(γ) Το αδύναμο ευρώ: Η πτώση της ισοτιμίας του ευρώ, πόσο μάλλον σε συνδυασμό με τις χαμηλές τιμές της ενέργειας, βοηθάει σε μεγάλο βαθμό τις γερμανικές επιχειρήσεις, ιδίως δε τις εξαγωγικές – οι οποίες «παράγουν» το 50% του ΑΕΠ της χώρας. Τα γερμανικά, καθώς επίσης τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά προϊόντα, είναι κατά 20% φθηνότερα στις παγκόσμιες αγορές, συγκριτικά με το προηγούμενο έτος – ενώ έχει αυξηθεί ανάλογα η ανταγωνιστικότητα της γερμανικής βιομηχανίας κατασκευής αυτοκινήτων και μηχανών.
Το 2014 οι γερμανικές εξαγωγικές επιχειρήσεις είχαν ρεκόρ τζίρου – κάτι που θα συνεχιστεί και το 2015, όπου υπολογίζεται πως οι αυτοκινητοβιομηχανίες θα αυξήσουν τα κέρδη τους τουλάχιστον κατά 1 δις €. Οι κίνδυνοι μείωσης της ζήτησης της Κίνας, η οποία αποτελεί τη σημαντικότερη εξαγωγική αγορά της Γερμανίας, δεν φαίνονται μεγάλοι – ενώ το γεγονός ότι, η ευρωπαϊκή οικονομία αναπτύσσεται με μικρότερο ρυθμό από ότι η αμερικανική, θα διατηρήσει το ευρώ σε χαμηλά επίπεδα.
Τυχόν χρεοκοπία δε της Ελλάδας εντός ή εκτός της Ευρωζώνης, η οποία δεν θεωρείται καθόλου απίθανη, αν και θα αυξήσει σημαντικά τα επιτόκια δανεισμού των χωρών της περιφέρειας (ομόλογα), θα πιέσει ακόμη περισσότερο το ευρώ – βοηθώντας ανάλογα τις εξαγωγικές επιχειρήσεις. Εάν δε τελικά αυξηθούν τα αμερικανικά επιτόκια, το ευρώ θα υποτιμηθεί ακόμη περισσότερο.
(δ) Οι δείκτες της οικονομίας: Λόγω της χαμηλής τιμής του πετρελαίου, καθώς επίσης του αδύναμου ευρώ, οι ευρωπαϊκοί δείκτες έχουν καλυτερεύσει – με τις προβλέψεις ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας να αναθεωρούνται προς τα πάνω, από το 1,2% στο 2,1%.
(ε) Το πακέτο ποσοτικής διευκόλυνσης της ΕΚΤ: Η κεντρική τράπεζα θα αγοράζει ομόλογα των ευρωπαϊκών χωρών έως το 2016, περί τα 60 δις € σε μηνιαία βάση (1,14 τρις € συνολικά). Παρά τις αυξήσεις λοιπόν που παρουσιάστηκαν την τελευταία εβδομάδα, οι τιμές των ομολόγων θα πιεστούν ξανά προς τα κάτω – ενώ θα διοχετευθούν μεγάλες ποσότητες χρημάτων στα χρηματιστήρια, επειδή τα ποσά αυτά δεν καταλήγουν τελικά στην πραγματική οικονομία.
Ως εκ τούτου, θα ωφεληθούν κυρίως οι υγιείς βιομηχανικές επιχειρήσεις και ιδιαίτερα αυτές που προσφέρουν υψηλά μερίσματα – αφού οι επενδυτές θα τις προτιμήσουν, επειδή οι αποδόσεις τους (μερίσματα προς τιμή μετοχής) είναι υψηλότερες, από τα επιτόκια καταθέσεων.
Οφείλουμε να σημειώσουμε βέβαια πως οι ποσοτικές διευκολύνσεις των κεντρικών τραπεζών (άρθρο) δεν ωφελούν καθόλου τα νοικοκυριά και τους εργαζομένους, όπως τουλάχιστον συμπεραίνεται από το πείραμα της Ιαπωνίας, στο γράφημα που ακολουθεί – σύμφωνα με το οποίο το πραγματικό εισόδημα των νοικοκυριών της χώρας μειώνεται, μετά το κάθε πακέτο (QE).
.
.
Επομένως, κάποια στιγμή οι εργαζόμενοι θα επαναστατήσουν, αντιστεκόμενοι στη ληστεία τους – οπότε ο νεοφιλελευθερισμός θα αυτοκαταστραφεί, έχοντας αποδειχθεί άπληστος και αχόρταγος.
Στην Ιαπωνία βέβαια ο δείκτης του χρηματιστηρίου μάλλον θα συνεχίσει να αυξάνεται, αφενός μεν λόγω της συνεχούς επέκτασης της ποσότητας χρήματος, αφετέρου λόγω των τοποθετήσεων σε μετοχές, εκ μέρους των ασφαλιστικών εταιριών και των συνταξιοδοτικών ταμείων της χώρας – ενώ το γεν θα συνεχίσει την πτωτική του πορεία επειδή η κεντρική τράπεζα, η οποία κατέχει σχεδόν το 50% του δυσθεώρητου ιαπωνικού χρέους, θα αναγκασθεί κάποια στιγμή να παγώσει ένα μεγάλο μέρος του, μετατρέποντας το σε αμιγές πληθωριστικό χρήμα.
(στ) Τα κέρδη των επιχειρήσεων: Με βάση την πολιτική λιτότητας που ακολουθείται στην Ευρώπη, μειώνονται συνεχώς οι μισθοί των εργαζομένων (ανάλυση) – οπότε αυξάνονται η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα, δημιουργούνται νέες επενδυτικές ευκαιρίες στις υπερχρεωμένες χώρες, αφενός μεν λόγω των ιδιωτικοποιήσεων που τους επιβάλλονται, αφετέρου εξ αιτίας της πτώσης των τιμών των παγίων, καθώς επίσης των επιχειρήσεων τους.
Λογικά λοιπόν οι μετοχές των μεγάλων εταιριών ακολουθούν ανοδική πορεία, η οποία αιτιολογείται τόσο από τη σημερινή τους κατάσταση, όσο και από τις προοπτικές τους – ενώ οι κεφαλαιοποιήσεις των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων είναι μικρότερες, από αυτές των αμερικανικών (γράφημα), έχοντας ανάλογες προοπτικές ανόδου.
.
.
Στο προηγούμενο γράφημα συγκρίνονται οι κεφαλαιοποιήσεις ορισμένων ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων με τη χρηματιστηριακή αξία αμερικανικών επιχειρήσεων – όπου, για παράδειγμα, με τη σημερινή χρηματιστηριακή αξία της Apple, αγοράζει κανείς όλες της επιχειρήσεις της Ισπανίας, ενώ με αυτήν της MasterCard τις εταιρείες της πάμφθηνης Αυστρίας.
(ζ) Η τιμή προς κέρδη του DAX (P/E): Με βάση τα προβλεπόμενα κέρδη του 2015, ο συντελεστής διαμορφώνεται στο 15, ενώ οι μερισματικές αποδόσεις στο 2,3%. Με το συγκεκριμένο κριτήριο, οι γερμανικές επιχειρήσεις είναι φθηνότερες από τις αντίστοιχες αμερικανικές (21,13 και 1,98% ο S&P 500 – πηγή) ή ελβετικές – οπότε έχουν σημαντικά περιθώρια ανόδου.
.
Συμπέρασμα
Οι υπερβολές (φούσκες) στις αγορές φαίνεται πως θα συνεχιστούν, παρά τους κινδύνους ενός ξαφνικού, παγκοσμίου κραχ – ενώ δεν μπορεί κανένας να προβλέψει υπεύθυνα τι ακριβώς θα συνέβαινε μετά από μία ελληνική χρεοκοπία, ειδικά εάν η χώρα εγκατέλειπε το ευρώ. Μπορεί βέβαια να χρεοκοπήσει προηγουμένως το Πουέρτο Ρίκο, η Ουκρανία ή η Βενεζουέλα – κάτι που όμως δεν θα είχε ανάλογες συνέπειες για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, όσο η χρεοκοπία της Ελλάδας (αμέσως μετά της Ουκρανίας).
Σε κάθε περίπτωση, οφείλει να είναι κανείς πάρα πολύ προσεκτικός και σε επιφυλακή – όπως συμβαίνει πάντοτε σε τέτοιες κρίσιμες εποχές, κατά τις οποίες αυξάνονται σημαντικά οι διακυμάνσεις, λόγω του ύψους των τιμών, καθώς επίσης της υφιστάμενης αβεβαιότητας. Πρέπει επίσης να λαμβάνει επί πλέον πολύ σοβαρά υπ’ όψιν του τις γεωπολιτικές εξελίξεις – οι οποίες επηρεάζουν τα πάντα και ειδικά τις τιμές της ενέργειας.
