.
Ειδικά όσον αφορά τους τρόπους αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης, μία από τις δικές μας προτάσεις είναι να παραχωρηθούν οι λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ στο δημόσιο – αντί να παρέχονται σκανδαλώδεις επιδοτήσεις, είτε με την απαράδεκτη σύμβαση που ψηφίσθηκε για την αποκατάσταση των λιγνιτωρυχείων μέσω της κρατικής ΜΕΤΑΒΑΣΗ, είτε τώρα με την πληρωμή 150 εκ. € για τη λειτουργία των λιγνιτικών μας μονάδων που είναι απαραίτητη. Μόνο με τον τρόπο αυτό θα είμαστε σε θέση ως Πολιτεία, να εξασφαλισθούμε ενεργειακά τουλάχιστον, όσον αφορά τις βασικές λειτουργίες του κράτους – ενώ τόσο στη Γαλλία με την EdF, όσο και στη Γερμανία με τη Uniper, οι ενεργειακές εταιρίες κρατικοποιούνται. Μόνο η ελληνική κυβέρνηση επιδοτεί, χωρίς τη λήψη μετοχών – όπως στο παράδειγμα της Aegean και της Fraport.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Θα ξεκινήσουμε από το ότι, λίγες ημέρες μετά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την αδειοδότηση ΑΠΕ, του Ν4951 της 4ης Ιουλίου του 2022, ο οποίος περιελάμβανε το πιλοτικό πρόγραμμα για τα πλωτά φωτοβολταϊκά στη θάλασσα, η κυβέρνηση κατέθεσε το σημερινό – όταν εμείς είχαμε τότε αναρωτηθεί γιατί δεν είχαν προστεθεί στον ίδιο νόμο τα αιολικά στη θάλασσα, πόσο μάλλον όταν συζητούνταν ήδη από το 2019.
Πρόκειται αλήθεια για έλλειψη οργάνωσης ή για πανικό υπό την πίεση των εκλογών και της ενεργειακής κρίσης; Ή μήπως για πιέσεις από συγκεκριμένα ξένα και εγχώρια συμφέροντα, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω;
Το βασικό θέμα βέβαια δεν είναι εάν θα δρομολογηθούν φωτοβολταϊκά και αιολικά στις θάλασσες μας, αλλά το ότι η κυβέρνηση τα έχει κάνει θάλασσα γενικά στο θέμα της ενέργειας – πως δεν έχει πρόγραμμα και βιάζεται να κάνει ορισμένα πράγματα, πιθανότατα για να ικανοποιήσει κάποια ιδιωτικά συμφέροντα, χωρίς κανέναν απολύτως σχεδιασμό.
Η εξυπηρέτηση των εγχωρίων και ξένων συμφερόντων πάντως φαίνεται καθαρά από το κλείσιμο των λιγνιτικών μας εργοστασίων, για να προωθηθούν το εισαγόμενο φυσικό αέριο και το LNG – ενώ αυτός είναι ο πραγματικός λόγος και όχι η περιβαλλοντική της ευαισθησία.
Έχουν μάθει άλλωστε καλά όλες οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις να εκμεταλλεύονται τις αριστερίστικες ιδεοληψίες, προς όφελος της εκάστοτε Ολιγαρχίας – από το περιβάλλον έως το μεταναστευτικό.
Η προσχηματικότητα πάντως των ενεργειών της κυβέρνησης φάνηκε από το ότι, αντιτάχθηκε στην ΕΕ που σταθερά δέχεται ότι αποφασίσει, μόνο στην κατά 15% μείωση του φυσικού αερίου – όχι στην εξαίρεση μας με βάση το Ιβηρικό μοντέλο και το πλαφόν στο φυσικό αέριο.
Γιατί αντιτάχθηκε στο 15%; Είναι ξεκάθαρο – για να εξυπηρετήσει το καρτέλ της ενέργειας που λυμαίνεται τους Έλληνες, μέσω του Χρηματιστηρίου Χατζηδάκη.
Η περιβαλλοντική υποκρισία της κυβέρνησης πάντως, φαίνεται επί πλέον από τις εξοργιστικές ρυθμίσεις του σημερινού νομοσχεδίου, για την κατασκευή ΑΠΕ σε περιοχές NATURA – σε όσες δηλαδή δεν έχουν καεί ακόμη και δεν θα καούν αφού στις καμένες επιτρέπεται με απόφαση του ΣΤΕ, όταν ακόμη ήταν επικεφαλής του η σημερινή πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Συνεχίζοντας, το παρόν νομοσχέδιο τέθηκε σε διαβούλευση αμέσως μετά το προηγούμενο της αδειοδότησης, λαμβάνοντας 865 σχόλια – γεγονός που αποδεικνύει πόσο προβληματικό είναι.
Στη διαβούλευση όμως υπήρχαν μόλις 97 άρθρα, από τα 178 του παρόντος, ενώ ποιος ξέρει πόσα ακόμη θα προστεθούν με τροπολογίες – κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπεται τουλάχιστον, ο υπουργός.
Τα άρθρα που προστέθηκαν μετά τη διαβούλευση, αφορούν επιμέρους ρυθμίσεις σε αδειοδοτήσεις ΑΠΕ, όπως με τα άρθρα 108 έως 117 – επίσης διάφορες ρυθμίσεις του Υπουργείου Οικονομικών στο δεύτερο μέρος.
Εν προκειμένω για θέματα του Υπερταμείου, των ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΟΛΠ, ΟΛΘ και για λιμάνια που προορίζονται για ξεπούλημα – επί πλέον, για τη ναυπήγηση της τορπιλακάτου και των υποβρυχίων, για το Ταμείο Ανάκαμψης, για θέματα ναυτικών και για θέματα του Λιμενικού.
Αμέσως μετά, προστέθηκε ένα ολόκληρο τρίτο μέρος που είναι εντελώς άσχετο με την επιτροπή μας – για τη Μουφτεία, με τα άρθρα 142 έως 167.
Δεν μπορούσε να προστεθεί σε τόσα νομοσχέδια δημόσιας διοίκησης που κατατέθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα; Είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια ανικανότητα ή πρόκειται για κάποια σκοπιμότητα;
Τέλος, στο τέταρτο μέρος και με τα άρθρα 168 έως 177, υπάρχουν ρυθμίσεις του Υπουργείου Εσωτερικών για ΟΤΑ κλπ., του υπουργείου Εξωτερικών, καθώς επίσης του υπουργείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Υγείας – ένα συνονθύλευμα δηλαδή, χωρίς αρχή και τέλος.
Αυτές είναι οι μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες υπερηφανεύθηκε πρόσφατα ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, αναφερόμενος σε 330 νομοσχέδια σε τρία χρόνια; Υπάρχει έστω ένας λογικός άνθρωπος που να πιστεύει ότι, με νομοσχέδια λύνονται τα τεράστια προβλήματα της χώρας;
Περαιτέρω, θα αναφερθούμε αρχικά στα δύο βασικά θέματα του πρώτου μέρους του νομοσχεδίου – στα υπεράκτια ή θαλάσσια αιολικά και στις αδειοδοτήσεις σε περιοχές NATURA.
Ξεκινώντας από τα υπεράκτια αιολικά πάρκα που δεν πρόκειται να βοηθήσουν τη χώρα μας στο άμεσο μέλλον, ενδεχομένως ούτε μακροπρόθεσμα, δεν ορίζονται οι περιοχές που θα τοποθετηθούν – αλλά θα ορισθούν με υπουργικές αποφάσεις.
Αμέσως μετά ο φορέας, η «Ελληνική Διαχειριστική Εταιρία Υδρογονανθράκων», η ΕΔΕΥ ΑΕ, θα παρέχει άδειες έρευνας σε Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης ΥΑΠ ή ΠΟΑΥΑΠ – ενώ στη συνέχεια η ΡΑΕ θα διενεργήσει διαγωνισμούς για τη δημιουργία τους.
Κερδισμένοι θα είναι αυτοί που θα προσφέρουν τη χαμηλότερη τιμή ενέργειας ανά μεγαβατώρα – όταν όμως προφανώς θα αποζημιώνονται σε τιμές φυσικού αερίου, από το χρηματιστήριο αισχροκέρδειας του κ. Χατζηδάκη.
Εύλογα λοιπόν συμπεραίνεται πως η διαδικασία θα διαρκέσει πολλά χρόνια – ενώ, με κριτήριο την αποτυχία των εξορύξεων υδρογονανθράκων που έχουν ατονήσει ή μπλοκαριστεί και πρέπει να επιταχυνθούν, καθώς επίσης του EastMed, ασφαλώς είμαστε επιφυλακτικοί.
Πόσο μάλλον όταν έχουμε απογοητευθεί από το μη καθορισμό των 12νμ, της ΑΟΖ και των αλιευτικών ζωνών – ενώ αναρωτιόμαστε πώς θα δρομολογηθούν αυτά τα αιολικά πάρκα, χωρίς να έχουν επιλυθεί τα παραπάνω σημαντικά θέματα.
Σε γενικές γραμμές τώρα, τα θαλάσσια αιολικά πάρκα δεν είναι κάτι καινούργιο – αφού περιλαμβάνονταν στη νομοθεσία που αφορά τις ΑΠΕ, στο άρθρο 24 του Ν3468/2006.
Περίπου 12 περιοχές είχαν επιλεγεί το 2010 για την εγκατάσταση θαλάσσιων αιολικών πάρκων, με ορίζοντα το 2017 και με επενδύσεις ύψους 8 δις €, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά – ενώ είχε διενεργηθεί μελέτη από την WWF που θα καταθέσουμε επίσης στα πρακτικά.
Εν τούτοις, όλες αυτές οι περιοχές έχουν προβλήματα – αφού εκτός της μη κατοχύρωσης ΑΟΖ, πρόκειται για πολυσύχναστα μέρη, όσον αφορά τα εμπορικά πλοία, τον τουρισμό και τη ναυτιλία.
Το 2011 δε υπεβλήθησαν 24 προτάσεις για θαλάσσια αιολικά, χωρίς κανένα αποτέλεσμα – αν και ενδεχομένως οφειλόταν στο κόστος παραγωγής που τότε ήταν υψηλότερο.
Έχουμε αναφερθεί πάντως σε μία ελληνική εταιρία που παράγει στη χώρα μας ανεμογεννήτριες και που ήθελε να εγκαταστήσει αιολικά σε 14 βραχονησίδες των Δωδεκανήσων – όπου όμως οι οικολόγοι της επιτέθηκαν, χαρακτηρίζοντας τα ως Γκαλαμπάγκος του Αιγαίου.
Τελικά δεν εγκρίθηκε η επένδυση από το ΥΠΕΝ υπό τον κ. Χατζηδάκη, παρά το ότι υπήρχε στο πρόγραμμα της ΝΔ – όχι βέβαια για περιβαλλοντικούς λόγους, αλλά για άλλους που δεν γνωρίζουμε μεν, αλλά υποθέτουμε.
Το γεγονός λοιπόν ότι, τα αιολικά πάρκα θα κατασκευασθούν σε απομακρυσμένες περιοχές, δεν σημαίνει πως δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις – σημειώνοντας πως η Νορβηγία ενδιαφερόταν από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση η ΝΔ για τα θαλάσσια αιολικά, όπου ο νορβηγός πρέσβης επισκέφθηκε σχετικά τον κ. Χατζηδάκη, τον Οκτώβριο του 2019.
Ενδιαφέρον για τα θαλάσσια αιολικά υπάρχει επίσης εκ μέρους του εθνικού μας κατασκευαστή, της ΤΕΡΝΑ, ήδη από το 2021 – ενώ πιθανολογείται επί πλέον από την RWE που σύναψε πρόσφατα συμφωνία, με τα ΕΛΠΕ του κ. Λάτση.
Όπως θα καταθέσουμε δε στα πρακτικά, φαίνεται να υπάρχει συμφωνία μεταξύ της ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ, μέτοχος της οποίας είναι και ο κ. Μαρινάκης, με τη σύμπραξη Ocean Winds των εταιρειών EDP Renewables και Engie, για την από κοινού ανάπτυξη πλωτών υπεράκτιων αιολικών πάρκων ισχύος 1,5 GW – με την ΤΕΡΝΑ να πιέζει συνεχώς για να δρομολογηθούν τα θαλάσσια αιολικά.
Σημειώνουμε πάντως πως δεν αναφέρονται επιδοτήσεις για θαλάσσια αιολικά στο Ταμείο Ανάκαμψης – αλλά προβλέπονται μόνο μελέτες, για το πλαίσιο αδειοδοτήσεων.
Βέβαια δεν χρειάζονται επιδοτήσεις, όταν υπάρχουν τα υπερκέρδη που ο ΣΥΡΙΖΑ υπολόγισε στα 2,2 δις € – με μία μελέτη που φαίνεται μεν αξιόλογη, αλλά θα τη μελετήσουμε προσεκτικά.
Δεν έχουμε φυσικά καμία αμφιβολία σχετικά με ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει το αντικείμενο – αφού αυτός έστησε, επέκτεινε ή ανέχθηκε το πλαίσιο της αισχροκέρδειας επί των ημερών του, με την απολιγνιτοποίηση, με τα ΝΟΜΕ, με τα ΕΤΜΕΑΡ, ΕΛΑΠΕ και ΔΑΠΕΕΠ, με τη ρήτρα αναπροσαρμογής κοκ., έτσι ώστε οι Πολίτες να μην καταλαβαίνουν.
Η κυβέρνηση της ΝΔ ακριβώς αυτό το πλαίσιο εφάρμοσε και επέκτεινε, επειδή κατά την ίδια το κράτος έχει συνέχεια, όπου φυσικά τη συμφέρει – όπως στην περίπτωση της συμφωνίας των Πρεσπών.
Σε κάθε περίπτωση, εάν κατασκευασθούν τα θαλάσσια αιολικά, θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον εγχώρια προστιθέμενη αξία – όπως στο παράδειγμα των ισπανικών ναυπηγείων που ενδιαφέρονται για την παραγωγή βάσεων ανεμογεννητριών.
Εν προκειμένω, εκμεταλλεύονται τις επιχορηγήσεις της ΕΕ για τα αιολικά – κάτι που θα έπρεπε να μιμηθούν τα ελληνικά ναυπηγεία, αφού έχουν αυτή τη δυνατότητα.
Συνεχίζοντας με το δεύτερο βασικό θέμα του πρώτου μέρους του νομοσχεδίου, με τις αδειοδοτήσεις ΑΠΕ σε περιοχές NATURA και με θέματα χρηματοδότησης του Πράσινου Ταμείου, στα άρθρα 3 έως 24, υπάρχει θύελλα αντιδράσεων ειδικά για τα άρθρα 11 και 13 – με τα οποία η κυβέρνηση επιτρέπει μία σειρά από δραστηριότητες στις περιοχές αυτές, μεταξύ των οποίων και ΑΠΕ.
Εν προκειμένω, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ζήτησαν πολύ σωστά από τον Υπουργό να αποσυρθεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά – ενώ δεν μπορεί να υπάρχει κάποιος που να μην είναι εναντίον αυτού του εγκλήματος που θέλει να δρομολογήσει η κυβέρνηση.
Αυτός είναι ο λόγος κ. υπουργέ που δρομολογήσατε τη διαδικασία του κατεπείγοντος για αυτό το νομοσχέδιο, χωρίς στην ουσία καμία διαβούλευση με την κοινωνία;
Έχετε αναλάβει τη θέση του κ. Χατζηδάκη, όσον αφορά τις ειδικές αποστολές καταστροφής της Ελλάδας; Για να προωθείτε τα εγχώρια συμφέροντα του καρτέλ και τα διεθνή των κερδοσκόπων, εις βάρος των Ελλήνων;
Προφανώς πρέπει να αποσύρετε αμέσως το νομοσχέδιο που ασφαλώς θα καταψηφίσουμε όλοι. Είναι ντροπή αυτού του είδους οι μεθοδεύσεις.
Στα υπόλοιπα τώρα του πρώτου μέρους του νομοσχεδίου, ασχολείται με θέματα δασικά στα άρθρα 25 έως 33, όπως οι δασικοί χάρτες και οι διατάξεις για πυροπαθείς, καθώς επίσης με θέματα προσωπικού του πυροσβεστικού σώματος, στα άρθρα 34 έως 41 – τέλος, με διάφορα χωροταξικά και πολεοδομικά, στα άρθρα 42 έως 69.
Ακολουθούν ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, όπου στο άρθρο 86 περιλαμβάνεται η υποτυπώδης ενίσχυση που έχει δοθεί στους περισσοτέρους – ενώ πλέον επεκτείνεται για ένα μήνα.
Ασφαλώς είναι προσχηματική η ενίσχυση, αφού προηγήθηκαν υποσχέσεις αρκετών δις € για την στήριξη των νοικοκυριών, ενώ τελικά δόθηκαν μόλις 280 εκ. € με την τροπολογία που κατατέθηκε πρόσφατα – με τη γνωστή ιστορία των 600 € που τελικά ήταν για τους περισσότερους 18 €.
Στις υπόλοιπες ρυθμίσεις του πρώτου μέρους, με τα άρθρα 87 έως 99, καλύπτονται κάποια διαδικαστικά θέματα – όπως του ΔΕΔΔΗΕ και του προσωπικού της ΔΕΗ.
Ειδικά όσον αφορά τους τρόπους αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης, μία από τις δικές μας προτάσεις είναι να παραχωρηθούν οι λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ στο δημόσιο – αντί να παρέχονται σκανδαλώδεις επιδοτήσεις, είτε με την απαράδεκτη σύμβαση που ψηφίσθηκε για την αποκατάσταση των λιγνιτωρυχείων μέσω της κρατικής ΜΕΤΑΒΑΣΗ, είτε τώρα με την πληρωμή 150 εκ. € για τη λειτουργία των λιγνιτικών μας μονάδων που είναι απαραίτητη.
Μόνο με τον τρόπο αυτό θα είμαστε σε θέση ως Πολιτεία, να εξασφαλισθούμε ενεργειακά τουλάχιστον, όσον αφορά τις βασικές λειτουργίες του κράτους – ενώ τόσο στη Γαλλία με την EdF, όσο και στη Γερμανία με τη Uniper, οι ενεργειακές εταιρίες κρατικοποιούνται.
Μόνο η ελληνική κυβέρνηση επιδοτεί, χωρίς τη λήψη μετοχών – όπως στο παράδειγμα της Aegean και της Fraport.
Φυσικά η πρόταση μας αυτή οφείλει να αναλυθεί λεπτομερώς – κάτι που όμως δεν είναι δυνατόν να συμβεί, στα πλαίσια των επιτροπών για τα νομοσχέδια.
Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρουμε ότι, πρόσφατα έγινε αποτίμηση για την απορρόφηση των Μελίτη και Μεγαλόπολη από τη ΔΕΗ, των μονάδων που διαθέτουν 3 εργοστάσια και 4 ορυχεία (Μεγαλόπολη, Βεύη, Κλειδί, Μελίτη), έναντι 34,95 εκ. € συνολικά – ενώ υπήρχε προσφορά για 103 εκ. € το 2019, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Η ΜΕΛΙΤΗ το 2021 είχε ζημίες 37,7 εκ. € με 187 άτομα προσωπικό και η ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ 39,2 εκ. € με 627 άτομα προσωπικό – όταν ο βαθμός χρησιμοποίησής τους το Δεκέμβριο του 2021, πριν την εισβολή στη Ρωσία και εν μέσω αυξημένων τιμών, ήταν στο μόλις στο 5%, σύμφωνα με το δελτίο του ΑΔΜΗΕ.
5% η Μελίτη και 10% η Μεγαλόπολη, για τη μία από τις δυο μονάδες – κάτι περίεργο, εάν όχι ύποπτο.
Όπως φαίνεται πάντως η ΔΕΗ, η οποία δημιουργήθηκε ακριβώς για λόγους εθνικής ασφάλειας και ανάπτυξης, δεν έχει πλέον κανένα ενδιαφέρον για το δημόσιο καλό – δεν υπερασπίστηκε το λιγνίτη και το προσωπικό της, δεν συντήρησε τις μονάδες με τις οποίες προικοδοτήθηκε, ήταν ζημιογόνα και παρόλα αυτά παρείχε μπόνους στα στελέχη της, ενώ εμείς πληρώνουμε.
Είναι κάτι που δεν πρέπει να συνεχισθεί σε καμία περίπτωση – ενώ το θέμα της ενέργειας θα πρέπει να γίνει αντικείμενο εξεταστικής επιτροπής στο μέλλον, από μια μη μνημονιακή κυβέρνηση, όπως είχε υποσχεθεί στο παρελθόν ο κ. Χατζηδάκης χωρίς να το τηρήσει.
Κλείνοντας με τα υπόλοιπα μέρη του νομοσχεδίου, στα άρθρα 100 έως 107 περιλαμβάνονται κάποιες τροπολογίες σε ρυθμίσεις για πλαστικά μιας χρήσης, για την ανακύκλωση και για τα απόβλητα – για έναν προβληματικό και προσχηματικό τομέα, όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές.
Στη συνέχεια υπάρχουν κάποιες διαδικαστικές ρυθμίσεις του Υπουργείου στα άρθρα 108 έως 117 – ενώ στα άρθρα 118 έως 141 αναφέρονται διάφορες ρυθμίσεις του Υπουργείου Οικονομικών και του Υπερταμείου, καθώς επίσης διάφορες άλλες που αναφέραμε ήδη στην εισαγωγή της ομιλίας μας.
Σε σχέση τώρα με το ΓΛΚ, αναφέρει μόνο κάποια μικρά κόστη για ορισμένες επιμέρους διαδικαστικές διατάξεις – χωρίς κόστος για τα αιολικά, ούτε για το όποιο ποσόν ενίσχυσης τους από τον Προϋπολογισμό, ούτε από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Το πλέον σοβαρό όμως είναι το ότι, δεν αναφέρεται κάποιο ποσόν για τις επιπτώσεις στο ενεργειακό κόστος, από τη λειτουργία των αιολικών πάρκων – κάτι που άμεσα ή έμμεσα επηρεάζει τον κρατικό προϋπολογισμό, μέσω της επιβράδυνσης της οικονομικής δραστηριότητας όταν αυξάνεται, των επιδοτήσεων των νοικοκυριών, των αυξήσεων στα έσοδα του ΦΠΑ κοκ.
