Οδεύοντας προς την Σταύρωση και την Ανάσταση του Θεανθρώπου η κάθαρση του νου και της καρδιάς με την νηστεία και την προσευχή μας δίνει την δυνατότητα να κατανοήσουμε πολύ καλλίτερα πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητας μας.
Και αυτό διότι υπάρχουν στιγμές στην ζωή του κάθε ανθρώπου όπου ο πόνος μετατρέπεται σε φιλοσοφική διάθεση, η θλίψη γίνεται εφαλτήριο για την αναζήτηση νέων μορφών επικοινωνίας και η αγωνία για το μέλλον δημιουργεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκκολάπτονται νέες ιδέες, νέες προοπτικές.
Τότε σε αυτές τις στιγμές η ζωή αποκτά πραγματικό νόημα.
Τότε οι αξίες παίρνουν σάρκα και οστά, η ηθική μετατρέπεται από αφηρημένη σε συγκεκριμένη έννοια και ο ανθρωπισμός γίνεται απτή πραγματικότητα που κυριαρχεί στον τρόπο σκέψη μας.
Τότε και μόνο τότε γίνεται κατανοητή η μεγάλη σημασία του βασικότερου παράγοντα που προσδιορίζει το πλαίσιο που προαναφέραμε.
Και ποιος είναι αυτός;
Η απλότητα.
Στον τρόπο σκέψης, στην ομιλία, στην καθημερινότητα, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην κοινωνία, στην οικογένεια, στους φίλους, στους πάντες και τα πάντα.
‘Μέσα από την απλότητα διαφαίνεται η αληθινότατα ’ισχυρίζεται ο απλός, ανώνυμος, αλλά απόλυτα προσγειωμένος φιλόσοφος και έχει κατά την προσωπική μας άποψη απόλυτα δίκιο.
Η απλότητα είναι φιλοσοφία ζωής.
Είναι τρόπος ζωής.
Είναι όμως και ο καθρέπτης της ψυχής και του πνεύματος.
Το είδωλο εμφανίζεται όπως είναι στην πραγματικότητα, χωρίς προσμίξεις που ωραιοποιούν τον χαρακτήρα.
Η απλότητα επομένως εμπεριέχει την καθαρότητα. Είναι γνωστό ότι μόνο ο καθαρός, ο ακέραιος , μπορεί να αφεθεί πραγματικά ελεύθερος.
Ενώ από την άλλη μόνο ο πραγματικά ελεύθερος από δεσμεύσεις και προκαταλήψεις μπορεί να είναι απλός.
Εάν η λέξη απλότητα ήταν μαθηματική συνάρτηση τότε οι μεταβλητές που θα μπορούσαν να της δώσουν ιδιαίτερη έμφαση κατά την προσωπική μας άποψη θα ήταν τέσσερις: η ελευθερία, η καθαρότητα, η ηθική και η κριτική σκέψη.
Για τις δυο πρώτες κάναμε λόγο παραπάνω.
Για την τρίτη την ηθική θα λέγαμε ότι παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην διαμόρφωση μιας προσωπικότητας που θέλει να κινείται εντός των ορίων που καθορίζουν οι γραπτοί και άγραφοι νόμοι της κοινωνίας.
Οι επιλογές σε δεδομένες στιγμές εκτός του ότι τίθενται στην διάθεση της κοινωνίας για αποδοκιμασία ή επιδοκιμασία φανερώνουν πτυχές του εσωτερικού μας κόσμου.
Όσο πιο απλός είναι ο άνθρωπος τόσο οι επιλογές του είναι απελευθερωμένες από ψεύτικες επικαλύψεις.
Επιλογές με βάση τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη δεν μπορεί πάρα να χαρακτηρίζονται ηθικές από την πλειοψηφία των παροικούντων την Ιερουσαλήμ.
Βέβαια η ταύτιση της απλότητας με την ηθική γίνεται από την πλευρά του γράφοντος με το απλοϊκό σκεπτικό ότι ο απλός άνθρωπος είναι και καθαρός , ενώ ο καθαρός δεν μπορεί παρά να είναι και ηθικός.
Φυσικά η ηθική είναι υποκειμενική έννοια γι’αυτό χωρίς να μπούμε στο αυτονόητο ότι το ηθικό για το άλφα πρόσωπο μπορεί να είναι ανήθικο για το βήτα πρέπει να υπογραμμίσουμε την σημασία των παραμέτρων που καθορίζουν το πλαίσιο μιας κοινά αποδεκτής φόρμουλας.
Προς αυτή την κατεύθυνση η απλότητα βοηθά στην οριοθέτηση του πλαισίου που αναφέραμε παραπάνω.
Αφήσαμε τελευταία την κριτική σκέψη διότι προϋποθέτει υποδομή η οποία αποκτάται με την ανάπτυξη του πνεύματος.
Η πνευματική καλλιέργεια σε όλο το εύρος των επιστημών δίδει στον άνθρωπο την δυνατότητα να μην μηρυκάζει την γνώση αλλά να προχωρεί πιο πέρα, στην κρίση .
Στην εποχή που ζούμε το σημαντικό δεν είναι να έχουμε ιδέες αλλά να αντιλαμβανόμαστε εάν αυτές διέπονται από σοβαρότητα, ηθική, τεχνοκρατική και κοινωνική πληρότητα.
Υπάρχουν άνθρωποι που είχαν όσα περιγράψαμε μέχρι τώρα και τα οποία αποτελούν παραμέτρους της έννοιας : απλότητα.
Αυτοί έζησαν απέριττα, λιτά και κυρίως ηθικά.
Έζησαν χωρίς εντυπωσιασμούς έχοντας προσεγγίσει το ακριβές νόημα της ζωής.
Το ζητούμενο εφεξής θα είναι τον ίδιο δρόμο να ακολουθήσουν και οι επίγονοι τους .
Εάν οι τελευταίοι τα καταφέρουν ο αγώνας αυτών που έφυγαν θα έχει δικαιωθεί .
Εάν όχι , τότε η επιλογή τους θα κριθεί από το αποτέλεσμα διότι όπως προαναφέραμε η απλότητα πριν από οτιδήποτε άλλο είναι τρόπος ζωής, είναι φιλοσοφία ζωής .
Το τελευταίο δυστυχώς ούτε δωρίζεται, ούτε κληρονομείται.
Απλά πάνω στο υπάρχων υπόβαθρο των προγόνων μας, δημιουργείται, χτίζεται καθόλη την διάρκεια του βίου μας .
ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
