.
Αυτό που μας έκανε μεγάλη εντύπωση, ήταν η λαϊκίστικη προεκλογική δήλωση του ΠΘ – σύμφωνα με την οποία θα επιδοτήσει περί τα 8,5 εκ. Έλληνες, με ένα Market Pass κόστους 650 εκ. € για έξι μήνες, έως τις εκλογές δηλαδή, όσον αφορά τις αγορές τους από τα Σούπερ Μάρκετ κλπ. Όπως ανέφερε, θα εισπράξει τα χρήματα αυτά από τα υπερκέρδη των δύο διυλιστηρίων – τα οποία θα υπερβούν τα 2,6 δις € το 2022, αφού στο ενιάμηνο ήταν περί τα 2 δις. Συγκεκριμένα, τα κέρδη τους το 2021 ήταν 665,27 εκ., ενώ στο ενιάμηνο του 2022, 2,673 δις – οπότε τα υπερκέρδη τους 2 δις €. Με απλά λόγια λοιπόν ανακοίνωσε ότι, οι κύριοι Βαρδινογιάννης και Λάτσης θα επιδοτήσουν 8,5 εκ. Έλληνες, με ένα μικρό μόνο μέρος των ετησίων κερδών τους – τα οποία βέβαια έχουν προφανώς κερδίσει από τους Πολίτες.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Επιγραμματικά στο νομοσχέδιο, αφού αναφέρθηκε ο εισηγητής μας, η κυβέρνηση, στο τέλος της θητείας της, θέλει να καταγράψει το χώρο του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου – στην ουσία όμως να ελέγξει την κρατική ενίσχυση του χώρου, αφού υπάρχει ήδη μητρώο για κάποια ΜΜΕ, όπως για τα ραδιόφωνα και τους τηλεοπτικούς σταθμούς.
Εκτός αυτού, για τις ημερήσιες και εβδομαδιαίες περιφερειακές εφημερίδες, υπάρχει το μητρώο του Ν3548/07 – όπως αντικαταστάθηκε από το Ν4487/17.
Το νομοσχέδιο είναι βέβαια σημαντικό για τον ηλεκτρονικό χώρο, η δημοφιλία του οποίου αυξάνεται συνεχώς – ενώ ο έμμεσος τρόπος ελέγχου του είναι το ότι, θα επιτρέπεται η καταχώρηση διαφημίσεων του δημοσίου μόνο σε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσον που θα έχει εγγραφεί στο αντίστοιχο μητρώο, με τα άρθρα 22 έως 24.
Οφείλουμε να σημειώσουμε πάντως πως το νομοσχέδιο κατατίθεται, αφού η κυβέρνηση έχει διαθέσει πάνω από 80 εκ. € για να ελέγξει τα ΜΜΕ – μέσω αυτών δε το εκλογικό σώμα, έτσι ώστε να μην βλέπει την καταστροφή που έχει προκαλέσει στη χώρα.
Να μην βλέπουν οι Έλληνες τα χρέη και τα ελλείμματα που συσσώρευσε, μεταξύ άλλων με την καταστροφική πολιτική των lockdowns – όπου μέσα σε τρία μόλις χρόνια προκλήθηκε συνολικό έλλειμμα, ζημία δηλαδή, ύψους 50 δις € στο κεντρικό κράτος, από μόλις 2,36 δις € το 2019.
Να μην συνειδητοποιούν οι Πολίτες πως τα ελλείμματα αυτά, αυξάνουν το ήδη μη βιώσιμο δημόσιο χρέος μας των 392 δις €, χωρίς να προσθέσουμε καν τις κρατικές εγγυήσεις των 30 δις €, εκ των οποίων τα 18,7 δις στις τράπεζες – ενώ καλύπτονται με δανεικά που θα πληρώσουμε πανάκριβα με φόρους, με πλειστηριασμούς και με ξεπουλήματα, εμείς και τα παιδιά μας.
Να μην βλέπουν οι Έλληνες το υπέρογκο ιδιωτικό χρέος των 406 δις € στα τέλη του Ιουνίου του 2022, εκ των οποίων τα 258 δις € κόκκινο – επί πλέον το εξωτερικό χρέος των 560 δις €, το οποίο έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 150 δις € από τις αρχές του 2019, μέσα σε τρία μόλις χρόνια.
Να μην συνειδητοποιούν οι Πολίτες την εκτόξευση του εμπορικού μας ελλείμματος στα 27,3 δις € το ενιάμηνο, από 16,8 δις € το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2021 – όπως επίσης του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας, από έλλειμμα 2,7 δις € το 2019 στα 10,9 δις € το 2020 και στα 12,2 δις € το 2021.
Καμία άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν δεν έχει προξενήσει τόσες πολλές και μεγάλες ζημίες στην οικονομία μας, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα – ενώ η σημερινή είχε την ευκαιρία να επιτύχει θαύματα, εάν αντιμετώπιζε τις κρίσεις ως ευκαιρίες, όπως όφειλε, αντί ως προβλήματα.
Επιστρέφοντας στο θέμα των ΜΜΕ, οι ενέργειες της κυβέρνησης, όπως η διαπλοκή και οι επιδοτήσεις, έχουν πλήξει σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία της ενημέρωσης – γεγονός που τεκμηριώνεται, μεταξύ άλλων, από τις επιβαρυντικές εκθέσεις διεθνώς, σχετικά με την «ελευθερία» του Τύπου στην Ελλάδα.
Εν προκειμένω, το 2022 η χώρα μας κατέλαβε την τελευταία θέση παγκοσμίως, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά – έχοντας υποχωρήσει κατά 38 ολόκληρες θέσεις.
Βέβαια, ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη έρευνα «για τα σκουπίδια», στην ομιλία του στο LSE – κάτι που όμως δείχνει μία καθεστωτική αντίληψη, η οποία δεν είναι ότι καλύτερο για τη χώρα μας.
Πόσο μάλλον όταν έχει ξεσπάσει το σκάνδαλο των υποκλοπών, όπου ασφαλώς δεν είναι άμοιρος ευθυνών – ενώ επιμένει στην αδιαφάνεια, με την επίκληση του απορρήτου.
Συνεχίζοντας, το μεγάλο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με τα ΜΜΕ και το οποίο δεν λύνεται με το σημερινό σχέδιο νόμου, όπως δεν λύθηκε με τα προηγούμενα, φαίνεται από μία μελέτη της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ του 2018 – σύμφωνα με την οποία τόσο ο Τύπος, όσο και η τηλεόραση, έχουν από τους χαμηλότερους δείκτες εμπιστοσύνης στην Ελλάδα.
Κάτω από το 15%, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά – ενώ παραδόξως οι Έλληνες εμπιστεύονται περισσότερο τον επαρχιακό Τύπο, ενδεχομένως επειδή δεν συμμετέχουν σε αυτόν μεγάλοι όμιλοι.
Εν προκειμένω, με βάση μία πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Reuters, οι ερωτηθέντες στην Ελλάδα απάντησαν πως εμπιστεύονται τον τοπικό Τύπο σε ποσοστό 55% – ενώ είναι η πρώτη φορά που ο περιφερειακός Τύπος ξεπέρασε σε αξιοπιστία τα μέσα πανελλαδικής εμβέλειας.
Η ίδια έρευνα καταγράφει τη μείωση της εμπιστοσύνης στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παγκοσμίως, με την Ελλάδα να ευρίσκεται στην 42η θέση στο σύνολο 46 χωρών, όσον αφορά στην εμπιστοσύνη των Πολιτών στις ειδήσεις – ενώ στην τελευταία θέση, αναφορικά με την πεποίθηση πως τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι ανεξάρτητα από πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα.
Μόλις το 7% του δείγματος των ερωτηθέντων πιστεύει πως τα ελληνικά ΜΜΕ είναι ελεύθερα από αθέμιτες πολιτικές επιρροές – ενώ μόνο το 8% θεωρεί πως δεν συντάσσονται με επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η αίσθηση της αδιαφάνειας στην παραγωγή των ειδήσεων δε, φέρνει την Ελλάδα τελευταία – μετά από χώρες, όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία.
Επομένως, με αυτό το θέμα θα έπρεπε να ασχολούνται οι κυβερνήσεις – αφού φαίνεται καθαρά πως η Ελλάδα βαδίζει και εδώ από το κακό στο χειρότερο, προφανώς με δική τους ευθύνη.
Το σύνολο πάντως των δανείων των τηλεοπτικών σταθμών το 2019, εκ των οποίων οι περισσότεροι λειτουργούν ζημιογόνα, ανερχόταν σε 870 εκ. €, έναντι 780 εκ. € το 2018 – γεγονός που τους καθιστά επικίνδυνους για τις τράπεζες και εκβιάσιμους στη χειραγώγηση τους, με στόχο την εξυπηρέτηση πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.
Περαιτέρω, το νομοσχέδιο έχει αρκετά προβληματικά σημεία – όπως η καταχώρηση των ΜΜΕ, με βάση κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις στελέχωσης και οικονομικών μεγεθών, στα άρθρα 4 και 26.
Εδώ οφείλει να αναρωτηθεί κανείς ποια έχουν τη δυνατότητα να προβούν σε αυτήν τη στελέχωση, χωρίς στήριξη – ενώ δεν φαίνεται να προβλέπεται κάποια ετήσια παρακολούθηση, ούτε τι θα συμβαίνει σε περιπτώσεις εξαγορών και συγχωνεύσεων.
Τι νόημα έχει αλήθεια να ελέγχεται η αξιοπιστία ενός μέσου, εάν δεν ελέγχεται ο μέτοχος του; Δηλαδή το Πόθεν Έσχες του μέσου;
Πόσο μάλλον όταν ο σχετικός νόμος για το βασικό μέτοχο έχει γίνει κυριολεκτικά λάστιχο, κυρίως από τη σημερινή κυβέρνηση που χαλάρωσε ουσιαστικά τις προϋποθέσεις, απελευθερώνοντας το πλαίσιο;
Ειδικότερα, το βασικό άρθρο του Ν2328/95, έχει υποστεί πολλές αλλαγές τα χρόνια που πέρασαν – ενώ οι τρεις προέρχονται από τη σημερινή κυβέρνηση, με το άρθρο 157 του Ν4635/2019, με το 42 του Ν4779/21 και με το 20 του Ν4995/2022.
Ένα από τα πρώτα νομοθετήματα δε της κυβέρνησης, ήταν η αλλαγή του άρθρου 157 – όπου έγινε δυνατή η μη ονομαστικοποίηση μετοχών ΜΜΕ, για εταιρίες επενδύσεων της ΕΕ, της ΕΟΧ και του ΟΟΣΑ, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Σε κάθε περίπτωση, υπήρξαν πολλές και σημαντικές αντιδράσεις στο νομοσχέδιο από τους φορείς – όπως στο παράδειγμα του συνδέσμου ημερησίων περιφερειακών εφημερίδων, στο θέμα των χαμηλών ορίων στελέχωσης που θα ζημιώσει σοβαρές εφημερίδες, λόγω ανταγωνισμού για τις ενισχύσεις.
Ο φορέας αυτός είναι αντίθετος, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, για να μελετήσει καλύτερα η κυβέρνηση τους λόγους – ενώ δεν είναι ο μοναδικός, γεγονός που σημαίνει πως δεν έχει δοθεί η απαιτούμενη προσοχή στην κατάρτιση του σχεδίου νόμου.
Υπάρχουν επίσης αντιδράσεις από τους εργαζομένους, όσον αφορά τη μείωση του αριθμού στελέχωσης στα κανάλια – μέσω της πρόβλεψης του άρθρου 32 για τις συνδεδεμένες εταιρίες και της παράτασης της ημερομηνίας μετάδοσης περιεχομένου επίγειας ψηφιακής υψηλής ευκρίνειας του άρθρου 31, για μετά τις εκλογές.
Το γεγονός αυτό αποτελεί μία ακόμη επιδότηση των ΜΜΕ – ενώ καταστρατηγεί το κόστος της άδειας, για το οποίο έχουν ήδη δεσμευθεί, καλώς ή κακώς, μέσω του διαγωνισμού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεχίζοντας με ορισμένα άλλα θέματα της επικαιρότητας, με τα διάφορα fuel pass και με τα καλάθια του υπουργού ανάπτυξης ασφαλώς δεν ελέγχεται η άνοδος των τιμών – ενώ τεκμηριώνεται από τη συνεχή αύξηση του δομικού πληθωρισμού στην Ελλάδα, στο 5,9% το Νοέμβρη από 5,2% τον Οκτώβρη, όταν στην ΕΕ έμεινε σταθερός στο 5%, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Εν προκειμένω, η λύση που έχουμε αναφέρει επανειλημμένα, είναι η μείωση των φορολογικών συντελεστών – όπως του ΦΠΑ, στα βασικά τρόφιμα, στην ενέργεια και στα αγροτικά εφόδια.
Επίσης του ΕΦΚ, όπου είναι απαράδεκτο να έχουμε τα υψηλότερα έσοδα στην Ευρώπη – στο 2,9% του ΑΕΠ μας το 2019, έναντι 1,9% του μέσου όρου της ΕΕ και 1,4% της Γερμανίας.
Λόγω της ενεργειακής κρίσης δε, πολλές άλλες χώρες έχουν μειώσει ήδη το συντελεστή – ενώ στην Ελλάδα παραμένει απαράδεκτα αμείωτος.
Αυτό που μας έκανε όμως μεγάλη εντύπωση, ήταν η λαϊκίστικη προεκλογική δήλωση του ΠΘ – σύμφωνα με την οποία θα επιδοτήσει περί τα 8,5 εκ. Έλληνες, με ένα Market Pass κόστους 650 εκ. € για έξι μήνες, έως τις εκλογές δηλαδή, όσον αφορά τις αγορές τους από τα Σούπερ Μάρκετ κλπ.
Όπως ανέφερε, θα εισπράξει τα χρήματα αυτά από τα υπερκέρδη των δύο διυλιστηρίων – τα οποία θα υπερβούν τα 2,6 δις € το 2022, αφού στο ενιάμηνο ήταν περί τα 2 δις.
Συγκεκριμένα, τα κέρδη τους το 2021 ήταν 665,27 εκ., ενώ στο ενιάμηνο του 2022, 2,673 δις – οπότε τα υπερκέρδη τους 2 δις €.
Με απλά λόγια λοιπόν ανακοίνωσε ότι, οι κύριοι Βαρδινογιάννης και Λάτσης θα επιδοτήσουν 8,5 εκ. Έλληνες, με ένα μικρό μόνο μέρος των ετησίων κερδών τους – τα οποία βέβαια έχουν προφανώς κερδίσει από τους Πολίτες.
Εν προκειμένω, ο καθένας μας γνωρίζει πως όταν αυξάνονται οι τιμές του πετρελαίου διεθνώς, αυξάνονται αμέσως στα πρατήρια, παρά το ότι τα διυλιστήρια αγοράζουν με συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης – ενώ όταν μειώνονται διεθνώς, αργεί να εμφανισθεί αυτή η μείωση στα πρατήρια. Επομένως, είναι δεδομένη η αισχροκέρδεια και τα θύματα της – οι Έλληνες Πολίτες.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε πως είναι απίστευτα εξευτελιστική η παραπάνω ενέργεια του ΠΘ – τόσο για τον ίδιο, αφού στην ουσία επιδιώκει μία νομότυπη εξαγορά ψήφων, όσο και για τους Έλληνες που ασφαλώς δεν έχουν ανάγκη την ελεημοσύνη των Ολιγαρχών της χώρας τους.
Μοιάζει δε αυτή η ενέργεια σε κάποιο βαθμό, με την απόλυτη γελοιοποίηση του υπουργού αναπτύξεως και καλαθιών ,στην αγορά του Ρέντη – όπου φωτογραφήθηκε να βοηθάει στο φόρτωμα ενός φορτηγού, θεωρώντας πως αυτό πρέπει να κάνει ένας πολιτικός και ότι αυτό είναι πολιτική.
Αν είναι δυνατόν να αναπτυχθεί ποτέ με τέτοιους θεατρινισμούς η Ελλάδα – παρά το ότι είναι μία πλούσια χώρα που μπορεί να εξασφαλίσει σίγουρα την ευημερία των Πολιτών της!
Ανεξάρτητα όμως από τα παραπάνω, ακόμη και ένας πρωτοετής φοιτητής των οικονομικών γνωρίζει ότι, δεν γίνεται οικονομική πολιτική με επιδόματα – πως αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι η στήριξη της παραγωγής, έτσι ώστε να δημιουργηθούν αξιοπρεπείς και σωστά αμειβόμενες θέσεις εργασίας για τους Έλληνες.
Το γνωρίζει άλλωστε και ο πρωθυπουργός – υπενθυμίζοντας πως το Μάιο του 2019, απευθυνόμενος στο ΣΥΡΙΖΑ, είπε τα εξής:
«Η μιζέρια που ζούμε, δεν αλλάζει με επιδόματα και με κουτσουρεμένα αντίδωρα – αλλά με ανάπτυξη και με πολλές, καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας».
Τι άλλαξε αλήθεια από τότε και έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε μία θλιβερή χώρα επιδομάτων, με την εγχώρια Ολιγαρχία να θησαυρίζει, μετατρέποντας προφανώς τις κρίσεις σε ευκαιρίες; Απολύτως τίποτα – απλά υπεξαίρεσε και αυτός με τη σειρά του και με τα κενά λόγια του την εξουσία, κοροϊδεύοντας τους Έλληνες.
Κλείνοντας με το άλλο μεγάλο θέμα, με τα κόκκινα ενυπόθηκα δάνεια, τα περισσότερα από τα οποία έχουν μεταφερθεί στα funds που ονομάτισε ο πρόεδρος της ΕΛ, οι πλειστηριασμοί ενός μεγάλου αριθμού των σπιτιών των Ελλήνων, αυτών που μεταφέρθηκαν σκόπιμα με το νόμο του 2003 αντί του 2015, στην ουσία μετατέθηκαν για μετά τις εκλογές – με την απόφαση του Αρείου Πάγου.
Εν προκειμένω οφείλουμε να προειδοποιήσουμε τους Πολίτες , λέγοντας τους πως εάν μείνει η ίδια κυβέρνηση, θα προσπαθήσει να παρακάμψει τον Άρειο Πάγο προς όφελος των κερδοσκόπων – όπως έκανε με την τροπολογία που ψήφισε για την παράκαμψη της απόφασης του ΣΤΕ, όσον αφορά την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Πρόκειται λοιπόν για έναν ακόμη λόγο που δεν πρέπει να ψηφίσουν ξανά οι Έλληνες τους θύτες τους – ενώ εάν το κάνουν, θα έχουν δυστυχώς διαπράξει ένα ακόμη μεγάλο λάθος.
