.
Η νέα μονάδα μέτρησης
Περαιτέρω, η διαφορά της νέας μονάδας μέτρησης (GNI) σε σχέση με το ΑΕΠ οφείλεται κατά 50% στο ότι, τα εισοδήματα που εκρέουν στο εξωτερικό αφαιρούνται – με την έννοια πως στο «Τροποποιημένο Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα» (GNI) υπολογίζεται το ΑΕΠ που παράγουν οι «ιθαγενείς» (εγχώριο) και διατηρείται στη χώρα τους. Επομένως, τα κέρδη των ιρλανδικών θυγατρικών των ξένων πολυεθνικών αυξάνουν μεν το ΑΕΠ, αλλά όχι το GNI – γεγονός από το οποίο συμπεραίνεται πως το ΑΕΠ της Ελλάδας, στην οποία δεν έχει καμία πολυεθνική τη φορολογική της έδρα λόγω των υπερβολικά υψηλών συντελεστών, είναι αφενός μεν πραγματικό, αφετέρου πολύ ανώτερο από αυτό της Ιρλανδίας. Στην Ελλάδα όμως επιβάλλονται μνημόνια, ενώ στην Ιρλανδία όχι.
Το υπόλοιπο 50% της διαφοράς οφείλεται σε μία τροποποίηση, σύμφωνα με την οποία για τον υπολογισμό του GNI αφαιρούνται από το ΑΕΠ επί πλέον τα κέρδη των επιχειρήσεων που έχουν μεν τη νομική έδρα τους στην Ιρλανδία, αλλά μόνο για φορολογικούς σκοπούς – ενώ οι ιδιοκτήτες τους μένουν σε άλλες χώρες και το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων τους παράγεται στο εξωτερικό.
Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η λογική της ειδικής για την Ιρλανδία νέας μονάδας μέτρησης, χρησιμοποιείται το παράδειγμα μίας θυγατρικής της Microsoft στη χώρα – μίας επιχείρησης που διαχειρίζεται την πώληση και τη διανομή παγκοσμίως του λογισμικού της μητρικής, εγγράφοντας στην Ιρλανδία τα τεράστια κέρδη της.
Εν τούτοις, από αυτά τα κέρδη δεν ωφελούνται καθόλου οι Ιρλανδοί Πολίτες, ακόμη και όταν λογιστικά παραμένουν στη χώρα, χωρίς να αποδίδονται στο εξωτερικό μέσω μερισμάτων – οπότε δεν επηρεάζουν ουσιαστικά το ιρλανδικό ΑΕΠ.
Όσον αφορά τώρα την παράλογη αύξηση του ΑΕΠ το 2015 κατά 26%, οφειλόταν στο ότι εκείνο το έτος μετέφερε στην Ιρλανδία τη φορολογική της έδρα μία πολύ μεγάλη αμερικανική τεχνολογική εταιρεία (ΙΤ), καθώς επίσης μία επιχείρηση εκμίσθωσης (leasing) αυτοκινήτων – άρα σε αιτίες που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την παραγωγική διαδικασία της χώρας.
Οι δύο αυτές επιχειρήσεις, εκτός από το ΑΕΠ, αύξησαν δραματικά τα μεγέθη των ιδιωτικών επενδύσεων στην Ιρλανδία, καθώς επίσης των εισαγωγών – φυσικά μόνο εικονικά και όχι πραγματικά. Επειδή δε συνέβη το ίδιο έτος, έγινε φανερή η έμμεση παραποίηση του ΑΕΠ – η οποία διατηρούταν μυστική τα προηγούμενα έτη.
Οι επιπτώσεις
Συνεχίζοντας, μετά την αποκάλυψη της στατιστικής απάτης από τη διεθνή κοινότητα, η Κομισιόν και η EUROSTAT δεν είπαν στην Ιρλανδία «The game is over», όπως στην Ελλάδα – ενώ μέχρι στιγμής δεν απαίτησαν μέτρα λιτότητας ούτε η ΕΕ, ούτε το ΔΝΤ, παρά το ότι το χρέος της χώρας αυξήθηκε στο 106% του ΑΕΠ, από 73% προηγουμένως. Ανέφεραν μόνο ότι, “η νέα μονάδα μέτρησης (GNI), αποτελεί έναν ωφέλιμο παράγοντα που ολοκληρώνει την ανάλυση των ποσοστών των χρεών” – ενώ δεν έγιναν άλλες έρευνες, παρά το ότι είμαι σίγουρος πως κάτι ανάλογο ισχύει σε αρκετές χώρες της Ευρωζώνης που είναι γνωστές ως φορολογικοί παράδεισοι.
Εάν βέβαια η Ιρλανδία ήταν μία φυσιολογική χώρα και δεν προστατευόταν τόσο από τις Η.Π.Α., όσο και από τις ευρωπαϊκές πολυεθνικές, θα έπρεπε να κριθεί η οικονομική της σταθερότητα από το GNI πλέον και όχι από το ΑΕΠ – ενώ ο νέος αυτός δείκτης θα όφειλε να υιοθετηθεί και από άλλες χώρες με τα ίδια χαρακτηριστικά, όπως η Μάλτα, η Κύπρος, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, ακόμη και η Γερμανία σε κάποιο βαθμό.
Εκτός αυτού, τα χρήματα που κερδίζουν οι ξένοι στην Ιρλανδία θα έπρεπε να φορολογηθούν – έτσι ώστε να μην εξυπηρετούνται τα χρέη του κράτους μόνο από τα συνήθη φορολογικά υποζύγια. Η Ιρλανδία όμως είναι «με τη βούλα της Ευρώπης» ένας φορολογικός παράδεισος – οπότε τα χρήματα που τυπικά μόνο κερδίζουν οι ξένοι στη χώρα φορολογούνται επίσης τυπικά, αφού στην ουσία δεν πληρώνουν τίποτα.
Ως εκ τούτου δεν εκπλήσσεται κανείς από το παράλογο γεγονός ότι, η ιρλανδική κυβέρνηση κατέφυγε στα δικαστήρια υπέρ της Apple και άρα εναντίον των Πολιτών της – επειδή η Κομισιόν καταδίκασε την εταιρεία να πληρώσει 13 δις € για διαφυγόντες φόρους του παρελθόντος! Δεν ήθελε δηλαδή το ιρλανδικό δημόσιο τα 13 δις €, προτιμώντας να φορολογεί τους Πολίτες του – πιθανότατα φοβούμενο ότι, η Apple θα μετέφερε την έδρα της σε κάποιο άλλο κράτος, διαφθείροντας (χρηματίζοντας) άλλους πολιτικούς για να μην πληρώνει τίποτα.
Πώς είναι δυνατόν λοιπόν αυτή η χώρα να συγκρίνεται με την Ελλάδα, όσον αφορά την έξοδο της από την κρίση; Μπορεί να πιστέψει αλήθεια κανείς πως η Κομισιόν δεν γνώριζε τι συνέβαινε έως ότου αποκαλύφθηκε η απάτη, αφού είναι από πολλά χρόνια γνωστό πως οι εξαγωγές της Ιρλανδίας υπερβαίνουν παραδόξως το ΑΕΠ της;
Γιατί δεν ερευνάται τι συμβαίνει με τις άλλες χώρες-φορολογικούς παραδείσους; Είναι άραγε θεωρία συνωμοσίας η εγκληματική αντιμετώπιση της Ελλάδας, σε σχέση με εκείνα κράτη που αντιμετώπισαν μία πολύ μεγαλύτερη κρίση ακινήτων και τραπεζών, ενώ η χώρα μας μόνο δημοσίου χρέους; Όταν διαμαρτυρόμαστε απέναντι σε αυτήν ακριβώς τη διαφορετική αντιμετώπιση, είναι σωστό να κατηγορούμαστε πως θέλουμε να μεταθέσουμε τις ευθύνες σε άλλους;
Επίλογος
Ενώ ενοχοποιείται η Ελλάδα για πλασματικές στατιστικές, δυστυχώς επίσης από πολλούς Έλληνες λόγω άγνοιας ή/και θυματοποίησης τους, τα παραπάνω δεν συμβαίνουν μόνο στην Ιρλανδία. Κάτι ανάλογο διαπιστώνεται σε πολλές άλλες χώρες, με στόχο τη χειραγώγηση ή/και την παραπλάνηση των Πολιτών τους – όπως στο παράδειγμα των Η.Π.Α. όπου, σύμφωνα με τον οικονομολόγο και στατιστικολόγο του ΟΗΕ κ. J. Assa, οι τροποποιήσεις του αμερικανικού ΑΕΠ μόνο για το 2013 το αύξησαν πάνω από 500 δις $ (όσο δηλαδή το ετήσιο ΑΕΠ της Σουηδίας), χωρίς να παραχθεί επί πλέον απολύτως τίποτα.
Όταν αυξάνεται βέβαια το ΑΕΠ τεχνητά, μειώνεται το δημόσιο χρέος αυτόματα ως ποσοστό του, τα ελλείμματα του προϋπολογισμού επίσης κοκ. – μία σειρά μεγεθών δηλαδή, από τα οποία κρίνεται η οικονομία μίας χώρας, η πιστοληπτική της ικανότητα, καθώς επίσης πολλά άλλα. Έτσι παραπλανιόνται οι Πολίτες, όσον αφορά την κατάσταση του κράτους τους, όπως άλλωστε συμβαίνει με τις στατιστικές για τον πληθωρισμό – ο οποίος διατηρείται τεχνητά χαμηλός, παρά το ότι οι άνθρωποι διαπιστώνουν καθημερινά μία συνεχώς μεγαλύτερη πτώση της αγοραστικής αξίας των χρημάτων τους.
Φυσικά συμβαίνει το αντίθετο όταν μειώνεται το ΑΕΠ, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, στην οποία κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει τι ακριβώς τροποποίησε το ΔΝΤ με τη συνεργασία της ΕΛΣΤΑΤ – στην οποία είχε ως γνωστό τοποθετήσει ένα δικό του άτομο, μάλλον όχι για το καλό μας. Σε κάθε περίπτωση, το ΔΝΤ έχει ξαναγράψει τη ελληνική στατιστική ιστορία των τελευταίων ετών από την αρχή – πιθανολογώ όχι προς όφελος μας, παρά το ότι θα κατηγορηθώ ξανά ως οπαδός των θεωριών συνομωσίας. Εν τούτοις αυτό έχει δηλώσει δημόσια ένα από τα στελέχη του, το οποίο αναφέρεται στο άρθρο για την ΕΛΣΤΑΤ (πηγή).
Ολοκληρώνοντας, όποιο Έθνος νομίζει πως το καπιταλιστικό παιχνίδι στο διεθνές περιβάλλον παίζεται δίκαια, με ηθικούς παίχτες και κανόνες, κάνει πολύ μεγάλο λάθος – ενώ στο συγκεκριμένο «σπορ» χάνει πάντοτε αυτό που έχει τέτοιες απόψεις.
Εάν δε το Έθνος έχει τη συνήθεια να κατηγορεί δημόσια μόνο τον εαυτό του, αναλαμβάνοντας ευθύνες που δεν του αναλογούν, χρέη που δεν μπορεί να πληρώσει ή/και που θα του κοστίσουν πολλαπλάσια (ήδη το κόστος της χώρας μας έχει υπερβεί το 1 τρις €, εκτός από την ανεκτίμητη απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, έναντι δανείων 250 δις €), πιστεύοντας πως ο οφειλέτης δεν έχει τουλάχιστον την ίδια ευθύνη με το δανειστή, τότε είναι καταδικασμένο – κάτι που δυστυχώς συμβαίνει στην Ελλάδα.
