.
Τα συνολικά ενυπόθηκα κόκκινα δάνεια των μνημονίων είναι 28 δις € – εκ των οποίων τα 12 δις € πρώτης κατοικίας. Τα funds τώρα τα έχουν αγοράσει στο 20% περίπου της αξίας τους – οπότε έχουν δαπανήσει περί τα 2,4 δις €. Το δημόσιο λοιπόν θα μπορούσε να συστήσει μία εταιρία που θα αγόραζε όλα αυτά τα δάνεια στην τιμή που τα αγόρασαν τα funds, συν το κόστος και κάποιο κέρδος τους – έναντι περί τα 3 δις € που δεν θα χανόταν, αφού θα υπήρχαν σπίτια ως αντίκρισμα. Στη συνέχεια, η εταιρία αυτή θα προέβαινε σε ρεαλιστικούς διακανονισμούς με τους δανειολήπτες – οπότε, σε βάθος χρόνου, θα εισέπραττε περισσότερα από αυτά που θα δαπανούσε. Έτσι θα διασωζόταν η πρώτη κατοικία, με ένα σχετικά ελάχιστο ποσόν – συγκριτικά τουλάχιστον με τα 50 δις € που σπατάλησε η κυβέρνηση για τα αχρείαστα lockdowns, με τα 9 δις € των απευθείας αναθέσεων κοκ. Με απλά λόγια, το θέμα δεν είναι η προστασία της πρώτης κατοικίας αυτών που πραγματικά δεν έχουν τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν τα μνημονιακά τους δάνεια, αλλά η διάσωση της – αφού η προστασία έχει ημερομηνία λήξης.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Επιγραμματικά, ο σκοπός του σημερινού νομοσχεδίου είναι η εισαγωγή του θεσμού του δικαστικού γραφείου τηλεματικής, ο καθορισμός της σχετικής διαδικασίας διεξαγωγής δίκης μέσω της τηλεματικής και η ανακατανομή των διοικητικών δικαστηρίων – με τη σύσταση γραφείων τηλεματικής.
Πολύ δουλειά πάντως για το υπουργείο δικαιοσύνης, με κριτήριο τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια που καταθέτει – μεταξύ των οποίων το πρόσφατο προηγούμενο, για το πόθεν έσχες.
Για το έσχες καλύτερα, αφού το πόθεν δεν αναφερόταν πουθενά – ενώ παρεμβλήθηκε η τροπολογία του υπουργείου οικονομικών για τους πλειστηριασμούς, στο νομοσχέδιο για τα καταπατημένα ακίνητα του Δημοσίου, με συνολικά 101 σελίδες, όταν το σημερινό νομοσχέδιο είναι 111 σελίδες.
Αδιαφόρησε βέβαια το υπουργείο για το ότι, δεν μας δόθηκε καθόλου χρόνος να την επεξεργασθούμε – αν και ειδικά για τους πλειστηριασμούς, η κυρία Μπακογιάννη είπε πως οφείλονται στο ότι, δεν έχουν τελειώσει τα μνημόνια.
Επομένως, αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να προσφέρουμε στα κοράκια τουλάχιστον 50 δις € κέρδος, από τα 90 δις € των κόκκινων δανείων που αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές – αντί στους δανειολήπτες.
Εναλλακτικά τα 700.000 σπίτια των Ελλήνων που θα οδηγηθούν σε πλειστηριασμούς – σημειώνοντας πως τα funds έχουν ήδη οργανωθεί για να τα εκμεταλλευθούν, συστήνοντας 23 εταιρίες διαχείρισης κόκκινων δανείων, αρκετά γραφεία διαχείρισης ακινήτων, real estate δηλαδή κλπ.
Εν προκειμένω, θεωρούμε σωστό να επαναλάβουμε την πρόταση μας για την πρώτη κατοικία των ευάλωτων συμπολιτών μας – η οποία είναι η εξής:
Τα συνολικά ενυπόθηκα κόκκινα δάνεια των μνημονίων είναι 28 δις € – εκ των οποίων τα 12 δις € πρώτης κατοικίας.
Τα funds τώρα τα έχουν αγοράσει στο 20% περίπου της αξίας τους – οπότε έχουν δαπανήσει περί τα 2,4 δις €.
Το δημόσιο λοιπόν θα μπορούσε να συστήσει μία εταιρία που θα αγόραζε όλα αυτά τα δάνεια στην τιμή που τα αγόρασαν τα funds, συν το κόστος και κάποιο κέρδος τους – έναντι περί τα 3 δις € που δεν θα χανόταν, αφού θα υπήρχαν σπίτια ως αντίκρισμα.
Στη συνέχεια, η εταιρία αυτή θα προέβαινε σε ρεαλιστικούς διακανονισμούς με τους δανειολήπτες – οπότε, σε βάθος χρόνου, θα εισέπραττε περισσότερα από αυτά που θα δαπανούσε.
Έτσι θα διασωζόταν η πρώτη κατοικία, με ένα σχετικά ελάχιστο ποσόν – συγκριτικά τουλάχιστον με τα 50 δις € που σπατάλησε η κυβέρνηση για τα αχρείαστα lockdowns, με τα 9 δις € των απευθείας αναθέσεων κοκ.
Με απλά λόγια, το θέμα δεν είναι η προστασία της πρώτης κατοικίας αυτών που πραγματικά δεν έχουν τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν τα μνημονιακά τους δάνεια, αλλά η διάσωση της – αφού η προστασία έχει ημερομηνία λήξης.
Είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβει η κυβέρνηση ή απλά δεν θέλει να το κάνει, στηρίζοντας την αισχροκέρδεια των κορακιών; Αυτά δηλαδή που είπε η κυρία Μπακογιάννη;
Λύσεις πάντως υπάρχουν για το πρόβλημα του κόκκινου ιδιωτικού χρέους στο σύνολο του – κοινή λογική και πολιτική βούληση δεν υπάρχουν.
Συνεχίζοντας στο νομοσχέδιο, δεν είναι το υπουργείο αυτό που εμπνεύσθηκε την ψηφιοποίηση της απονομής δικαιοσύνης, αλλά η Τρόικα – όπως φαίνεται από την τελευταία αξιολόγηση που αναφέρεται στην πρόοδο της υιοθέτησης του e–filing στα διοικητικά δικαστήρια, με την πλήρη εφαρμογή του έως τις αρχές του 2023, καταθέτοντας τις σχετικές σελίδες στα πρακτικά.
Στην ίδια αξιολόγηση, η Τρόικα αναφέρεται στις εκκρεμείς συντάξεις – λέγοντας πως υπάρχει μεν μία επιτάχυνση αλλά, παρά το ότι έχουν ολοκληρωθεί όλες οι συμφωνηθείσες δράσεις, το απόθεμα των εκκρεμών συντάξεων παραμένει επάνω από το στόχο των 70 εκ. €.
Εν προκειμένω, σύμφωνα με την έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής για το 2ο τρίμηνο του 2022, οι εκκρεμείς συντάξεις ήταν 95.357, με εκτιμώμενη δαπάνη περίπου 106 εκ. € – ενώ οι ληξιπρόθεσμες αιτήσεις κύριας συνταξιοδότησης, οι εκκρεμείς δηλαδή πάνω από 90 ημέρες, 66.456, με εκτιμώμενη δαπάνη περίπου 127,1 εκ. €.
Επομένως, συνολικά περί τα 233 εκ. € – όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά. Πώς θα βοηθήσει αλήθεια σε όλα αυτά το νομοσχέδιο;
Από την άλλη πλευρά, εάν θεωρεί η κυβέρνηση πως θα βοηθήσει, γιατί δεν δρομολογήθηκε πιο πριν, ειδικά λόγω της γενικότερης προώθησης της τηλεματικής στην πανδημία; Γιατί θα έπρεπε να το απαιτήσει η Τρόικα και να μην το κάνουμε μόνοι μας;
Άχρηστοι είμαστε και χρειαζόμαστε άλλους να μας υποδείξουν ή, ακόμη χειρότερα, να μας επιβάλλουν τι πρέπει να κάνουμε; Υποβιβασθήκαμε σε απλούς τοποτηρητές των ξένων;
Περαιτέρω σε ορισμένα άρθρα του σχεδίου νόμου, θα ξεκινήσουμε με την εισαγωγή του θεσμού της Τηλεματικής συνεδρίασης ή Τηλεδίκης – όπου στα άρθρα 6, 7 και 8 περιγράφονται οι διαδικασίες και ο εξοπλισμός, ειδικά στο 7, παρ. 1 και 2.
Εν τούτοις, δεν παρέχεται κανένα κόστος από το ΓΛΚ – αν και αναγράφει πως θα υπάρχει, για τη δημιουργία των γραφείων τηλεματικής.
Ειλικρινά μας ενοχλεί αφάνταστα αυτή η προχειρότητα που συναντάμε σε πάρα πολλά νομοσχέδια – είναι απαράδεκτη.
Οι απαιτήσεις τώρα για τα συγκεκριμένα γραφεία φαίνονται μεν να είναι εκτενείς, αλλά ταυτόχρονα ασαφείς. Για παράδειγμα, τι σημαίνει να μην αλλοιώνουν το πρόσωπο;
Τι ευκρίνεια θα πρέπει να έχουν οι οθόνες και ποιο θα είναι το κόστος τους; Πώς θα εφαρμοσθούν δηλαδή οι απαιτήσεις και με τι κόστος; Έστω κατά προσέγγιση, προϋπολογιστικά;
Αναφέρεται βέβαια πως τα θέματα αυτά θα καθορισθούν με υπουργική απόφαση, στο άρθρο 10, αλλά δεν διαφεύγει έτσι από την κοινοβουλευτική διαδικασία ένα πολύ σημαντικό περιεχόμενο; Λευκή επιταγή μας ζητάτε για την ψήφο μας;
Θα μπορούσε τώρα να μας αντικρούσει ο υπουργός, λέγοντας πως σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του παραρτήματος ΙΙ, πολλές εργασίες και διαγωνισμοί θα ολοκληρωθούν το 2027 – οπότε οι τεχνικές λύσεις και το κόστος μπορεί να αλλάξουν.
Εν τούτοις, είναι απαραίτητος ένα σχετικός προϋπολογισμός – αφού διαφορετικά όλα αυτά θα παραμείνουν στη θεωρία.
Από την άλλη πλευρά μας δημιουργήθηκε το ερώτημα, σχετικά με το πώς θα επιτευχθεί η επιτάχυνση της εκδίκασης των υποθέσεων – αφού η μοναδική διαφορά θα είναι η ψηφιακή παρουσία, αντί της φυσικής.
Ειδικότερα είναι λογικό το ότι, οι ίδιες αιτίες που προκαλούν καθυστερήσεις, θα συνεχίσουν να υπάρχουν – όπως ο πολύ περιορισμένος αριθμός δικαστών, η συμφόρηση ή τα κολλήματα συμμετοχής στη δίκη, η καθυστέρηση στην αποστολή του φακέλου από τον εμπλεκόμενο δημόσιο φορέα κλπ.
Εκτός αυτού, μπορεί μεν η τηλεματική να συνδράμει θετικά στη διαδικασία και στους χρόνους απονομής της δικαιοσύνης, αλλά χάνεται η άμεση ανθρώπινη επαφή με τους διαδίκους – κάτι που, όπως φάνηκε και στην πανδημία, έχει αρνητικά αποτελέσματα για την ψυχολογία, καθώς επίσης για τη διεκπεραίωση συναντήσεων, για την εκπαίδευση κλπ.
Ακριβώς για το λόγο αυτό, έχει εισαχθεί ο όρος «zoom fatigue» ή κόπωση τηλεδιάσκεψης – σημειώνοντας πως η τηλεματική προκαλεί μεταξύ άλλων τα εξής:
- Κόπωση στα μάτια και στο σώμα από την καθιστική στάση.
- Συναισθηματική καταπόνηση – με τη συνεχή πίεση εμφάνισης στην κάμερα και αποστασιοποίηση.
- Πτώση της αποτελεσματικότητας – επειδή χάνεται η έμμεση επικοινωνία μέσω της γλώσσας του σώματος κλπ.
- Ενδεχόμενη απόσπαση της προσοχής των συμμετεχόντων, από αυτά που συμβαίνουν γύρω τους.
Πώς θα αντιμετωπισθούν όλα αυτά και τι αποτελέσματα θα έχουν στη σωστή απονομή δικαιοσύνης;
Επί πλέον, υπάρχει θέμα ασφάλειας που δεν φαίνεται να καλύπτεται από το νομοσχέδιο. Για παράδειγμα, ενδεχόμενη παρακολούθηση των συζητήσεων από τρίτους ή πρόσβαση στα αρχεία που έχουν προσωπικά δεδομένα.
Για όλα αυτά, θα πρέπει προφανώς να ληφθούν μέτρα – τα οποία φυσικά θα έχουν κόστος.
Πρέπει επίσης να προστατεύεται η Ιδιωτικότητα. Για παράδειγμα, εάν αναγράφονται ΑΦΜ στα δικόγραφα, όπως αναφέρεται στο άρθρο 15, θα πρέπει να αποκρύπτονται, όταν δημοσιοποιούνται – για την προστασία από την κλοπή ταυτότητας κλπ.
Τέλος, υπάρχει το θέμα της εξακρίβωσης της ταυτοπροσωπίας. Δηλαδή, πώς θα γνωρίζουμε ότι, στη δίκη συμμετέχει ο εμπλεκόμενος και όχι κάποιος που του μοιάζει;
Ενδεχομένως μια ψηφιακή απομίμηση που πλέον πλησιάζουν σε πολύ καλά επίπεδα πιστότητας; Όλοι γνωρίζουμε την εφαρμογή παραποίησης και αντιγραφής προσώπου, με την ονομασία Deep Fake.
Ελπίζουμε πάντως να μην οδηγούμαστε σε μεγαλύτερη εμπλοκή της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης στις δίκες – όπως στο παράδειγμα της Κίνας που έχει αυτοματοποιήσει το νομικό της σύστημα, καταθέτοντας ανάλογο άρθρο στα πρακτικά.
Σε ηλεκτρονικά δικαστήρια δηλαδή που δεν θα λαμβάνουν υπ’ όψιν το χαρακτήρα του κατηγορουμένου, τα ελαφρυντικά κλπ. – όπως ήδη συμβαίνει σε κάποιο βαθμό με τους απαράδεκτους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Μήπως αυτός είναι ο λόγος που εισάγεται η τηλεδίκη; Έτσι ώστε να αποφασίζει ένας δικαστής αποστασιοποιημένα, με το πάτημα ενός κουμπιού, όπως θέλει η Τρόικα για τους πλειστηριασμούς;
Σε περίπτωση δε που ο οποιοσδήποτε διαμαρτυρηθεί, να αποβληθεί για ασέβεια, κατά το άρθρο 5 παρ. 4 και 5; Δηλαδή να διακοπεί η σύνδεση με ένα κουμπί, αντί της αποβολής από αστυνομικό; Τέλος, δεν ορίζεται στο άρθρο τι σημαίνει ασέβεια και ανυπακοή.
Συνεχίζοντας, στο άρθρο 13 αναφέρονται οι έδρες των τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων και οι μεταβατικές που θα μετατραπούν σε τηλεματικής, ανά περιφέρεια της χώρας – όπου συνολικά υπάρχουν 30 τακτικές έδρες, αφού δρομολογούνται κάποιες συνενώσεις νομών.
Το γεγονός αυτό σημαίνει πως στην ουσία δεν οδηγούμαστε σε αποκέντρωση, αλλά σε συγκέντρωση – ενώ, μεταξύ αυτών, διαπιστώσαμε πως τα Τρίκαλα καλύπτουν και την Καρδίτσα του κ. Υπουργού, με το άρθρο 13 παρ. 27. Το είδατε κύριε υπουργέ; Συμφωνείτε;
Δεν θα αναφερθούμε σε ολόκληρη την κατανομή, αλλά θα προσθέσουμε μόνο πως η Ζάκυνθος, πατρίδα του Σολωμού, είναι μεταβατική έδρα – ενώ υπάγεται στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Πύργου, όπως φαίνεται από το άρθρο 13 παρ. 23.
Αντίθετα, η Κεφαλληνία και η Ιθάκη είναι στο Πρωτοδικείο Πάτρας, με μεταβατική έδρα το Αργοστόλι, σύμφωνα με το άρθρο 13 παρ. 21 – ενώ θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά για τις Κυκλάδες. Αυτή είναι αλήθεια η νησιωτική πολιτική σας;
Εμείς πάντως είμαστε υπέρ της αποκέντρωσης. Ποιος είναι ο λόγος να γίνουν συνενώσεις; Η ύπαρξη ανά νομό βοηθάει άλλωστε και την τοπική οικονομία – ειδικά σε περιοχές με δύσκολη επικοινωνία, όπως τα νησιά.
Σε κάθε περίπτωση, με την τηλεματική θα μπορούσαν να διεξάγονται όλες οι δίκες από την Αθήνα – κάτι που δεν θεωρούμε σωστό, για τους λόγους που αναφέραμε.
Σε σχέση δε με το κόστος της αποκέντρωσης, δεν έχει δοθεί απολύτως τίποτα από το ΓΛΚ – ούτε έχει αναφερθεί κάποια εξοικονόμηση, από τη μετατροπή μεταβατικών εδρών σε τηλεματικής. Δεν θα υπάρχει ή μήπως νομοθετούμε, χωρίς να γνωρίζουμε τις βασικές παραμέτρους;
Από την άλλη πλευρά είναι περίεργο το ότι, οι υποθέσεις που θα εκδικάζονται στα δικαστικά γραφεία τηλεματικής, ο αριθμός των οργανικών θέσεων των δικαστικών υπαλλήλων που πρόκειται να υπηρετήσουν στα γραφεία αυτά, καθώς επίσης κάθε άλλο σχετικό θέμα, θα οριστούν με προεδρικό διάταγμα – σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 2.
Είναι απαράδεκτο να μην κατατίθενται όλα αυτά στη Βουλή – αφού εδώ μπορεί να αναφερόμαστε σε περικοπή θέσεων και δραστηριοτήτων, ανάλογα με το τι θα περιλαμβάνει το προεδρικό διάταγμα.
Το μοναδικό κόστος που παρέχει το ΓΛΚ, όσον αφορά το δικαστικό προσωπικό, είναι στο άρθρο 33 για την αύξηση των οργανικών θέσεων των δικαστικών λειτουργών της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης, στους εξής βαθμούς: του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου κατά μία και του Αρεοπαγίτη κατά δύο, ύψους περίπου 140 χιλ. ευρώ ετησίως περίπου.
Παρεμπιπτόντως, ο στόχος είναι να εξυπηρετήσει τις δίκες από τους πλειστηριασμούς;
Κλείνοντας με το άρθρο 30, αναφέρεται η προϋπόθεση της εκπλήρωσης των στρατιωτικών υποχρεώσεων – για το διορισμό δικαστικού υπαλλήλου. Μήπως θα πρέπει να είναι και η συμμετοχή σε εκλογές;
Εμείς προβληματιζόμαστε εάν πρέπει να είναι υποχρεωτική η συμμετοχή όλων των Πολιτών στις εκλογές – τουλάχιστον όμως οι δικαστικοί, δεν είναι σωστό να έχουν άποψη για τα κοινά και να μην ψηφίζουν.
