.
Ξεπουλούν τα πάντα ως αντάλλαγμα για τα δάνεια που παίρνουν, για να σπαταλούν τα χρήματα των Ελλήνων για λόγους ψηφοθηρίας. Προφανώς θα ήταν έγκλημα η εξαγωγή ακατέργαστου νικελίου, όπως συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό με την Eldorado Gold στις Σκουριές – αντί να κατεργάζεται στην Ελλάδα, για να γίνει η βάση βιομηχανίας παραγωγής μπαταριών και ηλεκτρικών οχημάτων, με προστιθέμενη αξία, με απασχόληση και με έσοδα για το δημόσιο. Είναι κάτι που έχουμε στο πρόγραμμά μας προ πολλού – ενώ το έχει προτείνει σε πρόσφατη μελέτη της η McKinsey. Πρέπει φυσικά να εκπονηθεί ένα συνολικό σχέδιο που θα αφορά το τι μπορεί να προσφέρει η ΛΑΡΚΟ στην Ελλάδα, μαζί με την ηλεκτροκίνηση – εκμεταλλευόμενοι επί πλέον τα ποσά του Ταμείου Ανάκαμψης, για την πράσινη ατζέντα της ΕΕ.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Προς τον κ. Χ. Σταϊκούρα, Υπουργό Οικονομικών
Θέμα: Ειδική εκκαθάριση της ΛΑΡΚΟ και εκτίμηση της αξίας της
To 2020 αποφασίστηκε η εκκαθάριση της ΛΑΡΚΟ και η πώληση της συμμετοχής του Δημοσίου σε αυτήν – η οποία βέβαια έχει παραχωρηθεί στο ΤΑΙΠΕΔ του Υπερταμείου των ξένων. Με το Ν4664/20 και με το άρθρο 21, τέθηκε σε ειδική εκκαθάριση – ενώ με το Ν4736/2020 και με το άρθρο 23, ρυθμίστηκαν κάποια θέματα του διαγωνισμού εκδήλωσης ενδιαφέροντος, για τη μεταβίβασή των περιουσιακών της στοιχείων, που προκηρύχτηκε αρχικά στις 23.11.20.
Ως λόγος εκποίησης εμφανίστηκαν τα συσσωρευμένα χρέη, προφανώς λόγω κακοδιαχείρισης – όπως επίσης η έρευνα της ΕΕ για επιδοτήσεις, με ενδεχόμενο προστίμων. Όμως, η τιμή του Νικελίου είναι σε συνεχή άνοδο τελευταία, λόγω της χρήσης του στα ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα να αποκαλείται «νέος χρυσός» – γεγονός που δημιουργεί σημαντικές προοπτικές για ολόκληρη την οικονομία μας. Φαίνεται επί πλέον και από το ενδιαφέρον του ιδρυτή της TESLA, για ορυχεία νικελίου (πηγή).
Πρωτολογία
Καλημέρα κ. υπουργέ, ευχαριστώ για την παρουσία σας. Έχουν βέβαια περάσει τρεις μήνες και αρκετές αναβολές, από τότε που κατέθεσα την ερώτηση μου.
Στο θέμα μας, η ΛΑΡΚΟ είναι μία ιστορική, βαριά βιομηχανία της Ελλάδας με μεγάλη σημασία – ενώ ιδρύθηκε το 1963 από τον κ. Μποδοσάκη. Είναι η μεγαλύτερη παραγωγός νικελίου στην ΕΕ, με το 40% της παραγωγής της – έχοντας περί το 2% της ετήσιας παγκόσμιας παραγωγής, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, επίσης για όλα όσα λέμε.
Μέτοχοι της ΛΑΡΚΟ είναι το ΤΑΙΠΕΔ με 55,2%, η ΔEH με 11,4% και η Εθνική Τράπεζα με 33,4%.
Το 2012 η ΛΑΡΚΟ μεταφέρθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ που με τη σειρά του μεταφέρθηκε στο Υπερταμείο – όπως σχεδόν όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας μας, ως εγγύηση για τα χρέη μας που η δική σας κυβέρνηση αύξησε, με τα δανεικά των 44 δις € που δυστυχώς σπατάλησε.
Το 2013 η Κομισιόν ξεκίνησε επίσημα έρευνα, όσον αφορά το θέμα των κρατικών ενισχύσεων προς τη βιομηχανία – κάτι που θεωρείται ως η συνήθης μεθόδευση για το ξεπούλημα, όπως με την Ολυμπιακή, με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ κλπ.
Η ΛΑΡΚΟ είχε τζίρο περί τα 200 εκ. €, με στοιχεία του 2015 – ενώ απασχολούσε άμεσα έως 1.200 εργαζομένους και έμμεσα ως 22.000.
Κυρίως στην Φθιώτιδα, όπου είναι το εργοστάσιο της Λάρυμνας, αλλά και στα μεταλλεία της στην Εύβοια, στη Βοιωτία και στην Καστοριά – ενώ στα Σέρβια Κοζάνης εξορύσσει λιγνίτη για τη ΔΕΗ, κάτι πολύ σημαντικό για το κόστος παραγωγής.
Με βάση τις οικονομικές καταστάσεις του 2015, τις τελευταίες που βρήκαμε, η καθαρή της θέση ανερχόταν στα 12,5 εκ. €, όσο είχε καταχωρηθεί στον απολογισμό του 2018 – με συσσωρευμένες ζημίες 96,9 εκ.
Όπως διαβάσαμε όμως και θα καταθέσουμε στα πρακτικά, η καθαρή της θέση είναι αρνητική, στα 308 εκ. € – ενώ την τριετία 2015-2018 έχει εγγράψει ζημίες 148 εκ. €.
Στον απολογισμό του 2019 είχε διαγραφεί η αξία της, ενώ στον προϋπολογισμό του 2022 είναι καταχωρημένη στα 60,3 εκ. €, όσον αφορά το 55% του ΤΑΙΠΕΔ! Τι ακριβώς συμβαίνει;
Συνεχίζοντας, μετά από μια περίοδο απαξίωσης, το εργοστάσιο χρειάζεται επενδύσεις αναβάθμισης – οι οποίες διαβάζουμε ότι υπολογίζονται στα 200-500 εκ. €.
Το κόστος παραγωγής του νικελίου τώρα, με τις υπάρχουσες δομές της ΛΑΡΚΟ, εκτιμώταν το 2015 στα 16.000 δολάρια ο τόνος – αν και έκτοτε έχει αναφερθεί μία υψηλότερη τιμή.
Την Παρασκευή η τιμή του Νικελίου ήταν στα 24.054 $ – μία τιμή που πρέπει να καλύπτει το κόστος παραγωγής.
Εκτός αυτού, εάν η ΛΑΡΚΟ επενδύσει στην υδρομεταλλουργία, θα είναι σε θέση να παράγει έως 3.000 τόνους κοβαλτίου ετησίως, καλύπτοντας το 10% των αναγκών της ΕΕ μαζί με τη Φινλανδία – τους μοναδικούς παραγωγούς στην ΕΕ, σημειώνοντας πως η τιμή του κοβαλτίου είναι στα 71.000 $/τόνος.
Οι ερωτήσεις μας εδώ είναι οι εξής:
(1) Ποια είναι η καθαρή θέση της επιχείρησης σήμερα; Ποια είναι η αξία του αποθέματος του μεταλλεύματος; Πώς προκύπτει η καθαρή θέση των 60,3 εκ. στον προϋπολογισμό του 2022;
(2) Ποια ήταν η οικονομική πορεία της ΛΑΡΚΟ την περίοδο 2015-2020 και ποια η παραγωγή της, σε τόνους νικελίου; Υπήρξε μήπως μείωση των πωλήσεων της το 2020-21, παρά το ότι αυξανόταν η τιμή και εάν ναι γιατί; Ποιες είναι οι αναγκαίες επενδύσεις;
Δευτερολογία
Τα στοιχεία που αναφέρατε κ. υπουργέ είναι απελπιστικά. Η κακοδιαχείριση όμως των εταιριών του δημοσίου είναι γνωστή και διαχρονική. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως είναι αιτιολογημένη – όπως ούτε το ξεπούλημα. Γιατί δεν φροντίσατε να έχει Ισολογισμό μετά το 2014;
Καλά θα ήταν, παρεμπιπτόντως, να σταματήσετε επιτέλους να παράγετε δίδυμα ελλείμματα και δίδυμα χρέη, αντί πλούτο – παύοντας να σπαταλάτε τα χρήματα των Ελλήνων και σταματώντας τη διεθνή ζητιανιά για δάνεια που σας αναγκάζουν να ξεπουλάτε τα πάντα, εξαθλιώνοντας τους Πολίτες. Είναι απαράδεκτη αυτή η μιζέρια που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση σας.
Στο θέμα μας, όπως αναφέραμε, προωθείται το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ από τη ΝΔ, με τη γνωστή συνταγή Χατζηδάκη – με τον τεμαχισμό της δηλαδή σε μεταλλεία και εργοστάσιο, καθώς επίσης με την απαξίωση της, μεταξύ άλλων με τη βοήθεια άρθρων στα ΜΜΕ.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως υπάρχει θέμα προστίμου από την ΕΕ, για επιστροφή ενισχύσεων – το οποίο μπορεί να φτάσει στα 160 εκ., όταν προηγουμένως αναφέρονταν 135 εκ. ή 110 εκ.! Επίσης μία επιβάρυνση της ύψους 49,5 εκ. για εκπομπές ρύπων. Πόσα είναι αλήθεια;
Παρουσιάζεται επί πλέον ως αιτία της απαξίωσης της, το μισθολογικό κόστος – σημειώνοντας πως με στοιχεία του Ισολογισμού του 2015, τα έξοδα προσωπικού της ήταν συνολικά 53,8 εκ. για 1.133 άτομα μέσο προσωπικό.
Δηλαδή, περί τις 47.480 ανά άτομο ετησίως, μαζί με τις εισφορές – οπότε, με 14 μισθούς, 3.390 μικτά το μήνα.
Με βάση πιο πρόσφατα στοιχεία σε άρθρο της Καθημερινής, ο μέσος ετήσιος μισθός είναι πλέον 44.000 – δηλαδή, με 14 μισθούς, 3.142 μικτά το μήνα, για ένα βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα με πολλά ατυχήματα, χωρίς να αποκλείεται η κακοδιαχείριση τόσο όσον αφορά το προσωπικό της, όσο και τους κομματικούς διορισμούς.
Βέβαια τώρα απολύθηκαν όλοι με επιβάρυνση του δημοσίου, όπως λέγεται κατά παραγγελία των ενδιαφερομένων – στους οποίους προσφέρεται επί πλέον μια πενταετία για τη συμμόρφωση τους με τους περιβαλλοντικούς όρους, εάν το καταλάβαμε σωστά.
Το ξεπούλημα προωθείται τμηματικά (α) ως εργοστάσιο που έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό να λειτουργεί και απαξιώνεται, καθώς επίσης (β) ως μεταλλεία που έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Εν προκειμένω, αναφέρεται πως υπάρχει ενδιαφέρον για το διαγωνισμό από τον εθνικό μας εργολάβο – από την ΤΕΡΝΑ που έχει υποβάλλει πρόταση για τα μεταλλεία, αλλά όχι για το εργοστάσιο.
Η πρόταση είναι σε συνεργασία με την AD Industrie’s που, όπως φαίνεται, έχει συμμετοχή στο εργοστάσιο κατεργασίας νικελίου στα Σκόπια – ενδεχομένως με στόχο τη μεταφορά της κατεργασίας εκεί, για να αποφευχθεί το κόστος αναβάθμισης, για χαμηλότερο εργατικό κόστος και για φθηνότερο ρεύμα, εάν όχι στην Τουρκία που κατασκεύασε καινούργιο εργοστάσιο.
Προφανώς θα ήταν έγκλημα η εξαγωγή ακατέργαστου νικελίου, όπως συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό με την ElDordado Gold στις Σκουριές – αντί να κατεργάζεται στην Ελλάδα, για να γίνει η βάση βιομηχανίας παραγωγής μπαταριών και ηλεκτρικών οχημάτων, με προστιθέμενη αξία, με απασχόληση και με έσοδα για το δημόσιο.
Είναι κάτι που έχουμε στο πρόγραμμά μας προ πολλού – ενώ το έχει προτείνει σε πρόσφατη μελέτη της η McKinsey.
Πρέπει φυσικά να εκπονηθεί ένα συνολικό σχέδιο που θα αφορά το τι μπορεί να προσφέρει η ΛΑΡΚΟ στην Ελλάδα, μαζί με την ηλεκτροκίνηση – εκμεταλλευόμενοι επί πλέον τα ποσά του Ταμείου Ανάκαμψης, για την πράσινη ατζέντα της ΕΕ.
Διευκρινιστικά δεν έχουμε καμία προκατάληψη, ως προς το να παραμείνει κρατική η ΛΑΡΚΟ – αφού αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να υπάρξει εγχώρια παραγωγή.
Οι ερωτήσεις μας εδώ είναι οι εξής:
(1) Ποια είναι η εμπορική αξία, η αποτίμηση της επιχείρησης και των τμημάτων της, των μεταλλείων και του εργοστασίου δηλαδή, καθώς επίσης πώς προκύπτει, χωρίς τα πιθανά πρόστιμα της ΕΕ;
(2) Έχετε φροντίσει για τη συνέχιση της λειτουργίας της στην Ελλάδα, σε σχέση τόσο με το εργοστάσιο κατεργασίας, όσο και με τα μεταλλεία της;
