Πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας κατηγορεί τη Γερμανία, ισχυριζόμενος ότι διεξάγει έναν «αστραπιαίο» πόλεμο (πηγή) – προφανώς κατά το παράδειγμα του Χίτλερ, με αφορμή την Ελλάδα και με στόχο την κατάκτηση της Ευρώπης, αυτή τη φορά με τη χρήση οικονομικών όπλων.
Γνωρίζοντας τώρα πως η Γερμανία σχεδιάζει την υιοθέτηση μίας διαδικασίας που θα επιτρέπει την ελεγχόμενη πτώχευση των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης, κατά το παράδειγμα των επιχειρήσεων, όπου αφενός μεν θα διαγράφεται ένα μέρος των δημοσίων χρεών τους, αφετέρου θα «πλειστηριάζεται» η δημόσια περιουσία τους ως αντάλλαγμα, δεν μπορούμε παρά να δώσουμε μεγάλη σημασία στις δηλώσεις του Ιταλού – ειδικά επειδή η Γερμανία επιδιώκει συνήθως την απόκτηση εμπράγματων, υλικών αξιών (ακίνητα, οικόπεδα, κοινωφελείς εταιρείες κλπ.), αντί χρημάτων.
Στα πλαίσια αυτά, μας προβλημάτισαν οι βιαστικές διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την Τρόικα και τον ESM – οι οποίες οδήγησαν στην υπογραφή ενός τρίτου μνημονίου ύψους 86 δις €, το οποίο θα επιβάλλει τα ίδια ακριβώς αποτυχημένα μέτρα, όπως τα δύο προηγούμενα, βυθίζοντας την Ελλάδα περαιτέρω στην ύφεση.
Πολύ περισσότερο επειδή δεν θα συμπεριλαμβάνει τη διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους, τουλάχιστον κατά 50%, χωρίς την οποία είναι αδύνατη η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση – με τους περισσότερους διεθνείς οργανισμούς να προβλέπουν πως το πραγματικό ΑΕΠ της χώρας μας θα είναι το 2020 αρκετά χαμηλότερο από αυτό, με το οποίο εισήλθε στην Ευρωζώνη το 2002.
Εν τούτοις, κάτω από τις σημερινές προϋποθέσεις, είναι πολύ δύσκολο να σκεφθεί κανείς τι άλλες ρεαλιστικές επιλογές έχει στη διάθεση της πλέον η Ελλάδα – ιδίως μετά τις αλλεπάλληλες αποτυχίες της κυβέρνησης το τελευταίο εξάμηνο, όπου χάθηκαν όλες σχεδόν οι δυνατότητες εύρεσης μίας σωστής, μακροπρόθεσμης λύσης.
Άλλωστε, κυρίως οι αποτυχίες αυτές είχαν σαν αποτέλεσμα να τοποθετηθεί απέναντι στο δίλημμα, είτε να εκτελεσθεί οικονομικά μέσω της ΕΚΤ (σταμάτημα της ρευστότητας των τραπεζών), είτε να αυτοκτονήσει σταδιακά συμφωνώντας με τα νέα μέτρα λιτότητας της Τρόικας – μέσω των οποίων θα συνεχίσει να αυξάνεται το δημόσιο χρέος.
Εάν δε ακολουθήσουν ξανά εκλογές, όπως φαίνεται να επιδιώκει ο πρωθυπουργός για να ανεξαρτητοποιηθεί από την εσωτερική του αντιπολίτευση, τότε η καταστροφή που θα υποστεί η ελληνική οικονομία θα είναι ίσως ανεπανόρθωτη – επειδή νομοτελειακά οι εκλογές προκαλούν τη μείωση των δημοσίων εσόδων, καθώς επίσης την αύξηση των δαπανών, σε μία εποχή που η χώρα μας προφανώς δεν έχει τέτοιου είδους «πολυτέλειες».
Όσο όμως και αν η διεθνής κοινή γνώμη επικεντρώνεται στο ελληνικό δράμα των 310 δις € χρέους, δεν είναι εύκολο να κρυφτούν τα πραγματικά προβλήματα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος – όπου, για παράδειγμα, η Ιταλία και η Γαλλία είναι αδύνατον ποτέ να πληρώσουν τα 2,18 τρις € και 2,09 τρις € που χρωστούν εκάστη, οι Η.Π.Α. τα 18,15 τρις $, καθώς επίσης η Ιαπωνία τα 1,04 τετράκις γεν.
Εύλογα λοιπόν χαρακτηρίζονται ως «οικονομίες της σχολής της Ζιμπάμπουε» (γράφημα), τα προβλήματα των οποίων δεν πρόκειται να επιλυθούν με τη μέθοδο των μηδενικών επιτοκίων και της συνεχούς εκτύπωσης νέων χρημάτων – τα οποία, παντού και πάντοτε, από την αρχαία Ρώμη έως την κινεζική δυναστεία των Ming και τη Ζιμπάμπουε, καταλήγουν σε έναν καταστροφικό υπερπληθωρισμό.
.
Επεξήγηση γραφήματος: Σχολή οικονομικών της Ζιμπάμπουε – Νέα χρέη σε δις, από το 2010 έως το πρώτο τρίμηνο του 2015. Η.Π.Α., Ευρωζώνη των 19 (Ιταλία, Γαλλία, υπόλοιποι), Ιαπωνία
.
Ολοκληρώνοντας, ασφαλώς οι Έλληνες θα υποφέρουν τα πάνδεινα από την επομένη της υπογραφής του τρίτου μνημονίου – από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις, έως τις νέες μειώσεις των εισοδημάτων τους και την υπερβολική φορολόγηση τους.
Εκτός αυτού, η Ελλάδα θα διατηρηθεί τεχνητά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στο προσκήνιο – ενώ η παγκόσμια κατάρρευση θα διαρκέσει αρκετά ακόμη. Εν τούτοις, έχει ήδη ξεκινήσει ο τελικός του παιχνιδιού – κάτι που δεν είναι καθόλου ευχάριστο.
