Ο στυγνός εκβιασμός εκλεγμένων υπουργών, η υποκατάσταση των κοινοβουλίων όσον αφορά τη νομοθεσία, καθώς επίσης η διαπλοκή με την εγχώρια ελίτ, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της δραστηριοποίησης της Τρόικας στις χώρες της Ευρωζώνης
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Με βάση τις έρευνες που διεξήχθηκαν από μία γερμανική τηλεοπτική εκπομπή, με τον τίτλο «Εξουσία χωρίς έλεγχο, Τρόικα» (πηγή), κατανοεί κανείς πολλές από τις εγκληματικές ενέργειες ενός καταστροφικού μηχανισμού, τον οποίο έχει την ανευθυνότητα να αποκαλεί η σημερινή κυβέρνηση «Θεσμό» – ισχυριζόμενη πως πρόκειται για μία θεσμοθετημένη Αρχή της Ευρώπης, όταν όλοι γνωρίζουν πως συμμετέχει το ΔΝΤ, το οποίο φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την αποστολή που του είχε ανατεθεί από τη σύσκεψη του Breton Woods (ανάλυση).
Ειδικότερα, ένας από τους υπουργούς της πρώην ελληνικής κυβέρνησης αναφέρεται στους εκβιασμούς που δεχόταν από τους ανθρώπους της Τρόικας, οι οποίοι «έσπερναν» το φόβο και τον τρόμο παντού όπου περνούσαν – απαιτώντας υποταγή από τον ίδιο και εξευτελίζοντας τον σε βαθμό που δύσκολα μπορούσε να γίνει υποφερτός. Ακούγοντας τον κανείς έχει την εντύπωση ότι επρόκειτο για κοινούς εγκληματίες – παρά το ότι γνωρίζει πως ο θυμός του έχει σαν αντικείμενο τα στελέχη της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, τα οποία κυβερνούν από το 2010 την Ελλάδα.
Ο υπουργός, ο οποίος είχε αναλάβει το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ήταν υποχρεωμένος να εφαρμόσει τα μέτρα που του επέβαλλε η Τρόικα – μειώνοντας, μεταξύ άλλων, περισσότερο τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι τελικά περιορίστηκαν στους 700.000, από 1.000.000 προηγουμένως. Εν τούτοις, η συμμορία απαιτούσε την απόλυση ακόμη 15.000, εκ των οποίων τους 4.000 άμεσα – γεγονός που τον οδήγησε λίγο αργότερα στην παραίτηση του.
Κατά τον ίδιο, η κινητήρια δύναμη της Τρόικας ήταν ο Δανός P. Thomsen, ο οποίος διεύθυνε την αποστολή του ΔΝΤ – του οργανισμού που υπηρετεί για 33 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να ανησυχεί καθόλου για τη θέση του. “Ο Δανός έσπερνε το φόβο παντού, για να δουλεύουν περισσότερο οι υπόλοιποι“, αφηγείται ο υπουργός, “ενώ ήταν αποφασισμένος να μας τιμωρήσει σκληρά για τα λάθη μας“!
Παρά το ότι είχε ζητήσει λοιπόν έξι μήνες προθεσμία για να μπορέσει να ανταπεξέλθει με τα καθήκοντα του, χωρίς να αναγκαστεί να παρανομήσει, ο Δανός δεν του το επέτρεψε, απειλώντας τον με το σταμάτημα του δανεισμού της Ελλάδας. Όπως λέει ο υπουργός, “Μου τηλεφώνησε στις 11 τη νύχτα να πάω στο γραφείο του και μου είπε πως η πληρωμή της επόμενης δόσης των 8 εκ. € εξαρτιόταν από εμένα – ενώ δεν θα το έκανε, εάν δεν του έδινα αμέσως έναν κατάλογο με τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων που απαιτούσε“.
Ο εκβιασμός δυστυχώς απέδωσε, αφού η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να κλείσει τη δημόσια τηλεόραση απολύοντας τους 2.656 υπαλλήλους – παράνομα φυσικά, όπως αποφάσισαν τα ελληνικά δικαστήρια. Οι μαζικές απολύσεις συνεχίσθηκαν, με μία σειρά ανθρώπων να χάνουν τη δουλειά τους – ενώ κατά τον υπουργό η Τρόικα σαμποτάριζε ολόκληρη τη δουλειά του, απολύοντας τους λάθος ανθρώπους και καταστρέφοντας εντελώς το εγχείρημα, το οποίο όφειλε να ήταν η εξυγίανση του δημόσιου τομέα.
.
Το πραξικόπημα στο ΔΝΤ
Ένας από αυτούς που υποψιαζόταν το έγκλημα που θα συνέβαινε στην Ελλάδα, ήταν ο υπεύθυνος της Βραζιλίας στο 24μελές διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ κ. P. Batista – ο οποίος δεν γνώριζε βέβαια την Ελλάδα, αλλά ήταν παρόν κατά τη διάρκεια της εισβολής του ΔΝΤ στη χώρα του (άρθρο).
Ο Βραζιλιάνος θυμάται τι συνέβη την άνοιξη του 2010, όταν μπήκε στα κεντρικά γραφεία του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, στο 12ο όροφο του κτιρίου που στεγάζονται. Σύμφωνα με αυτόν, οι Ευρωπαίοι επέμεναν να συμμετέχει το ΔΝΤ στα δάνεια προς την Ελλάδα, παρά το ότι το ταμείο δεν ήθελε – επειδή γνώριζε πως το δημόσιο χρέος της χώρας ήταν πολύ μεγάλο, οπότε δεν θα ήταν σε θέση να πληρώσει τα δάνεια που τυχόν θα της έδινε.
Το γεγονός αυτό δεν έχει ανακοινωθεί ποτέ μέχρι σήμερα επίσημα, ούτε από την αξιότιμη κυρία Lagarde, η οποία ολοκλήρωσε τη στυγνή δολοφονία της Ελλάδας – ενώ τέσσερα από τα μέλη του Ταμείου (Ινδία, Ρωσία, Ελβετία και Βραζιλία) είχαν αναφέρει τότε πως επρόκειτο ουσιαστικά για την αντικατάσταση των ιδιωτικών δανείων από δημόσια. Οπότε, για τη διάσωση των τραπεζών της Γερμανίας και της Γαλλίας (άρθρο) – σε καμία περίπτωση για αυτήν της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τον Βραζιλιάνο, η σωστή λύση για την Ελλάδα ήταν η διαπραγμάτευση μίας διαγραφής του χρέους της με τους πιστωτές της που τότε δεν ήταν οι Πολίτες των άλλων χωρών της Ευρωζώνης – τους οποίους ουσιαστικά καταδίκασαν οι κυβερνήσεις τους, υπακούοντας δουλικά στις εντολές της Γερμανίας.
Συνεχίζοντας, οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας, πάντοτε κατά το Βραζιλιάνο, ήθελαν να εμποδίσουν τη διαγραφή – επειδή οι γαλλικές τράπεζες ήταν εκτεθειμένες με 20 δις € ενώ οι γερμανικές με 17 δις € (συνολικά, η Γαλλία με 75,7 δις € και η Γερμανία με 43,2 δις € κατά το Reuters – γράφημα). Ο τότε διευθυντής του ΔΝΤ (S. Kahn) δέχθηκε να παίξει το παιχνίδι τους, λόγω του ότι σκόπευε να υποβάλλει υποψηφιότητα στις εκλογές στη χώρα του – οπότε ήθελε να κερδίσει την εύνοια των τραπεζιτών, διασώζοντας τις τράπεζες τους.
.
.
Έτσι κατάφερε να πείσει το ΔΝΤ, το οποίο προσέβλεπε σε νέες πηγές κερδοφορίας, έχοντας χάσει όλους τους προηγούμενους πελάτες του – ενώ εξυπηρετούσε παράλληλα και τα κρυφά σχέδια των Η.Π.Α. για την Ευρώπη (ανάλυση).
