Υπενθυμίζουμε εδώ ότι, σύμφωνα με το δόγμα «Μία χώρα, δύο συστήματα», το σύστημα της ελεύθερης αγοράς σε δημοκρατικό περιβάλλον του Χονγκ Κονγκ, θα συνεχίσει να ισχύει για τουλάχιστον 50 χρόνια στην πόλη – έτσι ώστε να μην δημιουργηθούν προβλήματα στο μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό κέντρο της Ασίας.
Δεν θα επιβληθεί λοιπόν το αυταρχικό σοσιαλιστικό σύστημα της Κίνας στην αυτόνομη ζώνη, η οποία έχει τους δικούς της νόμους, το τελωνείο της, καθώς επίσης το δικό της νόμισμα – αν και η κυβέρνηση της Kίνας επεμβαίνει συχνά στα εσωτερικά της ζητήματα, αφού εκλέγει τον «πρωθυπουργό» της πόλης (chief executive).
Το αυτόνομο Χονγκ Κονγκ αντιμετωπίζεται σαν ένα ξεχωριστό κράτος από οικονομικής πλευράς, με το δικό του ΑΕΠ (γράφημα), το ισοζύγια, τον προϋπολογισμό κοκ. – ενώ ως χρηματοπιστωτικό κέντρο είναι το τρίτο μεγαλύτερο παγκοσμίως, μετά το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη.
.
.
Η πόλη θεωρείται ως η πλέον φιλελεύθερη παγκοσμίως, αφού οι Πολίτες φροντίζουν μόνοι τους για την ασφάλεια τους (ιατροφαρμακευτική, συντάξεις), ενώ η αναδιανομή εισοδημάτων μέσω του κοινωνικού κράτους, έτσι όπως αυτή εφαρμόζεται στη Δύση, είναι άγνωστη στο Χονγκ Κονγκ.
Βέβαια, τόσο κατά τη διάρκεια της βρετανικής κατοχής, όσο και σήμερα, το δολάριο του Χονγκ Κονγκ είναι συνδεδεμένο με το αμερικανικό, ενώ συζητείται η υιοθέτηση ενός φόρου, αντίστοιχου με το δικό μας ΦΠΑ – κάτι που θα περιόριζε το βαθμό της οικονομικής ελευθερίας της πόλης.
.
Οι διαδηλώσεις
Επανερχόμενοι στα σημερινά γεγονότα, την 1η Ιουλίου του 2003 «ξέσπασε» μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην πόλη, στην οποία συμμετείχαν 500.000 άτομα – επειδή το Πεκίνο ήθελε να περιορίσει την ελευθερία του τύπου, να καταργήσει την προστασία της κατοικίας, καθώς επίσης να απαγορεύσει τις θρησκευτικές ομάδες. Ένα χρόνο αργότερα επαναλήφθηκαν οι διαδηλώσεις, επειδή η Κίνα αναίρεσε τις προγραμματισμένες εκλογές.
Τελικά, το Σεπτέμβριο του 2004 εξελέγη το καινούργιο Κοινοβούλιο με «θητεία» τεσσάρων ετών – αποτελούμενο από 60 βουλευτές, οι 30 εκ των οποίων εκλέγονται απ’ ευθείας από τους Πολίτες, ενώ οι υπόλοιποι προέρχονται από επαγγελματικούς συνδέσμους, πιστούς συνήθως στην κινεζική ηγεσία. Το 2008 η δημοκρατική παράταξη κέρδισε 19 από τις «ελεύθερες» 30 έδρες, καθώς επίσης 5 από τις επαγγελματικές – παραμένοντας όμως μειοψηφία, παρά το ότι αντιπροσωπεύει το 40%.
Συνεχίζοντας, μετά την επιστροφή του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα από τους Βρετανούς (1997), είχε δοθεί η υπόσχεση στους Πολίτες της χώρας, να διενεργηθούν ελεύθερες εκλογές το 2017 – κάτι που δεν συνέβη ποτέ, όσο διήρκεσε η βρετανική κατοχή. Μέχρι τότε, οι εκλογές διεξάγονται όπως περιγράψαμε παραπάνω.
Στα τέλη Αυγούστου του 2014 το εθνικό συμβούλιο του Πεκίνου αποφάσισε τη σύσταση μίας επιτροπής, αποτελούμενης από 1.200 άτομα, με στόχο την προεπιλογή των υποψηφίων για τη θέση του πρωθυπουργού του Χονγκ Κονγκ το 2017 – πριν οι Πολίτες της πόλης επιλέξουν οι ίδιοι τους υποψηφίους.
Έτσι ξεκίνησαν οι αναταραχές εκ μέρους των φοιτητών, οι οποίες στα τέλη Σεπτέμβρη εξελίχθηκαν σε μαζικές διαδηλώσεις, αφού συμμετείχε και η οργάνωση «Occupy Central with Love and Peace» – με αντικείμενο τη διενέργεια πραγματικά ελεύθερων εκλογών το 2017 ή, τουλάχιστον, τη διατήρηση των υφισταμένων κανονισμών.
Περαιτέρω, την Τρίτη το βράδυ, τα κεντρικά δελτία ειδήσεων της κινεζικής κρατικής τηλεόρασης αναφέρθηκαν για πρώτη φορά σε «παράνομες διαδηλώσεις» – ανακοινώνοντας πως όλα τα μέρη της κοινωνίας του Χονγκ Κονγκ είναι εναντίον των συγκεκριμένων εξεγέρσεων, οπότε «νομιμοποιείται» η χρήση δακρυγόνων.
Εν τούτοις, τη νύχτα και παρά την έντονη βροχή, διανυκτέρευσαν ξανά δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους της πόλης – ενώ η Τετάρτη είναι μεγάλη εθνική γιορτή της Κίνας, οπότε διήμερη αργία για το Χονγκ Κονγκ.
Οι διαδηλωτές έχουν καταλάβει το δημοφιλές εμπορικό κέντρο της πόλης, καθώς επίσης τη χερσόνησο Kowloon, κατασκευάζοντας οδοφράγματα μπροστά από τα καταστήματα – οπότε η κατάσταση στην πόλη επιδεινώνεται.
.
Επίλογος
Οι αναταραχές στον πλανήτη συνεχίζονται και κλιμακώνονται, παράλληλα με τη χειραγώγηση των οικονομικών μεγεθών, των νομισματικών ισοτιμιών, καθώς επίσης των τιμών των μετάλλων εκ μέρους πάρα πολλών κρατών. Την ίδια στιγμή, οι προειδοποιήσεις σχετικά με ένα επόμενο, πολύ μεγαλύτερο κραχ του χρηματοπιστωτικού συστήματος πληθαίνουν – με πρόσφατη αυτήν του 16ου Συμβουλίου της Γενεύης (πηγή).
Το Συμβούλιο θεωρεί πως η παγκόσμια οικονομία δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθει με τα συσσωρευμένα δημόσια και ιδιωτικά χρέη – τα οποία αυξάνονται διαρκώς, κυρίως στις αναπτυγμένες οικονομίες, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί (DM = αναπτυγμένες οικονομίες, EMU = Ευρωζώνη, USA = Η.Π.Α. και UK = Μ. Βρετανία)
.
.
Η αύξηση των χρεών της Κίνας (δεξιά) είναι επίσης εξαιρετικά μεγάλη – γεγονός που, σε συνδυασμό με τυχόν κλιμάκωση των αναταραχών στο Χονγκ Κονγκ, θα μπορούσε να έχει σοβαρότατες συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία.
Παράλληλα, η ησυχία στο «μέτωπο της Ρωσίας» δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα διαρκέσει πολύ – αν και η γερμανίδα καγκελάριος ανέφερε για πρώτη φορά το τέλος των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη χώρα από την ΕΕ.
Σε κάθε περίπτωση, οφείλει να είναι κανείς ιδιαίτερα επιφυλακτικός, όσον αφορά τις απόψεις του για όλα αυτά που συμβαίνουν – τα οποία έχουν τεράστιες ομοιότητες, αφενός μεν με την εποχή πριν τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αφετέρου με το χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο μεγάλων πολέμων (άρθρο).
.
