Η εντελώς λανθασμένη οικονομική πολιτική των επιδοτήσεων με δανεικά, θα οδηγήσει την Ελλάδα σε έναν ακόμη εφιάλτη – ο οποίος θα φανεί μετά το τέλος της τουριστικής περιόδου που, εκτός απροόπτου, όπως θα ήταν ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, θα πλησιάσει σε έσοδα το ρεκόρ των 18,2 δις € του 2019. Δυστυχώς όμως, μόνο στον τομέα των εσόδων – αφού, λόγω των μεγάλων ανατιμήσεων και της προπώλησης τουριστικών πακέτων με τιμές προ του πληθωρισμού, πολλά ξενοδοχεία θα λειτουργήσουν ζημιογόνα. Έτσι θα δημιουργηθούν προβλήματα όχι μόνο σε αυτά αλλά, επί πλέον, στις τράπεζες – οπότε, κατ’ επακόλουθο, σε ολόκληρη την οικονομία.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Επιγραμματικά μόνο στο νομοσχέδιο, αφού αναφέρθηκε αναλυτικά η εισηγήτρια μας, πρόκειται στην ουσία για μία παράταση ενός μεγάλου αριθμού έκτακτων ρυθμίσεων που αφορούν τον Covid 19 – από μία κυβέρνηση που φαίνεται να μη γνωρίζει πως αυτού του είδους οι πανδημίες διαρκούν περί τα τρία χρόνια, οπότε δεν χρειάζεται να νομοθετεί κανείς ξανά και ξανά.
Πρόκειται αλήθεια για ανικανότητα, όσον αφορά τη διαχείριση; Πόσο μάλλον με κριτήριο το ότι, η Ελλάδα είναι η πρωταθλήτρια στους θανάτους στην Ευρώπη;
Με 30.178 θανάτους τη Δευτέρα, όταν η Σουηδία 19.093 και η Ελβετία 13.822; Συγκριτικά δηλαδή με χώρες που δεν εφάρμοσαν αυστηρά lockdowns και δεν κατέστρεψαν την οικονομία τους, σπαταλώντας όπως η Ελλάδα 43 δις € με δανεικά;
Σε κάθε περίπτωση, αντί η κυβέρνηση να ενισχύσει με μόνιμο προσωπικό το ΕΣΥ και να αποκαταστήσει τις τρομακτικές ελλείψεις που υπάρχουν σε όλη τη χώρα, κυρίως στην επαρχία και στα νησιά, χρησιμοποίησε την πανδημία για την καθιέρωση των απ’ ευθείας αναθέσεων στις δημόσιες συμβάσεις – υπερβαίνοντας κατά πολύ τα νόμιμα ποσά, με συνεχείς παρεκκλίσεις από τις υπάρχουσες διατάξεις. Ντροπή!
Πώς είναι δυνατόν να σπαταλάει 43 δις € χωρίς κανένα αποτέλεσμα, αντί να δημιουργήσει επαρκείς ΜΕΘ, στελεχωμένες με το απαραίτητο εξειδικευμένο προσωπικό, με κατά πολύ χαμηλότερο κόστος, έτσι ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει το κράτος όλες τις τακτικές και έκτακτες ανάγκες, χωρίς να κλείσει;
Αρκεί να αναφέρει κανείς εδώ πως η Βουλή κατασκεύασε 50 ΜΕΘ μέσα σε δύο μήνες, με κόστος 8 εκ. € – οπότε με 800 εκ. € θα μπορούσαν να είχαν κατασκευασθεί 5.000 ΜΕΘ πλημμυρίζοντας την Ελλάδα, αντί να δοθούν 43 δις για τα αχρείαστα lockdowns.
Άλλωστε η Ελλάδα είχε 30.000 θανάτους – ενώ η Σουηδία 19.000 και η Ελβετία 13.000, χωρίς να έχουν επιβάλλει lockdowns (Η αλήθεια για τα μνημόνια στην αρχή του βίντεο).
Ακόμη χειρότερα, πώς είναι δυνατόν να επιμένει στη συνέχιση της τιμωρητικής πολιτικής, απέναντι στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό του ΕΣΥ; Στα 7.000 άτομα που έχει καταδικάσει στην ανεργία, ενώ τις οικογένειες τους στη λιμοκτονία, σε αντίθεση με ευνομούμενα κράτη, όπως η Αυστρία και η Ιταλία;
Δεν θα ήταν εύλογη η καταψήφιση του νομοσχεδίου επί της αρχής, παρά τα όποια θετικά του; Κυρίως λόγω των αδιαφανών διατάξεων για παρατάσεις των απευθείας αναθέσεων, κατά παρέκκλιση των διατάξεων περί δημοσίων συμβάσεων;
Εκτός αυτού, είναι δυνατόν να συμφωνήσει κανείς με τη δυνατότητα που δίνεται στον υπουργό, να αναθέτει στην ΙΦΕΤ ΑΕ την προμήθεια ναρκωτικών φαρμάκων εν λευκώ, αφού δεν διευκρινίζεται έναντι ποιου τιμήματος;
Ή με απόφαση του να εκδίδονται πρωτόκολλα συνταγογράφησης, να καθορίζονται οι λεπτομέρειες της διαδικασίας ενσωμάτωσης των συνταγογραφικών περιορισμών κλπ.; Γιατί να επιτρέψουμε αλήθεια, τα πιο σημαντικά θέματα να ρυθμίζονται με υπουργικές αποφάσεις, αφήνοντας περιθώριο για παρανομίες και για διακριτική μεταχείριση;
Προφανώς δεν θέλουμε και δεν πρόκειται να το κάνουμε – αφού αυτό που μας ενδιαφέρει είναι οι Έλληνες και η Ελλάδα.
Συνεχίζοντας σε άλλα θέματα, ασφαλώς η απαισιοδοξία και τα μαύρα σενάρια, δεν είναι ότι καλύτερο για την Οικονομία – ειδικά μίας χώρας όπως η Ελλάδα, οι Πολίτες της οποίας υποφέρουν τα τελευταία 12 χρόνια από τα μνημόνια.
Για συνεχή μνημόνια πρόκειται – όπως και αν τα αποκαλεί η εκάστοτε κυβέρνηση που υπηρετεί τους ξένους επικυρίαρχους.
Το να αεροβατεί πάντως κανείς για να παραμείνει αισιόδοξος, χωρίς κάτι τέτοιο να τεκμηριώνεται από τα οικονομικά μεγέθη, δεν είναι καθόλου θετικό – αφού έτσι δεν λύνονται τα προβλήματα αλλά, αντίθετα, επιδεινώνονται.
Το νούμερο ένα πρόβλημα τώρα για τους Πολίτες είναι η ακρίβεια – όπου θυμίζουμε ότι, με βάση τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ, ο εγχώριος δείκτης τιμών καταναλωτή αυξήθηκε ξανά το Μάιο, στο 11,3% από 10,2% τον Απρίλιο.
Σύμφωνα δε με τη ΓΣΒΕΕ, ο πληθωρισμός για τον κατώτατο μισθό έως τον Απρίλιο έφτασε στο 18% – με αποτέλεσμα να μην είναι πλέον βιώσιμος για τους εργαζομένους, αφού η αύξηση που τους δόθηκε είναι κατά πολύ χαμηλότερη.
Για τους καταθέτες, το πρόβλημα είναι η απώλεια της αγοραστικής αξίας των αποταμιεύσεων τους, αφού τα επιτόκια των τραπεζών είναι ελάχιστα – με αποτέλεσμα, τουλάχιστον το 2022, να χάσουν πάνω από 17 δις €.
Για το δημόσιο και για τις τράπεζες, το μεγάλο πρόβλημα είναι η αύξηση των επιτοκίων του δεκαετούς ομολόγου – το οποίο ναι μεν μειώθηκε μετά την παρέμβαση της ΕΚΤ, η οποία δήλωσε πως θα στηρίξει τη μείωση των spread αγοράζοντας πιθανότατα ομόλογα των αδύναμων χωρών και πουλώντας ή μη αγοράζοντας των ισχυρών, αλλά δεν θα διαρκέσει πολύ.
Ειδικά όταν αυξηθούν τα βασικά επιτόκια – κάτι που θα επρόκειτο βέβαια για μία εντελώς λανθασμένη ενέργεια.
Λανθασμένη, επειδή ο πληθωρισμός, η άνοδος των τιμών καλύτερα αφού δεν πρόκειται για την κλασική του έννοια, οφείλεται κυρίως στην προσφορά και δεν θα καταπολεμηθεί με την άνοδο των επιτοκίων – αντίθετα, μάλλον θα επιδεινωθεί, ενώ ο κίνδυνος να βυθιστεί η Ευρωζώνη σε στασιμοπληθωρισμό είναι μεγάλος.
Εάν όμως συμβεί η Ελλάδα, η οποία έχει το υψηλότερο δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ της στην ΕΕ, το μακράν μεγαλύτερο εξωτερικό χρέος, ένα μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία κόκκινο ιδιωτικό κοκ., θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα – ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως με το PSI έχουν υποθηκευθεί τα πάντα, ενώ έχει αναληφθεί ταυτόχρονα η υποχρέωση να ξεπουληθούν τα πάντα.
Από την άλλη πλευρά, η καλή είδηση ήταν ο ρυθμός ανάπτυξης του πραγματικού ΑΕΠ, αφαιρουμένου του πληθωρισμού δηλαδή – κατά 7% το πρώτο τρίμηνο του 2022, σε σχέση με το αντίστοιχο του 2021.
Εν τούτοις, με δεδομένο το ότι το συγκεκριμένο τρίμηνο πέρυσι η χώρα μας ήταν σε lockdown, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο – ενώ μας έχουν ξεπεράσει αρκετά κράτη που δεν βίωσαν την κατάρρευση του ΑΕΠ τους στο παρελθόν, η Πορτογαλία με 11,9%, η Πολωνία με 9,1% κοκ., όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Το χειρότερο όμως, εκτός του ότι η άνοδος στηρίχθηκε ξανά στην κατανάλωση κατά 10,5%, από την οποία παράγεται σχεδόν το 70% του ΑΕΠ μας, ήταν η μεγαλύτερη αύξηση των εισαγωγών αγαθών και υπηρεσιών, από τις εξαγωγές – κατά 17,5%, έναντι 9,6% των εξαγωγών.
Το γεγονός αυτό σημαίνει πως μειώνεται ξανά η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας – παρά το χαμηλό κόστος εργασίας ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος που επετεύχθη με την εσωτερική υποτίμηση.
Με τη μείωση δηλαδή των ονομαστικών μισθών – κάτι που για πρώτη φορά στην ιστορία αποδέχθηκαν οι εργαζόμενοι.
Σημαίνει επί πλέον ότι, αυξάνεται το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας – καθώς επίσης το εξωτερικό μας χρέος που είναι ήδη δυσθεώρητο, στα 560 δις €.
Τέλος, σημαίνει πως ένα μεγάλο μέρος των επιδοτήσεων, της στήριξης της οικονομίας με τα γνωστά 43 δις € με δανεικά, οδηγήθηκε στο εξωτερικό – μέσω της αγοράς εισαγομένων καταναλωτικών προϊόντων.
Οφείλουμε εδώ να επιστήσουμε την προσοχή στο ότι, η Ελλάδα οδηγήθηκε στα μνημόνια λόγω των διδύμων ελλειμμάτων της – αυτών του προϋπολογισμού, καθώς επίσης του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.
Όταν λοιπόν εκτροχιάζονται ξανά και τα δύο, σημαίνει πως ο εφιάλτης επιστρέφει – ενώ ειδικά όσον αφορά το εμπορικό ισοζύγιο, εάν η κάθε άνοδος του ΑΕΠ τροφοδοτεί το έλλειμμα του μέσω των αυξημένων εισαγωγών, προφανώς λόγω της αποψίλωσης του παραγωγικού μας ιστού, ασφαλώς δεν είναι βιώσιμη.
Εκτός αυτού, το εμπορικό έλλειμμα μειώνει το ΑΕΠ – αφού το ΑΕΠ είναι ίσο με την κατανάλωση, με τις επενδύσεις, με τις δημόσιες δαπάνες και με το εμπορικό ισοζύγιο, οπότε με τις εξαγωγές μείον τις εισαγωγές.
Παρεμπιπτόντως, θα πρέπει να πάψει να προσμετράει το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων ο υπουργός ανάπτυξης στις εξωτερικές επενδύσεις – με αποτέλεσμα να ισχυρίζεται πως στη θητεία του καταγράφουν ρεκόρ.
Προφανώς καταγράφουν ρεκόρ, αφού ξεπουλάει τα πάντα με καταιγιστικό ρυθμό και σε εξευτελιστικές τιμές, όσο καμία άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν – ενώ δίνει παράλληλα γη και ύδωρ στους ξένους επενδυτές.
Εκεί που θα έπρεπε να εστιάσει, όσον αφορά τις επενδύσεις, είναι στον ακαθάριστο σχηματισμό παγίου κεφαλαίου – όπου οι ακαθάριστες επενδύσεις αυξήθηκαν μεν κατά 3,7% το πρώτο τρίμηνο, σε σχέση με το προηγούμενο, αλλά ασφαλώς πρόκειται για ένα αστείο ποσοστό.
Ειδικότερα, διαμορφώθηκαν μεν στα 6,29 δις €, αλλά συνεχίζουν να είναι κατά πολύ χαμηλότερες από το 2009 – όπου είχαν φτάσει στα 13 δις €.
Είναι δηλαδή μόλις στο 50% του φυσιολογικού – όταν οι συσσωρευμένες ανάγκες της χώρας μας αγγίζουν τα 200 δις €.
Ακόμη χειρότερα, οι επενδύσεις συνεχίζουν να μην καλύπτουν τις αποσβέσεις – γεγονός που σημαίνει πως δεν αντικαθίσταται ένα μεγάλο μέρος των αποσβεσμένων παγίων, όπως ο μηχανολογικός εξοπλισμός, τα έργα υποδομής, τα κτίρια κλπ. που έτσι δεν θα παράγουν, δεν θα λειτουργούν ανταγωνιστικά, θα υπάρχουν προβλήματα στη χρήση τους κοκ.
Εκτός αυτού, θα ήταν καλύτερα να προσέχει τα λάθη του, όπως τη μη κατάθεση ένστασης εναντίον του εμπορικού σήματος «Turk Aegean» – λόγω του οποίου θα προκληθούν τεράστιες ζημίες στο τουριστικό μας προϊόν.
Εν προκειμένω, θα έπρεπε αφενός μεν να παραιτηθεί ο υπεύθυνος του υπουργείου, αφετέρου να κατατεθεί μήνυση εναντίον των αρμοδίων υπουργών, για παράβαση καθήκοντος – αφού κάποια στιγμή θα πρέπει να πληρώνουν οι πολιτικοί για τα απαράδεκτα λάθη τους.
Επί πλέον, θα πρέπει να κατατεθεί μομφή εναντίον του από τα κόμματα που έχουν τους απαιτούμενους βουλευτές – κάτι που ασφαλώς θα στηρίζαμε.
Περαιτέρω στην οικονομία, παρά τα δεκάδες δις € που κόστισαν στους Έλληνες οι τράπεζες, 45 δις € ανακεφαλαιοποιήσεις, 17 δις € αναβαλλόμενοι φόροι, 22 δις € προγράμματα Ηρακλής κλπ., συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα – αφού είχαν ζημίες 4,8 δις € το 2021, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Ενώ χρεώνουν δε τις υψηλότερες προμήθειες στην ΕΕ, δεν δανείζουν την πραγματική οικονομία – με τα κεφάλαια τους να είναι σε μεγάλο μέρος αέρας, αφού αποτελούνται σε σημαντικό βαθμό από τους αναβαλλόμενους φόρους.
Εκτός αυτού, η Eurostat απαιτεί από πολύν καιρό να προστεθούν τα 22 δις € των προγραμμάτων Ηρακλής στο δημόσιο χρέος μας – κάτι που, εφόσον συμβεί, θα εκτοξεύσει το δημόσιο χρέος μας σχεδόν στα 420 δις €, από 394,5 δις € την 31.03.2022.
Πρόκειται πάντως για ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που η κυβέρνηση αποκρύπτει από τους Πολίτες – προφανώς για να μη φανεί η παταγώδης αποτυχία της.
Κλείνοντας, η εντελώς λανθασμένη οικονομική πολιτική των επιδοτήσεων με δανεικά, θα οδηγήσει την Ελλάδα σε έναν ακόμη εφιάλτη – ο οποίος θα φανεί μετά το τέλος της τουριστικής περιόδου που, εκτός απροόπτου, όπως θα ήταν ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, θα πλησιάσει σε έσοδα το ρεκόρ των 18,2 δις € του 2019.
Δυστυχώς όμως, μόνο στον τομέα των εσόδων – αφού, λόγω των μεγάλων ανατιμήσεων και της προπώλησης τουριστικών πακέτων με τιμές προ του πληθωρισμού, πολλά ξενοδοχεία θα λειτουργήσουν ζημιογόνα.
Έτσι θα δημιουργηθούν προβλήματα όχι μόνο σε αυτά αλλά, επί πλέον, στις τράπεζες – οπότε, κατ’ επακόλουθο, σε ολόκληρη την οικονομία.
Το μοναδικό καλό νέο βέβαια, εάν το χαρακτηρίσει κανείς ως καλό, θα είναι η προβλεπόμενη υποχώρηση του πληθωρισμού – η οποία όμως θα οφείλεται στο ότι, θα εξαντληθούν τα χρήματα των νοικοκυριών και του δημοσίου, οπότε δεν θα μπορεί να τροφοδοτείται η ζήτηση.
Ως εκ τούτου, τα προβλήματα της προσφοράς, λόγω της ενέργειας, των εφοδιαστικών αλυσίδων κλπ. σε συνδυασμό με τη σπατάλη του δημοσίου, οδήγησαν στην άνοδο των τιμών – αλλά τα προβλήματα της ζήτησης θα τον επιβραδύνουν.
Ταυτόχρονα όμως, η Ελλάδα θα κινδυνεύσει να βυθιστεί στην ύφεση – η οποία θα ήταν θανατηφόρα, με κριτήριο το ύψος των χρεών της.
Το ενδεχόμενο αυτό το γνωρίζει ασφαλώς ο πρωθυπουργός και σχεδιάζει να κηρύξει πρόωρες εκλογές – παρά το ότι θα ήταν κάτι παραπάνω από ανεύθυνο εν μέσω πολλαπλής κρίσης, εθνικών προκλήσεων, προϋπολογισμού, Ταμείου Ανασυγκρότησης κλπ.
Εάν συμβεί, τότε απλά θα σημαίνει πως είναι ανεύθυνος και αναξιόπιστος – ότι ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και όχι για την Ελλάδα, ούτε για τους Έλληνες.
