Οι δημόσιες υπηρεσίες του μικρού Δουκάτου είναι πιο μυστικοπαθείς και σιωπηλές ακόμη και από τη Μαφία – πιστοί υπηρέτες του χρηματοπιστωτικού κτήνους, χωρίς το οποίο μάλλον δεν θα μπορούσε να συντηρηθεί η χώρα
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Ο κ. J. C. Juncker, ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρόεδρος σήμερα της Ευρώπης, ήταν ένας μοιραίος άνθρωπος για την Ελλάδα – αφού η επίθεση των αγορών εναντίον μας ξεκίνησε μετά από το γνωστό «The game is over», με το οποίο επέκρινε το 2009 έναν ακόμη αποτυχημένο Έλληνα υπουργό οικονομικών.
Μοιραίος ήταν και για την Κύπρο, στη δολοφονία της οποίας ασφαλώς συνέβαλλε, αφού ήταν προς όφελος της ιδιαίτερης πατρίδας του – η οποία «κληρονόμησε» αρκετούς πελάτες του κυπριακού τραπεζικού συστήματος, καθώς επίσης του νησιωτικού «φορολογικού παραδείσου».
Σήμερα βέβαια είναι πολύ φιλικός απέναντι στη χώρα μας, ένα από τα βασικά όπλα της κυβέρνησης ίσως – ενώ θεωρείται ο πλέον αγαπημένος πολιτικός της πέμπτης και ισχυρότερης όλων εξουσίας: του χρηματοπιστωτικού τέρατος. Άλλωστε με τη βοήθεια του κατάφερε να αναρριχηθεί στην ηγεσία της ΕΕ, παρά τις αντιρρήσεις δύο μεγάλων χωρών: της Γερμανίας και της Μ. Βρετανίας.
Η «αγάπη» αυτή έχει φυσικά το λόγο της, ειδικά όταν χαρακτηρίζει ένα τέτοιο θηρίο – ανάγεται δε στην «ασυδοσία» που του έχει επιτραπεί από τον πρώην πρωθυπουργό, σε μία από τις σημαντικότερες οάσεις της παγκόσμιας φοροδιαφυγής: στο Λουξεμβούργο. Ειδικότερα, με βάση τις έρευνες της WSJ, τα εξής:
Το σημαντικότερο εξαγωγικό προϊόν του μικρού δουκάτου είναι αναμφίβολα οι φορολογικές ελαφρύνσεις – ενώ η κρατική υπηρεσία, η οποία εγκρίνει χιλιάδες φορολογικές συμφωνίες με τους πολυεθνικούς ομίλους, είναι η «Societes 6». Το αντικείμενο της υπηρεσίας αυτής είναι ο καθορισμός των φορολογικών επιβαρύνσεων, οι οποίες αφορούν τις 50.000 περίπου διεθνείς εταιρείες συμμετοχών (Holdings), οι οποίες έχουν έδρα το Λουξεμβούργο.
Η φήμη της «Societes 6» σε άλλες χώρες είναι αμφιλεγόμενη, καθόλου καλή δηλαδή – αφού το δουκάτο κατηγορείται πως με τις φορολογικές του υπηρεσίες έχει αποκλειστικό και μόνο σκοπό την προσέλκυση ξένων επιχειρήσεων οι οποίες, με τη βοήθεια του, μπορούν να φοροδιαφεύγουν νόμιμα. Αντίθετα, η φήμη της μεταξύ των πολυεθνικών ομίλων είναι πάρα πολύ καλή, επειδή λειτουργεί γρήγορα, αποτελεσματικά και μη γραφειοκρατικά.
Η Κομισιόν βέβαια, της οποίας ηγείται σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, δεν χαίρεται καθόλου με την αποτελεσματική λειτουργία της «Societes 6» – εξετάζοντας πρόσφατα τη φορολογική συμφωνία της με το γνωστό όμιλο Amazon, στην προσπάθεια της να ανακαλύψει εάν υπάρχει μία μη επιτρεπόμενη, μία παράνομη καλύτερα «συνεργία σε φοροδιαφυγή» του Λουξεμβούργου.
Κάτι ανάλογο έχει συμβεί και με την «Fiat Chrysler», ενώ η Κομισιόν δηλώνει έμμεσα πως θα ακολουθήσουν έρευνες και για άλλους ομίλους – αν και τόσο το Λουξεμβούργο, όσο και οι επιχειρήσεις αμύνονται απέναντι στις κατηγορίες, ισχυριζόμενοι ότι δεν έχει συμβεί τίποτα το παράνομο: πως όλα είναι σύμφωνα με το ισχύον Διεθνές Δίκαιο.
.
Η νομιμοφάνεια
Με φορολογικές ελαφρύνσεις, καθώς επίσης με διάφορες «συμμετοχικές δομές», οι ξένες επιχειρήσεις που είναι εγκατεστημένες στο Λουξεμβούργο μπορούν να μειώσουν ορισμένα είδη φόρων τους από έως και 29% στο μηδέν – να πληρώσουν δηλαδή 0% φόρους.
Συνήθως, επιβαρύνονται ελάχιστα ή και καθόλου με φόρους που προέρχονται από τις άδειες χρήσης προϊόντων ή σημάτων των μητρικών τους εταιρειών (Licenses), από τους τόκους που τις χρεώνουν για τα κεφάλαια που δήθεν τις δανείζουν, από μερίσματα, από κεφαλαιακά κέρδη, καθώς επίσης από εκκαθαρίσεις.
Παρά το ότι δε η ΕΕ έχει ενοποιήσει όλες τις διατάξεις που αφορούν τη λειτουργία των μελών της, από τη χρήση ηλεκτρικών λαμπτήρων έως το μέγεθος χιλιάδων εργαλείων, η φορολογική πολιτική παραμένει στη δικαιοδοσία του εκάστοτε κράτους – με ορισμένες χώρες να ασκούν αθέμιτο ανταγωνισμό σε όλες τις υπόλοιπες όπως, για παράδειγμα, η Ιρλανδία, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο.
Η Ιρλανδία βέβαια, λόγω των ενισχύσεων που έλαβε από την Ευρωζώνη, παρά το ότι οι Πολίτες της, εκβιαζόμενοι ασύστολα από την ΕΚΤ ανέλαβαν τα βάρη των χρεοκοπημένων τραπεζών τους (ανάλυση), υπέκυψε στις πιέσεις – περιορίζοντας μερικώς τις φορολογικές ελαφρύνσεις των πολυεθνικών. Η Κύπρος απλά δολοφονήθηκε, επίσης επειδή αναγκάσθηκε να καταφύγει στο δανεισμό από την Ευρωζώνη – ενώ θεωρούμε πως αφενός μεν η είσοδος της στο ευρώ ήταν ένα τεράστιο λάθος, αφετέρου ότι η ΕΕ δεν είναι ο καταλληλότερος «αμυντικός σύμμαχος», από γεωπολιτικής πλευράς.
Επόμενη στη λίστα θα είναι σίγουρα η Ολλανδία, ιδιαίτερα λόγω της υπερχρέωσης του ιδιωτικού της τομέα, σε συνδυασμό με τη φούσκα ακινήτων (άρθρο) – γεγονότα που καθιστούν εξαιρετικά ευάλωτη την οικονομία της, οπότε «επιρρεπή» στις πιέσεις. Η εταιρία που ελέγχεται εκεί σήμερα είναι η Starbucks – αν και πρωταθλητής της νόμιμης φοροδιαφυγής, μέσω της συγκεκριμένης χώρας, λέγεται πως είναι η ΙΚΕΑ.
Σύμφωνα όμως με τους περισσότερους, καμία άλλη χώρα δεν έχει συμπεριφερθεί μέχρι σήμερα τόσο «επιθετικά», όσον αφορά την παροχή φορολογικών ελαφρύνσεων, καθώς επίσης την τήρηση του τραπεζικού και λοιπού απορρήτου, όπως το Λουξεμβούργο. Οι δημόσιες υπηρεσίες του είναι πιο μυστικοπαθείς και σιωπηλές από την ίδια τη Μαφία – πιστοί «υπηρέτες» δηλαδή του χρηματοπιστωτικού κτήνους, χωρίς το οποίο μάλλον δεν θα μπορούσε να συντηρηθεί το Δουκάτο.
.
Οι έλεγχοι
Το προηγούμενο έτος, ο έλεγχος του φορολογικού συστήματος του Λουξεμβούργου από τον ΟΟΣΑ τεκμηρίωσε ότι, δεν τηρούνται τα διεθνή πρότυπα (Standards), όσον αφορά τη διαφάνεια, καθώς επίσης την ανταλλαγή πληροφοριών. Σύμφωνα δε με υψηλό στέλεχος του οργανισμού,
“Ο πλούτος του Λουξεμβούργου βασίζεται στην παροχή βοήθειας προς τις επιχειρήσεις, με στόχο να μην πληρώνουν φόρους σε εκείνες τις χώρες, στις οποίες πραγματοποιούν τα κέρδη τους. Αντί να δημιουργεί αγαθά η χώρα, προσφέρει φορολογικές υπηρεσίες“.
Ο υπουργός οικονομικών του Λουξεμβούργου έχει φυσικά εντελώς διαφορετική γνώμη – ισχυριζόμενος πως η χώρα του τηρεί τα διεθνή πρότυπα και δεν είναι φορολογικός παράδεισος. Όμως, ο ΟΟΣΑ παρουσίασε πρόσφατα προτάσεις για τη φορολόγηση των διεθνών ομίλων, οι οποίες απαιτούν μεγαλύτερη διαφάνεια – δυσκολεύοντας τις επιχειρήσεις να μεταφέρουν τα κέρδη τους σε εκείνες τις χώρες που φορολογούνται λιγότερο. Εν τούτοις, για να γίνουν πράξη αυτές οι προτάσεις, θα πρέπει να ψηφιστούν από τα εθνικά κοινοβούλια – κάτι που δεν φαίνεται ιδιαίτερα εύκολο.
Το παράδειγμα πάντως των Η.Π.Α. είναι χαρακτηριστικό – αφού οι αμερικανικές επιχειρήσεις με έδρα το εξωτερικό, φορολογούν το 9% των διεθνών κερδών τους στο Λουξεμβούργο, στο οποίο διαμένει μόνο το 0,1% του παγκοσμίου προσωπικού τους. Ο συντελεστής φορολόγησης κερδών εκεί είναι μόλις 0,4% – όταν ο αντίστοιχος στις Η.Π.Α. είναι 35%.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
