Τυχόν οικονομική κατάρρευση της Γαλλίας θα επιτάχυνε την αντίστροφη μέτρηση για το ευρώ, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει – εκτός εάν προκληθεί πόλεμος με τη Ρωσία, ο οποίος θα μπορούσε να αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τα ευρωπαϊκά δεδομένα
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, έτσι και η Ευρωζώνη ξεκίνησε κάπου στα μέσα του 2009 να ανακάμπτει από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Όταν όμως το 2010 ξεκίνησε η κρίση χρέους, με αφετηρία την Ελλάδα, υποχρεώθηκαν ορισμένες χώρες της, για να μπορέσουν να δανεισθούν, να δρομολογήσουν μεγάλες μειώσεις των δημοσίων δαπανών τους, καθώς επίσης να αυξήσουν τη φορολογία των εργαζομένων τους.
Η Γερμανία, καθώς επίσης μερικές άλλες πιστώτριες χώρες, δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να αντιμετωπίσουν την κατάρρευση του ρυθμού ανάπτυξης – σε αντίθεση δε με τη Fed ή με την Τράπεζα της Αγγλίας, η ΕΚΤ δεν υιοθέτησε κανένα μέτρο, για την αναθέρμανση της ιδιωτικής κατανάλωσης. Σαν αποτέλεσμα αυτής της τακτικής, ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας της Ευρωζώνης εκμηδενίσθηκε – ενώ δεν έχει έκτοτε επανέλθει πραγματικά.
Η κρίση θα μπορούσε βέβαια να επιδεινωθεί περαιτέρω, αφού όλα τα οικονομικά μεγέθη τεκμηριώνουν την άποψη ότι, η Ευρώπη απειλείται να βυθιστεί σε μία καταστροφική αποπληθωριστική κρίση, ανάλογη με αυτήν της Ιαπωνίας. Ποιά είναι όμως αλήθεια η κατάσταση της Γαλλίας;
Σύμφωνα με τα ΜΜΕ, η γαλλική οικονομία είναι παγιδευμένη σε ένα «δυσλειτουργικό μπέρδεμα», το οποίο την παραλύει μέσω των υψηλών φόρων, καθώς επίσης των κρατικών ρυθμίσεων. Εν τούτοις, όταν εξετάζει κανείς τα νούμερα, βιώνει μία πραγματική έκπληξη – αφού δεν ταιριάζουν με την εικόνα αυτή.
Ειδικότερα, μετά το 2008 η γαλλική οικονομία δεν πήγε καλά – πολύ περισσότερο, σε σχέση με τη Γερμανία. Όμως, ο ρυθμός ανάπτυξης της ήταν υψηλότερος από το μέσον όρο της Ευρώπης – ενώ διαμορφώθηκε θετικότερα, όχι μόνο σε σχέση με τα κράτη του Νότου, αλλά και με ορισμένες δανείστριες οικονομίες, όπως της Ολλανδίας.
Η αγορά εργασίας της Γαλλίας δεν είναι τόσο προβληματική, αφού στην πραγματικότητα έχει περισσότερες ευκαιρίες να βρει εκεί κάποιος μία θέση εργασίας, από ότι στις Η.Π.Α. Εκτός αυτού, το εμπορικό της έλλειμμα δεν είναι τόσο υψηλό, ενώ έχει τη δυνατότητα να δανείζεται με ιστορικά χαμηλά επιτόκια. Γιατί λοιπόν η εικόνα της Γαλλίας, έτσι όπως αυτή περιγράφεται από τα ΜΜΕ, είναι τόσο άσχημη;
Η υποψία, σύμφωνα με την οποία οι λόγοι είναι πολιτικοί, δεν μπορεί να αποφευχθεί – επειδή η Γαλλία έχει ένα μεγάλο δημόσιο τομέα, καθώς επίσης ένα γενναιόδωρο κοινωνικό κράτος. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με την επικρατούσα νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, οδηγεί μία χώρα στην οικονομική καταστροφή. Επομένως, γίνεται αναφορά στην καταστροφή, ακόμη και αν τα οικονομικά μεγέθη δεν την τεκμηριώνουν.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας δε, παρά το ότι είναι σοσιαλιστής, φαίνεται να εμπιστεύεται τις ατεκμηρίωτες αυτές αναφορές – σύμφωνα με τις οποίες επίκειται η οικονομική καταστροφή της χώρας του.
Ακόμη χειρότερα, έχει θέσει σε λειτουργία τον καθοδικό κύκλο του διαβόλου, μέσω του οποίου τα μέτρα λιτότητας εκμηδενίζουν την ανάπτυξη – οπότε η μειωμένη ανάπτυξη χρησιμοποιείται ως απόδειξη, σχετικά με το ότι η Γαλλία χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα. Αυτή είναι η θλιβερή ιστορία, η οποία δεν συμβαίνει μόνο στη Γαλλία, αλλά σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη – με υπαίτια την αδιόρθωτη Γερμανία” (P. Krugman, σε ελεύθερη μετάφραση).
.
Άρθρο
Παρά το ότι είναι σεβαστή η παραπάνω άποψη, δεν μπορεί κανείς να αδιαφορήσει για μία άλλη, ειδικά όταν αυτή προέρχεται από στενό συνεργάτη του προέδρου της Γαλλίας (M. Sapin) – σύμφωνα με την οποία “Υπάρχει ένα κράτος – αλλά είναι ένα κράτος ολοκληρωτικά χρεοκοπημένο“. Τι σημαίνουν όμως ακριβώς τα λόγια του πρώην υπουργού εργασίας, σύμφωνα με τα οποία η χώρα του είναι ήδη χρεοκοπημένη;
Εξετάζοντας τα στοιχεία της, όπως οφείλουμε, ξεκινάμε από το γεγονός ότι, τον Ιούλιο του 2013 έχασε την κορυφαία πιστοληπτική της αξιολόγηση, από την S&P. Συνεχίζοντας, από το 2008 έως το 2014, το δημόσιο χρέος της αυξήθηκε από το 62,9% του ΑΕΠ της, στο 91,8% (γράφημα) – ενώ έως τα τέλη του έτους ίσως φτάσει στο 94%.
.
.
Το γεγονός βέβαια ότι, ήδη από το 1974 δεν έχει εμφανίσει ποτέ πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της (γράφημα), σε συνδυασμό με την ελάχιστη αύξηση του ΑΕΠ της το 2014, δεν είναι καθόλου θετικό – πόσο μάλλον όταν τα χρέη της αυξήθηκαν κατά περίπου 700 δις € σε απόλυτα μεγέθη από το 2005, πλησιάζοντας το 1,9 δις €.
.
.
Περαιτέρω, μετά την εισαγωγή του ευρώ η γαλλική οικονομία έχασε το ένα τρίτο περίπου του μεριδίου της στις παγκόσμιες εξαγωγές – ενώ το μερίδιο της βιομηχανίας της, στο ΑΕΠ της χώρας, περιορίσθηκε στο 12,6%, από 18% προηγουμένως (της Γερμανίας αυξήθηκε στο 26,2%, σε σχέση με 24,8% προηγουμένως).
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
