.
Όσο πιο ψηλά στο δείκτη ανταγωνιστικότητας βρίσκεται η κάθε χώρα, τόσο πιο φορολογικά άδικη είναι ως προς τους απλούς Πολίτες της – ενώ χώρες/φορολογικές οάσεις ευρίσκονται σταθερά στις πρώτες θέσεις, προφανώς επειδή διαθέτουν τις απαραίτητες υποδομές που βοηθούν τις πολυεθνικές να υπονομεύουν τη φορολογική νομοθεσία και τους κανόνες διαφάνειας.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Η παρούσα σύμβαση υπεγράφη στις 30 Μαΐου του 2019, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ενώ κατατίθεται για να ψηφισθεί σήμερα, με τη γνωστή καθυστέρηση όλων των συμβάσεων.
Αφορά την εξάλειψη της διπλής φορολογίας και την αποφυγή της φοροδιαφυγής – παραδόξως παρά το ότι πρόκειται για μία χώρα που θεωρείται φορολογικός παράδεισος, με ένα πολύ φιλικό περιβάλλον, όπως τουλάχιστον διαφημίζεται από τις εταιρείες που ιδρύουν εκεί offshore.
Διακρίνεται πάντως για την τεχνολογική της ανάπτυξη, ενώ έχει χαμηλή φορολογία και ένα αδιαφανές τραπεζικό σύστημα – σημειώνοντας πως η τεχνολογική ανάπτυξη και η ψηφιοποίηση δεν συνεπάγονται έντιμη φορολόγηση, όταν υπάρχουν έμπειροι σύμβουλοι και πολύπλοκη νομοθεσία.
Δύσκολα δε η πάταξη της νόμιμης φοροδιαφυγής, της φοροαποφυγής των μεγάλων εταιριών δηλαδή, θα επιτευχθεί από μία χώρα όπως η Ελλάδα, με μία εξαρτημένη από την ΕΕ ΑΑΔΕ – πόσο μάλλον όταν δεν έχει εξιχνιασθεί ακόμη καμία λίστα Lagarde ή Μπόργιανς, τα Panama Papers, τα Paradise Papers και τώρα τα Pandora Papers της Κύπρου, ούτε φυσικά το λαθρεμπόριο καυσίμων.
Μας προξένησε βέβαια εντύπωση το ότι, η σύμβαση κατατίθεται με τόσο μεγάλη καθυστέρηση, παρά το ότι η κυβέρνηση έχει κάνει τόσες άλλες κινήσεις – όπως με τη φορολογική βάση για συνταξιούχους και νομάδες εργαζομένους, καθώς επίσης για προσωπικές εταιρίες μίας στάσης που οδήγησαν στις γνωστές απάτες με τις ΙΚΕ και το πρόγραμμα ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.
Η Σιγκαπούρη τώρα είναι μία πόλη-κράτος, βρετανική αποικία έως το 1965 και με ένα σύστημα διοίκησης αρκετά επηρεασμένο από το αγγλοσαξονικό. Αν και εμφανίζεται δε ως δημοκρατία, υπάρχει ένα μόνο κόμμα – ενώ έχει πολύ αυστηρούς νόμους για τα δυτικά πρότυπα.
Πρόκειται για ένα πολυεθνικό κράτος, με κατοίκους κινεζικής καταγωγής, ευρωπαϊκής, ινδικής και μαλαισιανής – κάτι ανάλογο με το άλλο μεγάλο χρηματοοικονομικό κέντρο της Ασίας, με το Χονγκ Κονγκ.
Συνεχίζοντας, έχει πετύχει μία εκρηκτική οικονομική ανάπτυξη μετά το 1990, με κατά κεφαλήν ΑΕΠ 59.000 $ και με ΑΕΠ 340 δις $ το 2020 – όσο περίπου το Χονγκ Κονγκ και η Μαλαισία.
Επομένως δεν χρειάζεται μεγάλους φόρους για να διαθέτει ένα υψηλό επίπεδο οργάνωσης – γεγονός που την έχει διευκολύνει, όσον αφορά την εξέλιξη της σε φορολογικό παράδεισο.
Ο πληθυσμός της είναι 5,8 εκ., ενώ κατέχει την 1η θέση στον πίνακα της διεθνούς ανταγωνιστικότητας το 2020, όπως και το 2019, σύμφωνα με την κατάταξη του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ – όταν η Ελλάδα την 59η. Η ανταγωνιστικότητα βέβαια μίας χώρας από τις πολυεθνικές, σημαίνει επιγραμματικά τα εξής:
(α) ότι οι επενδύσεις τους θα έχουν σημαντικές αποδόσεις – κέρδη δηλαδή,
(β) πως δεν θα οδηγείται μεγάλο μέρος αυτών των αποδόσεων στους εργαζομένους μέσω των μισθών ή/και στο δημόσιο μέσω των φόρων, καθώς επίσης
(γ) ότι δεν θα είναι αντιμέτωπες με ενοχλητικούς νόμους και με κανονισμούς, όπως για παράδειγμα με περιβαλλοντικούς.
Όσο πιο ψηλά πάντως στο δείκτη ανταγωνιστικότητας βρίσκεται η κάθε χώρα, τόσο πιο φορολογικά άδικη είναι ως προς τους απλούς Πολίτες της – ενώ χώρες/φορολογικές οάσεις ευρίσκονται σταθερά στις πρώτες θέσεις, προφανώς επειδή διαθέτουν τις απαραίτητες υποδομές που βοηθούν τις πολυεθνικές να υπονομεύουν τη φορολογική νομοθεσία και τους κανόνες διαφάνειας.
Πάνω από το 40% τώρα των εταιριών των Fortune 500 έχει θυγατρικές στη Σιγκαπούρη – μεταξύ των οποίων με στοιχεία 2017 η Goldman Sachs με 905 διεθνώς και 23 στη Σιγκαπούρη, η Morgan Stanley με 619 και 68, καθώς επίσης η Pfizer με 157 και 10.
Μόνο οι θυγατρικές δε αμερικανικών εταιριών στη Σιγκαπούρη παρουσίαζαν κέρδη το 2012 ύψους 23 δις $ – ή όσο περίπου το 8% του ΑΕΠ της χώρας.
Συνεχίζοντας, η Σιγκαπούρη είναι μεγάλο διαμετακομιστικό και ναυτιλιακό κέντρο, με εξαγωγές 301 δις $ το 2019 και εισαγωγές 321 δις $ – ενώ ο εμπορικός της στόλος, με δική της σημαία, αριθμεί περίπου 3.387 πλοία χωρητικότητας 140 εκ. dwt, έχοντας 6.000 ναυτικούς.
Συγκριτικά ο εμπορικός στόλος με ελληνική σημαία αριθμεί 1.283 πλοία χωρητικότητας 69 εκ. dwt, με 30.507 ναυτικούς – αν και συνολικά 4.500 πλοία, χωρητικότητας 363,8 εκ. dwt.
Αναφερόμαστε στη ναυτιλία, επειδή η παρούσα σύμβαση ίσως εξυπηρετεί τις ναυτιλιακές εταιρίες, αφού υπάρχει σχετική αναφορά, όπως και τις αεροπορικές – σημειώνοντας πως η Singapore Airlines είναι μία από τις 10 κορυφαίες διεθνώς, από την πλευρά των υπηρεσιών και του μεγέθους.
Το 2020 οι εξαγωγές μας προς τη Σιγκαπούρη ήταν 108 εκ. $ και οι εισαγωγές μας 37,8 εκ. $, ενώ αυτό που θεωρούμε σημαντικό είναι το εμπόριο υπηρεσιών – λόγω των εμβασμάτων από τη ναυτιλία που εισπράττει η Ελλάδα από τη Σιγκαπούρη και που το 2020 έφτασαν το 1 δις €, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Παρεμπιπτόντως, το 2019 που υπεγράφη η σύμβαση, το υπουργείο εξωτερικών της Σιγκαπούρης διόρισε επίτιμο γενικό πρόξενο τον κ. Θοδωρή Κυριακού του ομίλου K Group και της τηλεόρασης του Αντένα – για να υποστηρίξει το έργο του πρέσβη της Σιγκαπούρης στην Ελλάδα, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Σύμφωνα τώρα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος μεταξύ 2018, 2019 και 2020 πραγματοποιήθηκαν από την Σιγκαπούρη στην Ελλάδα ροές επενδύσεων ύψους 24 εκ., 66 εκ. και 44 εκ. αντίστοιχα, από μόλις 3 εκ. το 2017 – ενώ δεν υπάρχουν σημαντικές ροές από την Ελλάδα προς την Σιγκαπούρη.
Παράδειγμα έμμεσης επένδυσης δε είναι η απόκτηση εκ μέρους του επενδυτικού κεφαλαίου της χώρας Temasek, με χαρτοφυλάκιο 215 δις $, της Ισραηλινής Rivulis – η οποία ελέγχει την ελληνική εταιρία αρδεύσεων Eurodrip.
Επί των άρθρων τώρα, το 1 έως το 5 αφορούν ορισμούς για το πεδίο εφαρμογής και τη φορολογική βάση –με τα άρθρα 6 έως 20 καλύπτεται ο τρόπος φορολόγησης των διαφόρων εισοδημάτων, με τα 21 και 22 του κεφαλαίου, ενώ τα υπόλοιπα είναι διαδικαστικά.
Ειδικά όσον αφορά το άρθρο 4, θεωρούμε πως μπορεί να υπάρξει πρόβλημα εφαρμογής και ερμηνείας – επειδή η Σιγκαπούρη είναι βάση για πολλές εταιρίες, επενδυτικά κεφάλαια, επενδυτές και νομάδες εργαζομένους, όπως πρόσφατα η Ελλάδα.
Το ίδιο και για το άρθρο 5, όπου θα υπάρχει δυσκολία καθορισμού λόγω συνδεδεμένων εταιριών κλπ. – αν και τα δύο είναι οργανωτικά θέματα της ΑΑΔΕ.
Σχετικά με τα επόμενα άρθρα, θα καταθέσουμε στα πρακτικά πίνακες με επιγραμματικό τον τρόπο φορολόγησης για εισόδημα και κεφάλαιο – σημειώνοντας εδώ πως η φορολογία στη Σιγκαπούρη είναι χαμηλότερη, οπότε εάν υπάρξει μεταφορά κερδών μέσω offshore και τριγωνικών συναλλαγών, θα μειωθούν τα φορολογικά έσοδα της χώρας μας.
Εκτός αυτού, εάν φορολογούνται και στις δύο χώρες μερίσματα, royalties ή τόκοι, ο συνολικός συντελεστής είναι χαμηλότερος της Ελλάδας – 5 έως 10% για μερίσματα και 7,5% για τόκους και δικαιώματα.
Οι ρυθμίσεις για τα εισοδήματα ιδιωτών και επιχειρήσεων πάντως είναι εύλογες, ενώ δεν θα σχολιάσουμε τον τρόπο χειρισμού των κερδών υποκαταστημάτων εταιρειών στο άρθρο 7 και των συνδεδεμένων επιχειρήσεων στο 9, επειδή γίνεται στην πράξη – με την έννοια πως οι φορολογικοί σύμβουλοι, μέσω τριγωνικών συναλλαγών, μπορούν να βρουν τρόπους αποφυγής των νόμων.
Είναι ενδιαφέρουσα βέβαια η αναφορά σε εισόδημα από εξερεύνηση υδρογονανθράκων στο άρθρο 22 – οπότε θα θέλαμε να ρωτήσουμε εάν υπάρχει ενδιαφέρον από τη Σιγκαπούρη, γνωρίζοντας πως η Temasek έχει εταιρία εξόρυξης: την Dolphin Drilling.
Το 23 είναι μεν εύλογο, αλλά με δεδομένους τους χαμηλότερους φόρους στη Σιγκαπούρη, οι σύμβουλοι θα προσπαθούν να εμφανίζονται χαμηλότερα κέρδη στην Ελλάδα – ενώ στο 27, όπου προβλέπεται η ανταλλαγή πληροφοριών για φορολογικούς λόγους, με δεδομένη την αδιαφάνεια του χρηματοπιστωτικού τομέα της Σιγκαπούρης, η ανταλλαγή θα είναι μάλλον ετεροβαρής, εις βάρος της Ελλάδας.
Στο άρθρο 29, αναφέρεται πως η έναρξη της φορολόγησης θα είναι από την 1η Ιανουαρίου που έπεται της κύρωσης – η οποία στην παρούσα με το 2ο άρθρο είναι η 30η Δεκεμβρίου του 2021. Θα αφορά τη χρήση 2022 παρά το ότι δεν έχει ακόμη ψηφισθεί ή μήπως το 2023;
Τέλος, σύμφωνα με το ΓΛΚ θα υπάρξει επίδραση από τη σύμβαση, αλλά ως συνήθως δεν ποσοτικοποιείται – ενώ ήδη το ΓΛΚ αναφέρει πως η Σιγκαπούρη έχει χαμηλότερους συντελεστές, ενώ υπάρχει αποφυγή διπλής φορολόγησης.
Κλείνοντας, η Σιγκαπούρη είναι μεν μία χώρα που έχουμε επαφές και προσφέρει ευκαιρίες, αλλά δεν βλέπουμε πώς θα ωφελήσει την Ελλάδα επενδυτικά ή φορολογικά – αντίθετα, υπάρχουν κίνδυνοι μείωσης των φορολογικών εσόδων μας, όπως ήδη αναφέραμε.
