.
Η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να στηρίξει, όπως οφείλει, τις ελληνικές επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά – ειδικά τον πρωτογενή μας τομέα που χρεοκοπεί, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά. Γιατί δεν μπορεί; Απλούστατα, επειδή τα προηγούμενα χρόνια σπατάλησε τα 44 δις € που δεν είχε, αλλά δανείσθηκε – όχι για την καταπολέμηση της πανδημίας, όπως ισχυρίζεται, αλλά για το λάθος των lockdowns που δεν έκαναν πλούσιες χώρες όπως η Ελβετία, η Σουηδία ή αρκετές Πολιτείες των ΗΠΑ. Αυτά τα 44 δις € πάντως, όπως επίσης τα νέα επιδόματα που υπόσχεται, δεν είναι τίποτα άλλο από μελλοντικοί φόροι – αφού αυτή η κυβέρνηση παράγει μόνο ελλείμματα και χρέη, αντί πλούτο, ενώ δανείζεται σαν να μην υπάρχει αύριο.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Θα ξεκινήσουμε από το ότι, πρόκειται για ένα ακόμη ανούσιο νομοσχέδιο, όπως φαίνεται μεταξύ άλλων από τα μόλις 35 σχόλια στη διαβούλευση – ενώ κατατίθεται σε μία χρονική στιγμή που η Ελλάδα αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα.
Ένα μεγάλο μέρος τους δε, οφείλεται στα λάθη της κυβέρνησης – όπως όσον αφορά την αισχροκέρδεια του ενεργειακού καρτέλ με τη βοήθεια του χρηματιστηρίου ενέργειας που ίδρυσε ο κ. Χατζηδάκης, τη βίαιη και πρόωρη απολιγνιτοποίηση, την υπερχρέωση και τα θηριώδη ελλείμματα λόγω των αχρείαστων lockdowns, την εθνική ταπείνωση με τις προκλήσεις της Τουρκίας, την ακύρωση του East Med κοκ.
Το νομοσχέδιο είναι επίσης ανούσιο, αφού αφορά την προστασία των καταναλωτών, σε μία εποχή που πλήττονται κυριολεκτικά θανατηφόρα από την ακρίβεια, μετά από 12 συνεχή χρόνια μνημονίων – κυρίως λόγω των λαθών που αναφέραμε.
Φυσικά η κυβέρνηση, θέλοντας ως συνήθως να δικαιολογήσει τα λάθη της, ισχυρίζεται πως δεν πλήττεται μόνο η Ελλάδα από τον πληθωρισμό που καλπάζει – χωρίς βέβαια να αναφέρει πως είναι διαφορετικές οι αιτίες για κάθε χώρα, με ορισμένα μόνο κοινά σημεία μεταξύ τους.
Ενώ συγκρίνει τώρα το ποσοστό του πληθωρισμού με τις άλλες χώρες, δεν αναφέρει τη σχέση του με τους εκάστοτε μισθούς – ούτε το γεγονός ότι, όσον αφορά τα βασικά αγαθά και την ενέργεια, έχει υπερβεί κατά πολύ το 20%.
Με δεδομένο δε το ότι, ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά χαμηλός, πόσο μάλλον σε όρους κόστους διαβίωσης, είναι φανερό πως ο πληθωρισμός για τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα είναι πολύ μεγαλύτερος, από τη συντριπτική πλειοψηφία των άλλων χωρών της ΕΕ, εάν όχι όλων – γεγονός που τεκμηριώνει το μέγεθος της αποτυχίας της κυβέρνησης.
Ακόμη χειρότερα, δεν είναι σε θέση να στηρίξει, όπως οφείλει, τις ελληνικές επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά – ειδικά τον πρωτογενή μας τομέα που χρεοκοπεί, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Γιατί δεν μπορεί; Απλούστατα, επειδή τα προηγούμενα χρόνια σπατάλησε τα 44 δις € που δεν είχε, αλλά δανείσθηκε – όχι για την καταπολέμηση της πανδημίας, όπως ισχυρίζεται, αλλά για το λάθος των lockdowns που δεν έκαναν πλούσιες χώρες όπως η Ελβετία, η Σουηδία ή αρκετές Πολιτείες των ΗΠΑ.
Αυτά τα 44 δις € πάντως, όπως επίσης τα νέα επιδόματα που υπόσχεται, δεν είναι τίποτα άλλο από μελλοντικοί φόροι – αφού αυτή η κυβέρνηση παράγει μόνο ελλείμματα και χρέη, αντί πλούτο, ενώ δανείζεται σαν να μην υπάρχει αύριο.
Το νομοσχέδιο είναι επί πλέον ανούσιο, επειδή προσθέτει μόνο ορισμένες διατάξεις στο προηγούμενο – όταν αυτό που λείπει είναι η εφαρμογή των υφισταμένων νόμων και η περιφρούρηση τους.
Για παράδειγμα, η ΔΙΜΕΑ δημιουργήθηκε για να καταπολεμήσει το παραεμπόριο – προστατεύοντας τους καταναλωτές και τις νομοταγείς επιχειρήσεις.
Δύο μήνες όμως πριν από την αναστολή των μέτρων της πανδημίας, έκανε 147 ελέγχους σε καταστήματα – με πρόστιμα μόλις 6.500 €, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, επίσης για όλα όσα λέμε.
Όσον αφορά το παράνομο εμπόριο, διενέργησε την ίδια περίπου χρονική περίοδο 206 ελέγχους – ενώ βρήκε 32 παραβάσεις, επέβαλε πρόστιμα 70.500 € και πρόσφατα 100.000 € για προϊόντα απομίμησης.
Συνολικά δε, σύμφωνα με τη γενική γραμματεία εμπορίου και προστασίας του καταναλωτή, για την περίοδο 09.2021 έως τις 3.10.21, η ΔΙΜΕΑ διενέργησε 294 ελέγχους και επέβαλλε πρόστιμα 312.500 €.
Ποια είναι η βελτίωση εδώ, σε σχέση με την ΣΥΚΕΑΠ που για την περίοδο από τον Αύγουστο του 2019, έως το Φεβρουάριο του 2020, διενέργησε 9.053 ελέγχους, οπότε κατά πολύ περισσότερους; Στα πρόστιμα; Πόσα από αυτά εισπράττονται πραγματικά; Αυτός ήταν ο λόγος που η ΣΥΚΕΑΑΠ αντικαταστάθηκε από τη ΔΙΜΕΑ;
Πόσο μειώθηκε το παραεμπόριο που, σύμφωνα με την Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας, εκτιμάται στα 15 έως 20 δις €, με διαφυγόντα έσοδα του δημοσίου 3 έως 4 δις €; Έχει νόημα να γίνονται αλλαγές και να κατατίθενται συνεχώς νομοσχέδια, χωρίς στόχους και χωρίς απολογισμό; Ποιος ιδιώτης manager λειτουργεί έτσι;
Σε κάθε περίπτωση, όλες οι καταχρηστικές πρακτικές μπορούν να προληφθούν και με την υπάρχουσα νομοθεσία – αρκεί να εφαρμόζεται σωστά και να υπάρχουν επαρκείς έλεγχοι.
Συνεχίζοντας, η οδηγία ψηφίσθηκε λίγο πριν την πανδημία, στις 27 Νοεμβρίου του 2019 και, όπως φαίνεται, θα τεθεί σε εφαρμογή στις 28 Μαΐου του 2022 – συμπληρώνοντας τη βασική για τα δικαιώματα των καταναλωτών, τη ντιρεκτίβα 2011/83/EU.
Έως τώρα έχει ψηφισθεί από 14 χώρες, ενώ φυσικά θα ελέγξουμε πώς ακριβώς μεταφέρεται στην Ελλάδα, στη συζήτηση επί των άρθρων – αφού έχουμε διαπιστώσει σημαντικές διαφοροποιήσεις σε άλλες οδηγίες στο παρελθόν.
Όπως διαπιστώνεται, καλύπτει κάποια κενά, λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης – όπως τα εξής:
- αλληλεπίδραση με άλλη νομοθεσία της ΕΕ.
- Συμβάσεις, όπου ο καταναλωτής παρέχει προσωπικά δεδομένα.
- υποχρεώσεις των ηλεκτρονικών αγορών.
- διαφάνεια των αποτελεσμάτων αναζήτησης.
- εξατομικευμένη τιμή.
- δικαίωμα υπαναχώρησης του καταναλωτή από συμβάσεις που συνάπτονται κατά τη διάρκεια ανεπιθύμητων επισκέψεων ή εκδρομών.
- δικαίωμα υπαναχώρησης του καταναλωτή από συμβάσεις για ψηφιακό περιεχόμενο στο διαδίκτυο.
- συνέπειες της αδυναμίας του εμπόρου να ενημερώσει σχετικά με το δικαίωμα υπαναχώρησης.
- επιβολή και κυρώσεις.
Μία επί πλέον επεξήγηση παρέχεται στις κατευθυντήριες γραμμές της οδηγίας, για την ερμηνεία και την εφαρμογή της – όπου θα καταθέσουμε την πρώτη σελίδα στα πρακτικά.
Εν προκειμένω, έχουμε την άποψη πως ο πραγματικός σκοπός της δεν είναι η προστασία των καταναλωτών – αλλά οι ομοιόμορφοι κανόνες για τις πολυεθνικές, εντός της κοινής αγοράς.
Η άποψη μας αυτή τεκμηριώνεται από το ότι, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, προωθήθηκε επειδή μόνο το 36% των καταναλωτών εμπιστευόταν, με στοιχεία του 2015, να προβεί σε διασυνοριακές αγορές – ενώ το 40% των εμπόρων της ΕΕ θεωρούσαν εμπόδιο τις διαφορετικές νομοθεσίες στη δουλειά τους.
Περαιτέρω στα περιεχόμενα του νομοσχεδίου, οι ρυθμίσεις του στην ουσία προσθέτουν στοιχεία στον υφιστάμενο νόμο 2251/1994 «Προστασία των Καταναλωτών» – ο οποίος έχει ανάλογη κατεύθυνση με την ευρωπαϊκή οδηγία, από πολλά χρόνια πριν.
Συμπληρώνεται δε με ψηφιακά θέματα που δεν υπήρχαν πριν – όπως με την πληροφόρηση σε επιγραμμικές πλατφόρμες, με προσωπικά δεδομένα και με διασυνοριακές αγορές.
Αρχικά, όσον αφορά τις εκπτώσεις, δεν αλλάζει κάτι σε σχέση με την περίοδο τους – ενώ προστίθενται κυρίως κάποιες ρυθμίσεις για τον υπολογισμό της τιμής των εκπτώσεων και απελευθερώνονται οι προσφορές εντός των καταστημάτων, με το άρθρο 3.
Επί πλέον, αυστηροποιούνται τα πρόστιμα για παραπλανητικές πρακτικές στις εκπτώσεις και για την παράνομη λειτουργία τις Κυριακές – με το άρθρο 4.
Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως οι παραδοσιακές πρακτικές στα καταστήματα, πλήττονται από τις on line αγορές, καθώς επίσης από τις αλυσίδες που ανήκουν σε ομίλους – κάτι που διαπιστώσαμε και από σχόλια στη διαβούλευση.
Εν προκειμένω, υπάρχουν αναφορές σε πολυκαταστήματα που πουλούν εποχιακά είδη σε τιμή κόστους, όπως παιχνίδια τα Χριστούγεννα, για να στηρίξουν τις πωλήσεις στα υπόλοιπα προϊόντα τους – εις βάρος των εξειδικευμένων μικρών καταστημάτων που πρέπει να περιμένουν την εποχή των εκπτώσεων.
Εκτός αυτού υπάρχουν αλλαγές πρακτικών, όπως στην περίπτωση του Black Friday, με εκπτώσεις πέραν των συνηθισμένων. Γιατί αλήθεια επιτρέπεται κάτι τέτοιο; Για να υπάρχει ομοιογένεια παγκοσμίως στα logistics των αλυσίδων;
Κατά την άποψη μας, πρέπει να υπάρξει νομοθετική πρόνοια, για να προστατευθούν τα μικρά μαγαζιά – ειδικά στην Ελλάδα, όπου οι ΜμΕ αποτελούν τον κορμό της οικονομίας.
Σε σχέση τώρα με τις υπόλοιπες προσθήκες, αφορούν γενικότερα την ενημέρωση, την παραπλάνηση και το δικαίωμα υπαναχώρησης, κυρίως στις ψηφιακές πωλήσεις. Ειδικότερα τα εξής:
Με το άρθρο 6 προστίθεται μία ρύθμιση για παραπλανητικές πρακτικές – όσον αφορά μη όμοια προϊόντα, σε διάφορες χώρες της ΕΕ.
Με το άρθρο 7, προστίθενται στις υποχρεώσεις ενημέρωσης οι επιγραμμικές αγορές και η παροχή γενικών πληροφοριών, κατά τη διαδικτυακή αναζήτηση.
Επί πλέον, η εξασφάλιση πως οι αξιολογήσεις των προϊόντων είναι αξιόπιστες – όπως στο άρθρο 8, όπου προλαμβάνεται η παροχή της ψευδούς εντύπωσης ότι, παρέχεται service σε προϊόν σε άλλη χώρα, από αυτήν που πωλείται.
Με το άρθρο 9 παρέχεται η δυνατότητα στον καταναλωτή, σε περιπτώσεις αθέμιτων εμπορικών πρακτικών, να ζητήσει μείωση της τιμής ή να καταγγείλει τη σύμβαση – καθώς επίσης η δυνατότητα χρήσης ένδικων μέσων, σε ενωσιακό επίπεδο.
Θα μπορούσε αλήθεια να έχει εφαρμογή εδώ στην περίπτωση του Dieselgate; Δεν πρόκειται για εμμονή μας, αλλά για μία κατάφωρη παρανομία των γερμανικών εταιριών, για την οποία έχουν αποζημιωθεί πολλά κράτη, εκτός από την Ελλάδα – κάτι που θεωρούμε άδικο και απαράδεκτο.
Με το άρθρο 13, νομοθετείται η υποχρέωση ενημέρωσης της έδρας του πωλητή, η ύπαρξη εγγύησης και τα μέτρα προστασίας, καθώς επίσης διαλειτουργικότητας για ψηφιακά αγαθά – όπως και στο άρθρο 22.
Στο άρθρο 14 προστίθενται ειδικές υποχρεώσεις πληροφόρησης, σε επιγραμμικές αγορές – κάτι που ασφαλώς είναι απαραίτητο.
Με το άρθρο 15 παρ. 4 και με το άρθρο 16 παρ. 6, νομοθετούνται τα όρια της απώλειας του δικαιώματος υπαναχώρησης, για συμβάσεις εκτός εμπορικού καταστήματος και εξ αποστάσεως – ειδικά όσον αφορά τις πωλήσεις φυσικού αερίου και τηλεθέρμανσης.
Επίσης η υποχρέωση παροχής υποδείγματος εντύπου υπαναχώρησης, με το άρθρο 16 παρ. 4 – με πρότυπο του στο άρθρο 24.
Στο άρθρο 17, όπως και στο 18, έχουμε την επέκταση της ισχύουσας περιόδου υπαναχώρησης των 14 ημερών, για συμβάσεις εκτός εμπορικού καταστήματος και εξ αποστάσεως – σε μία περίοδο υπαναχώρησης 30 ημερών για συμβάσεις που έχουν συναφθεί στο πλαίσιο μη προγραμματισμένων επισκέψεων στην οικία του καταναλωτή ή προωθητικών εκδρομών.
Στο άρθρο 19, αναφέρονται οι υποχρεώσεις του προμηθευτή σε περίπτωση υπαναχώρησης, όσον αφορά ψηφιακά δεδομένα – όπως επίσης στο άρθρο 20.
Στο άρθρο 21, τροποποιούνται οι περιπτώσεις απώλειας του δικαιώματος υπαναχώρησης – ενώ στο 23 αυξάνεται το ύψος των κυρώσεων σε περίπτωση παραβάσεων, σχετικά με την προστασία των καταναλωτών και παρεμβάλλεται η ΤτΕ, για περιπτώσεις ασφαλιστικών εταιριών.
Στις λοιπές διατάξεις, έχουμε τη ρύθμιση για τον κώδικα δεοντολογίας σε επιχειρήσεις ηλεκτρονικών παιγνιδιών, όσο αφορά την ψυχική υγεία ανηλίκων, με το άρθρο 25 – κάτι που δεν απασχόλησε την κυβέρνηση, εννοούμε την ψυχική υγεία, σε σχέση με τα lockdown, ειδικά όσον αφορά τα παιδιά.
Υπάρχει επίσης μία τροπολογία για τη μεταποίηση στο Άγιο Όρος, στο άρθρο 26 – όπου διαπιστώνουμε αυξημένο ενδιαφέρον πρόσφατα, για την υπαγωγή του στην κεντρική κυβέρνηση, καθώς επίσης σε σχέση με το Αστυνομικό Τμήμα.
Τέλος, το νομοσχέδιο συμπληρώνεται με κάποιες τροπολογίες που αφορούν το πρόσφατο ψηφισθέν, για τις λαϊκές αγορές – στα άρθρα 28 και 29.
Είναι εντυπωσιακό το ότι, δρομολογούνται τόσο γρήγορα αλλαγές – ενώ αποτελεί έναν απαράδεκτο νόμο που πρέπει να καταργηθεί, όπως δηλώσαμε από την αρχή.
Εμείς πάντως θα κάνουμε τα πάντα για να καταργηθεί – αφού είμαστε υπέρ των εναλλακτικών αγορών των παραγωγών και όχι των συμφερόντων των καρτέλ, όπως η κυβέρνηση.
Κλείνοντας, δεν υπάρχει κάποιο κόστος από το ΓΛΚ – ενώ δεν προβλέπονται καν έσοδα από πρόστιμα, με δεδομένο το ότι, το νομοσχέδιο επικεντρώνεται στις διαδικτυακές πωλήσεις.
Ποιος θα ελέγξει αλήθεια τα διαδικτυακά μεγαθήρια, όπως την Amazon, που θησαύρισαν την εποχή της πανδημίας; Το υπουργείο; Η ΕΕ; Ή μήπως δεν υπάρχει παρανομία στις επιγραμμικές αγορές;
Δεν υπάρχουν ούτε στόχοι, από ένα υπουργείο που οφείλει να έχει – ενώ τα αποτελέσματα του είναι μετρήσιμα.
