Η Νορβηγία, μία από τις πλέον ασφαλείς χώρες του πλανήτη, κυρίως λόγω των αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που διαθέτει, αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα – τα οποία πιθανότατα θα επιδεινωθούν.
Οι «τριγμοί» στην παγκόσμια οικονομία, ιδιαίτερα η απρόβλεπτη, ενδεχομένως ανεύθυνη και εντελώς ασαφής πολιτική των κεντρικών τραπεζών της Δύσης (Η.Π.Α., EΕ και Ιαπωνίας), έχουν δημιουργήσει πολύ μεγάλα προβλήματα στις ασιατικές χώρες – με οδυνηρότερο ίσως τον «εισαγόμενο πληθωρισμό», ο οποίος έχει εκτοξεύσει στα ύψη ειδικά τις τιμές των τροφίμων (υποδαυλίζοντας επικίνδυνες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, με απρόβλεπτες συνέπειες).
Με τους επενδυτές να αποσύρουν μαζικά τα χρήματα τους από τις αγορές, δεν είναι λίγοι αυτοί που φοβούνται μία αναβίωση της ασιατικής κρίσης του 1997/1998 – μίας κρίσης που επεκτάθηκε αμέσως μετά στη Ρωσία και στη Ν. Αμερική, προκαλώντας τεράστιες ζημίες στην παγκόσμια οικονομία.
Εν τούτοις, δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα μόνο οι ασιατικές χώρες – αλλά και η Σκανδιναβία, η οποία κατάφερε τα τελευταία χρόνια να αποφύγει τη «μόλυνση» της από την ευρωπαϊκή κρίση χρέους. Όμως, από τις αρχές του 2013, η κατάσταση έχει αντιστραφεί – με τη Νορβηγία, το πλέον σίγουρο «λιμάνι» της, να απειλείται με ύφεση.
Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, η οικονομία της Νορβηγίας αναπτύχθηκε στο δεύτερο τρίμηνο του 2013 μόλις κατά 0,2% – όταν οι προβλέψεις της ανέφεραν 0,7%. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δε είναι το νόμισμα της, το οποίο υποτιμήθηκε φέτος κατά 8% έναντι της σουηδικής κορώνας και 9,5% έναντι του ευρώ. Παράλληλα, οι τιμές καταναλωτή αυξήθηκαν τον Ιούλιο κατά 3% συγκριτικά με τον αντίστοιχο μήνα του προηγουμένου έτους – υποδηλώνοντας σημαντική κλιμάκωση του πληθωρισμού.
Ένας από τους λόγους της μειωμένης ανάπτυξης της χώρας είναι ο περιορισμός της εσωτερικής κατανάλωσης – γεγονός που οφείλεται στην αύξηση των τιμών των ακινήτων, σε συνδυασμό με το πολύ υψηλό ιδιωτικό χρέος (κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στη Σουηδία, στη Φιλανδία, η οποία ευρίσκεται ήδη σε ύφεση, στην Ολλανδία και αλλού). Η αγορά ακινήτων έχει πάψει πλέον να κινείται, ενώ τα χρέη των νοικοκυριών ευρίσκονται ήδη στο 200% των εισοδημάτων.
Ένας επόμενος λόγος είναι η αύξηση των επιτοκίων των ενυπόθηκων δανείων εκ μέρους των τραπεζών – οι οποίες αναγκάσθηκαν να το κάνουν, για να μπορέσουν να εκπληρώσουν την υποχρέωση τους για αύξηση των ιδίων κεφαλαίων, σύμφωνα με τις αυστηρές οδηγίες της κυβέρνησης.
Ολοκληρώνοντας η νορβηγική κορώνα, ένα από τα βασικότερα νομίσματα στις παγκόσμιες συναλλαγές, η ισοτιμία του οποίου αυξανόταν στο παρελθόν λόγω του ότι αποτελούσε ένα από τα «σίγουρα λιμάνια» των επενδυτών (όπως το ελβετικό φράγκο κλπ.), «βυθίστηκε» επίσης στη δίνη της κρίσης – όπως δυστυχώς πολλά άλλα «προικισμένα» νομίσματα, μεταξύ των οποίων αυτά που στηρίζονται στα ενεργειακά αποθέματα και στις πρώτες ύλες (δολάριο Αυστραλίας και Καναδά).
Τα συγκεκριμένα νομίσματα, ευρισκόμενα σε πλήρη σχεδόν εξάρτηση από το ρυθμό της παγκόσμιας ανάπτυξης και ειδικά της Κίνας, είναι επίσης αντιμέτωπα με πολύ μεγάλες πιέσεις το τελευταίο χρονικό διάστημα – αν και οι οικονομίες των χωρών τους (Αυστραλία, Καναδάς) δεν είναι τόσο «ευάλωτες», όσο οι υπόλοιπες.
