.
Όταν ο κ. Juncker είπε πως δεν χωρούν δημοκρατικές επιλογές σε θέματα συμβάσεων, ενώ ο κ. Dijsselbloem πως τα μνημόνια που κατέστρεψαν την Ελλάδα επιβλήθηκαν για να σωθούν εις βάρος μας οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες, κάτι που επιβεβαίωσε στα απομνημονεύματα του και ο πρόεδρος Obama (πηγή), δεν υπάρχει λόγος να προσθέσουμε καμία άλλη απόδειξη, σχετικά με το πώς έχουν εξελιχθεί τόσο η ΕΕ, όσο και η Ευρωζώνη. Απλούστατα, σε περιοχές που επικρατεί πια το δίκαιο του ισχυροτέρου και μαίνεται ο αθέμιτος ανταγωνισμός – μεταξύ άλλων με φορολογικούς παραδείσους στην Ολλανδία, στο Λουξεμβούργο ή στην Ιρλανδία που κοστίζουν στην Ελλάδα περί το 1,5 δις € ετήσια, με ξέπλυμα μαύρου χρήματος ύψους 100 δις € κάθε χρόνο από τη Γερμανία και με χώρες όπως η δική μας, που αφενός μεν τους απαγορεύονται ανάλογες δραστηριότητες, αφετέρου έχουν εγκατασταθεί δύο πανίσχυροι ξένοι οργανισμοί, το Υπερταμείο και η ΑΑΔΕ, για να μας ληστεύουν.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Εισαγωγικά, από τα 750 δις € που ανέφερε ο πρόεδρος της Βουλής, μας αναλογούν μόλις 22,5 δις € επιδοτήσεις (ενδεχομένως ακόμη λιγότερα, 19,5 δις €) υπό συγκεκριμένους όρους – ενώ δεν καλύπτουν καν το έλλειμμα των 24,1 δις € του 2020, πόσο μάλλον του 2021. Εκτός αυτού είναι με δόσεις, ενώ τα μισά περίπου θα επιστραφούν – με την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής μας στην ΕΕ, για να αποπληρωθούν τα 750 δις €. Τα υπόλοιπα 9,4 δις € είναι δάνειο – οπότε καλύτερα να μην τα υπολογίζουμε. Μονόδρομοι πάντως κ. συνάδελφε της ΝΔ, όπως είπατε για την ΕΕ, δεν υπάρχουν – πάντοτε υπάρχουν λύσεις.
Κατ’ αρχήν τώρα, θα θέλαμε πραγματικά να είναι η συμπλήρωση των 40 ετών συμμετοχής μας στην ΕΕ, μία ημέρα γιορτής – με την Ελλάδα να έχει την οικονομική, οπότε την εθνική της ανεξαρτησία, να μην είναι αποικία χρέους των δανειστών της, να μη βιώνει για 11η συνεχή χρονιά μία βαθιά ύφεση, να μην έχει βυθιστεί στα χρέη ο δημόσιος και ο ιδιωτικός της τομέας, καθώς επίσης να μην παράγει ξανά υπέρογκα δίδυμα ελλείμματα.
Από γεωπολιτικής πλευράς, να μην υφίσταται το βίαιο εποικισμό της με παράνομους μετανάστες από την Τουρκία που η ΕΕ εγκλωβίζει στο εσωτερικό της – ούτε να εκλιπαρεί την ΕΕ ως μέλος της, για την αυτονόητη επιβολή κυρώσεων σε μία χώρα μη μέλος και πειρατή που εισβάλει εντός της εθνικής της κυριαρχίας, χωρίς καμία ανταπόκριση.
Δυστυχώς όμως όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σήμερα, οπότε είναι πολύ δύσκολο να γιορτάσει κανείς – ενώ έχουμε τονίσει πολλές φορές πως είμαστε 100% ευρωπαϊστές, αλλά σε καμία περίπτωση υπέρ μίας γερμανικής Ευρώπης.
Δεν έχουμε επίσης τίποτα εναντίον του ευρώ – αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά πως χρησιμοποιείται ως όπλο οικονομικής εισβολής και κατοχής των εταίρων της Ευρωζώνης από τη Γερμανία.
Από μία χώρα που αμέσως μετά την υιοθέτηση του κοινού νομίσματος, δρομολόγησε ύπουλα την πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα – έναν ξεκάθαρο μερκαντιλισμό, με στόχο την εκμετάλλευση, την απομύζηση και τη μετατροπή των εταίρων της σε γερμανικά προτεκτοράτα.
Όταν πάντως ο κ. Juncker είπε πως δεν χωρούν δημοκρατικές επιλογές σε θέματα συμβάσεων, ενώ ο κ. Dijsselbloem πως τα μνημόνια που κατέστρεψαν την Ελλάδα επιβλήθηκαν για να σωθούν εις βάρος μας οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες, κάτι που επιβεβαίωσε στα απομνημονεύματα του και ο πρόεδρος Obama (πηγή), δεν υπάρχει λόγος να προσθέσουμε καμία άλλη απόδειξη, σχετικά με το πώς έχουν εξελιχθεί τόσο η ΕΕ, όσο και η Ευρωζώνη.
Απλούστατα, σε περιοχές που επικρατεί πια το δίκαιο του ισχυροτέρου και μαίνεται ο αθέμιτος ανταγωνισμός – μεταξύ άλλων με φορολογικούς παραδείσους στην Ολλανδία, στο Λουξεμβούργο ή στην Ιρλανδία που κοστίζουν στην Ελλάδα περί το 1,5 δις € ετήσια, με ξέπλυμα μαύρου χρήματος ύψους 100 δις € κάθε χρόνο από τη Γερμανία και με χώρες όπως η δική μας, που αφενός μεν τους απαγορεύονται ανάλογες δραστηριότητες, αφετέρου έχουν εγκατασταθεί δύο πανίσχυροι ξένοι οργανισμοί, το Υπερταμείο και η ΑΑΔΕ, για να μας ληστεύουν.
Για όλα αυτά έχουμε καταθέσει σε ομιλίες μας αποδείξεις στα πρακτικά, ενώ ο Ευρωπαίος επίτροπος Δικαιοσύνης, όταν του θέσαμε την προηγούμενη εβδομάδα ανάλογες ερωτήσεις, όπως το τι σκοπεύει να κάνει η ΕΕ με τους φορολογικούς παραδείσους, αφού δεν πρέπει να υποστηρίζεται η διαφθορά και να προσφέρονται τρόποι φοροαποφυγής των εισοδημάτων, δεν απάντησε καθόλου – ούτε όσον αφορά την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία.
Σε κάθε περίπτωση, όταν η Ελλάδα έγινε μέλος της ΕΟΚ το 1982, ήταν εθνικά ανεξάρτητη, ενώ είχε μία οικονομία με ρυθμό ανάπτυξης που έφτανε στο 7% και με μία ανθηρή βιομηχανία – παρά το ότι είχαν ισοπεδωθεί οι υποδομές της από το 2ο ΠΠ και δεν διαγράφηκαν χρέη της, όπως της Γερμανίας το 1953.
Δεν αποζημιώθηκε δε καν από τη συγκεκριμένη χώρα που μας οφείλει πάνω από 300 δις €, όπως είχε συμφωνηθεί για μετά την επανένωση της το 1990 – ενώ στα χρόνια μετά την ένταξη στην ΕΕ μειώθηκε αρχικά ο ρυθμός ανάπτυξης της, αυξήθηκε ξανά μετά την είσοδο της στην Ευρωζώνη λόγω των εισροών κεφαλαίων και στο τέλος γκρεμίσθηκε από τις μαζικές εκροές των κεφαλαίων, μετά την επιβολή των μνημονίων.
Όλα αυτά είχαν δυστυχώς προβλεφθεί από διαφόρους, όπως από τον Α. Παπανδρέου το 1962, από το Μάνο Χατζηδάκη το 1994 που είχε αναφερθεί στη μετατροπή μας σε μία χώρα υποτελή της Τουρκίας ή από τον Παν. Κονδύλη το 1992 – όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Θεωρούμε όμως πως το χειρότερο δεν ήταν άλλο, από το ότι δεν ρωτήθηκαν ποτέ οι Έλληνες Πολίτες δημοκρατικά, ούτε για το εάν συμφωνούσαν με τη συμμετοχή τους στην ΕΕ, ούτε για την είσοδο τους στην Ευρωζώνη – αφού η άπατρις, μεταπρατική και διεφθαρμένη ελίτ που κυβερνάει τη χώρα μας, δεν εμπιστευόταν ποτέ τη δημοκρατία.
Το μόνο που ήθελε ήταν η διασπάθιση των προγραμμάτων της ΕΕ που θα καταθέσουμε στα (πρακτικά) – κάτι που σχεδιάζει επίσης σήμερα με τα ΕΣΠΑ, την ΚΑΠ και το Next Generation EU, αδιαφορώντας για όλα τα υπόλοιπα.
Μεταξύ άλλων για τα 500.000 παιδιά μας που έφυγαν στο εξωτερικό για να επιβιώσουν, προικίζοντας τις χώρες υποδοχής τους με τα 100 δις € που μας κόστισε η εκπαίδευση τους και με 25 δις € ετήσιο ΑΕΠ – έχοντας αντικατασταθεί από τους χιλιάδες παράνομους μετανάστες που εγκλωβίζει με τις πολιτικές της η ΕΕ στην Ελλάδα, με στόχο να μετατραπούμε σε μία πολυπολιτισμική, εύκολα ελεγχόμενη κοινωνία φθηνού εργατικού δυναμικού. Χρήματα πήραμε βέβαια από την ΕΕ, αλλά τα πληρώσαμε στο πολλαπλάσιο – χρυσά.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το ότι οι Έλληνες, από τους πιο θερμούς υποστηρικτές της ΕΕ το 2004, σήμερα είναι οι πλέον επιφυλακτικοί – από 71% το 2005 στο 34% το 2020, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά), μαζί με μία δημοσκόπηση της Διανέοσις από το 2018, σύμφωνα με την οποία το 56,8% πίστευε πως η ένταξη μας στο ευρώ ήταν λάθος.
Κλείνοντας, ορισμένες από τις δικές μας επιδιώξεις είναι οι εξής:
(1) Διαγραφή του χρέους της πανδημίας, με βάση τις συζητήσεις που γίνονται τώρα στην ΕΕ.
(2) Επαναδιαπραγμάτευση του μη βιώσιμου χρέους μας που επιδεινώθηκε από την πολιτική των μνημονίων με ευθύνη της Τρόικα, με βάση το άρθρο 340 του Μάαστριχτ – ενώ κόστισε στην πατρίδα μας πάνω από 1 τρις €.
(3) Δημιουργία μία κρατικής Bad Bank για τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια.
(4) Πάγωμα των αποκρατικοποιήσεων, του ξεπουλήματος καλύτερα και κατάργηση των σκανδαλωδών προνομίων στη εγχώρια και ξένη ελίτ – όπως στους κατασκευαστές των δρόμων, στη Fraport κλπ.
(5) Συνδρομή της ΕΕ στον υβριδικό μεταναστευτικό πόλεμο που δεχόμαστε από την Τουρκία – είτε με την απορρόφηση των αλλοδαπών από την ΕΕ, είτε με τη θωράκιση των συνόρων μας.
(6) Σεβασμός της εθνικής μας κυριαρχίας και κυρώσεις στην Τουρκία. Δεν μπορεί να επιβάλλονται κυρώσεις στη Ρωσία και να μην εξάγουμε αγροτικά προϊόντα ή να έλθουν τουρίστες με απλές διαδικασίες, όταν η Γερμανία συνεχίζει με τον Nordstream και ενισχύει την Τουρκία.
(Ακολουθείστε μας στο Twitter πατώντας εδώ για να ενημερώνεστε αμέσως για τις αναλύσεις μας)
Υστερόγραφο: Δυστυχώς ο παρεχόμενος χρόνος δεν επιτρέπει συχνά να τα πει όλα κανείς
