.
Είμαστε αρνητικοί στην ανάπτυξη μέσω των τυχερών παιχνιδιών – εναντίον της «βιομηχανίας» του τζόγου, όπως την αποκαλεί η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας την ίδια λέξη για το φθηνό, μαζικό τουρισμό της Ελλάδας που ασφαλώς δεν πρόκειται για βιομηχανία, αλλά για υπηρεσίες. Είναι ντροπή πάντως για μία πανέμορφη χώρα όπως η Ελλάδα, η μέση κατά κεφαλή δαπάνη των τουριστών να είναι στα 590 € σήμερα, πόσο μάλλον με τον πληθωρισμό στα ύψη – χαμηλότερη ακόμη και από την Τουρκία. Είμαστε αρνητικοί γενικότερα στο νέο αναπτυξιακό μοντέλο που μας έχουν επιβάλει με τα μνημόνια οι δανειστές, έτσι ώστε να μας μετατρέψουν στο Πουέρτο Ρίκο της ΕΕ – σημειώνοντας πως η κυβέρνηση φαίνεται να εξετάζει επί πλέον τη δημιουργία mini καζίνο στα μεγάλα ξενοδοχεία, δηλαδή το τζόγο παντού.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Θα ξεκινήσουμε από τον τρόπο επεξεργασίας των νομοσχεδίων στις επιτροπές της Βουλής, με παράδειγμα τη χθεσινή συνεδρίαση – για να γνωρίζουν τι συμβαίνει οι Έλληνες.
Ειδικότερα, στη μέση της ομιλίας μας και ενώ υποβάλαμε ερωτήσεις, έφυγε ο ένας σιωπηλός υφυπουργός – ενώ τον αντικατέστησε ο ακόμη πιο σιωπηλός αναπληρωτής υπουργός.
Προφανώς λοιπόν δεν απαντήθηκε καμία ερώτηση και δεν δόθηκε καμία σημασία στις απόψεις μας – ούτε σε αυτές των συναδέλφων.
Εύλογα επομένως θα καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο επί της αρχής – πόσο μάλλον όταν δεν λύνει κανένα πρόβλημα της χώρας μας αλλά, αντίθετα, προσθέτει καινούργια, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις.
Συνεχίζοντας περιλαμβάνει διάφορα θέματα, στην ουσία ασύνδετα μεταξύ τους – ενώ τα βασικότερα άρθρα του είναι αυτά που αφορούν το καζίνο στο Ελληνικό και τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Το πρώτο μέρος και το πρώτο άρθρο του, αφορά τη φορολόγηση υβριδικών χρηματοοικονομικών προϊόντων – δηλαδή, αυτών που συνδυάζουν χαρακτηριστικά ιδίων κεφαλαίων και χρέους.
Τέτοια μπορεί να είναι σύνθετα και παράγωγα προϊόντα – όπως μετατρεπόμενα ομόλογα με παράδειγμα αυτά της Τράπεζας Πειραιώς, δικαιώματα με παράδειγμα της Aegean κλπ.
Γενικότερα, ενσωματώνει δύο οδηγίες της ΕΕ για πολύπλοκα θέματα, με τα οποία οι πολυεθνικές αποφεύγουν ως συνήθως την πληρωμή φόρων – εκμεταλλευόμενες τα διαφορετικά φορολογικά καθεστώτα και τους φορολογικούς παραδείσους, ακόμη και εντός της ΕΕ, όπως με πατέντες, με ενδοομιλικά δάνεια κλπ.
Το άρθρο 2 αφορά το αντικείμενο, ενώ το 3 περιπτώσεις που δεν είχαν δηλώσει ως έδρα την Ελλάδα, αλλά είχαν εισοδήματα στην Ελλάδα – όπου με το παρόν, μια εταιρία που έχει έδρα σε φορολογικό παράδεισο και δραστηριοποιείται κυρίως στην Ελλάδα, θεωρείται πολύ σωστά πως είναι στην Ελλάδα.
Το δεύτερο μέρος του αφορά το καζίνο στο Ελληνικό, όπου η παρουσίαση, η φιέστα, έγινε μαζί με το διάδοχο της Mohegan, με τη Hard Rock – η οποία εμφανίσθηκε ως η εταιρία που θα λειτουργεί το καζίνο.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως η Hard Rock είχε εξαιρεθεί, με απόφαση του ΣΤΕ, επειδή δεν κατέθεσε εγγυητικές κλπ. – κάτι που δεν φαίνεται στα έγγραφα που υπεβλήθησαν. Επομένως, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το τι συμφωνήθηκε – καθώς επίσης εάν πράγματι δεσμεύεται.
Σε κάθε περίπτωση, εμείς είμαστε αρνητικοί στην ανάπτυξη μέσω των τυχερών παιχνιδιών – εναντίον της «βιομηχανίας» του τζόγου, όπως την αποκαλεί η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας την ίδια λέξη για το φθηνό, μαζικό τουρισμό της Ελλάδας που ασφαλώς δεν πρόκειται για βιομηχανία, αλλά για υπηρεσίες.
Είναι ντροπή πάντως για μία πανέμορφη χώρα όπως η Ελλάδα, η μέση κατά κεφαλή δαπάνη των τουριστών να είναι στα 590 € σήμερα, πόσο μάλλον με τον πληθωρισμό στα ύψη – χαμηλότερη ακόμη και από την Τουρκία.
Είμαστε αρνητικοί γενικότερα στο νέο αναπτυξιακό μοντέλο που μας έχουν επιβάλει με τα μνημόνια οι δανειστές, έτσι ώστε να μας μετατρέψουν στο Πουέρτο Ρίκο της ΕΕ – σημειώνοντας πως η κυβέρνηση φαίνεται να εξετάζει επί πλέον τη δημιουργία mini καζίνο στα μεγάλα ξενοδοχεία, δηλαδή το τζόγο παντού.
Ακόμη όμως και αν θέλαμε να είμαστε θετικοί ως προς το καζίνο, θα ήταν αδύνατον – αφού υπάρχουν πολλά περίεργα θέματα στο συνολικό πλαίσιο της αξιοποίησης.
Το αρχικό τίμημα των 150 εκ. €, μαζί με το δικαίωμα αποκλειστικότητας τουλάχιστον για 30 χρόνια, δεν είναι μόνο πολύ χαμηλό, αλλά δεν έχει πληρωθεί ακόμη, αφού δεν το αναφέρει το ΓΛΚ – ενώ παραδόξως στην προκήρυξη της σύμβασης το ποσόν, ως βάση προσφορών, είχε τοποθετηθεί μόλις στα 30 εκ. €.
Ένα δεύτερο θέμα είναι η ασάφεια της σύμβασης, όσον αφορά το ετήσιο τίμημα – όπου δεν υπήρχε ούτε καν στην προκήρυξη.
Η τρίτη ασάφεια αφορά τη συμμετοχή του δημοσίου στα ακαθάριστα έσοδα της εταιρείας του καζίνο, της ΕΚΑΖ – αν και προβλέπονται από το νόμο συγκεκριμένα ποσοστά, ανάλογα με το ύψος του τζίρου.
Ειδικά όσον αφορά το χρηματοοικονομικό μοντέλο της σύμβασης, στις σελίδες 99 έως 103, τα μεγέθη που αναφέρονται είναι προβληματικά – όπως για παράδειγμα το επιτόκιο με 3,25% στην κατασκευή και 2% στη συνέχεια, ο πληθωρισμός με 1,5% κλπ.
Θα έπρεπε λοιπόν να το εξετάσει το ΓΛΚ – ενώ το γεγονός ότι, κάτω από τους πίνακες του μοντέλου αναφέρεται καθαρά η Mohegan, μας έδωσε την εντύπωση πως πρόκειται για το προηγούμενο δικό της που απλά έχει συναφθεί πρόχειρα στη νέα σύμβαση.
Τέλος, αναφερθήκαμε στη μετοχική σύνθεση της ΕΚΑΖ που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά – ενώ υπενθυμίσαμε πως η Hard Rock που αντικατέστησε τη Mohegan, είχε καταθέσει στο παρελθόν αλλεπάλληλες προσφυγές, με τον επικεφαλής της να δηλώνει διεθνώς πως ο τότε διαγωνισμός ήταν στημένος.
Σε κάθε περίπτωση, για να νομιμοποιηθεί η διαδικασία, η ΤΕΡΝΑ, ο εθνικός κατασκευαστής και προνομιούχος της ΝΔ, ζήτησε δεκάδες τροποποιήσεις της σύμβασης παραχώρησης – ενώ από τα υπολογιζόμενα 1,1 δις € της συνολικής επένδυσης, τα 651 εκ. θα προέλθουν από τραπεζικό δανεισμό.
Από ελληνικές τράπεζες πιθανότατα, όπως συνέβη με το Ελληνικό – με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν χρήματα για δάνεια προς τις εγχώριες ΜμΕ επιχειρήσεις, οι οποίες οδηγούνται έτσι στον αφανισμό τους.
Ελπίζουμε πάντως η φιέστα που οργανώθηκε, να μην ήταν ένα προεκλογικό πυροτέχνημα – με κριτήριο τις ασάφειες της σύμβασης.
Συνεχίζοντας στο τρίτο μέρος, θεσπίζεται νομοθετικό πλαίσιο για την αξιοποίηση, για την ανάπτυξη και για την εκ νέου λειτουργία των ναυπηγείων Σκαραμαγκά – όπου όμως δεν βλέπουμε να υπάρχει δέσμευση για τη λειτουργία τους μόνο ως ναυπηγεία και για την παραμονή των εργαζομένων.
Εν προκειμένω, μας δημιουργήθηκε η υποψία της ενδεχόμενης χρήσης τους ως FSRU και όχι μόνο, σαν να πουλάει η κυβέρνηση οικόπεδο και όχι Ναυπηγεία, γνωρίζοντας την ανάλογη δραστηριότητα του κ. Προκοπίου στη Γερμανία – πόσο μάλλον όταν δεν έχει κατατεθεί ένα σχέδιο εξυγίανσης, ενώ υπάρχουν πολλές περίεργες παραχωρήσεις.
Εκτός αυτού, στην παρ. 3 του άρθρου 9, υπάρχει καθαρά η πρόβλεψη για παραγωγή ή αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ κλπ., τόσο στο χερσαίο, όσο και στο θαλάσσιο χώρο των ναυπηγείων – οπότε εύλογα δίνεται η εντύπωση LNG και FSRU.
Σε σχέση τώρα με το χαμηλό τίμημα για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, οι τιμές δεν κρίνονται μόνο από την αγορά, όπως ισχυρίσθηκε ο υπουργός αλλά, επί πλέον, από τις ενέργειες του πωλητή – επίσης, από τη γενικότερη κατάσταση της χώρας και από την οικονομική της πολιτική η οποία, εκ των πραγμάτων, είναι εντελώς αποτυχημένη.
Τέλος, δεν δόθηκε απάντηση στο ερώτημα, γιατί υπήχθησαν τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά στο καθεστώς στρατηγικής επένδυσης ταχείας αδειοδότησης, με το σημερινό σχέδιο νόμου – γιατί όχι πριν από τη διαγωνιστική διαδικασία, όπου θα μπορούσε να υπάρχει ενδιαφέρον από περισσότερους επενδυτές και να επιτευχθεί ένα υψηλότερο τίμημα.
Επί πλέον, δεν δόθηκαν απαντήσεις στα ερωτήματα μας γιατί προβλέπονται Data Centers, πώς ερμηνεύεται η εμπλοκή των Αμερικανών σε όλα τα ναυπηγεία της χώρας, παράλληλα με το μπλοκάρισμα των Κινέζων, γιατί όλες οι σημαντικές λεπτομέρειες θα καθορισθούν με ΚΥΑ εξωκοινοβουλευτικά, τι θα συμβεί με τους εργαζομένους που τους οφείλονται 200 εκ. €, ποιος θα τα πληρώσει κοκ.
Δεν απαντήθηκε ούτε το ερώτημα μας, εάν προβλέπεται να στηριχθεί η επένδυση με ΣΔΙΤ από το δημόσιο και από το Ταμείο Ανάκαμψης – όπου θα σήμαινε πως τελικά θα πληρώσουμε τον επενδυτή, αντί να μας πληρώσει.
Εμείς πάντως είμαστε ασφαλώς υπέρ της λειτουργίας όλων των ναυπηγείων μας, ειδικά του Σκαραμαγκά με τη μεγαλύτερη δεξαμενή της Ανατολικής Μεσογείου, το έχουμε άλλωστε αναλύσει στο πρόγραμμα μας, αλλά με τις σωστές προϋποθέσεις – τόσο για τους εργαζομένους, όσο και για το δημόσιο.
Εάν όμως δεν λειτουργήσει ο Σκαραμαγκάς ως ναυπηγείο, θα έμοιαζε σαν να αγόραζε κανείς ένα πολυτελές αυτοκίνητο, για να κάνει τα ψώνια του από τη λαϊκή – ενώ για τον αγοραστή θα είχε τότε μόνο λογική, εάν το αγόραζε σε τιμή λαϊκής, όπως μάλλον συμβαίνει.
Το τέταρτο μέρος του νομοσχεδίου αφορά τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις – όπου υπήρξε αντίδραση ακόμη και από το πιστό στη ΝΔ ΕΒΕΠ, όσον αφορά το άρθρο 11.4 που έχει σχέση με το Σκαραμαγκά και που επιτρέπει την απαλλοτρίωση ιδιωτών από ιδιώτη. Αν είναι δυνατόν!
Προφανώς το άρθρο αυτό πρέπει να αποσυρθεί – κάτι που ζητήθηκε από όλους.
Εκτός αυτού, δεν είναι δυνατόν να παρέχεται η δυνατότητα απαλλοτρίωσης για δάση, σε ποσοστό άνω του 20% του συνόλου – ασφαλώς ούτε σε καμένα δάση.
Τέλος, οι Δήμοι της χώρας αδυνατούν να καλύψουν τα απαιτούμενα κόστη – όπως στα παραδείγματα που παραθέσαμε, μαζί με τις προτάσεις που καταθέσαμε.
Συνεχίζοντας με το πέμπτο μέρος, δρομολογούνται τροποποιήσεις στον οργανισμό του νομικού συμβουλίου του κράτους – όπου μας έκανε άσχημη εντύπωση το γεγονός ότι, απαιτούνται τόσες τροποποιήσεις σε έναν νόμο που ψηφίσθηκε μόλις πριν εννέα μήνες.
Το έκτο μέρος, αφορά επείγουσες φορολογικές και τελωνειακές ρυθμίσεις – όπως η παράταση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ έως το τέλος του έτους, για τα μη αλκοολούχα ποτά και αεριούχα νερά.
Επίσης για τα εισιτήρια των κινηματογράφων, για τις μεταφορές προσώπων και αποσκευών τους, για την εστίαση, για τα εισιτήρια σε ζωολογικούς κήπους, για την παροχή υπηρεσιών από γυμναστήρια και από σχολές εκμάθησης χορού.
Αυτές τις μειώσεις του ΦΠΑ χρειάζονται αλήθεια οι Έλληνες και η οικονομία μας; Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει η κυβέρνηση την πρόταση μας, από την αρχή της ανόδου των τιμών;
Την αναλογική μείωση του ΦΠΑ στα βασικά αγαθά και στα καύσιμα, χωρίς δημοσιονομικό κόστος, η οποία δεν θα στήριζε μόνο καλύτερα τους Έλληνες, αλλά θα περιόριζε επί πλέον την άνοδο των τιμών;
Σε κάθε περίπτωση, οικονομική πολιτική με επιδόματα, με κουπόνια, με φιλοδωρήματα, με δελτία κοκ. δεν γίνεται – πόσο μάλλον με δανεικά και με την ακρίβεια να έχει ήδη υπερβεί το 20%, όσον αφορά τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα.
Τέλος στο έβδομο μέρος, δρομολογούνται τα κλασικά δώρα του πελατειακού κράτους – οι παρατάσεις κλπ.
Θα κλείσουμε τώρα με αυτά που είπε ο υπουργός στην πρώτη επιτροπή, αφού μας φάνηκαν εξαιρετικά διασκεδαστικά – χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας.
Κατ’ αρχήν, επιβεβαίωσε ακριβώς εκείνα που εμείς λέγαμε από την αρχή – το ότι, σύμφωνα με την έκθεση της ΕΕ και με τη μελέτη ενός διεθνούς ινστιτούτου, η Ελλάδα δαπάνησε τα διπλάσια για τα αχρείαστα lockdowns, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσον όρο.
Δεν συμπλήρωσε βέβαια το ότι, τα χρήματα αυτά προκάλεσαν τεράστια ελλείμματα στο κράτος, ζημίες – ενώ δεν τα κέρδισε η χώρα με τη σωστή διακυβέρνηση της, οπότε καλά θα έκανε να τα μοιράσει, αλλά τα δανείσθηκε.
Η Ελλάδα λοιπόν, η μακράν πιο υπερχρεωμένη χώρα της ΕΕ, σπατάλησε πολύ περισσότερα, συγκριτικά με όλες τις άλλες και ήταν η πρωταθλήτρια Ευρώπης στους θανάτους από Covid – ενώ ασφαλώς ήταν σπατάλη, αφού δόθηκαν για καταναλωτικούς και όχι για επενδυτικούς σκοπούς.
Στη συνέχεια, ο υπουργός κατηγόρησε όλους αυτούς που έλεγαν «δώστε και άλλα», υποστηρίζοντας σωστά πως όποιος επικαλείται κάτι τέτοιο, εισηγείται να αυξηθεί το έλλειμμα, να αυξηθεί ο δανεισμός της χώρας και επομένως να ληφθούν άλλα μέτρα – όπως οι αυξήσεις των φόρων και οι περικοπές των δαπανών, μνημόνια δηλαδή, ενώ τόνισε πως ο αυξημένος δανεισμός σημαίνει αυξημένα επιτόκια.
Τέλος, είπε πως όποιος εισηγείται όλα αυτά, εισηγείται να επωμισθούν οι Έλληνες φορολογούμενοι και οι επόμενες γενιές με μεγαλύτερο βάρος – επιστρέφοντας στις πολιτικές του παρελθόντος, όπου προφανώς εννοούσε αυτές του κόμματος του που υπερχρέωσαν την Ελλάδα.
Δεν είναι διασκεδαστικό λοιπόν να επαναλαμβάνει σήμερα, κατόπιν εορτής, αυτά για τα οποία εμείς κατηγορούσαμε από την αρχή την κυβέρνηση;
Ό ίδιος δεν τα έδωσε όλα και δεν δανείσθηκε σαν να μην υπάρχει αύριο, ή μήπως θα μπορούσε να σπαταλήσει πιο πολλά, καταστρέφοντας ακόμη περισσότερο την οικονομία μας; Δεν κατηγορεί επομένως τον εαυτό του, για τις καταστροφικές αποφάσεις που πήρε;
Ελπίζουμε πάντως να μην ισχυρισθεί ο υπουργός πως έδωσε σωστά περί τα 44 δις € με δανεικά, επειδή η χώρα πέτυχε ρυθμό ανάπτυξης 8,3% το 2021 – αφού δεν κατάφερε καν να ανακτήσει το ΑΕΠ του 2019.
Παραστατικά, είναι σαν μία επιχείρηση με 10 εκ. € ετήσιο τζίρο, να χάνει το 9% του τζίρου της και να δαπανάει το 25% του τζίρου της ή 2,5 εκ. € με δανεικά και με μεγάλες ζημίες, για να ανακτήσει το 8,3%. Θα το έκανε αλήθεια ο υπουργός σε μία δική του εταιρία;
Όσο για το 7% του πρώτου τριμήνου, θυμίζοντας πως το αντίστοιχο τρίμηνο του 2021 η Ελλάδα ήταν σε lockdown, η Πορτογαλία που έχει ένα ανάλογο μέγεθος και στηρίζεται επίσης στον τουρισμό, αναπτύχθηκε με 11,9% – ενώ δεν σπατάλησε τόσα χρήματα, ούτε προέρχεται από μία σωρευτική μείωση του ΑΕΠ της, της τάξης του 25%, όπως η Ελλάδα.
Προφανώς πάντως θα πρέπει να έχουμε ανάπτυξη της τάξης του 5% το 2022 – με τη βοήθεια κυρίως του τουρισμού, της κατανάλωσης των δανεικών και των επιδομάτων.
Άλλωστε, ο υπουργός δήλωσε στην επιτροπή πως θα διαθέσει ακόμη 8,5 δις € – εκ των οποίων τα 3,2 δις € θα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό.
Τα υπόλοιπα θα προέλθουν πιθανότατα από την αισχροκέρδεια του κράτους, μέσω του ΦΠΑ στις ανοδικές τιμές – όπου στην ουσία κλέβει 1000 € από τους Πολίτες, επιστρέφοντας τους τα 200 € και θεωρώντας τους ηλιθίους.
Εάν όμως αυτή η ανάπτυξη συνοδευθεί ξανά με υπέρογκα εμπορικά ελλείμματα, όπως φάνηκε το πρώτο τρίμηνο, θα αποτελεί μία καταστροφική εξέλιξη – θυμίζοντας πως το εξωτερικό μας χρέος έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 150 δις €, από τις αρχές του 2019, στα 560 δις € περίπου.
150 δις € σε περίπου τρία χρόνια – ο ορισμός της πλέον αποτυχημένης διακυβέρνησης όλων των εποχών.
