.
Αυτό που χρειάζεται είναι η δημιουργία ολοκληρωμένων αλυσίδων παραγωγής – όπως στο παράδειγμα του βαμβακιού που εξάγεται ακατέργαστο, αντί να ενσωματώνεται στην εγχώρια παραγωγή, έτσι ώστε να αναβιώσει η εγχώρια κλωστοϋφαντουργία και η βιομηχανία ενδυμάτων. Είναι άλλωστε ευκαιρία σε μία εποχή αναδιάταξης των διεθνών αλυσίδων παραγωγής, λόγω των κρίσεων που βιώνουμε. Κάτι ανάλογο ισχύει για την ΕΒΖ, σημειώνοντας πως η Ρωσία απαγόρευσε ήδη τις εξαγωγές – όπου δυστυχώς το εργοστάσιο είναι κλειστό, αλλά επιδοτείται η καλλιέργεια που αφήνεται να σαπίσει στα χωράφια. Τέλος, έχουμε επισημάνει πολλές φορές πως πρέπει να στηριχθεί περισσότερο η εγχώρια παραγωγή ζωοτροφών, όπως και σπόρων – όπου ναι μεν έχουμε μία απλή τράπεζα σπόρων για λόγους αποθήκευσης, αλλά όχι εκτεταμένα για παραγωγή. Αν δεν υπάρχουν επαρκείς ζωοτροφές, δεν θα υπάρχουν ούτε γιαούρτια, ούτε φέτα, ούτε πολλά άλλα – κάτι που μάλλον δεν συνειδητοποιεί η κυβέρνηση.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Συνεχίζοντας στη συζήτηση επί των άρθρων, στο πρώτο αναφέρονται τα ταμεία που εμπλέκονται – όσον αφορά το ΕΣΠΑ, το Μεταναστευτικό και την ΚΑΠ.
Εν προκειμένω, θεωρούμε πως το Μεταναστευτικό δεν έχει καμία θέση εδώ, ούτε και οι κοινωνικές δαπάνες – αφού δεν έχουν καμία σχέση με επενδύσεις.
Εκτός αυτού, η ΕΕ δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμπλέκεται σε καθαρά εθνικές πολιτικές – επειδή αφορούν δημοκρατικές διαδικασίες σε επίπεδο κρατών και όχι μη δημοκρατικών επιτροπών, όπως είναι αυτές της ΕΕ.
Ακόμη χειρότερα, η ΕΕ απαιτεί τη συμμετοχή μη εκλεγμένων οντοτήτων, όπως των ΜΚΟ που ονομάζονται πλέον Οργανώσεις Κοινωνίας Πολιτών – με το γνωστό τρόπο της αλλαγής μίας φθαρμένης ονομασίας, όπως της Τρόικα σε Θεσμούς και σήμερα σε Ενισχυμένη Εποπτεία.
Τελικά ποια είναι η Κοινωνία των Πολιτών; Δεν την αντιπροσωπεύει το κοινοβουλευτικό σύστημα; Γιατί χρειάζονται επί πλέον θεσμοί για την κοινωνία; Για να εκπροσωπούν μη εκλεγμένους και μη Πολίτες ισότιμα, όπως επίσης τους χορηγούς τους;
Στο άρθρο 2, στον ορισμό των δικαιούχων, διαπιστώνεται αοριστία – αφού μπορεί να είναι δημόσιος φορέας, ιδιωτικός φορέας ή διεθνής οργανισμός, οντότητα με ή χωρίς νομική προσωπικότητα ή φυσικό πρόσωπο.
Στο πλαίσιο της ΚΑΠ, μπορεί να είναι μία «ομάδα φυσικών ή νομικών προσώπων, που έχει την ευθύνη για την έναρξη ή για την έναρξη και την υλοποίηση πράξεων». Τι ακριβώς σημαίνει ομάδα φυσικών προσώπων; Γιατί να είναι και διεθνής οργανισμός λήπτης ποσών που προορίζονται για την Ελλάδα, στερώντας τα ποσά από την εθνική οικονομία;
Στα άρθρα 3 και 4 παρατίθενται οι τομείς των προγραμμάτων για τις επενδύσεις ΕΣΠΑ 2021/27, για τα μεταναστευτικά και τα αγροτικά, με την ΚΑΠ 2023/27 – επίσης οι δράσεις στις 13 περιφέρειες και το πρόγραμμα INTERREG.
Το πρόβλημα εδώ είναι το ότι, δεν συμπεριλαμβάνονται τα ποσά – θυμίζοντας το νομοσχέδιο για την απολιγνιτοποίηση που νομοθετήθηκε ένας οργανισμός για την εφαρμογή του, μαζί με πολλές θέσεις εργασίας, χωρίς να αναφέρεται τι έργα θα πραγματοποιήσει.
Εκτός αυτού, σε γενικές γραμμές οι τομείς δεν αναφέρονται στην παραγωγή και στη βιομηχανία – εκτός εάν συμπεριλαμβάνονται στην κατηγορία «ανταγωνιστικότητα».
Ακόμη όμως και να είναι έτσι, θα πρέπει να μας δοθεί μία εξήγηση σχετικά με το τι ακριβώς περιλαμβάνουν οι κατηγορίες, με τα ανάλογα ποσά – για να μη συμβεί αυτό που συνέβη με τα 44 δις € δανεικά που σπαταλήθηκαν για τα αχρείαστα lockdown και όχι για την πανδημία, όπως λανθασμένα αναφέρεται.
Σε επιδόματα στην ουσία και στη στήριξη εταιριών όπως η Fraport, η Aegean, το Ε. Βενιζέλος ή οι αυτοκινητόδρομοι, αντί να επενδυθούν στη μεταποίηση και στον πρωτογενή μας τομέα – για παράδειγμα στην αμυντική μας βιομηχανία, στη ΛΑΡΚΟ, στα λιγνιτικά εργοστάσια κοκ., όπου δεν δόθηκε ούτε ένα ευρώ.
Ειδικά όσον αφορά τα λιγνιτικά μας εργοστάσια, αυτός είναι ο βασικός λόγος που πληρώνουμε πανάκριβα το ηλεκτρικό ρεύμα, σύμφωνα και με πρόσφατη συνέντευξη μέλους του ΤΕΕ – εκτός φυσικά από το πάρτι αισχροκέρδειας που διεξάγεται στο χρηματιστήριο ενέργειας.
Παρεμπιπτόντως, ο εισηγητής της ΝΔ είπε στην επιτροπή πως τα προγράμματα αυτά θα προσθέσουν μία έως δύο μονάδες στο ΑΕΠ μας. Από πού και πώς ακριβώς προκύπτει;
Έχουμε κουραστεί πάντως να ακούμε ότι μία επένδυση, όπως για παράδειγμα μία αυτοκινητοβιομηχανία, δεν είναι εφικτή επειδή η εσωτερική μας αγορά είναι μικρή – σαν να μην έχουμε πρόσβαση στην αγορά της ΕΕ, όπως επίσης η Τουρκία και μάλιστα αδασμολόγητα, στο μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων που εξάγει.
Η Πορτογαλία που κατασκευάζει αυτοκίνητα έχει αλήθεια μεγαλύτερη εγχώρια αγορά; Δυστυχώς, η Ελλάδα έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά εμπορίου στην ΕΕ – στο 50% περίπου, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, γεγονός που σημαίνει πως έχει μικρή ωφέλεια και ενσωμάτωση στην ΕΕ.
Τα κύρια έσοδα μας είναι από τον τουρισμό που ούτως ή άλλως θα είχαμε, όπως η Τουρκία – ενώ μεγάλο μέρος τους οδηγείται σε ξένες εταιρίες όπως στις αεροπορικές, στη Fraport, στην TUI κλπ.
Εάν δει κανείς τώρα τα ιστορικά στοιχεία, οι καταθέσεις των επιχειρήσεων δεν αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια της εκρηκτικής ανόδου του φθηνού τουρισμού, τα έτη 2012 έως 2019 – κάτι που μας επιβλήθηκε ουσιαστικά με τα μνημόνια.
Το ίδιο δε επαναλήφθηκε το 2021, όταν ξεκίνησε ξανά ο τουρισμός, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά – τεκμηριώνοντας πως ο τουρισμός απορροφά τελικά εθνικούς πόρους, όπως για τις υποδομές ή για κεφάλαια κίνησης, ενώ αυξάνει το εμπορικό μας έλλειμμα, επειδή εισάγεται το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των προμηθειών του. Γιατί; Απλούστατα, επειδή έχουμε πάψει να παράγουμε.
Ειδικά όσον αφορά το ΕΣΠΑ, θα καταθέσουμε στα πρακτικά αυτά που ανακοινώθηκαν το 2020 και εκείνα που αναφέρονται στον προϋπολογισμό του 2022, τονίζοντας ξανά πως θα έπρεπε να δοθούν στην παραγωγή – να στηρίξουν δηλαδή τη βιομηχανία και τις ΜμΕ επιχειρήσεις που είναι ουσιαστικά αποκλεισμένες από την τραπεζική χρηματοδότηση, εάν θεωρήσουμε πως ο πρωτογενής μας τομέας καλύπτεται από την ΚΑΠ.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ήδη υστέρηση στα ποσά των εισροών του ΕΣΠΑ από την ΕΕ – καθώς επίσης εκκρεμείς υποθέσεις.
Για παράδειγμα, πολλοί μικροεπενδυτές που τοποθέτησαν τα χρήματα τους την τελευταία δεκαετία στη δημιουργία μίας επιχείρησης, είναι αποκλεισμένοι από το ΕΣΠΑ, καθώς επίσης από τις τράπεζες – οπότε δεν μπορούν να αποπερατώσουν την επένδυση τους δημιουργώντας θέσεις εργασίας.
Ενδεχομένως από τυχόν αδυναμία τους, λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανόδου του κόστους, εξαντλήθηκαν οι πόροι τους – ενώ δεν τους δίνουν δάνεια οι τράπεζες, για να τελειώσουν τα έργα τους.
Πόσες τέτοιες εκκρεμείς περιπτώσεις υπάρχουν σήμερα; Στην προηγούμενη περίοδο, υπήρχαν 6 δις € ανολοκλήρωτα στην αρχή – δηλαδή περίπου το ¼ του επόμενου προγράμματος, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Γίνεται βέβαια μια αναφορά στο άρθρο 64 σε εκκρεμή έργα, ως εξαίρεση από τις παρούσες διατάξεις – γεγονός που σημαίνει πως αναγνωρίζεται μεν ότι υπάρχει πρόβλημα, χωρίς όμως να δίνεται λύση.
Εμείς προτείνουμε να δοθεί κάποιο ποσόν από το νέο ΕΣΠΑ, για να περατωθούν αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις – εναλλακτικά εγγυήσεις, έτσι ώστε να παρέχουν δάνεια οι τράπεζες.
Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα θα συνεχίσει να υπάρχει, ενώ θα επιδεινώνεται μελλοντικά – λόγω της αύξησης των τιμών των υλικών, καθώς επίσης της αβεβαιότητας όσον αφορά την προμήθεια πρώτων υλών, εξαιτίας των κυρώσεων στη Ρωσία και των προβλημάτων της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας που προϋπήρχαν.
Ειδικά όσον αφορά το άρθρο 4 και την ΚΑΠ, το ποσόν διατηρήθηκε περίπου στα ίδια επίπεδα – στα 19,3 δις € από 18,7 δις € την προηγούμενη περίοδο.
Εν τούτοις, θα υπάρξει πιθανότατα μείωση των ενισχύσεων στους παραγωγούς, αφού συνδέονται με πράσινες πολιτικές – με τις οποίες ενδεχομένως δεν θα μπορέσουν οι αγρότες μας να συμμορφωθούν.
Τα χρήματα που θα λάβει η Ελλάδα στην υπολειπόμενη περίοδο 2023/27, αφού αφαιρεθούν τα ποσά για τη μεταβατική περίοδο 2021/22, θα είναι 13,4 δις € – σύμφωνα με την παρουσίαση του υπουργείου που θα καταθέσουμε στα πρακτικά, μαζί με τις 19 συνδεδεμένες ενισχύσεις.
Κατά την άποψη μας εδώ, πρέπει φυσικά να υποστηριχθούν οι αγρότες για να μη χαθούν τα ποσά, αλλά οφείλει να αυξηθεί η παραγωγικότητα τους – ειδικά όταν σύμφωνα με το αρμόδιο υπουργείο καλλιέργειες όπως το βαμβάκι και τα ζαχαρότευτλα παρουσιάζουν πτώση της παραγωγικότητας.
Γενικότερα βέβαια υπάρχει μεγάλο πρόβλημα παραγωγικότητας των εργαζομένων στην Ελλάδα, κυρίως λόγω των μειωμένων επενδύσεων, με αποτέλεσμα να έχει καταρρεύσει στο 69,1% το 2020 από 99,2% το 2008, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, έναντι 218% της Ιρλανδίας – γεγονός που σημαίνει πως είναι μακροοικονομικά αδύνατη η αύξηση των αμοιβών που όμως ασφαλώς δεν είναι βιώσιμες για τους εργαζομένους.
Σε κάθε περίπτωση, οι επιδοτήσεις δεν αποτελούν λύσεις, αλλά ακριβώς το αντίθετο – αφού επικεντρώνονται σε καλλιέργειες που δεν χρειάζονται ή που δεν υπάρχει το κίνητρο της ανάπτυξης.
Αυτό που χρειάζεται είναι η δημιουργία ολοκληρωμένων αλυσίδων παραγωγής – όπως στο παράδειγμα του βαμβακιού που εξάγεται ακατέργαστο, αντί να ενσωματώνεται στην εγχώρια παραγωγή, έτσι ώστε να αναβιώσει η εγχώρια κλωστοϋφαντουργία και η βιομηχανία ενδυμάτων. Είναι άλλωστε ευκαιρία σε μία εποχή αναδιάταξης των διεθνών αλυσίδων παραγωγής, λόγω των κρίσεων που βιώνουμε.
Κάτι ανάλογο ισχύει για την ΕΒΖ, σημειώνοντας πως η Ρωσία απαγόρευσε ήδη τις εξαγωγές – όπου δυστυχώς το εργοστάσιο είναι κλειστό, αλλά επιδοτείται η καλλιέργεια που αφήνεται να σαπίσει στα χωράφια.
Από την άλλη πλευρά, έχουμε ελλειμματικούς τομείς που επιδοτούνται, όπως η βουτροφία και που δεν επιδοτούνται, όπως η χοιροτροφία, κάτι που ασφαλώς είναι λανθασμένο – ενώ δεν δίνεται η απαιτούμενη σημασία σε προϊόντα που έχουν πληγεί από τις κυρώσεις στη Ρωσία, όπως στα ροδάκινα.
Τέλος, έχουμε επισημάνει πολλές φορές πως πρέπει να στηριχθεί περισσότερο η εγχώρια παραγωγή ζωοτροφών, όπως και σπόρων – όπου ναι μεν έχουμε μία απλή τράπεζα σπόρων για λόγους αποθήκευσης, αλλά όχι εκτεταμένα για παραγωγή.
Αν δεν υπάρχουν επαρκείς ζωοτροφές, δεν θα υπάρχουν ούτε γιαούρτια, ούτε φέτα, ούτε πολλά άλλα – κάτι που μάλλον δεν συνειδητοποιεί η κυβέρνηση.
Σημαντικός είναι επίσης ο τομέας της Αλιείας και Θάλασσας – σημειώνοντας πως η ΕΕ ευρίσκεται ήδη σε κατάσταση τροφικής ανασφάλειας, έχοντας δημιουργήσει πρόσφατα μία επιτροπή διαχείρισης κρίσης, σε σχέση με την τροφική της επάρκεια.
Ως εκ τούτου οφείλουν να ληφθούν άμεσα μέτρα, όπως το σταμάτημα των εξαγωγών και η αποθήκευση βασικών αγαθών, κατά το παράδειγμα της Ουγγαρίας ή της Βουλγαρίας – όπου η τελευταία είναι ο βασικός προμηθευτής της χώρας μας σε καλαμπόκι που χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή.
Περαιτέρω, στο άρθρο 5 αναφέρονται και αναλύονται οι αρμόδιες αρχές των ΕΣΠΑ, INTERREG και Μεταναστευτικού, οι οποίες είναι οι εξής:
α) οι Διαχειριστικές Αρχές
β) η Λογιστική Αρχή,
γ) οι Ενδιάμεσοι Φορείς
δ) ο συντονιστικός φορέας σε κάποιες περιπτώσεις
ε) η Αρμόδια Αρχή Ελέγχου, κοινή για όλες και
στ) η Επιτελική Δομή ΕΣΠΑ σε κάθε Υπουργείο
Συνεχίζοντας με το άρθρο 9, το οποίο είναι διαδικαστικό όπως και τα προηγούμενα, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι, λάβαμε την επιστολή του προσωπικού της υπάρχουσας υπηρεσίας που ευρίσκεται στη Θεσσαλονίκη – με την οποία ζητάει την διατήρηση του στο νέο πρόγραμμα.
Θα υπάρξει αλλαγή των γραφείων της υπηρεσίας και του προσωπικού; Εάν ναι, γιατί; Δεν είναι ικανοποιητική η λειτουργία τους; Εκτός αυτού, η υφιστάμενη τοποθεσία της υπηρεσίας στη Θεσσαλονίκη είναι εύλογη, λόγω της κοντινής επαφής της με τα χερσαία σύνορα της ΕΕ. Θα διατηρηθεί εκεί; Ελπίζουμε να απαντήσετε στα ερωτήματα μας.
Στο άρθρο 11 και στην παρ. 5, αναφέρεται πως μπορούν να προσληφθούν και υπήκοοι άλλων χωρών – χωρίς όμως να διευκρινίζεται εάν θα πρόκειται μόνο για Πολίτες της ΕΕ ή όχι. Τι ακριβώς θα ισχύει;
Τι σημαίνει η αναφορά σε προενταξιακά προγράμματα, στην παρ. 6; Δηλαδή, θα μπορούν να προσλαμβάνονται από χώρες που έχουν ξεκινήσει τις ενταξιακές τους συζητήσεις με την ΕΕ;
Στο άρθρο 14, προβλέπεται η ανάθεση της λογιστικής λειτουργίας σε συγκεκριμένη διαχειριστική αρχή – στην ειδική υπηρεσία «Αρχή Πιστοποίησης και Εξακρίβωσης Συγχρηματοδοτούμενων Προγραμμάτων». Γιατί ειδικά σε αυτήν; Όλα είναι συγχρηματοδοτούμενα;
Επί πλέον, διαπιστώνεται πως η επιτροπή έχει αυξημένα καθήκοντα, όπως τις αιτήσεις πληρωμών από τη ΕΕ, ενώ στο 3.θ) θα αναθέτει τη διενέργεια ελέγχων ποιότητας των δημόσιων έργων – κάτι με το οποίο, στο βαθμό που γίνεται εκτός δημοσίου με το νέο νόμο δημοσίων συμβάσεων της ΝΔ, με ιδιώτες συμβούλους δηλαδή, έχουμε εκφράσει επιφυλάξεις, όπως ως προς το πειθαρχικό καθεστώς των ελεγκτών.
Το άρθρο 16 αναφέρεται στον τρόπο πληρωμής του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου υπάρχουν ήδη αρκετές ενστάσεις – ενώ οι αγρότες ζητούσαν την παραίτηση του πρώην υπουργού κ. Λιβανού.
Πρόκειται για ένα θέμα με έντονη μικροκομματική χροιά στην επαρχία και προπύργιο των κομματικών στρατών – για το οποίο θα πρέπει να υπάρξει εξεταστική διαχρονικά, αφού οι ΕΕ διεκδικεί πλέον πολλές παράτυπες ενισχύσεις πίσω.
