.
Οι ανατολικές πολιτικές και οι πολιτικές ύφεσης που ήταν τόσο επιτυχημένες για την ειρήνη στην Ευρώπη, εγκαταλείφθηκαν και αντικαταστάθηκαν από μια πολιτική αντιπαράθεσης. Ανεξάρτητα από τα δικά της συμφέροντα, η γερμανική κυβέρνηση ακολούθησε υπάκουα την πολιτική κυρώσεων των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας. Ειδικά μετά την εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, δρομολογήθηκαν το ένα πακέτο κυρώσεων μετά το άλλο. Στην πρώτη γραμμή ήταν η Γερμανίδα Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von den Leyen, η οποία δεν μπορεί να ξεπεράσει την αντιρωσική στάση και τη δουλοπρέπεια της απέναντι στις ΗΠΑ. Πρέπει να καταστρέψουμε τη Ρωσία, είπε η πνευματική αδελφή της, η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών A. Baerbock.
.
Ξένη δημοσίευση
Για την Ελλάδα και για την ΕΕ, η ήττα της Γερμανίας από τις ΗΠΑ, μέσω του πολέμου της Ουκρανίας, όπου η τελευταία λειτούργησε ως σφήνα μεταξύ της Ρωσίας και της Γερμανίας, ήταν πολύ θετική – κάτι που όμως δεν ισχύει για τους αριστερούς τουλάχιστον της Γερμανίας, όπως ο παρακάτω σε άρθρο του.
.
Του Oskar Lafontaine (πηγή)
Ο πόλεμος απέτυχε. Δεν ήταν η Ρωσία που καταστράφηκε, αλλά η γερμανική βιομηχανία – στην οποία προκλήθηκαν και υφίσταται σοβαρές ζημίες. Η επιβίωση της όμως στο διεθνή ανταγωνισμό, εξαρτάται από την προσιτή ενέργεια και από τις φθηνές πρώτες ύλες της Ρωσίας. Οι τελευταίοι μήνες έδειξαν ότι δεν υπάρχει υποκατάστατο για το ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό και τις πρώτες ύλες. Η κυβέρνηση έχει εκθέσει τη Γερμανία και την έχει γελοιοποιήσει. Τώρα αγοράζουμε πολύ πιο ακριβό ρωσικό αέριο με τη μορφή LNG μέσω του Βελγίου – επίσης πολύ πιο ακριβό ρωσικό πετρέλαιο μέσω της Ινδίας, ενώ οι γερμανικές τιμές ενέργειας εκτοξεύονται στα ύψη.
Η προσφορά του Πούτιν
Καμία άλλη ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν έχει ενεργήσει τόσο ανόητα – οπότε η κριτική, σύμφωνα με την οποία έχουμε την πιο ανόητη κυβέρνηση στην Ευρώπη, είναι απολύτως δικαιολογημένη. Αυτός είναι πρωτίστως ο λόγος που οι ψηφοφόροι στην Έσση και στη Βαυαρία καταψήφισαν την κυβέρνηση. Παραδόξως, πριν από λίγες ημέρες ο Πούτιν προσφέρθηκε ξανά να επαναλάβει τις παραδόσεις ρωσικού φυσικού αερίου μέσω του Nord Stream. Οποιαδήποτε υπεύθυνη γερμανική κυβέρνηση θα ανταποκρινόταν – επειδή μόνο έτσι υπάρχει πιθανότητα να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα της γερμανικής βιομηχανίας και να σταματήσει η αυξανόμενη μετανάστευση των γερμανικών εταιρειών.
Αλλά η δουλοπρέπεια των ανδρεικέλων των ΗΠΑ στη γερμανική πολιτική είναι τώρα τόσο μεγάλη που, παρά τους συναγερμούς που έχουν σημάνει επιχειρηματικές ενώσεις και συνδικάτα, δεν υπάρχει καμία διάθεση να σταματήσει η πτωτική τάση στη γερμανική βιομηχανία. Επίσης, επειδή το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το CDU/CSU, καθοδηγείται από τον λομπίστα της Blackrock, από τον Friedrich Merz – το οποίο λόμπι απαιτεί ακόμη περισσότερες παραδόσεις όπλων και ακόμη πιο πολλές κυρώσεις.
Όταν η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών A. Baerbock ρωτήθηκε πριν από λίγο καιρό εάν η Ουκρανία θα μπορούσε να είναι ποτέ ασφαλής, όσο ο Πούτιν παρέμενε στην εξουσία, εκείνη απάντησε: «Αν δεν αλλάξει την πολιτική του 360 μοίρες, όχι».
Φυσικά εννοούσε 180 μοίρες και σίγουρα δεν έχει καταλάβει γιατί αυτή η απαίτηση έχει σχέση μόνο με τον εαυτό της και την κυβέρνηση. Μόνο εάν η Γερμανία αλλάξει ριζικά την εξωτερική της πολιτική και μάθει ξανά ότι μπορεί να υπάρξει ειρήνη στην Ευρώπη, μόνο εάν ληφθούν υπόψη και τα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας, δηλαδή εάν γίνει ξανά σαφές πως η ασφάλεια δεν μπορεί να επιτευχθεί μεταξύ τους αλλά μόνο μαζί, τότε θα δοθεί επίσης η ευκαιρία στον ουκρανικό πληθυσμό να ζήσει με σταθερή ειρήνη στο μέλλον.
Επειδή τα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας δεν λαμβάνονται υπόψη εδώ και χρόνια και τα αιτήματα του Γκορμπατσόφ, του Γέλτσιν και του Πούτιν για μια κοινή ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας που περιλαμβάνει τη Ρωσία έχουν απορριφθεί βάναυσα υπό την πίεση των ΗΠΑ, έχουμε τώρα πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτός ο πόλεμος δεν ξεκίνησε και δεν μπορεί να ειπωθεί αρκετά συχνά, με την εισβολή του ρωσικού στρατού στις 24 Φεβρουαρίου 2022 – αλλά πολύ νωρίτερα. Το αργότερο με το πραξικόπημα του 2014 στο Κίεβο, που οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τον Τζο Μπάιντεν και τη Βικτόρια Νούλαντ, το οποίο έφερε στην εξουσία Ουκρανούς εθνικιστές και φασίστες – ενώ οδήγησε στην «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» κατά των ρωσόφωνων Ανατολικό-Ουκρανών, με 14.000 θανάτους.
Ψέμα της μεταπολεμικής ζωής
Ο Αμερικανός γεωστρατηγικός αναλυτής Τζορτζ Φρίντμαν σωστά επεσήμανε στη διάσημη ομιλία του στο Σικάγο το 2015 ότι, θα εναπόκειτο στη Γερμανία εάν οι ΗΠΑ επιχειρούσαν να τοποθετήσουν αμερικανικά στρατεύματα και πυραύλους στην Ουκρανία. Η αντίσταση της Άνγκελα Μέρκελ, την οποία αργότερα επανερμήνευσε ως «αγορά χρόνου για τον επανεξοπλισμό της Ουκρανίας», ήταν πολύ αδύναμη.
Οι ΗΠΑ αγνόησαν τις ανησυχίες των Ευρωπαίων («Fuck the EU», Nuland)-, όπλισαν την Ουκρανία και σταδιακά ενσωμάτωσαν τον ουκρανικό στρατό στις δομές του ΝΑΤΟ. «Το ΝΑΤΟ μετακινείται από έναν ψυχρό πόλεμο, στην προετοιμασία για έναν θερμό πόλεμο», σχολίασε ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στις 9 Ιουλίου 2016 – σχετικά με τον οπλισμό των κρατών του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας και την τοποθέτηση αμερικανικών στρατευμάτων και πυραύλων κοντά στα ρωσικά σύνορα. Τώρα έχουμε το θερμό πόλεμο που ετοιμάζει το ΝΑΤΟ, δηλαδή οι ΗΠΑ, και τον προβλέπει ο Γκορμπατσόφ.
Από τότε που η τριμερής κυβέρνηση ήρθε στην εξουσία το 2021, με τη συμμετοχή των Πρασίνων που συνδέονται με τις ΗΠΑ, δεν υπάρχει πλέον καμία γερμανική εξωτερική πολιτική – εάν θεωρήσει κανείς πως η γερμανική εξωτερική πολιτική εκπροσωπεί τα συμφέροντα του γερμανικού πληθυσμού. Η κυβέρνηση Scholz προξενεί εκτεταμένες ζημίες στη Γερμανία και υπηρετεί τα συμφέροντα του αμερικανικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος – για το οποίο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Αϊζενχάουερ είχε ήδη προειδοποιήσει στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Στις 16 Μαΐου του 2023, υψηλόβαθμοι ειδικοί ασφαλείας των ΗΠΑ εξήγησαν στους New York Times γιατί πραγματοποιήθηκε η ανατολική επέκταση του ΝΑΤΟ, παρά τις αντιρρήσεις διάσημων Αμερικανών πολιτικών – γιατί η προειδοποίηση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Αϊζενχάουερ για το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά.
«Το κέρδος από τις πωλήσεις όπλων ήταν ένας σημαντικός παράγοντας. Εν όψει της αντίστασης στην επέκταση του ΝΑΤΟ, μια ομάδα νεοσυντηρητικών και κορυφαίων διευθυντών κατασκευαστών όπλων στις ΗΠΑ ,ίδρυσε την Αμερικανική Επιτροπή για την Επέκταση του ΝΑΤΟ. Μεταξύ 1996 και 1998, οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές όπλων ξόδεψαν 51 εκατομμύρια δολάρια (που ισοδυναμούν με 94 εκατομμύρια δολάρια σήμερα) για λόμπι και εκατομμύρια περισσότερα για συνεισφορές εκστρατειών. Εξαιτίας αυτής της γενναιοδωρίας, αποφασίστηκε γρήγορα η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά».
Η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ, η οποία ελέγχει τις πλειοψηφίες στη Γερουσία και το Κογκρέσο των ΗΠΑ, κέρδισε και συνεχίζει να κερδίζει δισεκατομμύρια – εξοπλίζοντας μέλη του ΝΑΤΟ και προμηθεύοντας συνεχώς όπλα στην Ουκρανία.
Εάν θέλουμε ειρήνη στην Ευρώπη, τότε η γερμανική εξωτερική πολιτική πρέπει να αλλάξει ριζικά και να αντικαταστήσει τα ψέματα της μεταπολεμικής περιόδου της Γερμανίας – με μια νηφάλια ανάλυση της γεωστρατηγικής κατάστασης και των συμφερόντων της Γερμανίας.
Οι ΗΠΑ αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία όχι μόνο επειδή ήθελαν να ελευθερώσουν τη Γερμανία από τον χιτλερικό φασισμό, αλλά και επειδή δεν ήθελαν να παραδώσουν τη Γερμανία στη Σοβιετική Ένωση. Δεν έχουν δε τις στρατιωτικές τους βάσεις στη Γερμανία επειδή θέλουν να μας προστατέψουν, αλλά επειδή χρειάζονται αυτές τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις – για την απαίτηση τους να κυριαρχήσουν στον πλανήτη, για τους πολέμους των πόρων και για τον πόλεμο με drone.
Η ιδέα είναι πολύ απλή: οι ΗΠΑ είναι κάθε άλλο παρά φιλικές προς εμάς. Μας βλέπουν ως υποτελή και ανταγωνιστή που πρέπει να αποδυναμωθεί οικονομικά – επομένως κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τη γερμανική βιομηχανία να αγοράζει φθηνή ενέργεια και πρώτες ύλες από τη Ρωσία.
Η Ρωσία, όπως και η Σοβιετική Ένωση πριν από αυτήν, προσπαθεί να διατηρήσει καλές οικονομικές σχέσεις με τη Γερμανία και την Ευρώπη προς το συμφέρον της. Χρειάζεται αγοραστές για τις πωλήσεις ενέργειας και πρώτων υλών της – ενώ χρειάζεται πρόσβαση στην ευρωπαϊκή τεχνολογία για να δημιουργήσει τη δική της βιομηχανία.
Κήρυξη πολέμου στη Γερμανία
«Τα κράτη δεν έχουν φίλους, μόνο συμφέροντα», είπε κάποτε ο Charles de Gaulle. Η Γερμανία και οι ΗΠΑ έχουν αντίθετα συμφέροντα από πολλές απόψεις – ενώ η Γερμανία και η Ρωσία έχουν πολλά κοινά συμφέροντα.
Στο γερμανικό κοινό, το οποίο έχει δηλητηριαστεί από την προπαγάνδα και τα ψέματα εδώ και δεκαετίες, είναι δύσκολο να πούμε ότι η Ρωσία είναι ο φυσικός μας εταίρος, επειδή έχουμε κοινό συμφέρον να συνεργαστούμε οικονομικά – ενώ οι ΗΠΑ θέλουν να μας εμποδίσουν να γίνουμε ακόμη πιο δυνατοί οικονομικά, για γεωστρατηγικούς λόγους. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, η ανατίναξη του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream που ανακοίνωσε και διέταξε ο Τζο Μπάιντεν – κάτι που ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου στη Γερμανία και την Ευρώπη.
Αν και οι ΗΠΑ έχουν μόνο το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού, πολιτικοί και ηγέτες επιχειρήσεων στην Ουάσιγκτον υποκύπτουν στη μεγαλομανία, σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ πρέπει να κυβερνούν τον κόσμο. Ως εκ τούτου, η πολιτική των ΗΠΑ είναι δομικά επιθετική. Αρκεί μια ματιά στον χάρτη, για να δει κανείς πως οι Ηνωμένες Πολιτείες περικυκλώνουν συστηματικά τους δεδηλωμένους εχθρούς τους – τη Ρωσία και την Κίνα.
Διαθέτουν μακράν το μεγαλύτερο πολεμικό προϋπολογισμό από οποιαδήποτε χώρα – ενώ διατηρούν 900 στρατιωτικές βάσεις σε όλες τις ηπείρους. Η Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου, ίδρυμα του Αμερικανικού Κογκρέσου συγκρίσιμο με τις επιστημονικές υπηρεσίες της γερμανικής Bundestag, διαπίστωσε το 2022 ότι, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν τουλάχιστον 251 στρατιωτικές επεμβάσεις από το 1991 έως το 2022.
Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, δικαίως αποκάλεσε τις Ηνωμένες Πολιτείες το πιο πολεμικό έθνος στην ιστορία του κόσμου. Ο διάσημος Αμερικανός διανοούμενος Noam Chomsky αποκαλεί τις ΗΠΑ το κορυφαίο τρομοκρατικό κράτος που ευθύνεται για την αστάθεια σε πολλές χώρες. Όταν οι άνθρωποι μιλούν για περιορισμό της μετανάστευσης στη Γερμανία σήμερα, δεν πρέπει να παραβλέπουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Οι πόλεμοι των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη, είναι η κύρια αιτία των διαρκώς αυξανόμενων μεταναστευτικών κυμάτων προς την Ευρώπη.
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μια ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας που να περιλαμβάνει τη Ρωσία – έτσι ώστε να εγκαταλείψουν οι ΗΠΑ τα όνειρά τους για παγκόσμια κυριαρχία. Ένα κράτος που διεκδικεί την παγκόσμια κυριαρχία και είναι υπεύθυνο για εκατοντάδες στρατιωτικές επεμβάσεις, δεν μπορεί να ηγηθεί μιας αμυντικής συμμαχίας.
Όπως ο Ντε Γκωλ και ο Αντενάουερ, ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν και ο Σμιτ, ο Μιτεράν και ο Κολ, ο Σιράκ και ο Σρέντερ, ο Γάλλος Πρόεδρος και ο Γερμανός Καγκελάριος πρέπει να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον και να συνεργαστούν – για την κατασκευή μιας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας.
Παρά το ότι ο Charles de Gaulle αποκάλεσε κάποτε τις ΗΠΑ “une fille de l’Europe”, κόρη της Ευρώπης δηλαδή, είναι καιρός οι Ευρωπαίοι να αναγνωρίσουν ότι, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον πλανήτη δεν προέρχεται από τη Ρωσία ή την Κίνα, αλλά από τις Ηνωμένες Πολιτείες Η παγκόσμια ειρήνη κινδυνεύει. Δεν είναι η Ουάσιγκτον, αλλά η Μόσχα ευρωπαϊκή πόλη.
