.
Δυστυχώς για όλους μας, η Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος έχει πάψει πλέον να υπάρχει – ενώ έχει πλημμυρίσει από ανεξάρτητες αρχές που στην ουσία είναι εξαρτημένες από τους ξένους δανειστές μας. Παράδειγμα η ΡΑΕ, η ρυθμιστική αρχή ενέργειας που μοιράζει άδειες ΑΠΕ, με εισαγόμενα μηχανήματα, χωρίς να ενδιαφέρεται καθόλου για την εθνική πολιτική στην ενέργεια – όπως στην Εύβοια που δίνει άδειες για ανεμογεννήτριες στα καμένα δάση, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, παρά το ότι η κυβέρνηση ισχυριζόταν πως θα είναι αναδασωτέα. Επόμενο παράδειγμα η ΑΑΔΕ που δεν ελέγχεται καν από το υπουργείο οικονομικών – αποτελώντας προϋπόθεση του 3ου μνημονίου που ψηφίσθηκε και από τα τρία κόμματα της Τρόικα Εσωτερικού, αν και ιδρύθηκε το 2016 από το ΣΥΡΙΖΑ. Τρίτο παράδειγμα το Υπερταμείο, η μητρική του ΤΧΣ, του ΤΑΙΠΕΔ και της ΕΤΑΔ που ιδρύθηκε μεν το 2016, αλλά ήταν προϋπόθεση του 3ου μνημονίου – στο οποίο υποθηκεύθηκε, μεταφέρθηκε και θα ξεπουληθεί ολόκληρη η δημόσια περιουσία μας, έναντι των κρατικών χρεών μας που όμως θα συνεχίζουν να αυξάνονται (στο τέλος του βίντεο, αναφορά στα εμβόλια).
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Το παρόν νομοσχέδιο περιλαμβάνει μια ακόμα αναθεώρηση ή προσθήκη της δωρεάς του Ι.Σ. Νιάρχου, η οποία θα πρέπει να είναι η έκτη κατά σειρά, εάν δεν κάνουμε λάθος – ενώ ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί.
Εκτός αυτού, το νομοσχέδιο συμπεριλαμβάνει μια ακόμη παράταση των έκτακτων μέτρων της πανδημίας – κωμική κατά κάποιον τρόπο, αφού ήταν φανερό από την 2η τουλάχιστον παράταση ότι, η πανδημία δεν θα λήξει σε 3 μήνες.
Εν τούτοις, η κυβέρνηση συνεχίζει με τις τρίμηνες παρατάσεις – όταν είναι σε όλους μας γνωστό πως οι πανδημίες αυτού του είδους διαρκούν τουλάχιστον δύο χρόνια.
Με τον τρόπο αυτό οι Πολίτες τρομοκρατούνται, παραμένοντας σε μία κατάσταση παρατεταμένου σοκ – οπότε στην ουσία η πανδημία εργαλειοποιείται, για την επίτευξη κάποιων στόχων που ασφαλώς δεν είναι προς όφελος των Πολιτών.
Είναι γνωστό άλλωστε πως τέτοιου είδους σοκ παραλύουν τις κοινωνικές αντιδράσεις – οπότε επιβάλλονται μεταξύ άλλων μέτρα στέρησης της ελευθερίας που, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν αδύνατον να επιβληθούν.
Ένα ανάλογο σοκ ήταν η καταδίκη της Ελλάδας στα μνημόνια, χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο, όπως έχουμε τεκμηριώσει σε προηγούμενες ομιλίες μας – με στόχο τη μείωση των ονομαστικών μισθών και συντάξεων των εργαζομένων, καθώς επίσης τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας που είναι πλέον σε πλήρη εξέλιξη.
Δυστυχώς για όλους μας, η Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος έχει πάψει πλέον να υπάρχει – ενώ έχει πλημμυρίσει από ανεξάρτητες αρχές που στην ουσία είναι εξαρτημένες από τους ξένους δανειστές μας.
Παράδειγμα η ΡΑΕ, η ρυθμιστική αρχή ενέργειας που μοιράζει άδειες ΑΠΕ, με εισαγόμενα μηχανήματα, χωρίς να ενδιαφέρεται καθόλου για την εθνική πολιτική στην ενέργεια – όπως στην Εύβοια που δίνει άδειες για ανεμογεννήτριες στα καμένα δάση, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, παρά το ότι η κυβέρνηση ισχυριζόταν πως θα είναι αναδασωτέα.
Επόμενο παράδειγμα η ΑΑΔΕ που δεν ελέγχεται καν από το υπουργείο οικονομικών – αποτελώντας προϋπόθεση του 3ου μνημονίου που ψηφίσθηκε και από τα τρία κόμματα της Τρόικα Εσωτερικού, αν και ιδρύθηκε το 2016 από το ΣΥΡΙΖΑ.
Τρίτο παράδειγμα το Υπερταμείο, η μητρική του ΤΧΣ, του ΤΑΙΠΕΔ και της ΕΤΑΔ που ιδρύθηκε μεν το 2016, αλλά ήταν προϋπόθεση του 3ου μνημονίου – στο οποίο υποθηκεύθηκε, μεταφέρθηκε και θα ξεπουληθεί ολόκληρη η δημόσια περιουσία μας, έναντι των κρατικών χρεών μας που όμως θα συνεχίζουν να αυξάνονται.
Βέβαια, θα μπορούσε να μας αντικρούσει κανείς, λέγοντας πως οι ανεξάρτητες αρχές προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Θα του απαντούσαμε όμως ότι, στη Γερμανία η αντίστοιχη ΡΑΕ δεν είναι καθόλου ανεξάρτητη – ενώ πρόσφατα υπήρξε καταδικαστική απόφαση από Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, χωρίς όμως να συμμορφωθεί μέχρι σήμερα η Γερμανία.
Γιατί; Επειδή είναι οικονομικά ανεξάρτητη – ενώ χωρίς οικονομική ανεξαρτησία ασφαλώς δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία, είτε το θέλουμε, είτε όχι.
Καλά είναι να θυμόμαστε πάντως τα λόγια του Αριστοτέλη, σύμφωνα με τα οποία όποιος θυσιάζει την ελευθερία του για να του παρέχουν ασφάλεια, δεν είναι άξιος ούτε της ελευθερίας, αλλά ούτε και της ασφάλειας – κάτι που ταιριάζει σε πάρα πολλά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, μετά την καταδίκη της στα μνημόνια.
Επιστρέφοντας στο νομοσχέδιο, όπως αναφέραμε έχει αναθεωρηθεί πολλές φορές και ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί – ενώ οφείλουμε να επαναλάβουμε πως το ΙΣ Νιάρχος έχει την έδρα του στις Βερμούδες, στο γνωστό φορολογικό παράδεισο.
Δηλαδή δεν πληρώνει φόρους στην Ελλάδα, όπως ούτε ΦΠΑ για την παρούσα δωρεά – κάτι που θεωρούμε αθέμιτο, υπενθυμίζοντας πως οι Έλληνες του εξωτερικού δεν επιτρέπεται να ψηφίζουν, εάν δεν έχουν ΑΦΜ, οπότε εάν δεν πληρώνουν φόρους.
Σχετικά με το ιστορικό της δωρεάς, θα καταθέσουμε ανάλογο έγγραφο στα πρακτικά – σημειώνοντας πως το σύνολο των συμφωνηθέντων έργων είναι περί τα 228 εκ. € έως τώρα, οπότε απομένουν ακόμη 215 εκ. € μετά την αύξηση του ποσού στα 444 εκ. €, από 400 εκ. € έως τώρα.
Θα απορροφηθούν αλήθεια κυρίως από το νοσοκομείο Σπάρτης, όπως υποθέτουμε από τον πίνακα που θα καταθέσουμε στα πρακτικά;
Το νομοσχέδιο του Ιουλίου του 2020 τώρα (Ν. 4702/2020), περιελάβανε τη δωρεά 155 ΜΕΘ και 19 ΜΑΦ σε 15 Νοσοκομεία, λόγω της πανδημίας. Αλήθεια, λειτουργούν αυτές οι ΜΕΘ;
Ρωτάμε επειδή, όπως διαβάζουμε, το Φεβρουάριο του 2021, δόθηκαν ως δωρεά από το Ι.Σ. Νιάρχος στον Ευαγγελισμό, είκοσι νέες κλίνες ΜΕΘ. Όμως, το νοσοκομείο διαφοροποίησε ξαφνικά τις τεχνικές προδιαγραφές του έργου, αλλάζοντας έτσι και τον τελικό ανάδοχο – ενώ έξι μήνες μετά, οι νέες κλίνες ΜΕΘ αγνοούνται, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Κάτι σχετικά ανάλογο συνέβη με τη δωρεά της κυρίας Αγγελοπούλου – με την οποία δόθηκαν περίπου 2,4 εκ. € για 18 κλίνες ΜΕΘ στο Παπανικολάου, χωρίς όμως να έχει διατεθεί ακόμη προσωπικό, οπότε δεν λειτουργούν, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Ισχύει; Εάν ναι, δεν φαίνεται σαν να προτιμάει η κυβέρνηση να διασπείρει πανικό και να νοικιάζει ΜΕΘ από ιδιώτες;
Όσον αφορά τώρα τις αεροδιακομιδές Νιάρχος, αφού ξεκίνησαν οι πτήσεις της Air Νιάρχος EKAB, γιατί ανανεώνονται οι συμβάσεις με ιδιώτες; Δεν είναι αρκετές;
Σημειώνουμε εδώ πως η δωρεά, το Έργο V, αφορούσε την προμήθεια δύο νέων αεροσκαφών και την επισκευή των δυο υφιστάμενων ελικοπτέρων – ύψους 26,4 εκ. €, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Εκτός αυτού, δώρισε τελικά η Aegean στο δημόσιο το ATR που είχε υποσχεθεί, έτσι ώστε να μετατραπεί για αεροδιακομιδές του ΕΚΑΒ;
Περαιτέρω, η δωρεά των 7,5 εκ. € έχει κόστος, εάν διαβάσει κανείς του όρους που θέτει το ΙΣ Νιάρχος. Για παράδειγμα, κάλυψη του κόστους του ξενοδοχειακού ή άλλου εξοπλισμού που απαιτείται για την ολοκλήρωση του έργου, διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών για την παράδοση των χώρων που θα εγκατασταθεί ο Ειδικός Ιατρικός Εξοπλισμός κλπ., όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά. Εν τούτοις, το ΓΛΚ δεν το έχει ποσοτικοποιήσει. Γιατί αλήθεια;
Τέλος, αφήνοντας σκανδαλώδες θέμα των εμβολίων, αφού το ανέλυσε η εισηγήτρια μας, θα αναφερθούμε μόνο στο άρθρο 33 – στην παράταση στο Πρόγραμμα για την Εθνική Εκστρατεία Εμβολιασμού, λογικά έως την 31.12.2021.
Θα χρησιμεύσει αλήθεια ξανά ως πρόσχημα, για να δοθούν περισσότερες διαφημίσεις σε φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ, έτσι ώστε να συνεχισθεί η χειραγώγηση των Ελλήνων;
Συνεχίζοντας τώρα στην οικονομία, το τελευταίο χρονικό διάστημα αυξάνονται κατακόρυφα οι τιμές μίας σειράς βασικών αγαθών – όπως των τροφίμων, του φυσικού αερίου και του ηλεκτρισμού.
Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς εάν πρόκειται για μία επικίνδυνη, ή για μία σχετικά ακίνδυνη άνοδο των τιμών – του πληθωρισμού καλύτερα. Εάν δηλαδή είναι κάτι παροδικό που θα περάσει σύντομα, όπως άλλωστε δήλωσε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ή όχι.
Στα πλαίσια αυτά, αρκετοί δίνουν την εντύπωση πως είμαστε αντιμέτωποι με μία άγνωστη κατάσταση – κάτι που ασφαλώς δεν ισχύει.
Ειδικότερα, οι διαδικασίες που παρατηρήθηκαν παγκοσμίως μετά τις δύο κρίσεις των τιμών του πετρελαίου της δεκαετίας του 1970, παρέχουν αρκετό επεξηγηματικό υλικό – όπου ο πυρήνας της ιστορίας είναι ο εξής:
Οι αυξήσεις των τιμών του πετρελαίου «χτύπησαν» τις οικονομίες πλήρους απασχόλησης, μηδενικής ανεργίας δηλαδή, στις αρχές της δεκαετίας του 1970 – όπου όμως τα συνδικάτα των εργαζομένων ήταν εξαιρετικά ισχυρά.
Σε αυτές τις συνθήκες υπήρξε ένα εξωτερικό σοκ, με τη μορφή της ανόδου των τιμών του πετρελαίου – το οποίο οδήγησε αρχικά σε μία αύξηση του επιπέδου των τιμών των βιομηχανικών χωρών.
Έτσι αυξήθηκε μεν ο πληθωρισμός, αλλά θα ήταν προσωρινός και παροδικός – θα επανέρχονταν δηλαδή εύκολα οι τιμές στο προηγούμενο επίπεδο, εάν δεν αντιδρούσαν τα συνδικάτα.
Με απλά λόγια, εάν τα συνδικάτα ήταν διατεθειμένα να αποδεχθούν τη μείωση του πραγματικού μισθού των εργαζομένων, λόγω του πληθωρισμού και δεν ήθελαν να επιβαρύνουν την κερδοφορία των εγχωρίων επιχειρήσεων, οι αυξήσεις των τιμών θα ήταν παροδικές.
Εν τούτοις, σε όλες τις χώρες του πλανήτη, τα αυξανόμενα επίπεδα των τιμών ήταν το σήμα για τα συνδικάτα για να ζητήσουν αυξήσεις των μισθών – με στόχο στην ουσία να μετατοπίσουν τα βάρη από τις υψηλότερες τιμές πετρελαίου στους εργοδότες.
Με δεδομένη τώρα την πλήρη απασχόληση, την έλλειψη εργατικού δυναμικού δηλαδή, καθώς επίσης τη μεγάλη διαπραγματευτική ισχύ των συνδικάτων, στις περισσότερες δυτικές χώρες απαιτήθηκαν και έγιναν αποδεκτές πολύ μεγάλες αυξήσεις των μισθών.
Αμέσως μετά όμως, λόγω του ότι η οικονομία ήταν σε περίοδο ανάπτυξης, οι επιχειρήσεις μετέφεραν ένα μέρος των αυξήσεων των τιμών του πετρελαίου και των μισθών στις τιμές των προϊόντων – οπότε στους εργαζομένους ως καταναλωτές.
Το γεγονός αυτό έθεσε σε λειτουργία το σπιράλ των «μισθών-τιμών-μισθών» – δηλαδή ανέβαιναν οι μισθοί, μετά ξανά οι τιμές, μετά οι μισθοί κοκ., επειδή τα συνδικάτα προσπαθούσαν και πετύχαιναν ακόμη υψηλότερους μισθούς, για να υπερκαλύψουν τον πληθωρισμό.
Τελικά η προσπάθεια τους αυτή στραγγαλίσθηκε βίαια από τις κεντρικές τράπεζες – οι οποίες αύξησαν κατακόρυφα τα βασικά επιτόκια, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ύφεση.
Η ύφεση αυτή προκάλεσε την απότομη αύξηση της ανεργίας, όπως άλλωστε βιώσαμε και στην Ελλάδα με τα μνημόνια – οπότε μειώθηκε η διαπραγματευτική ισχύς των συνδικάτων και εξασθένισαν τελικά εντελώς, ως αποτέλεσμα της επικράτησης του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
Συμπερασματικά λοιπόν, ο πληθωρισμός δεν προκαλείται από ένα συγκεκριμένο γεγονός ή σοκ προσφοράς – αλλά είναι το αποτέλεσμα μίας διαδικασίας, κατά την οποία οι μισθοί, το κόστος εργασίας ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος για να είμαστε πιο ακριβείς, διαδραματίζουν το σημαντικότερο ρόλο: αυτόν του οδηγού των εξελίξεων.
Εν προκειμένω, εάν δεν υπάρχουν μισθολογικές απαιτήσεις που βασίζονται στα αυξανόμενα ποσοστά πληθωρισμού ή που δεν μπορούν να επιβληθούν από τους εργαζομένους στους εργοδότες, τότε δεν προκαλείται διαρκής ή κλιμακούμενος πληθωρισμός.
Εξακολουθούν βέβαια να υπάρχουν αυξήσεις τιμών, αλλά αυτό που χαρακτηρίζουμε ως «πληθωρισμό» ή ως «υπερπληθωρισμό», δηλαδή μία επιταχυνόμενη αύξηση των τιμών που διαρκεί αρκετά χρόνια, δεν υπάρχει.
Όταν επομένως ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ή οι υπουργοί αναφέρονται σε ένα παροδικό φαινόμενο, δεν εννοούν τις αυξήσεις των τιμών – αλλά το ότι δεν θα πυροδοτηθεί το σπιράλ «μισθών-τιμών-μισθών», λόγω της υψηλής ανεργίας στην Ελλάδα, της αδυναμίας/ανυπαρξίας των συνδικάτων, των συνεχών μεταναστευτικών ροών και της «αποδοχής της μοίρας τους», εκ μέρους των εργαζομένων.
Εύλογη υπόθεση, πολύ περισσότερο αφού οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι οι μοναδικοί στην ιστορία που αποδέχθηκαν την ονομαστική μείωση των αμοιβών τους κατά περίπου 30%, μέσω των μνημονίων – να γίνουν δηλαδή τα 1.000 € μισθός 700 €, χωρίς καμία διαμαρτυρία, ενώ τώρα τα 700 € θα γίνουν 500 € πληθωριστικά, εάν δεν αντιδράσουν
Επομένως, το μέλλον και η στάση των εργαζομένων θα δείξει, εάν η υπόθεση του διοικητή και της κυβέρνησης, είναι σωστή ή όχι. Εάν λοιπόν είμαστε αντιμέτωποι με μία επικίνδυνη ή με μία ακίνδυνη αύξηση των τιμών, με πληθωρισμό ή όχι – κάτι που δεν αφορά φυσικά μόνο την Ελλάδα, αλλά πολλές χώρες του πλανήτη.
