Η επέλαση της Τρόικας εναντίον των Ευρωπαίων εργαζομένων και των συνδικάτων τους, με τη βοήθεια του έπαρχου των Η.Π.Α. στην ΕΕ, της Γερμανίας δηλαδή, συνεχίζεται ακάθεκτη.
Με στόχο την εφαρμογή μίας άκρατης νεοφιλελεύθερης πολιτικής στο ευρωπαϊκό προτεκτοράτο των Η.Π.Α. (την οποία υποχρεώνονται σταδιακά να υιοθετήσουν οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης, λόγω των υπέρογκων δημοσίων χρεών τους), πρώτη προτεραιότητα είναι η πλήρης αποδυνάμωση των συνδικάτων – επίσης, η απολυταρχική παρέμβαση στη διαμόρφωση των μισθών των εργαζομένων.
Στα πλαίσια αυτά, απώτερος στόχος είναι η ολοκληρωτική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, οι οποίες αποτελούν ουσιαστικά τα θεμέλια του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους. Στον Πίνακα Ι που ακολουθεί απεικονίζεται η εξέλιξη των πραγματικών μισθών στην ΕΕ μετά την κρίση – για την περίοδο από το 2010 έως το 2013:
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξέλιξη των πραγματικών αμοιβών από το 2010-2013
| Χώρα |
Ποσοστιαία μείωση μισθών |
| Ελλάδα |
-22,9 |
| Ουγγαρία |
-14,8 |
| Κύπρος |
-10,0 |
| Ρουμανία |
-7,9 |
| Ισπανία |
-7,0 |
| Πορτογαλία |
-6,7 |
| Ιρλανδία |
-4,1 |
| Μάλτα |
-4,0 |
| Σλοβενία |
-4,0 |
| Μ. Βρετανία |
-3,9 |
| Ιταλία |
-3,2 |
| Λουξεμβούργο |
-3,1 |
| Ολλανδία |
-2,8 |
| Εσθονία |
-1,8 |
| Δανία |
-1,6 |
| Αυστρία |
-1,2 |
| Λιθουανία |
-0,8 |
| Σλοβακία |
-0,8 |
| Βέλγιο |
0,5 |
| Τσεχία |
0,8 |
| Φιλανδία |
0,9 |
| Γαλλία |
1,1 |
| Πολωνία |
2,8 |
| Γερμανία |
2,8 |
| Σουηδία |
4,8 |
| Λετονία |
10,4 |
| Βουλγαρία |
20,1 |
Πηγή: Ameco / WJI
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι, η Ελλάδα είναι ο αδιαφιλονίκητος πρωταθλητής, ακολουθούμενη από την Ουγγαρία και την Κύπρο – ενώ, εάν συνυπολογίσει κανείς την κατακόρυφη αύξηση της φορολογίας, τα χαράτσια, την κατάρρευση των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων κλπ., θα κατανοήσει πόσο μεγάλη είναι η πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Αυτό βέβαια που δεν θα κατανοήσει είναι τη στάση τους – τη σιωπή των αμνών δηλαδή, πριν από την τελική σφαγή που παρατηρείται.
Στους Πίνακες ΙΙ και ΙΙΙ τώρα που ακολουθούν, φαίνονται οι κρατικές επεμβάσεις στη μισθολογική πολιτική της ΕΕ, υπό τις εντολές της Τρόικας:
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Μισθοί στο δημόσιο από το 2009
| Μορφή παρέμβασης |
Χώρες |
| Πάγωμα αυξήσεων |
Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Λετονία |
| Μειώσεις μισθών 5-10% |
Ισπανία, Πορτογαλία. Ιρλανδία, Ιταλία |
| Μειώσεις μισθών 15-30% |
Ελλάδα, Ρουμανία, Ουγγαρία, Λετονία |
| Κατάργηση ετήσιου bonus |
Πορτογαλία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Ισπανία |
Πηγή: WSI, Thorsten Schulten May 2013
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Φυσικά και εδώ η Ελλάδα ανήκει δυστυχώς στις πρωταθλήτριες χώρες, ενώ όλα όσα επιβάλλονται στους εργαζομένους της, με τη μέθοδο της «αυτοενοχοποίησης» για τα λάθη του παρελθόντος, γίνονται αποδεκτά χωρίς καμία διαμαρτυρία.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙΙ: Κατώτατοι βασικοί μισθοί
| Μορφή παρέμβασης |
Χώρες |
| Μειώσεις μισθών |
Ελλάδα, Ιρλανδία |
| Πάγωμα μισθών |
Ισπανία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Λετονία |
Πηγή: WSI, Thorsten Schulten May 2013
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Ολοκληρώνοντας, οι επιθέσεις εναντίον του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους από τους μπράβους των τοκογλύφων, με τη βοήθεια του έπαρχου των Η.Π.Α. στην Ευρώπη (Γερμανία), έχουν στεφθεί με απόλυτη επιτυχία – τουλάχιστον μέχρι σήμερα, αφού τόσο οι εργαζόμενοι, όσο και τα συνδικάτα τους (κυρίως με τη βοήθεια της διαφθοράς των ηγετικών στελεχών τους), έχουν κυριολεκτικά ηττηθεί κατά κράτος».
Πρόσφατα δε η Ισπανία, η οποία πιθανότατα παραποιεί τα στατιστικά της στοιχεία, αποφάσισε να συνδέσει μελλοντικά τις συντάξεις με το προσδόκιμο ζωής των εργαζομένων, καθώς επίσης με το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας της – γεγονός που σημαίνει ότι, θα υπάρξουν σημαντικές μειώσεις, εάν η ύφεση στη χώρα επιδεινωθεί.
Όπως ανακοίνωσε η υπουργός εργασίας, οι συντάξεις για το επόμενο έτος δεν θα συνδέονται πλέον με τον πληθωρισμό αλλά, αντί αυτού, θα συνδεθούν με τα έσοδα από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων – γεγονός που θα οδηγήσει σίγουρα στον περιορισμό τους.
Εκτός αυτού, η κυβέρνηση αποφάσισε να τοποθετήσει ένα ανώτατο όριο στις αυξήσεις των συντάξεων, οι οποίες δεν θα είναι πλέον μεγαλύτερες από το 0,25% σε σχέση με τον πληθωρισμό – όπου όμως ο πληθωρισμός καθορίζεται «κατά το δοκούν», ανάλογα με το «καλάθι» που επιλέγει η εκάστοτε κυβέρνηση.
–
