Η Ελλάδα έχει αναμφίβολα τη δυνατότητα να γίνει η ωραιότερη, η πλουσιότερη, καθώς επίσης η πιο πολιτισμένη χώρα του πλανήτη, εάν οι Πολίτες της το θελήσουν πραγματικά, κάνοντας το σκοπό της ζωής τους
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Η Γιάννα όμηρος, θυσία για την πατρίδα! Η κυρία Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελοπούλου αναλαμβάνει, προφανώς, ρόλο να πείσει τους Ευρωπαίους ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δα και τόσο κακό πράγμα. Ότι στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο απέναντι στο σύστημα όσο και η ίδια. Κι έπειτα, δήλωσε σε συνέντευξή της, ότι αποκλείεται να της ζητήσουν να γίνει η επόμενη πρόεδρος της Δημοκρατίας – ότι αν το έκαναν θα ήταν σουρεαλιστικό. Να δείτε που στο τέλος η παρέα του 2004 θα μας βγει και από πάνω!
Είναι φανερό ότι το άρωμα της εξουσίας είναι πιο δυνατό από οποιοδήποτε άλλο. Η κυρία Δασκαλάκη έχει δικαίωμα να ψηφίσει οτιδήποτε θέλει, όπως και ο κάθε ένας από εμάς. Αλλά να καταγγέλλει το σημερινό πολιτικό σύστημα, αυτό πια είναι ο ορισμός του σουρεαλισμού. Ποιος; Ο άνθρωπος που διοργάνωσε σε μία φτωχή χώρα όπως η Ελλάδα τους πιο ακριβούς μέχρι εκείνη την στιγμή Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν η κυρία Δασκαλάκη Αγγελοπούλου δεν είναι ένα από τα σύμβολα του παλιού πολιτικού κόσμου που οδήγησε την Ελλάδα στον υπερδανεισμό, τότε ποιος άλλος είναι;”
.
Άποψη
Τα παραπάνω, τα οποία γράφτηκαν σε μία σοβαρή ιστοσελίδα, δημιουργούν ασφαλώς μεγάλη έκπληξη. Ειδικά το γεγονός ότι σε μία χώρα, όπως η Ελλάδα, που ουσιαστικά «άγεται και φέρεται» από μία μικρή ελίτ του 1% του πληθυσμού, η οποία κατέχει το 56% σχεδόν των συνολικών ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων, ενώ ένας σχεδόν απειροελάχιστος αριθμός επιχειρηματιών ελέγχει τα πάντα, ιδίως τα ΜΜΕ, παρατηρείται μία τέτοια «αποστροφή» εναντίον των πλουσίων. Ειδικά όταν πρόκειται για άτομα που δεν δημιούργησαν τα πλούτη τους στο εσωτερικό της χώρας, ούτε εις βάρος των Ελλήνων, όπως η πρώην πρόεδρος του «Αθήνα 2004».
Προφανώς η «ψυχοπαθολογική» αυτή ιδιαιτερότητα πηγάζει από τη μισαλλοδοξία – η οποία ουσιαστικά ερμηνεύεται εδώ ως το μίσος απέναντι στους άλλους που είτε κατάφεραν περισσότερα (οπότε είναι νομοτελειακά κλέφτες, απατεώνες, διαπλεγμένοι κλπ.), είτε έχουν διαφορετικές πολιτικές απόψεις, είτε μία άλλη θρησκεία ή απλά δεν συμφωνούν μαζί μας.
Η εξήγηση βέβαια της παραπάνω τοποθέτησης της πολύ αξιόλογης διαδικτυακής σελίδας, μπορεί να είναι πολύ απλούστερη – ανάλογη ίσως με αυτήν των πολιτικών, οι οποίοι δηλώνουν συνήθως όσα θέλουν να ακούσουν οι εκλογείς τους, έχοντας έναν και μοναδικό σκοπό: την ψηφοθηρία.
Απλούστερη με την έννοια πως οι «εκλογείς», για μία εμπορική ιστοσελίδα, είναι οι αναγνώστες της. Επομένως, ίσως να οφείλεται σε αυτό ο εξευτελισμός του προσώπου της πρώην προέδρου του «Αθήνα 2004» – έτσι όπως τουλάχιστον τον αντιλαμβανόμαστε εμείς, χωρίς να σημαίνει πως δεν κάνουμε λάθος.
Συμπαθής ή αντιπαθής πάντως η κυρία, ιδιοτελής ή ανιδιοτελής, δεν ήταν σίγουρα αυτή που αποφάσισε για τα χρήματα που θα διατίθεντο για την οργάνωση των αγώνων, αλλά η τότε κυβέρνηση. Κανένας δεν αμφιβάλλει δε σχετικά με το ότι η Ελλάδα, εκείνη την εποχή, έδειξε το καλύτερο της πρόσωπο στον πλανήτη: αυτό που δικαιούται με κριτήριο τον πολιτισμό της και που αξίζει όσο ίσως καμία άλλη χώρα στον πλανήτη.
Το ίδιο ισχύει και για τους Έλληνες, ειδικά για τους χιλιάδες συμπολίτες μας που βοήθησαν ανιδιοτελώς, αποδεικνύοντας για μία τουλάχιστον φορά πως η πατρίδα μας μπορεί να μεγαλουργήσει – ότι έχει τη δυνατότητα να γίνει η ωραιότερη, η πλουσιότερη, καθώς επίσης η πιο πολιτισμένη χώρα του πλανήτη, εάν οι Πολίτες της το θελήσουν πραγματικά, κάνοντας το σκοπό της ζωής τους.
Μία από τις προϋποθέσεις βέβαια που απαιτούνται είναι να σταματήσει επιτέλους η, εξαιρετικά υποτιμητική για το Έθνος μας, άρνηση πληρωμής των υποχρεώσεων μας – η τάση δηλαδή να μην εξοφλούμε τα χρέη μας, ιδίως αυτά του κράτους, η οποία δείχνει μία μιζέρια, μία κακομοιριά και μία ζητιανιά που είναι άδικο να μας χαρακτηρίζει.
Πόσο μάλλον όταν οι απαιτήσεις μας από τρίτους όπως, για παράδειγμα, από τη Γερμανία, είναι πολλαπλάσιες – ενώ φυσικά δεν μπορούμε να τις διεκδικήσουμε επιτυχώς, όταν πρώτοι εμείς υιοθετούμε τη θέση του «δεν πληρώνω». Άλλωστε, το βασικότερο στο θέμα του χρέους δεν είναι τόσο το ύψος του, όσο η εξυπηρέτηση του – η οποία εξαρτάται από τους τόκους, καθώς επίσης από τις δόσεις επιστροφής.
Επομένως, όταν μας προσφέρεται η δυνατότητα μίας ακόμη μεγαλύτερης επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των υποχρεώσεων μας, με μηδενικά επιτόκια, γεγονός που αποτελεί έμμεσα μία τεράστια διαγραφή χρέους, η οποία όμως δεν ζημιώνει άμεσα τους δανειστές, η βιωσιμότητα του χρέους καλυτερεύει σημαντικά, καθώς επίσης οι προϋποθέσεις για ανάπτυξη, καταπολέμηση της ανεργίας κοκ.
Οι δανειστές μας δε σήμερα δεν είναι οι τοκογλύφοι του παρελθόντος, αλλά οι πολίτες των χωρών-εταίρων μας, οι οποίοι σίγουρα δεν μας επέβαλλαν τίποτα. Προφανώς μόνο οι ανόητοι ή οι ιδιοτελείς δεν μπορούν ή δεν θέλουν σκόπιμα να το κατανοήσουν – παραπλανώντας τους Έλληνες Πολίτες, οι οποίοι δικαιολογημένα δεν το καταλαβαίνουν, μη έχοντας επαρκείς γνώσεις οικονομικών.
Απαιτήσεις, ηθικές βέβαια εν προκειμένω, δεν έχουμε μόνο από τη Γερμανία, αλλά από όλες εκείνες τις χώρες που μας έχουν κλέψει πολύτιμα έργα του δικού μας πολιτισμού, εκθέτοντας τα στα μουσεία τους και εισπράττοντας τεράστια ποσά από τους επισκέπτες τους, για πάρα πολλές δεκαετίες. Ειδικά από τη Βρετανία, η οποία έχει το θράσος να αρνείται την επιστροφή των μαρμάρινων γλυπτών του Παρθενώνα (τα ονόμασαν Ελγίνεια για να τους αφαιρέσουν την ταυτότητα), τα οποία προφανώς έχουν κλαπεί.
Σε κάθε περίπτωση, επιστρέφοντας στην πρώην πρόεδρο του Αθήνα 2004, δεν βλέπουμε με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να ζημιώσει την Ελλάδα η εκλογή μίας γυναίκας στη θέση του προέδρου – ανεξάρτητης οικονομικά, ικανής, επιτυχημένης και με αγάπη για την πατρίδα της.
Σε τι δηλαδή θα ήταν χειρότερη από το σημερινό πρόεδρο, στέλεχος εκείνης της παράταξης που οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφή – «συμμέτοχο» πιθανότατα στα μνημόνια που επιβλήθηκαν, εάν πράγματι υπογράφει όλα τα διατάγματα που τα καθιστούν νόμους του κράτους. Αν μη τι άλλο, θα μπορούσε να προσελκύσει κάποιες ξένες επενδύσεις ενώ διαθέτει εκείνη την προσωπικότητα, με την οποία θα είχε την ικανότητα να αντισταθεί, εάν τυχόν την υποχρέωναν να υπογράψει ανάλογους εγκληματικούς «μνημονιακούς νόμους» και διατάγματα.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
