ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Το βασικότερο πλεονέκτημα μας, είναι αναμφίβολα το μεγαλύτερο πρόβλημα μας: το διογκωμένο δημόσιο δηλαδή, το οποίο είναι η πηγή των περισσοτέρων «δεινών» μας. Ειδικότερα, από τον Πίνακα ΙΙΙ που ακολουθεί, φαίνεται καθαρά ότι, όλες οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου (αλλά και οι Η.Π.Α., η Μ. Βρετανία, η Ιαπωνία κα), έχουν αντίστοιχα προβλήματα με την Ελλάδα. Εν τούτοις, καμία από αυτές δεν έχει τόσο μεγάλα περιθώρια διορθωτικών κινήσεων, όσο η χώρα μας, ενώ από καμία χώρα δεν ζητήθηκε να αυτοκτονήσει – με την κυβέρνηση της να το αποδέχεται άνευ όρων.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙΙ: Δημόσιο χρέος 2007 – Πρόβλεψη δημοσίων χρεών προς ΑΕΠ το 2010 στην Ευρωζώνη – Έλλειμμα 2009
| Χώρα |
Δ. Χρέος 2007 / % |
Δ. Χρέος 2010 / % |
Έλλειμμα / % |
| Ελλάδα |
81,70 |
124,90 |
-12,20 |
| Ιταλία |
105,60 |
116,70 |
-5,30 |
| Βέλγιο |
86,10 |
101,20 |
-5,80 |
| Πορτογαλία |
65,80 |
84,60 |
-8,00 |
| Ιρλανδία |
21,10 |
82,90 |
-14,70 |
| Γαλλία |
66,60 |
82,50 |
-8,20 |
| Γερμανία |
65,30 |
76,70 |
-5,00 |
| Αυστρία |
61,00 |
73,90 |
-5,70 |
| Μάλτα |
60,00 |
70,90 |
-4,40 |
| Ισπανία |
35,70 |
66,30 |
-10,10 |
| Ολλανδία |
47,70 |
65,60 |
-6,10 |
| Κύπρος |
61,50 |
58,60 |
-5,70 |
| Φιλανδία |
32,90 |
47,40 |
-4,50 |
| Σλοβενία |
25,70 |
42,80 |
-7,00 |
| Σλοβακία |
34,80 |
39,20 |
-6,00 |
| Λουξεμβούργο |
2,60 |
16,40 |
-4,20 |
|
|
|
|
|
| Μέσος Ευρωζώνης |
53,38 |
84,00 |
-6,90 |
Πηγή: ΕΕ – Κομισιόν – IQ
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Για παράδειγμα, η Πορτογαλία, αποβιομηχανοποιημένη πολύ περισσότερο από την Ελλάδα (ουσιαστικά, η βιομηχανία της περιορίζεται στα τσιμέντα, καθώς επίσης στην παραγωγή ξύλου και χαρτιού), έχει ελάχιστες δυνατότητες περιορισμού των δημοσίων δαπανών της, καθώς επίσης μηδαμινή δημόσια περιουσία. Εκτός αυτού, τα χρέη του ιδιωτικού τομέα της είναι ύψους 239% επί του ΑΕΠ της – ενώ τα αντίστοιχα των Ελλήνων είναι περί το 123% του ΑΕΠ. Όσον αφορά δε το κόστος εργασίας, αυξήθηκε 5% από την είσοδο της στην Ευρωζώνη – της Ελλάδας παρέμεινε σταθερό, ενώ της Γερμανίας μειώθηκε κατά 15%.
Επομένως, η Ελλάδα μπορεί πολύ πιο εύκολα να διορθώσει τα λάθη της, χωρίς να υποχρεωθεί στον τεράστιο στασιμοπληθωρισμό (πληθωριστικός αποπληθωρισμός), με τον οποίο «απειλείται» από το ΔΝΤ – απλά περιορίζοντας τις δαπάνες. Εάν όμως «υποκύψει» στις «ΔΝΤ-μεθοδεύσεις», τότε οι δυνατότητες της μηδενίζονται – αφού το ΑΕΠ θα υποχωρήσει κάτω από τα 200 δις €, με το χρέος να εκτοξεύεται στα 400 δις € (200% του ΑΕΠ). Κατά την άποψη μας, μία λογική ηγεσία είναι αδύνατον να ακολουθήσει αυτό το δρόμο – εκτός εάν υπηρετεί άλλες σκοπιμότητες ή γνωρίζει πληροφορίες που εμάς μας διαφεύγουν.
Στο ίδιο παράδειγμα, η Πορτογαλία, με εξαγωγές περίπου 50 δις $, είναι πολύ δύσκολο να τις αυξήσει – πόσο μάλλον με κύριο αποδέκτη των προϊόντων της την Ισπανία, η οποία πλήττεται σε τεράστιο βαθμό από την ανεργία (άνω του 20%). Η Ελλάδα όμως, με εξαγωγές περί τα 17 δις $ (τρείς φορές λιγότερες από την Πορτογαλία), είναι πολύ πιο εύκολο να τις αυξήσει – ειδικά επειδή έχει τη δυνατότητα να επεκταθεί στη Ρωσία, καθώς επίσης στις Αραβικές και λοιπές χώρες της «Ανατολής».
Ένα επόμενο πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι ο τραπεζικός τομέας της, ο οποίος έχει πληγεί ελάχιστα από την κρίση – σε σύγκριση τουλάχιστον με την Ιρλανδία, η οποία υποχρεώθηκε να αναλάβει χρέη 80 δις € των τραπεζών της, ή με την Ισπανία, η οποία ήδη «φοβάται» την κατάρρευση κάποιων τραπεζών της (λόγω της «υπερτιμολόγησης» των κατασκευαστικών δανείων κλπ). Επίσης οι εισηγμένες εταιρείες της οι οποίες, κάτω από ομαλές συνθήκες, θα αξιολογούνταν τουλάχιστον δύο φορές παραπάνω (ποσόν που υπερβαίνει τα 70 δις €, σε σχέση με τη σημερινή τους κεφαλαιοποίηση ).
Τρίτο πλεονέκτημα είναι η οικοδομική δραστηριότητα και οι σχετικά ομαλές τιμές των ακινήτων στην Ελλάδα – σε σύγκριση με την αντίστοιχη κατάσταση της Ισπανίας, η οποία έχει υποχρεωθεί σε τεράστια ανεργία λόγω της, στηριγμένης στα ακίνητα, ανάπτυξης της οικονομίας της.
Τέταρτο πλεονέκτημα είναι οι καταθέσεις των Πολιτών της, οι οποίες υπερβαίνουν τα 200 δις € – οπότε θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν εσωτερικά το δημόσιο χρέος, κατά το παράδειγμα της Ιαπωνίας (δημόσιο χρέος 200% του ΑΕΠ). Ειδικά όσον αφορά αυτό το σημείο, αδυνατούμε να καταλάβουμε την άρνηση της κυβέρνησης μας να εκδώσει Εθνικά Ομόλογα – κάτι που είχαμε προτείνει τόσο εμείς, όσο και πολλοί άλλοι, έγκαιρα στο παρελθόν. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να εξηγήσει η κυβέρνηση μας τη στάση της, η οποία έχει «προβληματίσει» τους Έλληνες σε μεγάλο βαθμό.
Πέμπτο πλεονέκτημα είναι η συνειδητοποίηση της Γερμανίας ότι, τυχόν χρεοκοπία χωρών της ΕΕ, θα έχει δυσμενή αποτελέσματα, όχι μόνο για το χρηματοπιστωτικό της σύστημα, αλλά και για τις επιχειρήσεις – μείωση των γερμανικών εξαγωγών και απώλεια πιστώσεων. Ήδη η χώρα κατακλύζεται από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της, οι οποίες αναζητούν εξασφάλιση των εξαγωγικών τους πιστώσεων από το κράτος τους (Πίνακας IV):
ΠΙΝΑΚΑΣ IV: Γερμανικές εξαγωγές 2009 και ασφάλειες στις 28.02.10
| Χώρα |
Εξαγωγές σε δις € |
Ασφάλειες σε δις € |
Ποσοστό Ασφάλισης |
| Ελλάδα |
6,65 |
1,30 |
19,55% |
| Πορτογαλία |
6,17 |
1,30 |
21,06% |
| Ισπανία |
31,30 |
7,10 |
22,68% |
| Ιταλία |
51,05 |
12,10 |
23,70% |
| Σύνολα |
95,18 |
21,80 |
22,90% |
Πηγή: Σύνδεσμος Ασφαλιστών Γερμανίας (GDV)
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Σημείωση: Οι συνολικές εξαγωγές της Γερμανίας το 2009 ήταν 803,9 δις € – επομένως, οι εξαγωγές στις τέσσερις παραπάνω χώρες αποτελούν το 11,84% του συνόλου
Χωρίς να επεκταθούμε περισσότερο, φαίνεται καθαρά ότι η χώρα μας έχει αρκετά πλεονεκτήματα – εάν αποφάσιζε να λύσει μόνη της τα προβλήματα της, χωρίς τη βοήθεια «εξωθεσμικών» οργανισμών. Επομένως, η προσφυγή της στο ΔΝΤ είναι αναμφίβολα ένα τεράστιο λάθος, αν όχι μία εγκληματική ενέργεια, η οποία θα έπρεπε να εμποδιστεί με κάθε τρόπο – ενδεχομένως ακόμη και με την κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον της προσφυγής στο ΔΝΤ από τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα τα οποία, όπως τουλάχιστον ανακοινώνουν, δεν συμφωνούν, στο σύνολο τους, με μία τέτοια ενέργεια της κυβέρνησης μας.
Ολοκληρώνοντας, οι Έλληνες Πολίτες δεν έχουν εκλέξει το ΔΝΤ για να τους κυβερνήσει ενώ, εάν η σημερινή πολιτική ηγεσία αδυνατούσε να ανταπεξέλθει με τις απαιτήσεις μίας χρηστής, ορθολογικής και ανεξάρτητης διοίκησης ενός κράτους, τότε δεν είχε κανένα λόγο να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές. Η «άγνοια» των πραγματικών μεγεθών της Ελληνικής Οικονομίας που «ισχυρίζεται» (αν και αμφιβάλλουμε τεκμηριωμένα, αφού ήταν σε όλους γνωστές οι Εκθέσεις της ΤτΕ και του ΔΝΤ από τον Αύγουστο του 2009), δεν αποτελεί προφανώς καμία δικαιολογία, αφού είναι υποχρεωμένη να ανταπεξέλθει με τα πραγματικά δεδομένα – ενώ δεν επιτρέπεται καν να σκέφτεται μία νέα, πρόωρη προσφυγή στους εκλογείς, υπό τις σημερινές, αντίξοες συνθήκες (όπως δυστυχώς έπραξε η προηγούμενη κυβέρνηση μας, οδηγώντας την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας).
