Υποθέτουμε πως αποκάλυψε τις κρυφές προθέσεις της Γερμανίας, η οποία θέλει να συνδυάσει ένα νέο μνημόνιο προς την Ελλάδα, με άλλου είδους απαιτήσεις εκ μέρους της – μεταξύ άλλων, με τη συμμετοχή των καταθετών στη διάσωση της χώρας μας
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Το Νοέμβριο του περασμένου έτους, κατανοώντας πως η Ελλάδα οδηγείται ταχύτατα σε μία ανεξέλεγκτη πτώχευση, θεωρήσαμε σκόπιμο να τονίσουμε πως η μοναδική λύση της ήταν η άμεση στάση πληρωμών (χρεοκοπία τώρα) – έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μίας λογικής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, με στόχο τη διαγραφή χρέους, αφού είχε πλέον χαθεί οριστικά η πρόσβαση μας στις αγορές.
Στη συνέχεια, στα τέλη Ιανουαρίου, μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, είχαμε την άποψη πως δεν θα έπρεπε να καθυστερήσουν καθόλου οι συζητήσεις με τους δανειστές της χώρας (διαπραγμάτευση τώρα), επειδή διαφορετικά θα αντιμετωπίζαμε μεγάλα αδιέξοδα – με αποτέλεσμα να γίνει κατά πολύ ευκολότερος ο εκβιασμός της πολιτικής μας ηγεσίας.
Αφού παρήλθε ανεκμετάλλευτη και αυτή η εποχή, ο πρωθυπουργός οδηγήθηκε σε μία περίεργη συμφωνία από τον υπουργό οικονομικών (ο συμβιβασμός της Ελλάδας) – η οποία χαρακτηρίσθηκε ανόητα ως «δημιουργικά ασαφής».
Το χειρότερο δε όλων, αποδείχθηκε πως ήταν αντίστοιχη η αντιμετώπιση της Ελλάδας από τους πιστωτές της, οι οποίοι απάντησαν με μία «δημιουργικά ασαφή χρηματοδότηση» – γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα την εσωτερική χρεοκοπία που βιώνει σήμερα η χώρα μας, όπου η πραγματική της οικονομία έχει σχεδόν απονεκρωθεί.
Στα πλαίσια αυτά, απαιτήσαμε στις αρχές Μαρτίου τη συμμετοχή των Ελλήνων Πολιτών στις αποφάσεις (δημοψήφισμα τώρα), πριν ακόμη αρχίσει να πετάει το αεροπλάνο με τη βοήθεια του αέρα, χωρίς ίχνος καυσίμων στο ρεζερβουάρ του – όπως συμβαίνει πλέον σήμερα, με τις τράπεζες στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, μεταξύ άλλων σαν αποτέλεσμα των «επιθέσεων» των καταθετών (Bank Runs) που φαίνεται πως χθες έφτασαν στα επίπεδα των 300 εκ. € (αναλήψεις).
Δυστυχώς όμως, η κυβέρνηση ακούει μόνο τον εαυτό της, ενώ πέφτει συνεχώς σε νέες παγίδες, οι οποίες στήνονται αριστοτεχνικά στο δύσκολο δρόμο της, από τη Γερμανία – με πρόσφατη αυτήν του ανόητου Ολλανδού, ο οποίος απείλησε σκόπιμα την πατρίδα μας με την «τύχη» της Κύπρου, προκαλώντας τις τραπεζικές επιθέσεις.
Σαν να μην έφταναν δε όλα αυτά, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ανέφερε πως η χρηματοδότηση της Ελλάδας είναι πλέον προβληματική – με τις αγορές να συμπεραίνουν εύλογα πως η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία είναι πλέον «προ των πυλών», όπως φαίνεται από την ξέφρενη ανοδική πορεία των ασφαλίστρων κινδύνου (CDS, γράφημα), τα οποία προβλέπουν την πτώχευση με πιθανότητες 60%.
.
.
Παραδόξως όμως, παρά την απίστευτη ανοησία του Ολλανδού με το πτυχίο στην αγροτική οικονομία, ο οποίος οφείλει τη θέση του στη Γερμανία, έχοντας αποδεχθεί το ρόλο του πιονιού της, δεν ακολούθησαν οι γνωστές ουρές στα ΑΤΜ των τραπεζών – όπου, εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ήταν συνώνυμο με το κλείσιμο της αυλαίας, στη σκηνή του θεάτρου του παραλόγου που βιώνουμε σήμερα.
Φυσικά δεν μπορεί κανένας να αποκλείσει πως δεν θα συμβεί αύριο ή κάποια άλλη ημέρα – καθιστώντας ακατανόητη τη συμπεριφορά της κυβέρνησης η οποία, ενώ θα μπορούσε να προστατεύσει τη χώρα από ένα τέτοιο θανατηφόρο «ατύχημα», δεν το επιδιώκει φοβούμενη τους ψηφοφόρους της.
Ευχόμαστε και ελπίζουμε βέβαια να γνωρίζει τι κάνει, να πρόκειται δηλαδή για κάτι που διευκολύνει τα σχέδια της για την Ελλάδα – τα οποία ασφαλώς δεν γνωρίζουν οι Έλληνες, οι οποίοι θεωρούμε πως δεν της έχουν δώσει καμία εντολή εξόδου από την Ευρωζώνη, με την σκόπιμη πρόκληση ενός τραπεζικού δυστυχήματος.
.
Οι μεγάλες παγίδες
Την ίδια στιγμή η ΕΚΤ διαρρέει, σκόπιμα προφανώς ότι, ερευνάει τις συνέπειες τυχόν εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, καταρτίζοντας εναλλακτικά σχέδια για την αντιμετώπιση της – ενώ τοποθετεί την απώλεια της αξίας των ελληνικών ομολόγων ακόμη και στο 95%, τροφοδοτώντας την παγκόσμια κερδοσκοπία, για μία ακόμη φορά.
Φυσικά συμμετέχει στο «μεγάλο κόλπο» και ο γερμανός υπουργός οικονομικών, ο οποίος θέλει να αποφύγει τυχόν κατάθεση αγωγών εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, για το κατοχικό δάνειο και τις επανορθώσεις – σε ένα πολυεθνικό αμερικανικό δικηγορικό γραφείο, όπως ακούγεται, το οποίο θα μπορούσε ασφαλώς να υποχρεώσει τη Γερμανία να πληρώσει, αφού ακόμη και οι δικοί της οικονομολόγοι παραδέχονται την οφειλή της χώρας τους (άρθρο).
Εμείς έχουμε βέβαια την άποψη πως θα μπορούσε να κατατεθεί μία ακόμη αγωγή εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, εναντίον της Τρόικας – η οποία θα έπρεπε να αποζημιώσει την Ελλάδα για την πρωτοφανή καταστροφή που της προκάλεσε, έχοντας η ίδια αποδεχθεί πως έκανε πολύ σοβαρά, κρίσιμα και θανατηφόρα λάθη. Κατά την άποψη πολλών δε, η Ελλάδα ζημιώθηκε με 1 τρις € περίπου, ενώ θα μπορούσε να απαιτήσει έως και 100 δις € – αν και κατά τη γνώμη μας οι ζημίες στον ανθρώπινο πληθυσμό της χώρας είναι ανυπολόγιστες.
