Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε πως η ημερομηνία λήξης (ως λύση ανάγκης και όχι ως επιλογή) της στάσης πληρωμών εντός της Ευρωζώνης, η «ώρα μηδέν» των διαπραγματεύσεων της Ελλάδας δηλαδή, με στόχο την ονομαστική διαγραφή του χρέους, καθώς επίσης την εξασφάλιση της περαιτέρω βιωσιμότητας του, καθορίζεται από δύο κυρίως παράγοντες:
(α) Από την ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος ή, τουλάχιστον, ταμειακά ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, ο οποίος εξασφαλίζει την πληρωμή των υποχρεώσεων του κράτους, χωρίς την ανάγκη εξωτερικού δανεισμού – όταν τα δημόσια έσοδα λοιπόν είναι ίσα με τα έξοδα. Απαραίτητη προϋπόθεση φυσικά είναι η μη χρεοκοπία κάποιας τράπεζας της – η οποία θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου.
(β) Από τις «ρεζέρβες» του κράτους, οι οποίες δυστυχώς σήμερα καταναλώνονται ανεύθυνα, για την εξόφληση των εξωτερικών υποχρεώσεων – όπως, για παράδειγμα, οι καθυστερήσεις πληρωμών στο εσωτερικό, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, καθώς επίσης των υπολοίπων δημοσίων οργανισμών.
Εκείνη τη χρονική στιγμή λοιπόν που και οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις μαζί θα πάψουν να υπάρχουν (εκτός εάν συμβεί κάτι απρόοπτο, όπως η αύξηση των εντάσεων μεταξύ της Γερμανίας και των Η.Π.Α, μία στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, η εύρεση νέων πηγών δανεισμού του κράτους κοκ.), θα έχει τελειώσει ο λεπτή άμμος στην κλεψύδρα της κυβέρνησης – η οποία τότε θα είναι έρμαιο των προθέσεων της Τρόικας (Γερμανία, ΔΝΤ).
Από τότε και μετά, η Ελλάδα θα μπορεί να εκβιασθεί στην εκούσια έξοδο της από την Ευρωζώνη, η οποία προϋποθέτει την επίσης εκούσια έξοδο της από την ΕΕ – με το σταμάτημα της παροχής ρευστότητας, εάν η κυβέρνηση δεν έχει δρομολογήσει ήδη ένα σχέδιο Β (παράλληλο ευρώ κλπ.).
Θα έχει βέβαια προηγηθεί η μαζική εκροή των καταθέσεων και των λοιπών κεφαλαίων που υπάρχουν εντός της ελληνικής οικονομίας, εάν δεν εμποδιστεί έγκαιρα – η οποία ήδη συμβαίνει (γράφημα).
.
Επεξήγηση γραφήματος: Η ρευστότητα τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο έχει καταρρεύσει, ενώ οι καταθέσεις στις τράπεζες έχουν μειωθεί επίσημα κατά 120 δις € από την αρχή της κρίσης- με τις περισσότερες να έχουν οδηγηθεί στη Γερμανία, με κριτήριο την αύξηση του υπολοίπου της στο σύστημα Target II της ΕΚΤ. Απαιτείται η άμεση επιβολή ελέγχων στη διακίνηση των κεφαλαίων, καθώς επίσης ο έγκαιρος περιορισμός στις αναλήψεις.
.
Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με την ανεξέλεγκτη, εξαιρετικά οδυνηρή χρεοκοπία της Ελλάδας, στα πρότυπα της Ρωσίας το 1998 (άρθρο) – με εναλλακτική λύση τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας της από τους δανειστές της, καθώς επίσης τη μετατροπή της σε άβουλο προτεκτοράτο της πρωσικής Γερμανίας.
Σε μία τέτοια περίπτωση, θα ήταν φυσικά προτιμότερη η εξευτελιστική υποταγή της χώρας στις απαιτήσεις των πιστωτών της, με την τήρηση τους βασιλικότερα του βασιλιά, κατά το παράδειγμα της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Κύπρου – αφού τότε θα μπορούσε να υπολογίζει πως με τη βοήθεια της ΕΚΤ (αγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, στα πλαίσια του QE των 1,2 τρις €) θα μειωνόταν τα επιτόκια δανεισμού της, οπότε θα είχε τη δυνατότητα να εξέλθει στις αγορές.
Ευχόμαστε και ελπίζουμε όπως πάντα να έχουμε άδικο και να μην συμβούν τα χειρότερα – ιδίως επειδή θα εντεινόταν οι εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες για τους νέους, οι οποίοι ήδη αντιμετωπίζουν, εύλογα, με πολύ μεγάλη εχθρότητα/επιθετικότητα τόσο την ελληνική κοινωνία, όσο και την ευρωπαϊκή ιδέα.
.
