.
Ας ελπίσουμε πως δεν θα επαληθευθεί το σενάριο του στασιμοπληθωρισμού – το οποίο θα προκαλούσε πολύ μεγαλύτερες απώλειες από την πανδημία, με ενδεχόμενες συνέπειες για την παγκόσμια ειρήνη. Επίσης πως θα σκεφθούν καλύτερα τα κράτη, όσον αφορά τη συνέχιση του κλειδώματος των οικονομιών τους, καθώς επίσης τα μέτρα που υιοθετούν – επιλέγοντας το μη χείρον βέλτιστο.
.
Επικαιρότητα
Εάν οι οικονομίες των περισσοτέρων κρατών παραμείνουν «κλειδωμένες» για ένα σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα και τα σύνορα κλειστά, τότε θα βιώσουμε ένα σοκ προσφοράς – δηλαδή θα υπάρξουν μεγάλες ελλείψεις προϊόντων στην εγχώρια αγορά, ενώ θα λείπουν επί πλέον τα εισαγόμενα έτοιμα προϊόντα και οι πρώτες ύλες για την εγχώρια παραγωγή.
Εάν παράλληλα οι κεντρικές τράπεζες πλημμυρίσουν τις αγορές με ακόμη περισσότερα νέα χρήματα, επί πλέον στις τεράστιες ποσότητες που δημιούργησαν μετά το 2008, στηρίζοντας έτσι τη ζήτηση, όπως ήδη δηλώνουν, τότε είναι λογικό πως θα αυξηθεί – οπότε θα έχουμε ταυτόχρονα ένα σοκ ζήτησης.
Εάν τώρα αυξηθεί η ζήτηση με την προσφορά να μειώνεται, τότε θα αυξηθούν οι τιμές των προϊόντων – σύμφωνα με το βασικό κανόνα της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς. Επομένως θα προκληθεί πληθωρισμός σε περιβάλλον ύφεσης – μειούμενος κατά το ποσοστό της πτώσης της τιμής του πετρελαίου. Ο πληθωρισμός σε περιβάλλον ύφεσης αποκαλείται στασιμοπληθωρισμός – ενώ, εάν μεγάλο μέρος των νέων χρημάτων κατευθυνθεί όπως στο παρελθόν στα χρηματιστήρια, θα αυξηθούν οι τιμές των μετοχών, κυρίως αυτών που θα επηρεαστούν λιγότερο από το «κλείδωμα», όπως είναι τα τρόφιμα και τα φάρμακα.
Την ίδια στιγμή οι τιμές των υπολοίπων εταιρικών μετοχών, ιδίως αυτών που έχουν σχέση με τις υπηρεσίες, όπως ο τουρισμός, οι αεροπορικές εταιρείες κλπ., θα συνεχίσουν να μειώνονται – αφού οι επενδυτές θα τις αποφεύγουν. Ως εκ τούτου, η ζήτηση για τις άλλες θα είναι ακόμη μεγαλύτερη, αυξάνοντας τις τιμές τους – πόσο μάλλον ως προστασία απέναντι στην απώλεια της αξίας των χρημάτων, της αγοραστικής τους δύναμης δηλαδή.
Σε μία τέτοια περίπτωση, το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και των συνταξιούχων θα καταρρεύσει – με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο κίνδυνος κοινωνικών αναταραχών και εξεγέρσεων. Παράλληλα, θα κλιμακωθεί η εχθρότητα μεταξύ των φτωχών και των πλούσιων κρατών, όπως για παράδειγμα της Ιταλίας με τη Γερμανία (ανάλυση) – οπότε οι απειλές διακρατικών συγκρούσεων.
Εκτός αυτού, με τα μέτρα στήριξης θα αυξηθούν τα ελλείμματα των προϋπολογισμών, οπότε τα χρέη των κρατών, ενώ θα μειωθεί το ΑΕΠ τους – κατά συνέπεια, ο βασικός δείκτης της πιστοληπτικής τους ικανότητας, το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ, θα αυξηθεί εκθετικά. Έτσι δεν θα μπορούν να δανείζονται με βιώσιμα επιτόκια, ούτε οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά τους – με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν μαζικές χρεοκοπίες που θα επιταχύνουν τον καθοδικό κύκλο του διαβόλου (γράφημα).
Ας ελπίσουμε λοιπόν πως δεν θα επαληθευθεί το εφιαλτικό σενάριο του στασιμοπληθωρισμού – το οποίο θα προκαλούσε πολύ μεγαλύτερες απώλειες από την πανδημία, με ενδεχόμενες συνέπειες για την παγκόσμια ειρήνη. Επίσης πως θα σκεφθούν καλύτερα τα κράτη, όσον αφορά τη συνέχιση του κλειδώματος των οικονομιών τους, καθώς επίσης τα μέτρα που υιοθετούν – επιλέγοντας το μη χείρον βέλτιστο.
