Στην πραγματικότητα είναι η μάχη των πολύ πλούσιων εναντίον των φτωχών και των εργαζομένων. Είναι το εργαζόμενο έθνος μέσα στο έθνος, εναντίον εκείνων που ελέγχουν το έθνος οικειοποιούμενοι τον πλούτο που παράγεται χωρίς να εργάζονται.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Μερικά χρήσιμα συμπεράσματα από την προσπάθεια των τελευταίων έξι μηνών, του ελληνικού λαού να ανακτήσει την κυριαρχία του στο εσωτερικό και να ανακτήσει την κρατική κυριαρχία του εντός ευρωζώνης.
1. Δεν είναι το PLAN B της Γερμανίας η εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά το PLAN A. Δεν είναι μόνον ο Σόϊμπλε που το υποστηρίζει σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και η Μέρκελ και το SPD όπως εκφράζεται από την ηγεσία του. Να σας υπενθυμίσω επίσης ότι ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμίτ έχει ρητά δηλώσει και γράψει στα βιβλία του ότι η Ευρώπη είτε θα είναι δύο (και περισσότερων) ταχυτήτων, είτε δεν θα υπάρξει καθόλου. Καμία ένδειξη δεν υπάρχει ότι τώρα έχει αναθεωρήσει την άποψή του. Συνεπώς αυτό το πλάνο της Γερμανίας, θα συνεχίσει να υπάρχει και σε έξι μήνες θα το βρούμε πάλι μπροστά μας. Ως τότε οι Γερμανοί θα επιδιώξουν να αποσπάσουν την αμερικανική έγκριση στα σχέδιά τους, γιατί τώρα, οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι τους απέτρεψαν. Βοήθησε και η Ελλάδα και αυτό διδάσκει πως γίνονται οι συμμαχίες.
2. Σε τακτικό επίπεδο, η επιδίωξη των Γερμανών (και όλης της Ευρώπης, ακόμα και των Γάλλων σε αυτό το σημείο) ήταν να ταπεινώσουν τον Τσίπρα και να εξανδραποδίσουν την Ελλάδα προς παραδειγματισμόν των υπολοίπων χωρών. Η ωμή παρέμβαση απέτυχε με την επιστράτευση του δημοψηφίσματος ως μέσου άμυνας (ασχέτως αν έγινε για τακτικούς/ευκαιριακούς λόγους από τον Τσίπρα). Τώρα δουλεύουν το δεύτερο σενάριο, «εκδίωξη μετά από εκλογές» όπως έγινε στην Ισπανία και στην Πορτογαλία το 2012. Καθόλου δεν παραιτήθηκαν από το στόχο τους. Πρέπει επομένως να προετοιμαστούμε να υπερασπιστούμε τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση, η οποία θα γίνει αντιπαθής τους επόμενους έξι μήνες στην προσπάθειά της να εφαρμόσει τη σκληρή συμφωνία.
3. Τις τακτικές κινήσεις τις έχουμε περιγράψει στα άρθρα μας «Κουφάλες Ευρωπαίοι» και «Από Δευτέρα τι κάνουμε;» Ας δούμε ένα πιθανό σχεδιασμό μεσοπρόθεσμο. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν πρέπει να περιοριστεί στην εφαρμογή της συμφωνίας (3ο μνημόνιο) όπως το έπαθε η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου και η κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά. Πρέπει να διευρύνει το πεδίο δράσης της, ώστε το 3ο μνημόνιο να είναι ένα μέρος του ευρύτερου σχεδίου της. Το υπόλοιπο μέρος που δεν περιλαμβάνεται στη συμφωνία, είναι εκείνο στο οποίο έχει τα χέρια της λυμένα να ασκήσει ελληνική πολιτική με ελεύθερη βούληση, γιατί το περιεχόμενο των εφαρμοστικών νόμων είναι δεδομένο και με το νι και με το σίγμα. Με γεωγραφικούς όρους, αν το 3ο μνημόνιο αφορά την Πελοπόννησο, το ευρύτερο σχέδιο πρέπει να αφορά όλη την Ελλάδα, ώστε το μνημόνιο να είναι ένα μέρος του. Με ποσοτικούς όρους αν το μνημόνιο αφορά 40 θέματα, το ευρύτερο σχέδιο πρέπει να αφορά 100, ώστε το μνημόνιο να είναι μέρος του αλλά όχι το καθοριστικό υποσύνολο.
4. Διευρύνοντας τους ορίζοντές της η κυβέρνηση, ανακτά κάποια περιορισμένη ελευθερία κινήσεων, αλλά πρέπει να έχει σχέδιο να υπηρετήσει και όχι κουτουρού, βλέποντας και κάνοντας. Έτσι ο κάθε υπουργός θα ξηλώνει ότι έχτισε ο προηγούμενος και η επόμενη κυβέρνηση θα ξηλώσει ότι έχτισε η κυβέρνηση Τσίπρα. Όπως ακριβώς έπρεπε να έρθει μια «αριστερή κυβέρνηση» για να κάνει τη δουλειά της «δεξιάς» όπως η ελάφρυνση του χρέους και η ανάπτυξη, έτσι ακριβώς η κυβέρνηση Τσίπρα πρέπει να εγκαταλείψει την ψεύτικη αυτοικανοποίηση ότι είναι κυβέρνηση της Αριστεράς και να γίνει κυβέρνηση όλων των Ελλήνων με πατριωτικά χαρακτηριστικά, στα οποία θα καλέσει να συνεργαστούν και δεξιοί και σοσιαλδημοκράτες πατριώτες μαζί με τους αριστερούς. Χωρίς αυτή τη συναίνεση θα αποτύχει. Αυτή είναι και η εντολή του δημοψηφίσματος από το 61% των Ελλήνων. Είναι εντολή των δύο τρίτων των Ελλήνων και αυτό υπαγορεύει και το περιεχόμενο και τη ρητορική. Όποιος δεν μπορεί να συγχρονίσει το βήμα του, θα αναλαμβάνει άλλα καθήκοντα ώστε να είναι χρήσιμος. Δεν περισσεύει κανείς.
5. Διευρύνοντας το ελληνικό σχέδιο (μέρος του οποίου είναι το μνημόνιο) θα μπορέσουμε να χωνέψουμε και τα υφεσιακά μέτρα (που αποσκοπούν στην υποτίμηση της εργασίας και τη λεηλασία του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου) και τη νεοφιλελεύθερη θρησκεία (που παράγει ανισότητες ώστε το 1% του πληθυσμού να συγκεντρώσει τον πλούτο της χώρας και να τον εξάγει στο εξωτερικό). Για παράδειγμα μόλις ψηφιστεί η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά και στα βασικά είδη διατροφής, (όπου προβλέπεται ότι αν αυξηθεί η εισπραξιμότητα του ΦΠΑ μπορεί να μειωθεί ο συντελεστής) μπορεί να έρθει νομοσχέδιο που θα αφορά τη νησιωτικότητα και να εξαιρεθούν από το καθεστώς ΦΠΑ τα νησιά με λιγότερους από 2.000 μόνιμους κατοίκους (σήμερα είναι το όριο στους 1.000 κατοίκους) και οι ομόλογες ορεινές κοινότητες για λόγους αναπτυξιακούς και ισονομίας. Έτσι λογιστικά θα έχει αυξηθεί η εισπραξιμότητα και θα μπορέσει αργότερα να μειωθεί και ο συντελεστής. Πριν από αυτό θα πρέπει να έχει βρεθεί το ισοδύναμο του ποσού που έχει προϋπολογιστεί (από την αύξηση του ΦΠΑ σε τρόφιμα και νησιά) και μάλιστα να είναι πιο ασφαλής η είσπραξή του. Αυτό είναι δύσκολο, κι εδώ θα κριθεί η ικανότητα του υπουργού ή η ασχετοσύνη του.
6. Διευρύνοντας το πεδίο δράσης της κυβέρνησης και διορθώνοντας τα παιδικά λάθη των πρώτων 6 μηνών, υπηρετώντας το στόχο της ανάπτυξης και της αύξησης τα δημοσίων εσόδων μέσω της απασχόλησης, μπορούμε να ψηφίσουμε ένα νόμο «για την καταπολέμηση της φτώχειας και των ανισοτήτων» το οποίο θα διευρύνει και θα προσαρμόζει το άθλιο νομοσχέδιο για την καταπολέμηση της «ακραίας φτώχειας», με ύψος 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ το οποίο πρότεινε μια μέρα ο Γιούνκερ και μετά το ξέχασε, ως ανθρωπιστική βοήθεια (έξω από μνημόνια). Με αυτά τα χρήματα μπορούν να δημιουργηθούν από 10.000 προσωρινές θέσεις εργασίας για νέους (ως ερευνητές που θα εντοπίσουν τους φτωχούς με ονοματεπώνυμο) ως 100.000 μόνιμες θέσεις εργασίας ως εξής: Με τα χρήματα αυτά, ο Γιούνκερ έχει στο μυαλό του να χρηματοδοτήσει βέλγικες ντομάτες, ολλανδέζικο γάλα και γερμανικά τρακτέρ, με γαλλικά τυριά με Λουξεμβουργιανά εμβάσματα για να φάνε οι Έλληνες φτωχοί στα συσσίτια. Είναι έργο των κατώτερων στελεχών της διοίκησης (όχι του υπουργού ή του νόμου) να εξασφαλίσουν ότι στα συσσίτια θα τρώμε ελληνικά όσπρια αντί για φακές Καναδά, ελληνικό κρέας αντί για ολλανδικό και ελληνικά τυριά, μέσω συμβολαιακής γεωργίας που θα χρηματοδοτήσει ελληνική τράπεζα, στην οποία θα έχουν κατατεθεί τα χρήματα της ανθρωπιστικής βοήθειας. Αυτό είναι και ισοδύναμο για την παράγραφο 5 αν δεν βρεθεί άλλο. Με πολλαπλασιαστή ανάλογο με των δημοσίων επενδύσεων, τα 2,5 δις μπορούν να γίνουν ΑΕΠ από 10 έως 12,5 δις τα οποία θα αποφέρουν έσοδα από φόρους σχεδόν 2 δις, συνεπώς η ίδια πολιτική είναι αυτοχρηματοδοτούμενη και μπορεί να συνεχιστεί για δεύτερη χρονιά κ.ο.κ.
