.
Είχαμε προβλέψει κατά τη συζήτηση της εξαγοράς των ναυπηγείων ότι, ο κ. Προκοπίου τα ήθελε για την παραγωγή ενέργειας και FSRU – ελπίζοντας να μην του επιτραπεί το έγκλημα της μη λειτουργίας του Σκαραμαγκά ως ναυπηγείου. Γενικότερα ως βαριά βιομηχανία, αφού μπορεί να παράγει και άλλα μηχανήματα – όπως βαγόνια τρένων, λεωφορεία κλπ.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Κατ’ αρχήν, μας έκανε εντύπωση η αρνητική στάση σχεδόν όλων των φορέων – ενώ ορισμένοι από αυτούς απαίτησαν την απόσυρση κάποιων άρθρων του σχεδίου νόμου, στα οποία αναφερθήκαμε χθες.
Όσο για τα υπόλοιπα θέματα της ομιλίας σας, τα οποία δεν έχουν σχέση με το νομοσχέδιο, δεν θα τα σχολιάσουμε εδώ καθόλου.
Είναι άδικο πάντως να σας δίνεται πάντα ο ρόλος αυτού που βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά – ενώ πράγματι θα έπρεπε να είχε κατατεθεί χωριστά το μέρος του νομοσχεδίου που αφορά το εγκληματικό δυστύχημα των Τεμπών, αφού έτσι, μαζί με θέματα τόσων υπουργείων, φαίνεται καθαρά πως επιχειρείται συγκάλυψη.
Στα ερωτήματα τώρα που θέσαμε στον κ. Παπαδόπουλο για τα σιδηροδρομικά θέματα, δεν πήραμε καμία απάντηση – εύλογα βέβαια, αφού τα τρένα δεν είναι δική του ευθύνη, αλλά του κ. Καραγιάννη που έχει δυστυχώς εξαφανισθεί.
Δεν πήραμε απάντηση ούτε από τους σιδηροδρομικούς σε αυτά που τους ρωτήσαμε, ενώ φάνηκαν φοβισμένοι – όπως ούτε από τον κ. Γεραπετρίτη, σε προηγούμενη επιτροπή.
Το θέμα πάντως είναι πολύ σοβαρό, για να αντιμετωπίζεται με μία τόσο ύποπτη σιωπή – ενώ η συγκάλυψη είναι ότι χειρότερο, ελπίζοντας να μη γίνει αποδεκτή από τους Έλληνες.
Συνεχίζοντας επί των υπολοίπων άρθρων, το άρθρο 51 δημιουργεί ερωτηματικά, ως προς τον σκοπό του – όπου η αλλαγή γίνεται για να συμπεριληφθούν στο άρθρο 267 του Ν.4555/2018 και οι πλωτές δεξαμενές, στα πλωτά ναυπηγήματα.
Το άρθρο αυτό περιγράφει τα περί της εργατικής νομοθεσίας του προσωπικού τους – σημειώνοντας ότι, στο νομοσχέδιο του κώδικα ναυτικού δικαίου του Ν5020/23 που ήρθε πρόσφατα για ψήφιση, υπάρχει ασάφεια στο σημείο των μετατραπέντων πλοίων σε δεξαμενές.
Εν προκειμένω, μπορεί να συνεχίζουν να θεωρούνται πλοία – ενώ οι πλωτές δεξαμενές που είναι μόνιμες σε μια θέση, θεωρούνται στατικό ναυπήγημα και εξαιρούνται της ναυτιλιακής νομοθεσίας για το εργατικό και σε άλλες διατάξεις. Μήπως αυτός ο νέος νόμος προκάλεσε την παρούσα αλλαγή; Μπορείτε να μας το διευκρινίσετε;
Εκτός αυτού, γιατί γίνεται εξάλειψη της αναφοράς σε χωρικά ύδατα; Γιατί να ισχύει ο ελληνικός νόμος εκτός χωρικών υδάτων; Για την περίπτωση που κάποια πλοία/δεξαμενές ευρίσκονται σε άλλες χώρες; Σημειώνουμε ότι, το FSRU Αλεξανδρούπολης θα είναι εντός χωρικών υδάτων, όπως διαβάσαμε και θα καταθέσουμε στα πρακτικά – αν και αλλού αναφέρεται εκτός.
Παρεμπιπτόντως, επειδή αναφέρθηκε ο δήμαρχος Χαϊδαρίου στο θέμα του Σκαραμαγκά, εμείς είχαμε προβλέψει κατά τη συζήτηση της εξαγοράς των ναυπηγείων ότι, ο κ. Προκοπίου τα ήθελε για την παραγωγή ενέργειας και FSRU – ελπίζοντας να μην του επιτραπεί το έγκλημα της μη λειτουργίας του Σκαραμαγκά ως ναυπηγείου. Γενικότερα ως βαριά βιομηχανία, αφού μπορεί να παράγει και άλλα μηχανήματα – όπως βαγόνια τρένων, λεωφορεία κλπ.
Με το άρθρο 52 τώρα, ουσιαστικά παρατείνεται η έναρξη ισχύος του νέου καθεστώτος ασφάλισης αλλοδαπών ναυτικών σε επαγγελματικά πλοία αναψυχής κατά το ελληνικό δίκαιο, από την 1.1.2024, άρα με εισφορές σε ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία – ενώ με την ισχύουσα μεταβατική διάταξη, έως τότε γίνεται υπό το καθεστώς της σημαίας του πλοίου.
Ενδεχομένως ο νόμος αποσκοπούσε στην απασχόληση Ελλήνων και Ευρωπαίων. Παραπέμπεται στις καλένδες;
Σημειώνεται ότι, ο ν. 4964/2022 δημοσιεύτηκε στις 30.07.2022. Επομένως υπήρχε επαρκής χρόνος (πέντε μήνες) για την προσαρμογή στο νέο καθεστώς – οπότε η ετήσια παράταση κρίνεται υπερβολική.
Εάν δεν υπάρχει το όφελος των ασφαλιστικών εισφορών, μήπως θα πρέπει να αλλάξουν οι άλλες ατέλειες που προσφέρονται στα συγκεκριμένα πλοία; Σημειώνεται ότι, με το Ν.4926/2022 έχει αρθεί το καμποτάζ σε αυτά – για πρόσβαση στα νησιά για 21 έως 28 ημέρες.
Στο άρθρο 55, έχουμε επιφύλαξη για τη διετή παράταση που εισάγεται, μέσω της τροποποίησης ι) – περί καταληκτικής προθεσμίας υποβολής αιτήματος νομιμοποίησης των λιμενικών εγκαταστάσεων στην παρ. 11, για τις 31.12.2024.
Η συγκεκριμένη καταληκτική προθεσμία τέθηκε τον Μάρτιο του 2020, διά της παρ. 2 του άρθρου 59 του Ν4676/2020. Γιατί λοιπόν οι ενδιαφερόμενοι φορείς, ενώ είχαν σχεδόν τρία χρόνια στη διάθεσή τους για να προβούν στις νόμιμες ενέργειες, αδράνησαν τόσο χαρακτηριστικά;
Πάντως, η ύπαρξη της εκκρεμότητας δεν αποθάρρυνε τους επενδυτές – όπως για την Αλεξανδρούπολη, Ηγουμενίτσα ή Καβάλα. Πώς γνώριζαν αλήθεια πως θα υπάρξει η νομιμοποίηση;
Στο άρθρο 56, ο λιμένας Φίλιππου Β’ ενδεχομένως προορίζεται για ξεπούλημα, αλλά απομένουν εκκρεμή ζητήματα – σχετικά με την εξομοίωση με χερσαία ζώνη του λιμένος μιας περιοχής, όπου ασκείται λιμενική δραστηριότητα εντός του συγκεκριμένου λιμένα.
Η επιφύλαξη μας έχει σχέση με την προβλεπόμενη παρέκκλιση από τη διαδικασία του άρθρου 21 του ν. 2971/2001 (Καθορισμός χερσαίας και θαλάσσιας ζώνης λιμένα με απόφαση του φορέα διοίκησης και εκμετάλλευσης λιμένα, η οποία εκδίδεται ύστερα από σύμφωνη γνώμη των Υπουργείων Εμπορικής Ναυτιλίας, Οικονομίας και Οικονομικών, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων, Πολιτισμού, του Γ.Ε.Ν. και της Γενικής Διεύθυνσης Αλιείας του Υπουργείου Γεωργίας). Γιατί η παρέκκλιση; Πρόκειται ξαφνικά για θέμα πίεσης χρόνου ή παράκαμψης της νομοθεσίας, με βάση τι θέλει ο επενδυτής;
Στα μέτρα για τους νεκρούς και τους τραυματίες των Τεμπών και των οικογενειών τους, αναφερθήκαμε επιγραμματικά στην 1η Επιτροπή – ενώ είναι μεν ελλιπή, όπως τεκμηριώσαμε, αλλά φυσικά θα τα ψηφίσουμε, αν και μάλλον μόνο αυτά.
Σε σχέση εδώ με την απαλλαγή από το φόρο κληρονομιάς του άρθρου 59, προτείνουμε να αναγραφεί ότι, τα κληροδοτήματα είναι ελεύθερα βαρών και υποθηκών ως διευκρίνιση – αφού ούτως ή άλλως διαγράφονται τουλάχιστον τα χρέη προς το δημόσιο και στα ταμεία.
Μόνο τα κοράκια και οι τράπεζες δεν το κάνουν – αφού για αυτούς το μόνο που μετράει είναι τα χρήματα.
Για το ποσοστό μόνιμης αναπηρίας 67% του άρθρου 62, προτείνουμε να μειωθεί στο 50% – όπως είναι επίσης και στο άρθρο 58.
Για τις δαπάνες νοσηλείας και αποκατάστασης των τραυματιών του άρθρου, όπως επίσης της ψυχολογικής υποστήριξης των άρθρων 63 και 64, θα πρέπει να προβλέπεται ρητά ότι, καλύπτουν και τυχόν ήδη διενεργηθείσες δαπάνες – όχι μόνο από την ημερομηνία ισχύος του παρόντος.
Παρεμπιπτόντως, εάν οι δαπάνες αυτές έχουν ήδη πληρωθεί, τις κάλυψε η Πολιτεία ή η Hellenic Train;
Στις ρυθμίσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση του άρθρου 65, προτείνουμε να προστεθεί κάτι, για την οικονομική ενίσχυση ή στέγαση των φοιτητών εκείνων που σπουδάζουν σε άλλη πόλη, από αυτήν της μόνιμης κατοικίας τους – είναι απόλυτα εφικτό για την Πολιτεία.
Τέλος, οφείλουμε να επαναλάβουμε ότι, δεν περιλαμβάνεται η διαγραφή των χρεών σε τράπεζες και κοράκια, όπως είχε διαρρεύσει η κυβέρνηση στα ΜΜΕ – ούτε καν η ανάληψή τους από το κράτος, όπως συνέβη με τις οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία.
Πρόκειται για κάτι εντελώς απαράδεκτο και ασυγχώρητο – σημειώνοντας πως υπάρχουν περιπτώσεις όπου, σύμφωνα με ενημέρωση μας, οι εισπρακτικές πήραν τηλέφωνο στο σπίτι θύματος.
Πώς είναι δυνατόν έτσι να μιλάει η κυβέρνηση για ψυχολογική υποστήριξη; Αυτή είναι η λύση που επιλέγει; Θα πρέπει τουλάχιστον να θεσμοθετηθεί η προστασία τους από τηλεφωνήματα εισπρακτικών – όπως ίσχυε στην πανδημία
Στο άρθρο 68, όπως και στο επόμενο, γίνεται αυστηροποίηση των ποινών για κλοπή και αποδοχή κλοπιμαίων που αποτελούν μέρος της συγκοινωνιακής υποδομής. Όσον αφορά την κλεπταποδοχή, είναι η ενδεδειγμένη μέθοδος – όπως επίσης για την αρχαιοκαπηλία.
Το θέμα είναι όμως κατά πόσον θα εφαρμοσθούν οι ποινές και η αστυνόμευση – ενώ έχουμε δυο ερωτήσεις:
(α) Αναφέρεται ότι η ποινή αφορά «καταστροφή, βλάβη, μετακίνηση ή αφαίρεση εξοπλισμού λειτουργίας, κίνησης, ηλεκτροδότησης ή ασφάλειας, εγκαταστάσεων ή συγκοινωνιακών μέσων» – στα άρθρα 68 και 69. Πώς γνωρίζει εδώ ένας αναλφάβητος ή βασικής εκπαίδευσης, τι αποτελεί μηχανισμό ασφαλείας; Ακόμη και αν το γνωρίζει, δεν μπορεί να επικαλεστεί άγνοια;
(β) Πώς μπορεί ένας κλεπταποδόχος των άρθρων 70 και 71 να γνωρίζει ότι, ένα καλώδιο που του έφεραν προέρχεται από έναν μηχανισμό ασφαλείας συγκοινωνιών και όχι από κάποια άλλη εγκατάσταση;
Επομένως, με βάση τα ανωτέρω, δεν θα μπορούσαν να διαφύγουν των ευθυνών ή των μέγιστων ποινών; Τέλος θα μπορούσε να προβλέπεται ότι, η εκτέλεση των επιβαλλόμενων ποινών δεν μπορεί να ανασταλεί ή να μετατραπεί σε καμία περίπτωση.
Περαιτέρω, οι ρυθμίσεις στο κεφάλαιο Α για τη στελέχωση της ΥΠΑ και της ΑΠΑ, απαντούν σε ανησυχίες των φορέων – τις οποίες έχουμε εκφράσει και εμείς, πριν το δυστύχημα. Έπρεπε αλήθεια να γίνει το δυστύχημα και να πλησιάζουν εκλογές, για να ευαισθητοποιηθεί η κυβέρνηση;
Υπενθυμίζουμε εδώ, επειδή είναι της μόδας να ισχυρίζονται οι ιθύνοντες πως δεν ήξεραν και φταίνε άλλοι ότι, είχαμε εγείρει θέμα ασφάλειας κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου της ΑΠΑ, του Ν4757/2020 – ως προς το ποιος ελέγχει την ασφάλεια, αφού δεν θα είναι στα αεροδρόμια συνεχώς αλλά στην Αθήνα, ενώ θα γίνεται μεταγενέστερη διερεύνηση των καταγγελιών.
Επίσης στο νομοσχέδιο για τα αεροπορικά και σιδηροδρομικά ατυχήματα, στο Ν5014/2023 – όπου σημειώσαμε ότι, θα πρέπει να ευρίσκεται αερολιμενικός σε όλα τα αεροδρόμια, ειδικά στα μεγάλα ιδιωτικά.
Εδώ υπενθυμίζουμε ότι, στο άρθρο 38 για την ΑΠΑ, στο Ν4757/2020, είχαμε επισημάνει πως δημιουργεί πεδίο ανευθυνότητας η εξής αναφορά του:
«Ο Διοικητής, τα μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου, οι επιθεωρητές, και οι υπόλοιποι υπάλληλοι, εν ενεργεία και διατελέσαντες, που ασκούν καθήκοντα εποπτείας και επιθεώρησης, δεν εξετάζονται, δεν διώκονται και δεν ενάγονται για αιτιολογημένη γνώμη ή εισήγηση ή πρόταση που διατύπωσαν, ή για πράξεις ή παραλείψεις που ενήργησαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, που απορρέουν από τον παρόντα.
Εξαιρούνται των ανωτέρω η περίπτωση δόλου, η παραβίαση του απορρήτου των πληροφοριών και στοιχείων που περιήλθαν σε γνώση τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και η παράβαση του καθήκοντος εχεμύθειας, που ορίζεται από το άρθρο 28.»
Δηλαδή, εάν ο μη γένοιτο υπάρξει ατύχημα, θα μπορούσαν να επικαλεστούν ο διοικητής και οι υπάλληλοι της ΑΠΑ το ότι, δεν έλαβαν μέτρα όχι από δόλο αλλά από άγνοια όπως ο κ. Μητσοτάκης, ή από ανικανότητα όπως ο Σταθμάρχης, ή ότι φταίνε οι άλλοι όπως η ΡΑΣ, οπότε να μην έχουν ευθύνες;
Στο άρθρο 72, είναι απαράδεκτη η ολιγωρία στην πλήρωση των θέσεων της ΥΠΑ που έπρεπε να είχε γίνει έως το τέλος του 2022 – ενώ παρατείνεται έως το τέλος του 2023. Γιατί συμβαίνει;
Στο άρθρο 73, το θέμα είναι πόσες υπερωριακές ώρες θα χρειαστούν και εάν είναι εφικτό – δηλαδή, εάν υπάρχει προσωπικό για αυτό ή πρέπει να προστεθούν και άλλοι, αφού η ΑΠΑ κατά τον κ. Καμηλάκη είναι υποστελεχωμένη, όπως άλλωστε η ΡΑΣ.
Στο άρθρο 74, μάλλον δεν φθάνει η εκτός έδρας μετακίνηση προσωπικού της ΥΠΑ – οπότε χρειάζεται περαιτέρω στελέχωση.
Στο άρθρο 75, δεν προβλέπεται πουθενά η επιλογή των υποψηφίων με κάποια σειρά προτεραιότητας – σημειώνοντας πως στο παρελθόν υπήρξαν διαμαρτυρίες, για τη διαδικασία προσλήψεων.
Στο άρθρο 78, δεν φθάνουν τα 50 άτομα που προσλαμβάνονται με το παρόν – με κριτήριο το ότι ο ΟΣΕ, μαζί με τη Hellenic Train, έχουν περί τους μισούς υπαλλήλους του παλαιού ΟΣΕ, αν και έχει μειωθεί το δίκτυο.
Σημειώνεται επίσης ότι, δεν εφαρμόζεται η διαδικασία υποβολής ενστάσεων, κατά των προσωρινών πινάκων κατάταξης των υποψηφίων – κάτι που μπορεί μεν να επιβάλλεται από το επείγον των συνθηκών, αλλά δεν παύει να δημιουργεί σκιές, σε σχέση με τη διαδικασία.
Στο άρθρο 83, στα κίνητρα θα έπρεπε να προβλέπεται η εγχώρια συμμετοχή στην προστιθέμενη αξία κατασκευής των λεωφορείων – αφού δυστυχώς η ΕΛΒΟ που τα κατασκεύαζε στο παρελθόν, είναι ανενεργή. Παρόμοια πρόβλεψη δε, έχει ο νέος νόμος IRA των ΗΠΑ – ενώ είναι καλά να μαθαίνουμε από τους άλλους.
Συνεχίζοντας, στα θέματα των καλλιτεχνών έχουν αναφερθεί οι ίδιοι κατά την ακρόαση των φορέων – ενώ το μόνο που μπορούμε να προσθέσουμε είναι πως έχουν δίκιο, σε πάρα πολλά σημεία.
Στο άρθρο 113, είμαστε αντίθετοι με τη μετατροπή των πέντε μουσείων σε ΝΠΔΔ – οπότε δεν θα ασχοληθούμε με τους απαράδεκτους διορισμούς που η κυβέρνηση θέλει να διενεργήσει με συνοπτικές διαδικασίες, έως τις 15 Απριλίου.
Το άρθρο 122, αποτελεί προφανώς φωτογραφική ρύθμιση τακτοποίησης ημετέρων – σε ΝΠΔΔ και λοιπών φορέων που εποπτεύονται από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Ενδεχομένως δε, αυτά τα ΝΠΔΔ να έχουν αποδοχές που να ορίζονται με ΚΥΑ κατά παρέκκλιση – όπως στις Ανεξάρτητες Αρχές.
Δεν παρέχεται πάντως κόστος ή κάποια άλλη αναφορά από το ΓΛΚ – ενώ θα υπάρχουν σίγουρα απολογιστικά στοιχεία, για την περίοδο από τις 21.7.2022 έως σήμερα.
Το άρθρο 126, αποκαθιστά πρόβλημα που έχει διαπιστωθεί εδώ και καιρό – σχετικά με την άδεια άσκησης επαγγέλματος του γεωπόνου, δασολόγου και ιχθυολόγου νέων τμημάτων ΑΕΙ. Ελπίζουμε βέβαια να υπάρχει πρωτογενής τομέας για να απασχοληθούν αυτοί οι νέοι γεωπόνοι και να μην γίνεται μόνο για λόγους διορισμού.
Δεν έχουμε αντίρρηση βέβαια να περιληφθεί ονομαστική αναφορά στο τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στην Άρτα – όπου καταλαβαίνουμε είναι η ένσταση που υπάρχει, για την αποφυγή οποιονδήποτε παρεξηγήσεων. Η Δυτική Ελλάδα, ειδικά η Ήπειρος, χρειάζεται την προσοχή μας για την ανάπτυξή της.
Κλείνοντας με το άρθρο 128, τα drone έχουν πλέον μπει για τα καλά στην ζωή μας – όπως φαίνεται και από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Μπορούν να προσφέρουν ένα μεγάλο αριθμό λύσεων σε πολλές βιομηχανίες, στην άμυνα, στην αστυνόμευση και στην πυρόσβεση – ελπίζοντας να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά στην αντιπυρική περίοδο.
Έχουμε αναφερθεί σε αυτά από τις πρώτες ημέρες μας στη Βουλή – ενώ η χώρα πρέπει να δημιουργήσει εγχώρια παραγωγή. Εν τούτοις, οφείλουμε να επιφυλαχθούμε για το κατά πόσον υπάρχει αποτελεσματική χρήση τους – επειδή δεν παρέχεται κόστος από το ΓΛΚ.
