Οι πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας είναι εξαιρετικά επικίνδυνες, όπως και οι συγκρούσεις στα σύνορα με τη Ρωσία – ενώ το εμπάργκο στις εισαγωγές λαχανικών, δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην Ολλανδία και στην Ισπανία.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Εάν αναρωτηθεί κανείς τι κοινό έχει ο απερχόμενος πρωθυπουργός της Ουκρανίας με τη γερμανίδα καγκελάριο, καταλήγει εύκολα στο συμπέρασμα ότι, και οι δύο είναι φανατικοί θαυμαστές του αμερικανού προέδρου. Φυσικά όχι του συγκεκριμένου, ο οποίος έχει μάλλον απογοητεύσει τους πάντες, αλλά του θεσμού που ενσαρκώνει: της ιδανικής εικόνας ενός πολιτικού που όλοι θαυμάζουν, αλλά που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Η πιθανότερη αιτία είναι πως και οι δύο πολιτικοί, τόσο ο A. Jazenjuk, όσο και η A. Merkel δηλαδή, έζησαν κάτω από την κυριαρχία της Ρωσίας στην πρώην Σοβιετική Ένωση – υπηρετώντας πιστά τις τότε πανίσχυρες μυστικές υπηρεσίες. Έτσι δημιουργήθηκαν «αντιδραστικά» συναισθήματα εντός τους, υπέρ των Αμερικανών και εναντίον των Ρώσων, τα οποία βγήκαν στην επιφάνεια αμέσως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Περαιτέρω, ο απερχόμενος πρωθυπουργός της Ουκρανίας, έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με τον προηγούμενο πρόεδρο της, με τον O. Turchynov. Και οι δύο προέρχονται από την «μαρτυρική» παράταξη της Timoschenko όπου ο Turchynov, ως αρχηγός της μυστικής υπηρεσίας της χώρας, διατηρούσε εξαιρετικές διασυνδέσεις με τις αντίστοιχες δυτικές οργανώσεις.
Από την άλλη πλευρά ο Jazenjuk, με τον οποίο συναντήθηκε πρόσφατα η γερμανίδα καγκελάριος, θεωρείται ως ένα είδος «Mario Monti» της Ουκρανίας. Η αιτία είναι το ότι πρόκειται για έναν πρώην τραπεζικό και τεχνοκράτη, ο οποίος εξυπηρετεί εμφανώς τα συμφέροντα της Δύσης. Ενισχύεται δε οικονομικά, μέσω του ιδρύματος που διατηρεί (Open Ukraine), από το ΝΑΤΟ, καθώς επίσης από τη βρετανική χρηματοπιστωτική ελίτ.
Πρόκειται λοιπόν για το «πρωτότυπο» ενός ατόμου με παγκόσμια δικτύωση, το οποίο δεν υπηρετεί την πατρίδα του – αλλά αυτούς που θέλουν να ωφεληθούν μαζικά, σε μακροπρόθεσμη βάση, από τη λεηλασία της Ουκρανίας. Για έναν «παγκόσμιο πολίτη» λοιπόν, αντίστοιχο ίσως του δικού μας «Εφιάλτη του Καστελόριζου», ο οποίος είχε ως αποστολή του την παράδοση της Ελλάδας στους αρχιερείς της δύναμης – πιθανότατα για να διευκολυνθεί η απόβαση τους στην Ευρωζώνη.
Το ελάττωμα όμως και των δύο Ουκρανών είναι η πολιτική αδυναμία τους, η οποία τους εμποδίζει να επηρεάσουν τις μάζες. Ο Jazenjuk, ο οποίος ουσιαστικά δεν έχει καμία πολιτική ισχύ, θεωρείται απρόβλεπτος και μοναχικός, ατομιστής καλύτερα. Σύμφωνα δε με το βιογραφικό του, είναι νομικός και τραπεζίτης, πρώην αναπληρωτής πρόεδρος μίας από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Ουκρανίας: της AT AvalBank. Αργότερα έγινε αναπληρωτής διοικητής της κεντρικής τράπεζας της χώρας έως ότου, ως μέλος της παράταξης Timoschenko, αφιερώθηκε αποκλειστικά και μόνο στην πολιτική του καριέρα.
Πρόκειται λοιπόν για έναν τυπικό «περιφερειακό αντιπρόσωπο», ο οποίος ανταποκρίνεται στο είδος των ανθρώπων που θα ήθελε η διεθνής χρηματοπιστωτική ελίτ να κυβερνούν τις χώρες επιρροής της. Η άνοδος του άλλωστε στην εξουσία θυμίζει την τοποθέτηση του Monti στην Ιταλία – του πρώην στελέχους της Goldman Sachs, συμπατριώτη και συναδέλφου στη Goldman του διοικητή της ΕΚΤ. Ο κύριος στόχος του, με τη βοήθεια του συμπατριώτη του, ήταν η διάσωση των τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ιταλίας, εις βάρος φυσικά των Ιταλών και Ευρωπαίων φορολογουμένων.
Αντίστοιχα λειτούργησε και ο αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος τοποθετήθηκε για να διασώσει τις μεγάλες τράπεζες της υπερδύναμης, κοινωνικοποιώντας τα χρέη τους. Επίσης την ίδια «αποστολή» φαίνεται να είχε και ο Έλληνας «μεταβατικός πρωθυπουργός» (Λ. Παπαδήμος), ένα άλλο τραπεζικό στέλεχος με προϋπηρεσία στην Goldman – ο οποίος αμείφτηκε αργότερα με μία άλλη τιμητική θέση, πιθανότατα από την παγκόσμια ελίτ.
Επιστρέφοντας στον Jazenjuk, η τυπική παραίτηση του πριν μερικές εβδομάδες δεν είχε καμία σχέση με το ειλικρινές ενδιαφέρον του για τους ουκρανούς πολίτες. Η βασική αιτία ήταν η απόρριψη ενός νομοσχεδίου του, μέσω του οποίου θα γινόταν δυνατό το άνοιγμα των ουκρανικών αγωγών στους διεθνείς επενδυτές, τους οποίους υπηρετεί πιστά.
Φυσικά δεν το κρύβει, αφού από την ιστοσελίδα του προσωπικού του ιδρύματος (Open Ukraine), φαίνεται πως χρηματοδοτείται από το ΝΑΤΟ, από το βρετανικό ελιτίστικο κλαμπ Chatham House, από την αμερικανική «δεξαμενή σκέψης» National Endowment for Democracy, καθώς επίσης από τη σουηδική Swedbank.
Περαιτέρω, για τους ουκρανούς επιχειρηματίες, ο Jazenjuk θεωρείται ύποπτος. Ειδικά για το σημερινό πρόεδρο (Poroschenko), ο οποίος έχει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στη Ρωσία – με αποτέλεσμα «να βάλει πολλές φορές στη θέση του» τον Jazenjuk, όταν αναφερόταν με υψηλούς τόνους εναντίον της γειτονικής χώρας.
Εν τούτοις, ο Jazenjuk είναι μέχρι στιγμής ο άνθρωπος, τον οποίο θέλουν οι Αμερικανοί. Η πιθανότερη αιτία είναι το ότι διαθέτει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που χρειάζεται η ελίτ, για τη διενέργεια ενός χρηματοπιστωτικού πολέμου: με στόχο τη Ρωσία και την Κίνα, έτσι ώστε να διασωθούν το δολάριο και η αμερικανική οικονομία, στην οποία κυριαρχεί η ελίτ. Η Ουκρανία βέβαια ευρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας – παρά το ότι το δημόσιο χρέος, ως προς το ΑΕΠ της, είναι σχετικά χαμηλό (γράφημα).
.
Ουκρανία – κρατικό χρέος προς ΑΕΠ (ως ποσοστό επί του ΑΕΠ).
.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
