Στο χρηματιστήριο της Μόσχας η πτώση του ρουβλίου οδήγησε στην αντίστοιχη των μετοχών – με το δείκτη να πέφτει έως και -3%. Θεωρείται βέβαια πως «ένοχος» της πτώσης του νομίσματος ήταν η κεντρική τράπεζα της χώρας, η οποία ανακοίνωσε την Τρίτη ότι, θα περιορίσει τις επεμβάσεις της για την ενίσχυση του ρουβλίου στα 350 εκ. $ την ημέρα – έτσι ώστε η ισοτιμία να καθορίζεται σταδιακά ελεύθερα, από τις δυνάμεις της ζήτησης και της προσφοράς.
Σύμφωνα τώρα με ορισμένους, η κατάσταση του νομίσματος είναι κρίσιμη, στα πρόθυρα του πανικού – ενώ η κεντρική τράπεζα έχει προς στιγμή χάσει τον έλεγχο. Ουσιαστικά δεν υπάρχει αγορά για το ρούβλι, με τη ρευστότητα να έχει στερέψει. Πόσο μάλλον όταν το ρωσικό νόμισμα έχει χάσει από την αρχή του έτους πάνω από το 30% της αξίας του, σε σχέση τόσο με το δολάριο, όσο και με το ευρώ – με το δράμα να συνεχίζεται σχεδόν σε καθημερινή βάση.
“Πρόκειται για έναν γυμνό, ξεκάθαρο πανικό, με τα βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία μίας αυτοεκπληρούμενης συναλλαγματικής κρίσης“, ανέφερε πρόσφατα ο επικεφαλής οικονομολόγος της ING, στην προσπάθεια του να περιγράψει την κατάσταση, καθώς επίσης το «τί μέλει γενέσθαι». Όσον αφορά τη σημερινή επιστροφή της ισοτιμίας του ρουβλίου στα χθεσινά επίπεδα, δεν φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα της επέμβασης της κεντρικής τράπεζας – επειδή ο όγκος των συναλλαγών παραμένει αρκετά χαμηλός.
Περαιτέρω, αρκετοί αναρωτιούνται πόσο θα αργήσει ακόμη να ξεσπάσει πανικός στα ρωσικά νοικοκυριά – ενώ η πτώση της τιμής του νομίσματος δεν έχει ασφαλώς συμπεριληφθεί στους υπολογισμούς των εισαγωγικών επιχειρήσεων και της βιομηχανίας της χώρας. Τουλάχιστον όχι σε όλο της το μέγεθος (-30%). Επομένως, το χρηματοπιστωτικό ρίσκο είναι τεράστιο, επιδεινούμενο από τις κυρώσεις της ΕΕ – σε συνδυασμό με τη μαζική εκροή κεφαλαίων, λόγω του προβλεπόμενου πληθωρισμού και της πτώσης του ρουβλίου.
Ολοκληρώνοντας, εάν υποθέσουμε πως η Ρωσία δέχεται μία συνδυασμένη, κατά μέτωπο οικονομική επίθεση εκ μέρους της Δύσης και ειδικά των Η.Π.Α., έχοντας στο μυαλό μας το πρόσφατο «δόγμα του Putin», δεν μπορούμε να αποκλείσουμε σε καμία περίπτωση την αντεπίθεση της – πιθανολογώντας πως δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, όπως άλλωστε το έχει δηλώσει.
Κάτι τέτοιο σημαίνει όμως πως ο κίνδυνος να ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος στον πλανήτη είναι πλέον εξαιρετικά πιθανός – αφού οι υπόλοιπες δυνάμεις δεν θα μείνουν αμέτοχες, παρά το ότι ο άμεσος στόχος θα είναι μάλλον οι Η.Π.Α., των οποίων ηγείται πια ένας εντελώς αποδυναμωμένος και ανίσχυρος πρόεδρος. Ο G. Soros πάντως, ο επιτυχημένος γιός μίας εβραϊκής οικογένειας από την Ουγγαρία, υποστηρίζει πως ο κίνδυνος της Ευρώπης από τη Ρωσία είναι πολύ μεγάλος (πηγή) – προσπαθώντας να οδηγήσει την ήπειρο μας σε πόλεμο.
“Η ελευθερία ακούγεται σαν ένα φθηνό προϊόν, σαν κάτι το δεδομένο – ενώ πρέπει να είναι έτοιμος κανείς να την υπερασπίζεται. Εάν η Ευρώπη δεν προβάλλει τώρα αντίσταση (στη Ρωσία, στο πεδίο μάχης της Ουκρανίας), δεν θα μπορεί να χειριστεί αργότερα το θέμα (της ρωσικής επεκτατικότητας) – θα είναι πλέον υπερβολικά καυτό“, ανέφερε χαρακτηριστικά.
.
Υστερόγραφο: Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, στο θέμα της Ελλάδας διαπιστώνεται επίσης ένα σκηνικό του παραλόγου – αφού «εγκαλείται» η κυβέρνηση, σχετικά με το ότι θεωρεί επίσημα βιώσιμο το χρέος, παράλληλα με την εύλογη απαίτηση να σταματήσουν τα μνημόνια, καθώς επίσης να εκδιωχθεί το ΔΝΤ.
Είναι αδύνατον όμως να συμβούν ταυτόχρονα και τα δύο – αφού το δεύτερο απαιτεί την έξοδο της χώρας στις αγορές, η οποία είναι προφανώς αδύνατη εάν θεωρηθεί μη βιώσιμο το χρέος, οπότε απαραίτητη η διαγραφή του. Κανένας δεν δανείζει χρήματα, γνωρίζοντας προκαταβολικά πως η χώρα θα χρεοκοπήσει – οπότε δεν θα πληρωθεί ολόκληρο το ποσόν που θα δανείσει.
Ένα δεύτερο σκηνικό του παραλόγου στην Ελλάδα αποτελεί η απαίτηση διαπραγμάτευσης του χρέους (επιμήκυνση, μηδενικά επιτόκια) στην Ευρώπη από την κυβέρνηση, παράλληλα με την επιμονή κήρυξης πρόωρων εκλογών. Το ένα αναιρεί το άλλο, αφού είναι λογικό το να μην τηρήσει η Ευρώπη την υπόσχεση που έδωσε το 2012, σε μία κυβέρνηση που δεν είναι σίγουρο πως θα υπάρχει μετά από τρεις μήνες. Εύλογα θα περιμένει λοιπόν τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για το νέο πρόεδρο ή τις ενδεχόμενες εκλογές, πριν προβεί σε διαπραγματεύσεις.
Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να είμαστε καθόλου βέβαιοι για τον «πραγματισμό» της Ευρωζώνης, σύμφωνα με τον οποίο θα εκβιασθεί δήθεν στην ονομαστική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους μας, για να μην οδηγηθεί σε περιπέτειες (διάλυση, αναστάτωση της αγοράς ομολόγων κλπ.).
Εμείς τουλάχιστον δεν αμφιβάλλουμε, σχετικά με το ότι, η Γερμανία έχει περισσότερα από δύο εναλλακτικά σχέδια, για μία τέτοια περίπτωση – οπότε δεν είναι απίθανο να μας δείξει την πόρτα της εξόδου, εάν αντιληφθεί την οποιαδήποτε προσπάθεια εκβιασμού της.
.
