακολουθεί.
.
Εξέλιξη χρηματιστηριακού δείκτη Bovespa της Βραζιλίας (κόκκινο)(Βάση το 100), εξέλιξη της ισοτιμίας του νομίσματος της χώρας προς το αμερικάνικο δολάριο (μαύρο), οικονομικές προβλέψεις της κεντρικής τράπεζας της χώρας (γαλάζιο)
.
Ο δείκτης των αγοραστών είναι αρνητικός, ενώ τόσο το νόμισμα, όσο και το χρηματιστήριο της χώρας ακολουθούν πτωτική πορεία – με το ρυθμό ανάπτυξης για το 2014 να αναμένεται να διαμορφωθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα (2,5%).
Στο τρίτο τρίμηνο όμως το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 0,5%, για πρώτη φορά από το 2011 – οπότε είναι δυνατόν να παραμείνει σε ύφεση, δυσκολεύοντας κατά πολύ τη διατήρηση της πολιτικής ομαλότητας. Τέλος, οι εκλογές στα τέλη του 2014 «αναγκάζουν» την κυβέρνηση να αυξάνει τις παροχές – αν και οι προϋποθέσεις επανεκλογής της είναι πολύ θετικές.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
