Έχουμε την εντύπωση ότι ο πόλεμος μόλις χάθηκε, ενώ έχουν δημιουργηθεί ήδη όλες εκείνες οι προϋποθέσεις, οι οποίες διευκολύνουν τη λεηλασία του ηττημένου – αφού η Ελλάδα, οι Έλληνες επίσης, ευρίσκονται πια με την πλάτη στον τοίχο
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Οι κρίσεις είναι περίοδοι αναστολής της Δημοκρατίας – κενά στο συνηθισμένο πολιτικό βίο, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν φαίνεται να υφίσταται η ανάγκη για συγκατάθεση και συναίνεση των λαών, στα σχέδια της εξουσίας. Τα κραχ των αγορών είναι οι καλύτεροι καταλύτες, αλλά και οι προάγγελοι πολύ μεγάλων αλλαγών και ιστορικών συμβιβασμών” (Friedman με παρεμβάσεις).
.
Ανάλυση
Είναι δυστυχώς πολλές οι ενδείξεις, οι οποίες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, πλησιάζουμε στο «επίκεντρο του σεισμού» – στο σημείο που στόχευαν από την αρχή τα μέτρα που επιβλήθηκαν εκ μέρους του ΔΝΤ, στην «καρδιά» των μνημονίων. Φυσικά μπορεί να κάνουμε λάθος, να θεωρηθούμε υπερβολικά φιλύποπτοι, να είναι απαισιόδοξες οι προβλέψεις μας και να μην επαληθευτούν ποτέ.
Κατά την υποκειμενική μας άποψη όμως είναι σκόπιμο να τις αναφέρουμε, έτσι ώστε να είμαστε τουλάχιστον ενημερωμένοι – ή για να αποφύγουμε τις παγίδες, εάν οι φόβοι μας έχουν πράγματι κάποια λογική. Διαπιστώνουμε λοιπόν τα εξής:
.
(1) Προηγήθηκε η κατακόρυφη πτώση των μισθών, των λοιπών εισοδημάτων των ιδιωτών, καθώς επίσης των κερδών των επιχειρήσεων – έχουν οδηγηθεί στη χρεοκοπία χιλιάδες μικρομεσαίες εταιρείες, έχει «αποψιλωθεί» εντελώς ο παραγωγικός ιστός της χώρας, έχουν κυριαρχήσει οι ξένες επιχειρήσεις με δικής τους παραγωγής προϊόντα στην εσωτερική αγορά (άρθρο), ενώ έχει περιοριστεί σημαντικά το κοινωνικό κράτος (γεγονός που μείωσε ακόμη περισσότερο τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων).
(2) Η Ελλάδα δυσφημίσθηκε διεθνώς και τοποθετήθηκε στον ορό – απομονώθηκε δηλαδή από τις αγορές. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε πρόσφατα (κατάρρευση του χρηματιστηρίου, ραγδαία άνοδος των επιτοκίων), για να μην πάρουν θάρρος οι πολιτικοί, οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες. Επίσης, για να μην «αποθρασυνθούν» οι υπόλοιπες χώρες – θύματα και στόχοι του ΔΝΤ, καθώς επίσης της πρωσικής κυβέρνησης της Γερμανίας.
Η πολιτική αστάθεια, η οποία αποτελεί ένα από τα κυριότερα όπλα του ΔΝΤ, επανήλθε – ενώ στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται τι συνέβη το 2012 (διπλές εκλογές).
.
.
Σημειώνουμε εδώ πως το ελληνικό χρηματιστήριο έχει απαξιωθεί εντελώς σε μία εποχή, όπου όλα τα υπόλοιπα «κάνουν πάρτι» – με τους δείκτες των διεθνών αγορών να φτάνουν καθημερινά σε νέα υψηλά επίπεδα, ρεκόρ στην ιστορία τους.
(3) Η αξία των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων (ακίνητα, μετοχές), καθώς επίσης της δημόσιας περιουσίας, πλησίασε στο ναδίρ – σχεδόν στο κατώτατο σημείο της, όπου οι τιμές όμως θα συνεχίσουν να υποχωρούν για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα.
Μεταξύ άλλων, με τη σκόπιμη καθυστέρηση της Τρόικας να έλθει την Ελλάδα, αφού προηγουμένως η κυβέρνηση οδηγήθηκε στην παγίδα: στη δήλωση της δηλαδή πως θα εκδιώξει το ΔΝΤ, χωρίς δυστυχώς να έχει εξασφαλίσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις που θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο.
Πιθανότατα η μεγάλη παγίδα στήθηκε με τη βοήθεια της Γερμανίας, η οποία φαίνεται πως υποσχέθηκε στον πρωθυπουργό πράγματα που δεν είχε καμία πρόθεση να τηρήσει – στοχεύοντας στο να μην πληρώσει τις πολεμικές επανορθώσεις, οι οποίες θεωρούνται πολύ επικίνδυνες από την ίδια (ανάλυση).
Σε κάθε περίπτωση οι κατασχέσεις, όσον αφορά τους ιδιώτες, οι αποκρατικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων, καθώς επίσης η εκποίηση της υπόλοιπης κρατικής περιουσίας, θα ακολουθήσουν στις χαμηλότερες δυνατές τιμές – σε τιμές ευκαιρίας.
Εάν δε συμπληρωθεί το σχέδιο με τυχόν φορολόγηση των καταθέσεων (άρθρο), με πάγωμα ή με διασώσεις των τραπεζών από μετόχους, ομολογιούχους και καταθέτες, κατά το παράδειγμα της Κύπρου, η κατάρρευση των αξιών θα είναι τρομακτική.
Πόσο μάλλον όταν οι Πολίτες αδυνατούν να αντιδράσουν, αφού έχουν υποχρεωθεί, σκόπιμα βέβαια, από τα «μέτρα λιτότητας και εξαθλίωσης», να αγωνίζονται καθημερινά, για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους – οπότε δεν τους μένει χρόνος για τίποτα άλλο.
(4) Έχει ψηφιστεί ο νόμος για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο και τα ταμεία – όπου προσφέρονται συνολικά 100 δόσεις για ποσά έως και 15.000 €, καθώς επίσης 72 για τα υπόλοιπα.
Για να μπορεί κανείς να κάνει χρήση του νόμου, θα πρέπει αφενός μεν να αιτιολογήσει την αδυναμία του, όσον αφορά την εφ άπαξ αποπληρωμή των οφειλών (οπότε να «καταγράψει» την οικονομική του κατάσταση), αφετέρου να πιστοποιήσει ο ίδιος τις οφειλές του, χωρίς να συνειδητοποιεί την παγίδα.
(5) Θα κατατεθεί ο νόμος για τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών, ο οποίος θα δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να ρυθμίσουν να δάνεια τους – προφανώς αιτιολογώντας επίσης την αδυναμία τους, με την καταγραφή των περιουσιακών τους στοιχείων.
Ας ελπίσουμε πως δεν θα απαιτηθεί η προσωπική εγγύηση των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται με εταιρείες ανώνυμες ή περιορισμένης ευθύνης – οπότε να απειληθεί και η ιδιωτική τους περιουσία.
Ο κίνδυνος βέβαια της κατάργησης των «προνομίων», όταν καθυστερούνται δόσεις ή δεν εξοφλούνται οι τρέχουσες υποχρεώσεις, παραμένει πολύ υψηλός – αφού η χώρα συνεχίζει να είναι βυθισμένη στον αποπληθωρισμό, με αρκετούς ακόμη υποψήφιους να μείνουν άνεργοι ή να χρεοκοπήσουν (επιχειρήσεις).
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
